Family meeting

Mooneye liep naar een open plek om zijn prooi te vangen. In zijn hoofd zag hij het al zitten een groot dik konijn. En ja hoor daar zat het een groot en dik konijn. Snel liep hij naar en paar struiken toe die heel dichtbij het konijn zaten. Het konijn zat op een nootje te kauwen. Mooneye zei met een gemene grijs op zijn gezicht:Dit word je laatste maal geniet er maar van." Mooneye zag dat het konijn een nieuw nootje zag en hopten eropaf. Mooneye pakte zijn kans en sprong op de rug van het konijn en beet hem dood. Hij wipte het konijn op zijn rug en liep over het stuk wat open was en daar zag hij een holle boom met stro erin. Dit was de perfecte plek om zijn prooi op te eten. Zijn prooi gooide hij in de holle boom en ging liggen. Het grootte konijn zag er groot uit te groot om alleen op te eten. Ook nu hij in de bloodclan zat wou hij iemand waarmee hij zijn leven kon delen. Toen hoorde hij een tak kraken. Hij sprong op en zag een kat staan.
( Alleen chikita deadstorm of silverfur)

Deadstorm trippelde het kamp uit. Hij was dicht bij de grens van hun territorium. Hij keek even of hij gevolgd werd. Toen hij zeker wist van niet rende hij het eenling territorium in. De zon scheen mooi. Hij rende het bos in. Hij kwam bij een kleine open plek met een holle boom. Toen hij een andere kat rook keek hij tussen de struiken door en zag een zwarte poes lopen. Hij herkende haar toch ergens van! Hij keek haar recht aan, al had zij dat vast niet door. Deadstorm liep rustig de bosjes uit. Hij wist niet hoe de poes zou reageren. Hij vond het wel vreemd dat hij de geur van de poes herkende. Dat deed hem denken aan zijn kitten tijd. Zijn broers en zussen waren toch dood? En zijn ouders toch ook? Zouden ze altijd tegen hem gelogen hebben? Of niet? Zou deze kat ook als kitten daar gezeten en later weg gelopen? Ja dat zal het wel zijn! Het kon toch niet anders? Waarom zouden ze tegen hem liegen?! Hij dacht aan wat blindstorm had gezegd: 'Je hebt geen familie meer! Geef het nou is op! Ook in het eenling territorium ook niet! ER IS NIEMAND MEEER!!!!' Deadstorm was toen net een leerling. Deadstorm had lang gehuild maar was er van overtuigt dat er echt niemand meer was!

Mooneye keek op en zag een kat die heel erg leek op hijzelf. En die geur kwam hem bekent voor. Hij bleef naar de kat kijken en zag dat hij diep aan het nadenken was. Mooneye besloot hem uit zijn gedachten te halen. Maar voor hij dat deed kwam er een gekke gedachten in hem op. Zal dit mischien een broer van mij zijn. In nestjes word nooit maar 1 kitten geboren. Toen vroeg hij zacht:"Wie ben jij? En waarom kom je me zo bekent voor?"Het enige verschil tussen die twee was hun ogen. Met zijn blauwe ogen stond hij nog altijd gericht op de poes. Maar zijn blik richte zich weer op zijn konijn. Hij keek de poes weer aan en gooide de rest van het konijn naar hem toe. Toen bedacht hij iets om zeker te weten dat de kat familie was. Als kleine kitten was er een groottr bosbrand geweest. Zijn poot had daardoor een wond en dat nu een lidteken was. Het litteken was in de vorm van een pootafdruk. Hij sprong de boomstam uit en liep om de kat heen. En toen hij weer voor de kat stond vroeg hij:"Heb jij iets op je poot?"Mooneye bleef rustig kijken naar de kat en zag aan de bouw dat het een kater was. Zijn moeder was dood gegaan omdat ze in een ravijn was gevallen. En zijn vader was toen weggelopen en had zijn kitten of kittens aan zijn lot overgelaten. Mooneye was er toen alleen opuit gegaan. Toen hij te horen kreeg over de Bloodclan en dat ze slecht waren sloot hij zich daar aan. Ik ga wraak nemen had hij het zich vernomene. Maar nu kon hij het niet hij wou weten of dit mischien een
broer van hem was. Zijn blik ging weer naar het konijn en hij zei:Eet je mischien
mee? Dan kan jij de vragen beatwoorden? Hij voelde zich heel goed op zijn gemak. En vroeg als laatste voordat hij aan het konijn begon:Heb jij ook een litteken op je poot? Toen nam hij een hap uit het konijn en wachtte op antwoord.

