Doei...

Onderwerp: Doei... di 30 apr 2019 - 19:55

Oh wat had hij er de pest in. Chagrijnig stampte hij rond. Hij deed soms expres zijn nagels uit zodat ze over de stenen ondergrond krasten. Hij wilde niet meer in dat stomme nest liggen bij Orchid. Zijn siblings Wren en Turtle waren wel chill hoor, maar die stomme Orchid! Hij had zo’n hekel aan die kattin die probeerde lief en geduldig met hen te zijn. Hij moest haar niet, waarom zag ze dat nu niet. De enige die daar had moeten liggen was hun moeder en hun moeder had het te druk met belangrijk doen, te druk voor haar eigen vlees en bloed. Als dat echt de wil was van de Tribe of Endless Hunting moest hij hun ook niet. Hij snoof terwijl zijn ogen kwaad flonkerden. Hij stapte doodleuk de to-be den in. Keek even rond of hij een leeg en geschikt nest kon vinden, stampte daar heen en ging er in liggen, alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. Het interesseerde hem niet dat hij nog geen mentor gekregen had, omdat ze hem nog niet oud genoeg vonden. Zijn neus! Hij ging hier slapen. Dusk was hier ook en nog veel belangrijker Orchid was hier niet.

[Open]

Onderwerp: Re: Doei... zo 16 jun 2019 - 23:36

Dusk that Paints the Sky --

Bam, bam, bam. Het luidruchtige gestamp van een andere kat wekte Dusk uit zijn welverdiende slaap. Met kleine, vermoeide oogjes richtte hij zijn kop op. Even knipperde de kater, om de andere kat, die zich in een nest dichtbij hem had neergezet, te herkennen. De grijze tabby schudde wat pluisjes mos uit zijn vacht terwijl hij zich omdraaide om Rumble beter te bekijken. Een lichte grijns vormde rond zijn lippen. "Jij doet echt waar aan je naam, kan je ook zachtjes lopen?" Grijnsde hij, het was duidelijk wel als grap bedoeld. "Heb je jezelf eindelijk tot To-Be vernoemd? Het werd tijd." Dusk draaide even rond in zijn nest, waarna hij weer ging liggen, zijn groen-ambere ogen richtte hij echter weer op Rumble. Die, zoals al eerder gezegd, waar deed aan zijn naam: de bruine tabby zag er uit alsof er ieder moment een storm kon ontwaken.

38