To-be or not To-be {OPEN}

Hij had een onrustige nacht: Dan was het te koud, maar als hij zich meer opkrulde was het te warm. Op zijn rug liggen gaf hem spierpijn, maar op zijn buik lag zijn nek niet lekker. Wat was drie prikkende steen in zijn zij? Vergeefs probeerde de jonge kater elke houding uit, elke mogelijke manier, maar helaas, het ging niet. it zou nooit werken! Wat als hij de hele nacht niet zou slapen? Wat als hij moe wakker werd? Uiteindelijk verzuchtte Screech gefrustreerd, en ging wijd uitgespreid op zijn rug liggen, zijn ledematen uitgooiend. Bonk. Zijn rechter voorpoot landde op iets wat verdacht veel als een katten snuit aanvoelde. Het was ijzig stil. De bruin-witte kat lag roerloos, even versteend als de wanden om hem heen.

Het was nog niet zo lang geleden dat Squirrel en haar siblings tot to-be benoemd waren. En ze was nog steeds niet helemaal gewend aan de nieuwe den. Het was best krap, met al haar leeftijdsgenootjes bij elkaar. Dit zorgde voor wat slapeloze nachten waarin grapjes werden uitgehaald. Niet dat zij dat erg vond, integendeel, zij was degene die de anderen wakker hield. Alsof ze nog niet genoeg energie had overdag. Nu was ze eindelijk in slaap gevallen. Tot ze een klap op haar snuit voelde. Kreunend draaide ze zich van de poot weg die op haar gezicht lag. "Is het nu al ochtend?" Gaapte ze terwijl ze zocht naar degene van wie de poot was.

Er klonk een gekreun onder zijn poot, en Screech trok hem haastig terug. Het was zijn zus, Squirrel, die het slachtoffer was geworden. Ze draaide weg, en voor een hoopvol moment dacht de kater dat ze gewoon door zou slapen, dat alles goed zou zijn. "Is het nu al ochtend?" Alas! Het mocht niet zo zijn. De poes leek nu echt wakker te zijn. Oke, nu was het een kwestie van zacht fluisteren. "Nee, nee!" Snerpte zijn stem, en hij kneep zijn ogen samen van ergernis. Waarom kon hij nooit zachtjes aan doen? "Squirrel, het is nog nacht, ik..." Het was misschien egoïstisch om je zus wakker te houden omdat jij niet kon slapen. Uiteindelijk maakte de gevlekte kat toch zijn zin af, de voordelen overstemde de nadelen. "Ik kan niet slapen. Wil je me helpen?" Vroeg hij op fluistertoon, zo goed als dat ging.

"Nee, nee!" Siste een bekende stem. De rode tabby draaide haar kopje en keek in de ogen van haar broer Screech, die samengeknepen waren. "Squirrel, het is nog nacht, ik..." Hij pauzeerde even. "Ik kan niet slapen. Wil je me helpen?" Fluisterde hij verder. Squirrel was meteen klaarwakker. "Jawel hoor, laat me even met mijn poot op je kop slaan, dan slaap je wel." Miauwde de she-cat totaal niet fluisterend en met een speels glimlachje op haar gezicht. Nu ze wakker was kostte het waarschijnlijk weer veel moeite om haar in slaap te krijgen, helaas voor degenen die wel wilden slapen.

Zijn zus leek ook niet zo van het fluisteren te zijn, op heldere toon kaatste haar stem van de stenen wanden af. "Jawel hoor, laat me even met mijn poot op je kop slaan, dan slaap je wel." Hij wist dat het een grapje was, maar gaf toch een piep van angst. "Nee, alsjeblieft niet!" Screech bracht zijn poten naar zijn kop, beschermend. "Genade! Genade, Squirrel!" Hij gilde niet, maar zacht was zijn stem zeker niet. Misschien niet zo fijn voor zijn den genootjes, maar als zij eenmaal wakker waren, konden ze ook helpen! Als ze nou allemaal een slaapliedje zongen, was hij vast in mum van tijd vertrokken naar dromenland.

Screech piepte en deed zijn poten voor zijn gezicht. "Nee, alsjeblieft niet!" Klonk het aardig luid. "Genade! Genade, Squirrel!" De stem echode door de grot en ze hoopte niet dat ze nu boze Elders of nog erger, boze Skyteller op haar kop kreeg. Squirrel giechelde zachtjes om haar broertje zijn paniekerige blik. Wat was ze toch weer gemeen. "Oke misschien moeten we nu wat zachter praten." Merkte ze op toen een andere to-be haar geïrriteerd aankeek. "Straks komt Skyteller." Giechelde ze half bang.

"Oke misschien moeten we nu wat zachter praten." Giechelde zijn zus. Tja, dit was misschien waar, maar je kon even goed vragen of Screech even voor je wilde vliegen. Beide was even onmogelijk. "Straks komt Skyteller." Een koude rilling liep over zijn ruggengraat. "Skyteller?" Sprak hij bang, "Denk je dat echt?" Hij keek angstig om zich heen. Wat zou mama zeggen als Skyteller hun zou straffen? "Dan slaap ik nu!" Demonstratief ging hij liggen, en kneep zijn ogen hard dicht. Slaap. Slaap. ...Slaap! Het was geen succes. Hij opende zijn ogen, keek zijn zus aan. "Het werkt niet." Mauwde hij, half paniekerig. Squirrel, help?