"Wie ben jij? En waarom kom je me zo bekent voor?" Sprak een zachte stem die hem uit zijn gedachte haalde. Deadstorm keek de kat recht aan en wist eigenlijk geen antwoord te geven. De kater kwam uit de boomstam en liep rondjes om hem. "Heb jij iets op je poot?"Vroeg hij. Hij keek naar zijn littekens op zijn poot van de brand die hem overkomen was als kitten. Hij had er littekens op zijn rechter voorpoot aan overgehouden en een stuk weggebrande huid onder zijn poot, al was deze vraag simpel te beantwoorden zweeg hij even kort. Hij wou wat zeggen maar de kater zei al weer wat, terwijl zijn blik naar het sappige konijn in de boom ging.' Eet je mischienmee? Dan kan jij de vragen beatwoorden?' Sprak de kater. Deadstom knikte en sprak 'Oke'. Hij liep samen met de kater naar de boom. 'Heb jij ook een litteken op je poot?' Vroeg de kater opnieuw. Deadstorm knikte en liet zijn poot zien en de onderkant. 'Wat is je naam?' Vroeg Deadstorm. Hij nam ook een hap konijn. Konijn... Hmmmmm!! Hij hield van konijn! Zijn favorieten maal!

Mooneye zat al met zijn tweede hap in zijn mond toen er gevraagt werd wie hij was. Hij zei:"Ik ben Mooneye. En ik zit in de Bloodclan. De kater had gezegt dat op zijn poot ook een litteken stond. Hij sprong toen over het konijn heen en lande bij de voorpoot van de kater. Hij keek goed en zag ook een litteken. Zijn bek ging wijd open staan. Toen zei hij verbaasd:Vertel jou geschiedenis is? In zijn hoofd ging alles gedraaid hij hield het moeilijk op orde. In zijn hoofd had hij de gedachte dat dit...mischien wel zijn verborgen broer was. Hij probeerden terug in de tijd te gaan in zijn hoofd. Maar het enige wat hij zag was zijn roodharige moeder en zijn zwarte vader. Van zijn moeder hield hij super veel maar van zijn vader niet. Hij heeft ons in de steek gelaten. Mooneye keek weer naar het konijn maar honger had hij niet meer. Nu kon hij gewoon elk moment ontploffen van woede. Hij was niet boos op de kater maar op zijn vader. Het liefst zou hij roodharig willen zin zijn en niet zwart zoals zijn vader. Toen hield hij en niet meer hij hij zetten zijn nagels in de boom en krasde erdoor. Er was een helen hoge boom daar klom Mooneye omhoog. En kreeg daar tranen in de ogen. Maar met een andere kat erbij huilen daar dacht hij niet aan. Ik woon hier ik blijf hier mijn drinken word regen en vogels mijn eten dacht hij uit woedde. Toen zijn woedde een beetje gestild was wist hij dat zijn idee niet goed was. Maar toch kon hij een kleine mus uit de lucht plukken. Hij had al een jaar niet meer aan zijn vader gedacht. Toch liep hij naar beneden om het daar op te eten. En toen zei hij nog een keer:"Vertel mij aljeblieft wat je geschiedenis is ik moet het weten?

