Routing for them

  Hij moest zijn best doen om de geur van de bijzondere plantjes niet naar zijn kop te laten stijgen, maar tot zover ging het goed. De opmerking die Stallionstar had gemaakt toen hij hem had gevonden midden in kattenkruid plantjes was door zijn kop blijven spoken. En omdat Shadefeather een goede Warrior wilde zijn en geen slechte reputatie van catnip addict bij de Leader wilde hebben, bedacht de kater dat Routnose misschien inderdaad wel wat van de plantjes kon gebruiken.
  Daarom had hij ze verzameld en probeerde hij zijn uiterste best om zeg maar niet te ademen zodat hij niet weer high zou worden. De kater was dan ook opgelucht toen hij de Medicine Cat's Den in liep en hij de plantjes op de grond kon laten vallen.
  'Routnose? Ik uh, heb wat voor je,' miauwde hij terwijl hij een beetje verdrietig naar de plantjes keek. Hij zou nu afstand van ze moeten doen, maar het was voor het goede doel.

+ @Routnose <3

Oef! Die stomme wortels ook! Hoe lang leefde ze nu al niet in deze den? Lang genoeg om niet meer ver diezelfde stomme wortel te blijven struikelen, toch? Nou niet dus, voor de zoveelste keer was ze hem even vergeten en bleef haar pootje hangen, waardoor ze languit op de grond terecht kwam. Haastig keek ze rond of niemand dit debacle had gezien, maar gelukkig lagen de weinige katten die op het moment in de medicine cats den verbleven iets verderop. Mopperend hief ze zichzelf weer overeind en net op tijd ook, want een bezoeker kwam binnen. Ze had alleen niet helemaal door dat er nog een paar takjes en blaadjes aan haar vacht hingen, maar goed. 'Routnose? Ik uh, heb wat voor je,' wat verbaasd knipperde ze met haar ogen toen die zeer bekende geur haar neus binnen kwam. "Uhh," bracht ze dan ook wat van haar stuk gebracht uit, want kattenkruid was vrij lastig te vinden en vaak werden katten toch verleid door die geur om er zelf gebruik van te maken. Ook Shadefeather keek wat verdrietig naar de plantjes, maar Routnose gunde hem een blije glimlach, al lag er een twinkeling in haar ogen. "Oh! Dankjewel Shadefeather, super dat je het komt brengen," snorde ze en drukte kort haar neus tegen de wang van de ander als een bedankje, waarna ze de plantjes voorzichtig oppakte en goed wegstopte... Om de verleiding even weg te nemen. "Weet je toevallig nog waar je ze hebt gevonden?" vroeg ze nieuwsgierig. Kattenkruid was een van de zeer weinige geneesmiddelen voor Groenhoest en nu de koudere seizoenen voor de deur stonden, kon ze daar altijd meer van gebruiken.

  Hij hoefde niet snel te wachten, want Routnose kwam al best snel tevoorschijn. 'Uhh,' bracht de kattin uit, duidelijk wat van haar stuk gebracht. Misschien wilde ze ze toch niet? 'Oh! Dankjewel Shadefeather, super dat je het komt brengen,' snorde ze toen en ze drukte even kort haar neusje tegen zijn wang aan, voordat ze de plantjes oppakte en wegstopte.
  Okay, ze wilde ze dus toch hebben. Daar gingen ze dan. Weg. Shadefeather zuchtte even, maar wist dat het voor het goede doel was en hij wilde zeker zijn Clan helpen. Shade wist niet veel van geneeskruiden en zo, maar hij wist wel dat ze blijkbaar hard nodig waren in de koude seizoenen. Hij glimlachte even naar Routnose, blij dat hij haar, en de Clan, heeft kunnen helpen.
  'Weet je toevallig nog waar je ze hebt gevonden?' vroeg Routnose toen nieuwsgierig, wat er voor zorgde dat de kater zich verslikte in een hap lucht en moest hoesten.
  Tja, waar hij ze had gevonden... Als hij dat zou zeggen dan was zijn speciale plekje weg, dan zouden al de plantjes meegenomen worden, met niets meer over voor hem! 'Uuh, uh, ja, ik uh, ik weet ongeveer nog wel waar, ja,' stamelde hij wat ongemakkelijk en door een paar hoestbuitjes heen. Tuurlijk, hij wilde de Clan helpen, maar hij vond het ook wel fijn om zeg maar nog een paar plantjes voor hemzelf te hebben.

