Memories

Gelukkig was hij niet meer zoals vroeger. Zijn vroegere zelf was iets wat hij graag wilde vergeten. Hij ging vroeger altijd het territorium uit. Hij was een probleemmaker, ging regelmatig andermans territorium in en was daar ook vaak voor in de problemen gekomen. Was ook geen verrassing dat hij pas op 15 manen warrior was geworden door al de problemen die hij had veroorzaakt en verre van dingen serieus nam. Op het eind nam hij het serieus hoor, maar de eerste paar manen was hij echt een ramp. Hij had medelijden gehad met zijn oude mentor. Dat hij hier weer was bracht echt herinneringen terug. Hij was hier al een tijdlang niet meer geweest, omdat hij zijn reputatie van jonge apprentice niet terug wilde halen, maar eens in de zoveel tijd kon het wel. Dat zou niet meteen weer alles terug brengen. Hij krulde zijn staart om zijn lichaam heen terwijl hij rustig om zich heen keek. Er was echt niks verandert hier.

De geur van RiverClan bereikte zijn neus terwijl hij rustig zat. Hij knipperde even rustig, want de geur kwam hem ergens wel bekend voor maar waar vandaan kon hij niet zo snel plaatsen. Het was een bekende geur, dat wel. Als hij de kat zag zou hij het waarschijnlijk wel weer weten, want dat gebeurde veel als hij heel erg eerlijk was. Dus hij draaide zijn kop kalmpjes om, om een kater te zien die hij herkende. Oh ja, die herkende hij zeker. Deze kater had hem wel eens het RiverClan territorium uit geschopt toen hij apprentice was. Zou de kater hem ook nog herkennen of dat ook weer niet meer? "Goedemiddag, Inkspots als ik me niet vergis?" klonk er neutraal van de kater af, waarop hij even glimlachte naar de kater. Dat de kater zijn hele warrior naam inmiddels wist ook nog! Wat een leuk iets was het toch om een oude bekende tegen te komen, zelfs uit zijn tijd dat hij zo ondeugend was. Of, laten we eerlijk zijn, een pain in the ass. Een grijns verscheen op de kop van de kater, waardoor hij wist dat de kater hem inmiddels zou moeten hebben herkend, dat kon vrijwel niet anders als de kater zo reageerde op alles. "Ah, het is Inkspots ja, ik herinner me nog ene Inkpaw die ik eens uit Riverclan gebied heb begeleid" klonk er van de kater af, waarop hij even zachtjes lachte en zijn kop schudde. "Primrose, je bent geen haar verandert." sprak hij met een grijnsje tegen de oudere kater. Hij had respect voor hem, ondanks dat hij op zijn donder had gekregen van hem toendertijd. "Gelukkig heb je dat sindsdien niet meer hoeven te doen, al had ik dat niet erg gevonden als jij de kater was die me uit Riverclan gebied weer zou begeleiden hoor." sprak hij met een charmante glimlach op zijn snoet. Hij kon het niet helpen, echt niet. Hij was blij toe dat hij het niet meer deed, want dat zou hem alleen maar in grotere problemen brengen en daar was hij niet klaar voor.