"Ik ben Mooneye. En ik zit in de Bloodclan'' sprak de kater die Mooneye bleek te heten. Mooneye, waar kende hij die naam van? De kat reageerde vreemd. Zijn bek stond wijd open ''Vertel jou geschiedenis is?'' Zei de kat. Deadstorm zuchte, en ze wou beginnen maar de kat klom de hoge boom in. Deadstorm wachte rustig. "Vertel mij aljeblieft wat je geschiedenis is ik moet het weten?'' Zei de kater. 'Mijn moeder is in een ravijn gevallen tijdens een gevecht, en mijn vader heeft me toen ik kitten was achter gelaten met mijn broers en zussen... Ik ben het enige kitten wat in de schadowclan is gebleven, met als droom of een succesvolle warrior worden, maar ik wou dat ik ook mee was gegaan want zo leuk is het niet! Mijn vader was zwart en mijn moeder rood' Sprak hij. Waarom wou de kater dat weten? Normaal zou hij niet zoveel vertellen, maar dit voelde zo vertrouwd!

Na dat Mooneye de geschiedenis van de kater had gehoord viel zijn bek open. Zijn vader was precies hetzelfde en hij was ook achter gelaten. Toen zei hij Mijn geschiedenis is precies hetzelfde. Ben jij mischien.... De zin bleef steken in zijn keel. In zijn ogen zag je dat hij nog altijd verbaasd was. Mooneye snapt er niks meer van toen zei hij:"Ben jij mischien mijn verloren broer?" Hij schudden zijn hoofd en zei:"Nee dat kan nooit zo zijn."Maar mischien is het wel zo. Toen wist hij het zeker dit is zijn verloren broer. Hij zei:"Jij bent mijn broer wist je dat?"Zijn ogen vulde zich met tranen. Al snel kwam er een traan. Hij wou dat voorkomen maar dit is zijn broer. Er volgde meer tranen. Mooneye keek naar de kater en sprong naar hem toe. Hij gaf hem een lik over zijn kop. Hij bleef dicht bij hem staan okal rook hij een gore shadowclan geur. Zo blij was Mooneye nog nooit geweest. Maar waar is de rest van de kittens. Voor hij ging liggen zei hij:"Weet jij waar de rest van de kittens zijn onze broertjes en zusjes?Nu ging hij liggen en hij gebaarde naar beneden dat de kat ook moest gaan liggen. Maar een beetje verderop zag hij een omringde struik. Hij rende erheen en ging liggen en gebaarde dat de kater ook moest komen.

Silverfur liep sluipend door het bos. Hij was aan het jagen en hij had nog niks gevangen. Na nog een tijdje zo door sluipen kwam hij bij een open plek met hogen beplanting. Daar kan ik vast wel iets vangen dacht hij en hij liep naar de open plek. En ja hoor na een minuut of drie had hij al een muis gevangen. Hij pakten hem in zijn bek en rende naar een boom waar hij de muis rustig kon op eten net toen hij zij eerste hap wou nemen hoorde hij achter de boom twee katten praten. Silverfur luisterde aandachtig en toen die enen kater zijn geschiedenis had verteld merkte hij dat het ook zijn geschiedenis was hij was zo in de war dat hij de rest van het gesprek niet hoorde. Maar dan waren zij zijn verloren familie dat kon toch niet... Nee dat kon gewoon niet waar zijn maar misschien ook wel Silverfur moest het uit zoeken. Hij zag net dat een van de katers ging liggen in een omringde struik en de ander wenkte.

