Don't turn away now

Voor de een of andere reden kwam hij toch best wel vaak hier uit, het Riverclan territorium. Het trok hem voor de een of andere reden, maar waarom wist hij niet. Of Naja, Riverclan territorium. De border tussen hen in. Ofwel de gorge of de Heatherfields... Hij wist niet hoe en wat of waarom. Hij had een interesse in Riverclan, waarom ze bepaalde acties deden en wat dat beter maakte for hen. Oké, de Heatherfields was een goede voedingsbron, maar dat was ook niet alles in het leven? En ze hadden nu juist zoveel vis... Hij kende de leader alleen bij naam, Butterstar. En van de verhalen die hij als kitten had gehoord was dat ze een sterke poes had met een eigen mening. Oceanstar kon nog best zacht zijn en wilde soms wel eens samen werken, vooral met Shadowclan leader Tallstar, maar Butterstar regeerde haar clan met een ijzeren vuist. Streng, alleen. Geen samenwerkingen. Daar had hij ergens wel respect voor, dat ze dit alles alleen met haar eigen clan kon doen. maar toch als het nodig was andere clans helpen, zoals met de vossen in het kamp. Tuurend over het veld keek hij naar het territorium dat ooit van hen was geweest, waar hij nooit had mogen rennen, zoals andere katten wel hadden gedaan. Wel jammer dit.. Maar wie weet kregen ze het ooit nog terug?

De grote cyperse kater stapte door zijn territorium. Welja, niet echt de zijne. Er was juist een patrouille geweest rook hij. De sterke Riverclangeur hing er nog. Ze hadden de nieuwe grens waarschijnlijk gemarkeerd. Daardoor rook hij niet dat er een Windclanner was. De kater trippel-hupte verder. Hij was met zijn kop verzonken in zijn gedachten tot hij plots een rode vacht zag. Het was een beetje verscholen tussen de paarse bloemen. Was dat? Maar nee! Een grote glimlach kwam op zijn gezicht. Hij rende naar de oude bekende toe en maakte een grote kattensprong. Met een oef landde hij op de kater. "Bumblewing, lang geleden!" Hij greens een rij scherpe witte tanden bloot. Toen hij zijn ogen open deed keek hij recht in een vreemd gezicht. De glimlach smolt. "Eh... eh je bent niet Bumblewing hé?"

Hij zuchtte even lichtjes bij het voelen van de wind door zijn vacht. Hij vond het heerlijk zo, ze heette niks voor niks windclan toch? Katten, gedreven door de wind die over het territorium heen ging. Zo snel als de wind. Als hij meer trainde zou hij een hogere conditie krijgen en dan..! Dan kon hij net zo snel en lang als alle andere katten hier kunnen rennen! Alleen van dat idee begonnen zijn poten zowat te tintelen van het uitzicht van de toekomst. Toen er echter opeens een kat op hem sprong slaakte hij een gil en toen zijn neusgaten de geur van riverclan opnam, werden zijn ogen groot. Nee! Doe hem geen pijn! Hij stond er niet in! Echt niet!! "Bumblewing, lang geleden!" Een grote grijns met grote, scherpe tanden kwam in zicht en Falcon trilde iets onder de kater. Hij kon van schok niks uitbrengen. Doe hem geen pijn.. alsjeblieft! Toen de kater zijn ogen open deed smolt de glimlach opeens weg. "Eh... eh je bent niet Bumblewing hé?" Hij schudde meteen ietwat angstig zijn kopje. Oh starclan, doe hem alsjeblieft niks aan! "N-nee... Ik ben Falconpaw." probeerde hij zo stoer mogelijk te zeggen, maar faalde erg hard. Want hij was echt heel erg bang.

Hij torende boven het kleintje uit. De Windclangeur prikte in zijn neus. Appleseed kuchte even. Dit was gênant. "N-nee... Ik ben Falconpaw." Hij klonk heel erg bang. De cyperse kater stapte van de Windclan apprentice en hielp hem met een sterke poot recht. "Sorry kleintje, ik dacht echt dat je Bumblewing was." Hij glimlachte wat onhandig.

