Populus grandidentata

Primrose liep met beleid langs de stijle kliffen die de grens van Windclan en Riverclan maken. De spanningen tussen de twee clans lagen hoog na hun laatste interacties. Een ruzie waarvan de kat zeker was dat geen enkel van de partijen het zou winnen. Maar het was niet in zijn plaats om hier oordelen over te maken. Wat gebeurd dat gebeurd en ze zullen vanzelf zien waar hun acties tot zouden leiden. Voor nu betekende het dat de grenzen extra gemarkeerd en bewaakt werden, dit was ook zijn reden om hier te zijn. In de ochtend was hij vertrokken met een grenspatrouille al waren ze in de loop van de dag uit elkaar gedreven. Dat was niet zo heel erg, hij wist dat ze binnen gehoorsafstand zouden zijn. Een warrior liep de grens van boven af, terwijl hij de rivier van beneden zou volgen. Eenmaal met zijn poten weer veilig op stabiele grond liet hij zijn koele ogen naar de overkant glijden, om hier gezelschap te zien. Hij knikte beleefd naar de ander. "Hallo jonge windclanner" Primrose was overtuigt dat de overhangende sfeer geen afbreuk hoefde te doen van manieren en was goed om de jeugd te laten zien dat respect je het verste bracht.

+ Falconpaw

Primrose kon het niet laten om kalm te glimlachen bij de reactie van de ander. Hij was duidelijk een apprentice, nog zo nieuw in zijn poten en met een glans in diens blik die wegdreef hoe ouder men werd. Ondanks de gehele situatie was het toch belangrijk om beleefd tegen elkaar te zijn, iets wat de apprentice aan de andere kant van het water ook geleerd leek te hebben. Dat deed hem goed. Bij de vraag knikte hij dan dankbaar. “Met mij gaat het goed jongeman, het is een prachtige dag om patrouille te lopen” Het waren de soort gespreksonderwerpen die je altijd kon blijven onderhouden, zelfs al lag er tentie in te lucht. Daarbij was het ook een opmerkelijk mooie dag voor het seizoen. Er hing warmte in de bries die hij als prettig ervaarde. “En hoe gaat het met jou? Als het goed is heb ik je nog niet eerder op een gathering gezien” Hiermee hinte hij meteen dat hij graag de naam van de ander wilde weten. Het was immers fijn te weten met wie je sprak, en deze apprentice zou ook warrior worden uiteindelijk. En wie weet, misschien ging hij grootse dingen doen. “Ah, waar zijn mijn manieren, de naam is Primrose. Ik ben een senior warrior van Riverclan.”

De oudere kater ging aan het water zitten, om kort voorover te buigen voor een paar slokken van het heldere, koude water. Het leek een spoor van verfrissing achter te laten in zijn lichaam, een die hij als aangenaam beschouwde. Hoewel hij eigenlijk door moest met de patrol vond hij dit gesprek net wat te interessant om door te lopen. De jeugd was immers zo vol met leven, met dromen. Het was fijn om bij te zitten. Vooral toen hij een glimps van een glimlach bij het jongere katertje zag, een die hem deed denken aan zonneschijn. De kater mocht dan zelf geen kinderen hebben, af en toe voelde hij zich toch wel vaderlijk tegenover andere. “Aangenaam kennis te maken, en dat is goed om te horen” Net toen hij nog wat wilde vragen viel zijn blik op een vis die voor hem uit zwom, waardoor hij een kleine glimlach op zijn snuit kreeg. “Vertel mij eens Falconpaw, heb je ooit eens vis gegeten?”