sorry dat ik zo laat ben

Mooneye keek naar de buiten enn zag dat het begon te regenen. Maar bij die boomstam zag hij het konijn nog liggen. Hij wachtte tot de regen zachter ging om het konijn te pakken. Nu ging het zachter regenen, dus rende hij naar het konijj bij de boomstam. Eenmaal bijnde boomstam keek hij naar de holle boom. Maar wat lag erin. Mooneye zag een silvere vacht. Hij besloot dat hij het niet goed had gezien, dus wipte hij het konijn op zijn rug en liep naar de omringde struik. Hij legde het konijn weer neer en ging er zelf naast liggen. Maar hij had het gevoel dat hij niet allen met hem en deadstorm hier was er is iemand die ons afluisterd drong het tot zich door. Hij spitste zijn oren en zat zo dat hij gelijk op zou kunnen springen. Zijn haar ging rechtovereind staan hen hij begon te grommen. De tanden van Mooneye waren heel heel scherp. Nu kon hij beginnen met vechten als dat nodig zou zijn. Hij wist dat er iemand was maar het het gevoel dat hij zijn vechtkunst niet hoefde te laten zien. Dus riep Mooneye:"Laat je zien als je vrienden wil zijn. Ik doe je dan niks."Om te laten zien dat hij vrienden wou zijn deed hij zijn haren weer naar beneden. En liet zijn tanden ook niet meer zien. En als allerlaatset trok hij zijn nagels in. Dit was een goede list als er iemand te voorschijn kwam zou hij gaan zoeken. Maar als er nu iemand te voorschijn kwam zou hij het met rust laten. Mooneye bleef wachtten en stond met zijn nagels bijna uit. Het duurd te lang bedacht hij. Maar hij realiseerde zich dat hij gewonn ongeduldig was.

(niet erg dat je laat bent hoor je was toch met vakantie)

Silverfur was diep in gedachten. Wou hij deze katten wel als familie hij had namelijk altijd alles zonder familie gedaan en zonder vrienden. Hij schrok op van een regendruppel. O nee hé ik haat regen dacht hij. Wat zou ik nou doen? Vroeg hij zich af En hij ging liggen. Net toen hij was gaan liggen hoorde hij voetstappen naderen. Hij sprong op en keek goed. Het was een van die anderen katten die een stuk konijn pakte. Hopelijk had die hem niet gezien. En hij ging weer liggen. Hij zou net zo goed even een dutje kunnen doen want die anderen katten zouden daar toch nog wel een tijdje blijven. En zo viel hij dus in slaap maar hij werd al snel wakker van een stem die zij:"Laat je zien als je vrienden wil zijn." Wat moest hij nou doen zich laten zien of hier blijven zitten wachten tot ze weg waren. Hij had net gekozen voor blijven liggen toen hij zich bedacht. Ik moet mijn waarschijnlijk eigen familie wel leren kennen dacht hij en hij sprong naar voren. "Ik heb jullie verhaal gehoord en ik vond het heel interessant want ik heb de zelfde geschiedenis" zei hij zo aardig mogelijk.

Soulheart liep haastig door het rouge gebied, het werd tijd dat hij een halsband zou gaan halen. Nou, niet zomaar halen, maar met veel bloed, daarvoor zat hij in de bloodclan. Hij keek uit naar een groepje katten, een groepje katten van de bloodclan. Om een halsband te stelen. Opeens zag hij ze, een paar katten, bloodclan, zonder halsband. Hij liep er naartoe en vroeg "zijn jullie op zoek naar een halsband, zo ja, mag ik dan met jullie mee?" Hij probeerde zo kalm mogelijk te klinken, maar van binnen had hij zin om een kittypet of een hond open te rijten, te vermoorden, te bijten, te krabben...

Silverfur wachten tot een van de katten iets zou gaan doen toen hij naast zich opeens iemand hoorde zeggen:" Zijn jullie op zoek naar een halsband, zo ja, mag ik dan met jullie mee?". Wat deed die kat hier en waarom kwam hij hen kennismaking verstoren. Dat was nou echt iets waar hij zich aan kon ergeren, iemand die dan net in een gesprek binnen kwam vallen en iets zegt wat totaal niet bij het gesprek hoort. Nou ja het was nog niet echt een gesprek maar wel een begin dus zei Silverfur boos:" ja ik zit in de bloodclan maar we hebben het hier totaal niet over halsbandjes" en hij gromde boos naar die verstoor kat. Daarna richten hij zich weer op de anderen en zei zo vriendelijk mogelijk" waarschijnlijk ben ik dus ook familie van jullie maar je weet het natuurlijk nooit zeker".

