Routing for them

Hij was verbaasd over deze ontwikkeling. Hij had helemaal niet gedacht dat Crowcall kittens wilde of iets dergelijks. Maar blijkbaar had hij het verkeerd opgevat, want Routnose was snel met haarzelf verbeteren. 'O-oh! Nou, uhm, nee? Weet ik eigenlijk niet precies, maar gewoon... Ze is ook heel lief, ik denk dat jullie het wel zouden kunnen vinden,' lachte ze. Hij kon horen dat zij ook een beetje ongemakkelijk was geworden. Maar door haar woorden maakte zijn hersenen wel overuren. Het goed kunnen vinden met Crowcall? Dat was... Nou, hij wist niet zo goed wat hij daarvan moest denken. Hij had vooral het idee dat Crowcall hem niet mocht. Maar misschien zat hij er helemaal naast.
'Ik ken Crowcall al heel lang en ze is niet alleen super mooi, er is niemand zo dapper en eerlijk als zij,' vertelde Routnose vervolgens met een glimlach op haar gelaat.
Shade keek haar van opzij aan en glimlachte ook, een kleine grinnik verliet zijn bekje. 'Ach, dat zal vast wel ja. Maar ik weet niet... Ik weet niet of ze mij... Aardig vind? Ik bedoel, ik ging tegen haar in toen en..' hij zuchtte. Hij vond het geen prettig idee dat ze hem misschien wel haatte nu, al bedoelde hij het wel goed. Hij had immers nog nooit zo gedacht over de poes. Zag Routnose meer dan hij?

Oké act cool, gewoon de charmante, match-makende cupido zijn die ze was... Oké, misschien niet helemaal, maar ze moest er alsnog in geloven! Dit zou werken, ze zouden elkaar gelukkig kunnen maken! Dat was wat ze de twee zwarte katten meer dan alles gunde, dus waarom niet met elkaar? 'Ach, dat zal vast wel ja. Maar ik weet niet... Ik weet niet of ze mij... Aardig vind? Ik bedoel, ik ging tegen haar in toen en..' wat verrast hield Routnose haar pas in en ging er vanuit dat hij het zelf zou doen. "Ben je helemaal betoeterd!" sprak ze bijna verontwaardigd. "Shadefeather, ik ken bijna niemand die zo lief en welwillend is als jij," ze gunde hem een gemeende glimlach. "Ik weet zeker dat ze wel door jullie onenigheden heen kan kijken, hoor," met die woorden stapte ze weer rustig verder

Routnose hield opeens in en Shadefeather draaide verbaasd om naar haar. 'Ben je helemaal betoeterd!' sprak de poes verontwaardigd. Shade's ogen werden even groot. 'U-uhm, wa..' Wat had hij gedaan?? 'Shadefeather, ik ken bijna niemand die zo lief en welwillend is als jij,' zei Routnose en ze gunde hem een glimlach. 'Ik weet zeker dat ze wel door jullie onenigheden heen kan kijken, hoor.' En met die woorden liep ze weer verder.
Shadefeather keek haar dom achterna, maar trippelde toen snel achter haar aan. 'Uh.. Zou je denken?' vroeg hij verbaasd. Hij wist niet eens of hij het erg vond of niet, als Crowcall hem niet aardig vond. Naja, het was natuurlijk wel leuk als hij aardig gevonden werd door de rest van de Clan, maar zoals Routnose het nu beschreef leek het echt net alsof ze dacht dat ze goede mates zouden worden. Of Shade dat ook zag zitten wist hij nog niet zo goed, hij was er ook helemaal overdonderd van geworden.

Oh, was het erg dat ze het stiekem echt heel grappig vond dat hij daadwerkelijk even schrok van haar? Routnose was zelfs voor Windclans standaards nou niet bepaald groot, haar stem was zacht en als je aan de term 'intimiderend' dacht, was zij daar het tegenovergestelde van. Daarom moest ze wel een beetje haar gezicht in plooi houden bij hem, maar Shadefeather wist gelukkig snel genoeg dat ze natuurlijk niet écht boos was. 'Uh.. Zou je denken?' ze giechelde zachtjes om zijn verbaasde woorden en draaide haar kop naar hem, zodat ze hem aan kon kijken. "Natuurlijk, gekkie," Shade was een poepie, had ze besloten. En dat zou de rest van de clan, inclusief Crowcall ook heus wel zien. "Misschien worden jullie wel... Vrienden. Ofzo." heel smooth weer dit, Rout!

Routnose leek het allemaal een top idee te vinden. Ze keek hem aan, en Shade keek terug met een verbaasde uitdrukking, want hij had echt geen idee wat hem overkwam op dit moment. 'Natuurlijk, gekkie.' Ah, oké. Dat was goed, toch? 'Misschien worden jullie wel... Vrienden. Ofzo.' Vrienden? Hij had gedacht dat Routnose eerst iets anders bedoelt had, maar vrienden waren altijd welkom natuurlijk. Langzaam knikte hij. 'Uh.. Als je denkt dat.. Wij vrienden kunnen worden,' miauwde hij met een kort lachje, nog steeds verbaasd en een beetje ongemakkelijk. 'Erg goed ken ik haar natuurlijk niet. Als je denkt dat zij.. Ook vrienden wil worden, dan...' Ja, dan wat? Dan waren ze vrienden? Of meer? Hij snapte Routnose's bedoeling echt even niet meer.

De poes zag niet bepaald in dat het misschien niet het meest strakke plan was. Then again, ze was nu ook niet bepaald erg, uh, ervaren wanneer het aan kwam op romantiek. Natuurlijk speelde er stiekem wel iets tussen haar een Dinspots, maar dat moest altijd heel erg onder de radar blijven. Grand gestures waren zeker niet er bij inbegrepen. 'Uh.. Als je denkt dat.. Wij vrienden kunnen worden,' sprak hij met een kort lachje en Rout spinde zachtjes, zeer tevreden met het plan dat ze zojuist bekokstooft had. 'Erg goed ken ik haar natuurlijk niet. Als je denkt dat zij.. Ook vrienden wil worden, dan...' KijK! Ze kwamen er wel. "Oh, dat komt vast wel goed," sprak ze ietwat geniepig, haar oogjes glinsteren van pret.

Maar of hij het nu wel of niet snapte, een gesprek met Crowcall kon geen kwaad toch? Misschien konden ze wat jagen, elkaar beter leren kennen. Een nieuwe vriend is altijd welkom, toch? Al wist hij niet of het echt op vriendschap uit zou komen, maar dat moesten ze dan maar bezien. 'Oh, dat komt vast wel goed,' sprak Routnose. Shade keek haar kant op en merkte dat ze er wel erg veel plezier in had. Hij grinnikte zachtjes. 'Oké..' Toen bedacht hij weer waarvoor ze hier waren toen hij zijn bekende plekje zag. De kater zuchtte. Daar ging zijn geheimpje... 'Nou uh, hier is de.. Kattenkruid..' miauwde hij en hij bleef een paar staartlengtes ervandaan stilstaan. Hij wilde zich er liever niet zo dicht bij wagen nu.