Routnose was van zichzelf al erg scherp wanneer het aan kwam op het oppikken van andermans emoties, maar die skill was bij Shadefeather niet eens nodig. De zwarte kater was een open boek en het feit dat hij zich in zijn eigen tong verslikte toen ze vroeg waar hij het kattenkruid gevonden had vertelde haar genoeg. Routnose trok lichtelik ongemakkelijk met haar oortjes. Liever wilde ze niet iets van hem afpakken wat hij kennelijk best belangrijk vond, maar de waarheid was dat hij niet de eerste zou zijn doe verslaafd aan het effect kon raken en, nou ja, ze waren nu eenmaal best een heel belangrijk geneesmiddel. 'Uuh, uh, ja, ik uh, ik weet ongeveer nog wel waar, ja,' ietwat nerveus kneedde ze met haar pootjes de grond, waarna ze toch opkeek en hem in zijn geel-groene ogen aan keek. "Uhm, Shadefeather? Kijk, Catnip is best wel een beetje een belangrijk geneesmiddel, vooral nu de winter komt. Het kan kittens hun leven redden wanneer ze groenhoest krijgen, daarom is het zo belangrijk. A-als je het nog weet, zou je mij dan naar de plek willen brengen waar je het gevonden hebt?" ze hield er niet van om dingen af te dwingen of op te eisen, maar soms moest ze dat nu eenmaal voor haar rang.

  Hij merkte dat Routnose ook wat ongemakkelijk was en hij gaf zichzelf de schuld. Even keek hij naar de grond maar toen Rout weer wat ging zeggen keek hij snel weer omhoog.
  'Uhm, Shadefeather? Kijk, Catnip is best wel een beetje een belangrijk geneesmiddel, vooral nu de winter komt. Het kan kittens hun leven redden wanneer ze groenhoest krijgen, daarom is het zo belangrijk. A-als je het nog weet, zou je mij dan naar de plek willen brengen waar je het gevonden hebt?'
  Gosh, hij was toch zo stom soms ook hè? Shadefeather kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Hij zuchtte en knikte schuldbewust. Om al dat kattenkruid voor hemzelf te willen hebben was egoïstisch en zelfs al had hij al wat plantjes bij de Medicine Cat gebracht, ze konden altijd meer gebruiken. En jonge kittens met groenhoest hadden het veel meer nodig dan hij.
  'Natuurlijk, Routnose, sorry,' mompelde hij beschaamd en hij sloeg zijn ogen naar de grond. 'Ik zal je er gelijk heen brengen, als je wil. Je mag alles meenemen en gebruiken, i-ik heb het toch niet zo nodig,' miauwde hij, hopend dat dit het goed zou maken.

De kater zuchtte en knikte zelfbewust. Routnose voelde zich een beetje slecht dat ze het van hem 'af zou pakken' maar wist dat ze niet anders kon. Normaal gezien had ze niet zoveel moeite met een oogje toe knijpen hier en daar, maar met dit soort dingen mocht dat eigenlijk echt niet. Ze hadden die plantjes nu eenmaal echt nodig in de winter. 'Natuurlijk, Routnose, sorry,' ze gunde hem een warme glimlach. 'Ik zal je er gelijk heen brengen, als je wil. Je mag alles meenemen en gebruiken, i-ik heb het toch niet zo nodig,' ze stapte iets dichterbij en duwde dankbaar haar neusje tegen de wang van de ander, waarbij ze hem in de ogen aan keek. "Dankjewel Shadefeather, dat helpt echt ontzettend,"drukte ze hem op het hart. "Als ik van de winter iemand kan genezen met die plantjes, zal ik zeggen dat ze het aan jou te danken hebben," snorde ze.