Mooneye zag de een kat komen En die zei:Zijn jullie opzoek naar halsband, zo ja mag ik dan met jullie mee?Hij zag ook hoe de silver kleurige kat zei:ja ik zit in de bloodclan maar we hebben het hier totaal niet over halsbandjes. Maar Mooneye zag op een of andere manier dat de kat zin had om een kittypet te verscheuren. En dat beviel hem wel dus vroeg hij:¨Ik zie dat je een kittypet wil verscheuren en dat bevalt me wel. En ikzelf was net opweg naar het dorp om een halsband te kunnen te bemachtigen.¨Er kwam langzaam een booze geest naar boven. Nu was hij niet zo gevoelig meer als eerst. Dus vroeg hij aan iederen:¨Dus zei hij jullie zitten in de Bloodclan dan moet je een boze geest hebben. Bewijs het!Hij wist niet hoe hij dat zou doen maar zijn liefe geest was helemaal ondergedompelt. Mooneye kreeg vuur in zijn ogen en had nu echt zin om een van de katten te krabben. Maar hij beheerstte zich. Toch was hij bang dat hij het zou verknoeien dus ging hij liggen. Het begon nu keihard te gieten. Daar verderop lag een grot hij rende erheen en ging daar liggen. Voor dat hij zijn ogen sloot riep hij:Kom erbij liggen hier is het droog.Toen keek hij nog een keer naar de inmiddels zwarte lucht het was al laat. Toen deed hij zijn ogen dicht en viel in een droomloze slaap.

soulheart liep snel naar de grot, halverwege bedacht hij dat het laf zou zijn als hij zomaar wegliep, dus hij ging weer terug, en zei: "als je wilt dat ik je 'gesprek' niet verstoor, kan je dat gewoon zeggen. daar hoef je me niet voor af te snauwen. als je dat wel doet, kan je problemen verwachten." soulheart zijn nagels schoten uit zijn poten. "maar omdat je dat nog niet wist, zal ik het niet doen, maar dat is natuurlijk omdat je in de bloodclan zit. als je daar niet in zat, dan LAG je nu in de problemen!" snauwde soulheart terug. "maar ja, ik wil niet nog natter worden, dus ik ga maar naar die grot." soulhearts nagels gingen weer terug in zijn poten. "trouwens, wat is jouw naam en de naam van die kat die in de grot ligt te pitten?" hij liep met kleine, slome, pasjes terug naar de grot. "en wat is de naam van die andere kat?" hij was bijna bij de grot, hij maakte een klein sprintje en ging vlak naast de kat liggen die al aan het slapen was. soulheart deed zijn ogen dicht en viel in een onrustige slaap.

Mooneye schrok op er lag een van de zwarte katten naast hem te pitten. Hij wist dat hij dat ook had gedaan maar zo dichtbij hem liggen ging hem te ver. Inmiddels regende het keihard en omdat Mooneye in het begin van de grot lag werd hij nat. Zijn ogen openden zich snel en hij keek naar zijn natte vacht. Achterin de grot zag hij een lekker warm plekje om te liggen. Dus rende hij naar de achterste hoek van de grot waar hij ging liggen. Maar het was niet stil hij hoorde gesnurk en niet zomaar van een kat. Hij keek om en zag een kanjer van een hond liggen. Toen hij dat zag dacht hij aan zijn woorden dat ze moesten laten zien dat ze echt van de Bloodclan zijn. Nu ging hij het laten zien. Hij sprong op de hond die hem gelijk probeerde af te werpen. Maar zijn nagels stonden vast in zijn vlees. Nu schudden de hond te erg om een krap te geven. De hond stopte even om te gaan draaien hij greep zijn kans en krapte hem op zijn rug. Deze hond zou hij nooit kunnen dooden maar dat was hij niet van plan. Een Bloodclan kat zou een andere Bloodclanners niet in de steek laten. Dus zou hij ze allemaal roepen om te helpen deze hond te doden. Maar nu had hij het daarmee te druk. Om te hond even uit te schakelen krapten hij hem in zijn oog. Nu probeerde hij het te roepen maar hij werd van de rug van de hond afgeworpen. Als dit echte Bloodclanners waren zouden ze hem nu moeten helpen.

