Good morning [+Heatherkit & Gorsekit]

Er waren slechts een paar dagen verstreken sinds hij Sabrefur had aangewezen als zijn Deputy. Alles liep nu redelijk goed en hij had een moment tijd om zijn kinderen op te zoeken in de Nursery. Hij wrong zich door de opening en liet een paar stukjes vacht achter bij de ingang. Gorsekit en Rubykit lagen te slapen maar er was een van de vier die wakker was. Heatherkit was wakker en hij keek naar hoe ze bezig was in het mosnest tussen alle moeders in. Iets verderop zag hij Burningkit slapen en hij glimlachte toen hij rustig ging zitten. Heatherkit zou hem vanzelf opmerken, hij nam nu immers het licht weg dat door de ingang viel. Zijn groene ogen keken naar de Queens die bezig waren met de verzorging van de kittens en de kittens die absoluut geen wasbeurt wilden hebben. Hij grinnikte even, nog even en dan zouden er weer een paar Apprentice mogen worden.

Gorsekit lag vredig te slapen, totdat hij opeens gewekt werd door pootjes die over hem heen klommen. Slaperig opende hij zijn gele oogjes, waarna hij zijn gevlekte zusje uit het nest zag verdwijnen. Hmm, het zou wel. Gorsekit was eigenlijk nog wel een beetje moe, en zijn ogen werden alweer zwaar. Maar het duurde even voordat hij haar stemmetje hoorde roepen. Papa? Was papa er? Gorsekit hief nu wel klaarwakker zijn kopje en ja hoor, zijn vader was niet ver van hun vandaan. Een lachje sierde zijn gezicht en Heatherkit begroette hun vader al. Totdat ze opeens vertelde dat ze het nest vol met mosballen zou stoppen. Was dat dan grappig? Dat zou toch verschrikkelijk onhandig zijn? Gorsekit wist het nog zo niet. Zijn gele oogjes knipperden langzaam, voordat hij uiteindelijk toch overeind kwam en richting zijn vader en zusjes kroop en zijn kop op de rand van het nest legde. ‘Maar… dan is het nest vol!’ kwam er toen zachtjes uit zijn bekje. Al die mosballetjes, dan zou het moeilijk zijn om door het nest te navigeren. Het zou een ballenbak worden!

Heatherkit leek erg verzekerd van haar zaak. Ze legde namelijk de volgende bal alweer in het nest. Gorsekit schoof opzij en ergens wilde hij het graag er weer uit gooien. Ballen hoorden niet in het nest! Maar hij wilde zeker niet de pret drukken. Hij zag hoe vrolijk zijn zusje ervan werd, dus misschien moest hij maar gewoon zijn verlies nemen en Heatherkit het nest laten vullen. Wie weet, kon het nog leuk zijn? Alhoewel papa nog even aan zijn kant leek te staan. Hij stelde voor om het met bloemen te vullen en dat er in zijn nest ook bloemen zouden komen. Gorsekit keek weer wat opgewekter naar Heatherkit. Dan zouden ze het nest kunnen versieren! Maar Heatherkit leek zo erg gevestigd op haar eigen plan met het mosballenbad. Gorsekit keek van zijn zus naar zijn vader, en weer naar zijn zus. Helemaal toen hij de beslissende stem leek te krijgen. Oh nee! De druk kwam meteen als een blok op zijn schouders. Maar uiteindelijk won het enthousiasme van zijn zus. ‘Nee, laten we het vullen met mosballen,’ miauwde hij toen zachtjes. Hij stapte uit het nest. Hij zou zelfs Heatherkit gaan helpen! Het zou vast wel leuk worden, ze leek er immers van overtuigd. Hij stapte naar voren en ging op zoek naar een mosbal.

Gorsekit keek dankbaar naar zijn zusje. Ze leek zijn gedachten te lezen. Hij snorde dan ook en duwde zachtjes terug met zijn kopje. Nu werd hij ook wel enthousiast. Als ze ook bloemen gingen zoeken later, dan werd hun nest echt een feestje! Een speelparadijs. Hij snel vond hij een mosbal. Achter hem hoorde hij Heatherkit alweer tegen hun vader kibbelen dat ze veel meer nodig hadden. Oh jee, misschien moest hij dan ook nog wel meer gaan zoeken! Hij hobbelde met één mosbal tussen zijn tanden door de nursery, en in een vergeten hoekje vond hij een tweede mosbal. Hij liep terug, de ene mosbal voor zich uit schoppend en de ander nog tussen zijn kaken. Eenmaal bij het nest legde hij de eerste mosbal in het nest, waarna hij de tweede richting zijn gevlekte kitten schopte. ‘Alsjeblieft, Heather!’