  Het weggeven van de kostbare plantjes was al een heel ding geweest, maar dat hij nu zijn hele plantage moest verklappen deed toch wel een beetje pijn. Maar het was voor de Clan en het neusje dat Routnose tegen zijn wang aan drukte deed hem realiseren dat hij goed bezig was.
  'Dankjewel Shadefeather, dat helpt echt ontzettend,' drukte ze hem op het hart, waardoor hij even kort glimlachte en knikte. 'Als ik van de winter iemand kan genezen met die plantjes, zal ik zeggen dat ze het aan jou te danken hebben,' snorde ze.
  Shade kon een kleine glimlach niet onderdrukken. 'Dat is fijn, Routnose. Ik wil de Clan graag helpen. Volg mij maar,' miauwde hij en hij draaide zich om, zich nu al voorbereidend op het verdriet dat hij ging lijden als hij al de plantjes moest afstaan. Maar het was voor de Clan. Hij was goed bezig.
  Even keek hij achterom om te zien of de Medicine Cat hem volgde en glimlachte naar haar, stiekem om de pijn een beetje te verbergen. Hij wilde immers niet heel erg zielig over komen.

Het deed haar goed om te zien dat haar woorden Shadefeather wat op leken te vrolijken. Routnose was allicht best wel een beetje naïef, maar ze was redelijk goed in het lezen van emoties. Op zich best wel handig ook als je een medicine cat was, want het maakte de omgang vaak een stuk makkelijker. Ze struikelde misschien best vaak over haar woorden, maar ze had eigenlijk geen vijanden, binnen of buiten de clan. Nuja, misschien eentje dan, maar dat lag nogal gevoelig. 'Dat is fijn, Routnose. Ik wil de Clan graag helpen. Volg mij maar,' goed, het was duidelijk dat hij het lastig vond, waardoor ze alleen nog maar trotser op hem was. De kater ging voor en Routnose keek hem dankbaar aan, waarna ze braaf zijn leiding volgde. Het was een beetje fris, waardoor ze haar vacht wat overeind zette. "Bedankt, Shade!" snorde ze en trippelde achter hem aan. "Hoe, uhm, hoe is het eigenlijk met je?" deed ze een beetje een onhandig, maar goed bedoelde, poging om een gesprek te starten.

In zijn kop probeerde hij zich zo goed mogelijk voor te bereiden, maar tegelijkertijd ook helemaal niet aan te denken. Handig, niet? Niet echt, maar Shade was ook niet zo handig bezig op het moment. Of de laatste paar Moons. De plantjes hadden hem immers best geholpen, al zei hij het zelf. Het waren dan ook de beste plantjes ever. Shade kon zich geen betere plantjes voorstellen.
Vaag hoorde hij Routnose bedankje, gevolgd door een vraag. Het duurde even voor het binnenkwam, maar uiteindelijk kwam het dan toch echt binnen. Hij draaide zijn kop vragend om en ging wat langzamer lopen zodat ze naast elkaar konden lopen.
'Huh? Oh, uh.. Ja, het gaat goed,' miauwde hij als antwoord en snel toverde hij een glimlach op zijn gezicht. Het ging niet helemaal goed, maar hij wilde de jonge poes niet lastigvallen met al die dingen. Het was belangrijker dat het goed ging met haar, want zij moest ook anderen beter maken. 'Met jou?'

Het feit dat zij al niet zo heel erg sociaal capabel was en hij ook nog eens vrij laat reageerde was nogal een slechte combi. 'Huh? Oh, uh.. Ja, het gaat goed,'[/i[ sprak hij lichtelijk afwezig en de glimlach op zijn leek wat geforceerd. Routnose keek hem schuin aan, ietwat bezorgd ook. Waren die plantjes echt zó belangrijk voor hem? Of zaten zijn gedachten ergens anders? Toch wilde ze hem niet pushen om haar eerlijk antwoord te geven, zo goed kende ze hem ook weer niet. [i] 'Met jou?'ze gunde hem een lichte glimlach. "Oh, het is wat wennen met Falconpaw nu, maar wel goed!"ja, het was wat vreemd om plots zelf een leerling te hebben. Ze grinnikte zachtjes. "Ik weet nog wel toen we samen met mijn broer aan het trainen waren, dat voelt als een eeuwigheid geleden,"

