Not safe at all.

Het was de eerste keer in drie maanden tijd dat Talonpaw hier nog eens een kijkje nam. De laatste keer dat hij hier was geweest, was toen zijn mentor hem een tweede keer had rondgeleid. De eerste keer waren ze namelijk naar huis moeten rennen omdat de regen opeens losbarstte, maar de tweede keer hadden ze meer tijd gehad en had zijn mentor uitgebreid uitleg gedaan over de klif, langs welke kant hij de klif naar beneden kon afdalen en waar hij voor moest oppassen. Aangezien het onderste gedeelte van de klif en het water tot RiverClan toebehoorde, hoefde hij daar niet te zijn, maar het was fijn om te weten dat hij een ontsnappingsroute zou hebben als zijn Clan opeens in de fik zou vliegen. Zijn mentor had hem gezegd dat een grote bron van water opzoeken het verstandigste was wanneer ze met een bosbrand te maken kregen. Hij had er ook bij vermeld dat WindClan in dat geval het veiligste was gelegen omdat brand in een bos zich sneller verspreidde dan brand op een heide en dat ze ook niet snel bang moesten zijn voor een overstroming omdat het water nooit hoger dan de klif zou komen in normale gevallen. De enige Clan die daar last van zou hebben, was RiverClan en met een beetje pech voor hun ook ThunderClan. Talonpaw keek naar de klif, het water bonzend in zijn hoofd. Het gaf hem een onveilig gevoel. Het water gaf zo’n enorm lawaai dat Talonpaw zich maar moeilijk op andere dingen kon concentreren. Het kletterende water veroorzaakte trillingen die het voor de jonge tom onmogelijk maakten om de rest van zijn omgeving aan te voelen. En dus schrok hij zich ook kapot toen hij plotseling een vacht langs de zijne voelde strijken. “Lavenderstorm,” zei hij met wild kloppend hart. “Hallo.”

Talonpaw onderdrukte de neiging om zijn oren in zijn nek te laten zakken toen Lavenderstorm aan hem vroeg wat hij hier zo dichtbij the Gorge deed. Je zou bijna denken dat hij een verdwaalde kitten was aan de manier te denken waarop ze hem aansprak! Hij klemde zijn kaken op elkaar om een geïrriteerde reactie achter te laten en keek in plaats daarvan naar de klif. Hij was er ver genoeg van verwijderd om er niet in te kunnen vallen, maar dichtbij genoeg om de andere kant van de klif te kunnen zien. “Met alle respect, Lavenderstorm,” begon hij op een rustige manier. “Maar ik word binnenkort een warrior. Ik zou heus geen domme dingen doen zoals te ver over de rand leunen of tegen iemand anders aan de overkant gaan praten.” Hij trok zijn neus op op een manier alsof hij het alleen al schandalig zou vinden als Lavenderstorm dat idee zou hebben. Hij was de afgelopen moons maar een paar keer bij Fourtrees geweest en geen enkele keer had hij vriendelijk gedaan tegen een kat van een andere Clan. Vriendschappen hoorden opgebouwd te worden binnen de Clan en niet erbuiten. Hij kon zich er niet van verzekeren dat hij de ander geen pijn zou doen als ze ooit tegenover elkaar zouden komen te staan in een gevecht en om die reden ontnam hij zichzelf de kans om te close te worden met iemand. “Misschien kunnen we dit gebied samen patrouilleren nu we hier toch zijn?” stelde hij voorzichtig voor, hopelijk een beetje het scherpe randje af te kunnen nemen van de opmerking die hij eerder had gemaakt.