'Mijn geschiedenis is precies hetzelfde. Ben jij mischien.... ' Hij stopte even. Deadstorm keek verbaast. Nee dit kon niet, DIT KON TOCH NIET!! Mischien was dit zijn verloren, Mooneye onderbrak zijn gedachte. "Ben jij mischien mijn verloren broer?" Sprak Mooneye. Deadstorm knikte lichtjes 'Blijkt zo' Zei hij fluisterend. "Nee dat kan nooit zo zijn." Sprak Mooneye. Er was even een korte pauzen. "Jij bent mijn broer wist je dat?" sprak Mooneye. Deadstorm keek verwart en zweeg. Hij kreeg een lik over zijn kop. Deadstorm lachte maar was nog steeds een beetje verwart."Weet jij waar de rest van de kittens zijn onze broertjes en zusjes?'' Deadstorm schudden zijn hooft. 'Nee' sprak hij zacht. Hij ging naast Mooneye liggen. Dit was gewoon zijn broer. Hij volgde Mooneye naar de struik. "Laat je zien als je vrienden wil zijn. Ik doe je dan niks." Sprak Mooneye. Deadstorm zweeg, en keek naar de zilvere vacht. "Ik heb jullie verhaal gehoord en ik vond het heel interessant want ik heb de zelfde geschiedenis" zei de poes. Deadstorm was heel erg in de war. Hij negeerde de regen een staarde naar de poes. "zijn jullie op zoek naar een halsband, zo ja, mag ik dan met jullie mee?" klonk een stem. Deadstorm negeerde dat, en keek van de poes naar Mooneye. " ja ik zit in de bloodclan maar we hebben het hier totaal niet over halsbandjes" gromde de poes boos. waarschijnlijk ben ik dus ook familie van jullie maar je weet het natuurlijk nooit zeker". 'Het moet wel het kan nooit dat je geen familie bent anders had je wel een andere geschiedenis.' Sprak Deadstorm. ¨Ik zie dat je een kittypet wil verscheuren en dat bevalt me wel. En ikzelf was net opweg naar het dorp om een halsband te kunnen te bemachtigen.¨Zei Mooneye tegen de kat. Deadstorm tikte hem aan. Hij kon nu toch niet weg! ¨Dus zei hij jullie zitten in de Bloodclan dan moet je een boze geest hebben. Bewijs het!' Zei Mooneye. Deadstorm keek de poes aan. Kom erbij liggen hier is het droog. sprak Mooneye, toen het ging gieten. Hij trippelde naar de grot, waar Mooneye lag, en g "als je wilt dat ik je 'gesprek' niet verstoor, kan je dat gewoon zeggen. daar hoef je me niet voor af te snauwen. als je dat wel doet, kan je problemen verwachten." Sprak de kat. Deadstorm lachte zacht, moest hij daar nou echt bang voor zijn? "maar omdat je dat nog niet wist, zal ik het niet doen, maar dat is natuurlijk omdat je in de bloodclan zit. als je daar niet in zat, dan LAG je nu in de problemen!" snauwde soulheart terug.'Heb je wel een neus dan? Vroeg Deadstorm ligt lachend "maar ja, ik wil niet nog natter worden, dus ik ga maar naar die grot." Sprak de kat. De andere kat zei nog wat, maar dat negeerde hij, en viel naast Mooneye in slaap. Hij schrok ook wakker toen Mooneye op stond. Hij keek waar hij heen ging. Hij zag een grote hond waar Mooneye tegen vocht. Deadstorms ogen werden groot. Hij sprinten er naar toe en schoot mooneye te hulp. Zijn nagels zaten diep in het beest.