Routnose glimlachte lichtjes naar hem. 'Oh, het is wat wennen met Falconpaw nu, maar wel goed!' Shadefeather knikte begrijpend. Hij herinnerde nog hoe hij hem geholpen had om zijn eerste muis te vangen. Dat hij Medicine Cat zou worden was destijds niet in hem opgekomen. De poes grinnikte zachtjes en Shadefeather glimlachte. 'Ik weet nog wel toen we samen met mijn broer aan het trainen waren, dat voelt als een eeuwigheid geleden.'
Oh, dat voelde inderdaad zo. Haar broer Tomtitgaze was zijn eerste Apprentice geweest, toen hij nog maar 17 moons was geweest. Die eerste training samen met Stallionstar en Routnose zal hij niet snel vergeten. Hij was zo zenuwachtig geweest.
Shade grinnikte en knikte. 'Och, ja.. Dat zal ik niet snel vergeten. Ik was toen zó zenuwachtig,' grinnikte hij. 'Gelukkig voor Heatpaw ben ik nu een stuk zekerder. Toch blijft het ergens wel spannend,' miauwde hij met een glimlach. 'Ik weet zeker dat jij het goed zal doen met Falconpaw. Ik had hem laatst nog geholpen zijn eerste muis te vangen en alhoewel het niet erg snel ging, uiteindelijk leerde hij het wel.'

De gedachte bracht een glimlach op haar gelaat. De laatste tijd sprak ze haar broer minder, vooral na het incident tussen hem en Cobradusk. Daarom voelde de herinnering naar die simpelere tijden bitterzoet. 'Och, ja.. Dat zal ik niet snel vergeten. Ik was toen zó zenuwachtig,' ze gniffelde zachtjes om zijn woorden, Tommy was zijn eerste apprentice geweest. Hij zou wel net zo zenuwachtig zijn als zijzelf was nu met Falcon. 'Gelukkig voor Heatpaw ben ik nu een stuk zekerder. Toch blijft het ergens wel spannend,' ze keek hem met een vriendelijke blik in haar groene ogen aan. "Oh, ik weet nog wel heel goed dat Tommy jou een super leuke mentor vond," nee, haar broertje had nooit geklaagd. "En dat zal Heatpaw vast ook vinden. Hoe gaan de trainingen? Heb je nog, uh, tips voor mij met Falcon?" vroeg ze wat onzeker.

'Oh, ik weet nog wel heel goed dat Tommy jou een super leuke mentor vond,' vertelde Routnose, wat hem goed deed. Gelukkig maar. Hij had niet zo veel contact meer met hem, maar dat moest hij eigenlijk maar weer is opzoeken. Ze hadden zeker wat herinneringen gedeeld samen. 'En dat zal Heatpaw vast ook vinden. Hoe gaan de trainingen? Heb je nog, uh, tips voor mij en Falcon?' vroeg Routnose vervolgens. Ze klonk wat onzeker, wat Shade goed kon begrijpen.
Hij keek haar aan met een zachte glimlach. 'Nou, ik weet natuurlijk bagger weinig van kruiden, behalve dat kattenkruid geweldig ruikt en zo maar uh,' hij moest stoppen daarover te praten. 'Het jagen ging in het begin niet heel goed, maar dat kan natuurlijk anders zijn als hij leert over andere dingen. Maar ik denk dat je vooral erg geduldig met hem moet zijn, maar dat zal vast geen probleem worden,' glimlachte hij. 'Uiteindelijk komt het allemaal wel goed.'

Het was ook haar eerste apprentice en ze was zelf altijd al zo onzeker geweest over wat ze kon. Nu moest ze opeens de alwetende mentor zijn die haar wijsheid over kon dragen. Nou, zo voelde ze zich niet. 'Nou, ik weet natuurlijk bagger weinig van kruiden, behalve dat kattenkruid geweldig ruikt en zo maar uh,' zijn woorden lieten haar onwillekeurig kort gniffelen. 'Het jagen ging in het begin niet heel goed, maar dat kan natuurlijk anders zijn als hij leert over andere dingen. Maar ik denk dat je vooral erg geduldig met hem moet zijn, maar dat zal vast geen probleem worden,' glimlachte hij. 'Uiteindelijk komt het allemaal wel goed.' die woorden lieten haar dankbaar op kijken naar zijn gele ogen en kort streek ze met haar zachte staart langs zijn flank. "Dankjewel Shadefeather," snorde ze. "Ik vind het maar spannend, opeens nog meer verantwoordelijkheid... Ik hoop dat hij me wel een leuke mentor vindt,"