De kater bovenop hem kuchte even, ging hij hem dan niet vermoorden? Of pijn doen? Toen hij zichzelf voorstelde stapte de cyperse kater van hem af, waarna hij een poot ophield om zich overeind aan te trekken. Hij haakte zijn poot in die van de kater en trok zichzelf overeind, waarna hij zich iets uitschudde. Hij hield de kater nog wel nauwlettend in de gaten hoor!! "Sorry kleintje, ik dacht echt dat je Bumblewing was." klonk er met een onhandige glimlach van de kater af, waardoor hij even lichte glimlach op zijn kop forceerde. "Ben ik net zo groot als een warrior dan??" Dat was wel een groot compliment voor hem hoor! Alleen jammer dat hij nog lang geen warrior was.

Nu hij het zag was de apprentice maar een ukkie, toch Bumblewing zal niet veel groter zijn. Appleseed grinnikte en duwde met zijn poot tegen de grote borstkas van de Windclanner. "Ja kijk jouw groot en sterk zijn! Ik geloof dat je de snelste apprentice bent of niet soms?" Waar hij die vriendelijk vandaan hield? Hij was de bergen niet vergeten. Iedereen deed dat wel, maar later zou hij er verhalen over vertellen. Hoe de clans zich verenigde. Hij ging zitten en krulde zijn staart om zich heen. De cypers keek de apprentice aandachtig aan. "Hoe gaat het in jouw jonge leven?"

Het jonkie kwam los. Eigenlijk was het heel schattig. Altijd fijn als katers vrouwelijke siblings hadden. Dat leerde ze in het latere leven omgaan met poezen, hij sprak uit ervaring. Dan nog was het met Blueflower niet simpel geweest. Hij werd nog steeds rood toen hij eraan dacht dat zij eigenlijk de mannelijke move had gemaakt. Een verdwaasd glimlachje kwam op zijn gezicht. Hij knikte. "Ja apprentice zijn is bijna een van de leukste tijden, en warrior ook natuurlijk, dan mag je kittens krijgen.", grinnikte hij. De Windclan apprentice was natuurlijk veel te jong om daar over na te denken. Hij greens breed. "Hebben de oudere warriors of apprentices al eens verteld over de bergen? Daar werden er veel vrienden gemaakt. Dan konden jij en ik ook vriend zijn."

Appleseed keek in de blauwe ogen van de apprentice. Hij schuifelde een beetje heen en weer, te vol van energie om echt stil te blijven zitten. "Dat is een goede vraag, zullen we een ometje maken langs de grens?" Ja hij kon het niet meer aan. Meteen zette hij kracht achter zijn daden en sprong hij recht. Vriendelijk wenkte hij de Windclan apprentice zodat hij naast hem zou lopen. "Dus we zijn naar de bergen verhuisd omdat er eerst een brand was in Thunderclan en daarna begon het zo hard te regenen dat je zo kon verdrinken als je een poot buiten zette." Hij maakte er een groot gebaar bij. Hij was toen 6 moons geweest en wist het nog alsof het gisteren was. "Toen hebben we in een grot geslapen en waren we Oneclan, maar veel katten bij elkaar, wat geeft dat denk je?"

Hij knikte serieus bij de uitroep van de Windclan apprentice. Vooral Riverclan was een ramp geweest. De rivieren waren overstroomd en ze hadden bijna kittens verloren die vastzaten in de drijvende Nursery. Appleseed schudde de rilling van zich af. Hij richtte zijn groene ogen weer op de rode kater en schudde zijn kopje. "Het gaf inderdaad wat vriendschappen, maar die is nu iedereen vergeten. Veel katten bij elkaar geeft ook ziekte en dit was een dodelijke ziekte. We zijn veel katten verloren, ook onze medicine cat Nightstream." Hij glimlachte waterig. Sindsdien was haar apprentice nooit zo vriendelijk meer geweest. Nu ging hij altijd met tegenzin naar haar, hoewel Coyotepaw het beter maakte. Zij was nog jong en energiek. "Er was inderdaad nog een andere clan, zij heetten de Tribe of Rushing Water en ze hebben ons geholpen met de ziekte op te lossen."