Strong bond.

Een zachte zucht verliet haar lippen terwijl ze naar de spelende kittens keek. Ze zou zo graag deel willen nemen aan die activiteit, maar ze was er een tikkeltje te verlegen voor. Ze durfde niet zomaar op ze af te stappen en te vragen of ze mee kon doen. Haar zusje zou dat waarschijnlijk wel durven. Emberkit had grote bewondering voor hoe haar zusje bepaalde situaties behandelde. Ze wilde dat ze zelf ook wat meer inzet en moed had, maar dat kwam er simpelweg niet van. Of ze werd verlegen, of ze werd bang en trok zich terug. Ze dacht niet dat ze ooit een sterke goede warrior zou zijn en had het idee dat haar toekomstige mentor zijn tijd met haar zou verspillen. Misschien kon ze beter aan Thornstar vragen of ze voor iets anders mocht trainen, al had ze zo geen idee wat. Ze kon zich al moeilijk terugtrekken in de elder’s den puur omdat ze bang was, niet dan? Misschien waren er ook leuke dingen aan het warriorschap. Het hoefde niet steeds vechten te zijn, wel dan? De she-cat zuchtte zachtjes, maar haar aandacht werd getrokken door een zacht geritsel achter haar. Ze draaide haar kopje en glimlachte toen ze zag dat haar zusje in de buurt lag. Bij haar zusje kon ze wel gewoon zichzelf zijn en hoefde ze zich niet te verschuilen achter een verlegen, teruggetrokken cocon. Haar zusje zou haar nooit zomaar uitlachen. Dat geloofde ze niet. “Hé, Pumpkin,” zei ze zacht en met een glimlach. “Heb je lekker geslapen?”

Zoals gewoonlijk wilde haar zusje weer het voortouw in haar pootjes nemen. Emberkit zou het zelf niet durven, maar ze voelde zich meer op haar gemak als haar zusje er was. Pumpkinkit zorgde er immers voor dat ze socialer werd, dat ze zich meer in een groep mengde. Maar dat was ook gewoon omdat de rode tabby haar meestal geen keuze liet; ze was van mening dat Emberkit het eerst moest proberen en dan pas kon concluderen of ze het leuk vond of niet. Emberkit wist dat ze er nu ook niet veel tegenin kon brengen, maar dat wilde nog niet zeggen dat ze het leuk vond. “Ik denk niet dat Thornstar je samen met mij apprentice laat worden als je dat doet,” zei ze met een hint van een glimlach, maar de angst kwam opzetten in haar blik bij dat idee. Ze had Pumpkinkit nodig om haar tijd als apprentice door te komen en dat ging niet als haar zusje langer in de nursery moest blijven omdat ze zich slecht gedragen had. “Nee!” bracht ze paniekerig uit toen het erop leek dat haar zusje echt tot actie over zou gaan. “Eigenlijk wil ik wat meer tijd doorbrengen met ons tweeën. Wie weet wat daar van over zal blijven als we apprentice worden.” Ze legde haar oortjes in haar nek bij het vooruitzicht dat haar zusje vriendjes zou maken en haar zou vergeten, iets wat ze eigenlijk helemaal niet wilde geloven. Maar het zou natuurlijk zomaar kunnen.