Routnose keek hem dankbaar aan bij zijn woorden. Hij vond het fijn om te weten dat hij haar kon helpen met een paar woorden. Maar zelf zou hij het ook erg belangrijk vinden. De poes streek kort met haar staart over zijn flank en hij glimlachte lief naar haar.
'Dankjewel Shadefeather,' snorde ze. 'Ik vind het maar spannend, opeens nog meer verantwoordelijkheid... Ik hoop dat hij me wel een leuke mentor vindt.'
Shade glimlachte naar haar. 'Iedereen vind jou een leuke mentor, Routnose. Daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Ook al ken ik niks van kruiden en zou ik het ook niets vinden vergeleken met jagen en alles, jou als mentor hebben zal voor mij geen probleem zijn.' Wel grappig hoe hij er zo over sprak, terwijl hij ook een mentor was geweest rond de tijd dat zij een Apprentice was.

Shadefeather was lief. Zorgzaam, lief en vol goede humor. Even keek ze zijdelings naar hem en zijn gele oogjes en een idee begon zich te vormen in haar kop. Oh, ze mocht zelf dan wel geen relaties hebben met anderen, maar dat zou niet betekenen dat ze anderen niet kon koppelen. 'Iedereen vind jou een leuke mentor, Routnose. Daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Ook al ken ik niks van kruiden en zou ik het ook niets vinden vergeleken met jagen en alles, jou als mentor hebben zal voor mij geen probleem zijn.' zijn woorden lieten haar zachtjes gniffelen en knipperde dankbaar met haar ogen. "Oh soms is het ook wel een klein beetje saai hoor, maar aan de andere kant is het ook wel heel handig om te weten welke besjes je vergiftigen en welke je je beter laten voelen,"sommigen leken namelijk ook nog eens sprekend op elkaar, best wel onhandig. Routnose gniffelde zachtjes en liet kort een stilte vallen. "Dus... Ik hoorde dat je de zorg van een nestje op je hebt genomen, heb je ook al iemand gevonden om ze samen mee op te voeden?" ze keek hem afwachtend aan. Misschien was ze niet de beste wingwoman op de wereld, maar ze kon het wel proberen!

Ze gniffelde zachtjes en keek hem dankbaar aan. 'Oh soms is het ook wel een klein beetje saai hoor, maar aan de andere kant is het ook wel heel handig om te weten welke besjes je vergiftigen en welke je je beter laten voelen.'
Shade grinnikte en knikte. 'Ja dat kan ik geloven. Misschien is een snelcursus medicine cat helemaal niet zo'n slecht idee. Ik weet in ieder geval al dat kattenkruid goed helpt,' miauwde hij een tikkeltje beschaamd, maar hij lachte hij erbij. Elke kat wist wel hoe goed kattenkruid kon helpen soms...
De twee liepen verder in stilte, tot Routnose het verbak. 'Dus... Ik hoorde dat je de zorg van een nestje op je hebt genomen, heb je ook al iemand gevonden om ze samen mee op te voeden?' De vraag kwam best onverwachts voor hem en hij keek verbaasd op.
'Oh, nee, nog niet,' antwoordde hij met een kort lachje. 'Maar het is ook niet dat het echt nodig is hoor, ze zijn al Apprentices en spenderen ook veel tijd door met hun mentoren,' vervolgde hij en hij kon de trots in zijn stem niet verbergen. Niet dat hij daar ook zijn best voor deed. Hij keek de Medicine Cat nieuwsgierig aan. 'Hoezo?'