Soulheart sprong snel op, keek naar de hond en rende er naar toe. hij was er bijna, nog een paar stapjes... plotseling viel hij. HOE, wist hij niet, maar in ieder geval had hij wel pijn. maar hij moest die hond afmaken, samen met mooneye en deadstorm. hij sprintte nog een klein stukje en sprong op de hond. hij haalde uit, raakte de hond vol in zijn gezicht. nog een keer, in zijn nek. nog een keer, de hond dook weg en soulheart raakte deadstorm bijna. "Sorry." zei hij hijgend, hij haalde nog een keer uit, op de hond zijn lange harige vacht. plukken honden- haar en vlees hingen aan zijn klauwen. hij haalde nog een keer uit, en nog een keer, en nog een keer. die laatste ging niet goed, de hond dook weer weg, en de klauw van soulheart ging in een razend tempo naar deadstorm toe. soulheart hoopte dat het goed ging en alleen het bloed van de hond zal vloeien.

Silverfur kon het gesprek niet meer echt volgen, daarvoor zat hij teveel in gedachte. Hij dacht aan zijn moeder, nog steeds had hij die nare beelden van haar dood nog , hoe ze in het ravijn viel. Soms heel soms had hij ook nog nachtmerries over zijn vader maar gelukkig niet zo vaak. Silverfur werd plotseling wakker uit zijn gedachtes door dat die ene onbekende kat zei: "als je wilt dat ik je 'gesprek' niet verstoor, kan je dat gewoon zeggen. Daar hoef je me niet voor af te snauwen. als je dat wel doet, kan je problemen verwachten." Silverfur wist even niet waar het overging maar het schoot hem al naar twee seconde weer binnen hij had net ontdekt dat die twee anderen katten die hier waren zijn broertjes zijn en toen kwam die vervelende kat hier binnen vallen die dacht dat hij volgens silverfur heel wat was. Silverfur wou net wat zeggen toen die onbekende zei: Maar ja, ik wil niet nog natter worden, dus ik ga maar naar die grot." Silverfur zag dat hij zijn nagels in trok en daarna zei:"trouwens, wat is jouw naam en de naam van die kat die in de grot ligt te pitten? Silverfur keek verbaast op toen hij zag hoe die kat liep."En wat is de naam van die andere kat?" zei de onbekende kat. Wow die veel te zeggen voor zoon kleintje enhij denkt ook nog dat hij van mij zou kunnen winnen hij heeft vast nog niet gemerkt dat ik veel groter ben dan dat hij is dacht silverfur. En hij zag dat de anderen in een grot verder op lagen te pitten dus liep hij ook maar naar de grot en ging liggen.En toen hij eenmaal lekker lag viel hij al snel in een droomloze slaap. Toen hij weer wakker werd zag hij dat alle andere weg waren. Silverfur stond snel op en rende naar buiten. Toen hij buiten was zag hij iets waar van hij het niet in woorden kon beschrijven. Zijn drie nieuwe kennissen die in eendruk gevecht waren met een hond. Er lag heel veel bloed en Silverfur hoopten dat dat alleen van de hond was. Maar waarschijnlijk niet want Die hond zag er wel heel gewelddadig uit. Silverfur stond nog een tijdje ademloos te kijken toen hij zich realiseerde dat het een beter idee was om zich ook in het gevecht te storten en de anderen te helpen. Dat deed hij ook en net toen hij met een grote sprong op de hond wou springen zag hij dat de onbekende kat een van zijn broertjes krapte. Hij stopten snel en keek Maar hij kon niet zien of er iemand gewond was behalve dan de hond maar het kon natuurlijk ook een van zijn broertjes zijn en daar hadden de onbekende kat en de hond dan de schuld van. Silverfur vond het het ergst als die kat het had gedaan waarschijnlijk was het dan wel perrongelijk maar Silverfur maakte dat niet uit. Die kat moest gewoon uitkijken. Nou ja ik kan ze nu beter gaan helpen want anders loopt het helemaal niet goed af dacht Silverfur. Hij zetten zich af en met een grote sprong belande hij op de hond. Meteen toen hij hou vast had gevonden begon hij te krabben bij het gezicht van de hond. Dat lukte een keer of vijf keer goed en er stroomde dan ook veel bloed uit het gezicht van de hond. Maar bij de zesde krab die hij wou geven werd hij van de hond af gegooid en belanden hij met een harde klap op de grond. Ondanks zijn pijn en bloedverlies stond hij weer op en rende op de hond af. "Dit word de laatste beet die je ooit nog zult voelen!" riep silverfur hard en hij beet precies recht in het hard van de hond. Daarna hoorde hij het laatste geblaf en zag toen de hond op de grond vallen. Daarna werd het zwart voor de ogen van silverfur en hij zakte diep weg. Zo veel inspanning en bloedverlies had het hem gekost.