Ze keek hem toch een beetje vragend aan bij zijn opmerking over kattenkruid. Natuurlijk wilde ze geen assumptions maken maar anderzijds leek hij wel heel gehecht aan de plantjes. "Haha, naja, goed werken... Het maakt je even heel gelukkig, maar kan ook heel verslavend werken als je niet uit kijkt," ze bracht het luchtig ter spraken en liet het voor de rest tussen hen in hangen. Als Shadefeather er problemen mee had zou jij het zelf wel zeggen, toch? Het gesprek ging al snel een andere kant op en voorzichtig durfde Routnose een onderwerp aan te snijden dat haar plannetje in werking zoi zetten. Nouja, plannetje was misschien nog een te groot woord. 'Oh, nee, nog niet,' hij leek ietwat verbaasd door haar vraag. Potverdorie, en dan had zo nog zo subtiel probern te zijn. 'Maar het is ook niet dat het echt nodig is hoor, ze zijn al Apprentices en spenderen ook veel tijd door met hun mentoren,' ze knipperde wat verontschuldigend met haaar ogen, zich nu pas realiserend dat het misschien wat gemeen over was gekomen. "Oh nee ik denk ook zeker niet dat ze nog iemand nodig zouden hebben hoor, volgensmij ben je een super leuke papa," snorde ze en ze meende haar woorden. Ergens was ze jaloers, ooit zou ze ook wel kittens willen hebben maar haar rang zou haar daar van weerhouden. 'Hoezo?' ze haalde zogenaamd nonchalant haar schouders op. "Oh, nou ja, gewoon. Zo'n knappe, lieve kater als jij zal vast wel zijn weg met poezen weten, of katers," ze gunde hem een kleine glimlach. "En, naja, ik heb toevallig gehoord dat Crowcall ook heel leuk is," schuin hield ze afwachtend zijn reactie in de gaten. Ze deed haar best om heel nonchalant, luchtig en subtiel te zijn. Maar of ze daar nou in slaagde...

Routnoses opmerking klopte, dat wist hij ook wel. Maar soms... Hij was heus geen junkie of zo. Shadefeather glimlachte enkel. Hij had niet zoveel zin om daar tegen in te gaan, wat ze zei was immers de waarheid. En om een discussie aan te gaan of hij niet misschien iets te graag kattenkruid had, daar had hij ook geen zin in.
Hoewel hij niets had bedoelt met zijn reactie leek Routnose dat wel zo op te vatten. 'Oh nee ik denk ook zeker niet dat ze nog iemand nodig zouden hebben hoor, volgensmij ben je een super leuke papa,' snorde ze.
De kater glimlachte. 'Dankje, Rout.'
'Oh, nou ja, gewoon. Zo'n knappe, lieve kater als jij zal vast wel zijn weg met poezen weten, of katers.' Ze glimlachte naar hem en Shade keek haar weer met verbaasde ogen aan. Wat bedoelde ze daarmee? Een snelle gedachte ging door zijn kop, maar hij schudde dat al snel van zich af. Hij was eerlijk gezegd zelfs een beetje aan het blozen. Zijn weg met poezen of katers weten? Dat viel nog wel mee, of tegen.
'En, naja, ik heb toevallig gehoord dat Crowcall ook heel leuk is.' Nou, daar had ze hem helemaal verbaasd.
'Crowcall?' Hij grinnikte een beetje ongemakkelijk. Crowcall en hij hadden niet veel contact en hij herinnerde zich ook nog wel de tijd dat hij een soort van tegen haar in was gegaan tijdens RiverClans bezetting. Niet dat dat een persoonlijke aanval was geweest, Shadefeather had ook niet goed geweten hoe hij ermee om moest gaan. 'Wilt Crowcall graag kittens dan? Al zijn ze geen kittens meer, maar...' Hij was echt een beetje in de war.

Hoewel Routnose zichzelf smooth mc Smoothnose vond, leek haar plannetje toch iets minder soepel en subtiel uit te lopen dan ze dacht. Shadefeather leek een beetje ongemakkelijk te worden, oeps. 'Crowcall?' lachte hij een beetje van zijn doen. Routnose knikte nu ook een klein beetje gegeneerd, maar probeerde het te ownen. 'Wilt Crowcall graag kittens dan? Al zijn ze geen kittens meer, maar...' oh oeps, niet helemaal de juiste richting op. "O-oh! Nou, uhm, nee? Weet ik eigenlijk niet precies, maar gewoon... Ze is ook heel lief, ik denk dat jullie het wel zouden kunnen vinden," ze lachte nu zelf een klein, klein beetje ongemakkelijk. "Ik ken Crowcall al heel lang en ze is niet alleen super mooi, er is niemand zo dapper en eerlijk als zij," een glimlach kwam op haar gelaat.