Mooneye zat nogsteeds op de hond krabben uit te delen. Silverfur was ook komen helpen.Dit word de laatste beet die je ooit nog zult voelen!"riep silverfur hard en hij beet precies recht in het hard van de hond. Daarna hoorde hij het laatste geblaf en zag toen de hond op de grond vallen. Mooneye viel samen met de hond naar beneden, maar Silvefur zakte ook inelkaar. Snel liep Mooneye naar de kat toe die bleek zijn broer te zijn. Hij legde wat blaadjes over de wonden van de kat. Toen zei hij tegen de anderen:"Kunnen jullie bij Silverfur blijven dan ga ik wat kruiden zoeken voor mijn broer. Mooneye liep de grot uit en plukte bij een struik bloemetjes die een soort kruiden hebben die zorgen dat de wond stopt met bloeden. Daarna zag hij bij een struikje wat lavendel. Met al die spullen liep hij terug naar de grot, waar hij de katten weer zag. De bloemetjes legde hij op de wond en binden ze vast met een lang stuk touw die hij had gevonden. En voor de neus van zijn broer legde hij de lavendel daardoor zou ze waarschijlijk wakker worden. Of ze zou....nee dat kan niet dacht Mooneye. Nu maar hopen dat ze wakker word.

silverfur liep door een groot bos het was er stil en vochtig daar in de verte hoorde hij een kat lopen en hij rende er op af. Net voor de kat nam hij een grote sprong en belande op hem. Silverfur duwde de kat op de grond en groef zijn klauwen in zijn nek. Net toen hij de laatste krab om de kat te doden wou gaan nemen hoorde hij een stem zeggen:"is dit wat je wilt... gemeen en dodend is dat echt wat je wilt". Silverfur dacht even na maar zei toen heel erg hard en gemeen:" ja dit is echt wat ik wil!" en hij keek weer naar de kat waar hij op lach maar toen zei die stem heel verdrietig:"daar zou ik nog maar eens goed over na denken want je hebt niet de juiste keuzen gemaakt". Jewel die heb ik wel gemaakt en jij kan niet weten wat voor mij het beste is! riep hij heel hard terug. Na dat hij dat gezegd had kwam er opeens een harde wind en begon het te stormen. Silverfur keek naar beneden beneden en krapte de kat dood maar net te laat zag hij dat het zijn moeder was." Nee nee dat heb ik niet gedaan ik heb mijn eigen moeder niet gedood". met een schok werd Silverfur wakker en keek om zich heen. Hij was weer in de normale wereld en hij had zijn moeder niet gedood.