A stranger’s soul is like a dark forest [Darkpaw]

Zijn vraag naar Blazingschadow was natuurlijk normaal. Zelf had hij haar ook niet gekend, maar toch was Darkpaw blij dat ze met hen contact had gezocht. Opeens schrok Woodpaw en deed een stap achteruit. Nu kon de donker gestreepte leerling hun moeder niet horen, maar Darkpaw merkte wel dat ze contact met haar andere zoon zocht. Heel even leek de lichte gestreepte kater voor hem nog te aarzelen, maar Dark zag dat hij begon te geloven dat ze familie waren. Een knuffelaar was Darkpaw niet meer omdat hij met harde poot was opgevoed door Wingbird, maar toch kreeg de donker bruine tabby een meelevend glans in zijn ogen. Mijn naam is Darkpaw, ik weet niet of mama je dat al verteld heeft, maar voor mij was het ook een schok haar voor het eerst te horen. Maar...' Murmelde Darkpaw maar hij had nog meer willen zeggen. Maar een stem schalde over het donderpad. ' Ik moet gaan. Laten we nog eens afspreken hier op 4 boom.' Darkpaw stond op en keek Woodpaw licht vragend aan. Hij kon helaas niet wachten want zijn naam werd opnieuw geroepen en dus draaide Dark zich om en groef de duif weer op voor hij zich nog 1 keer naar zijn broertje toe draaide en hem nog even toe knikte voor de donker bruine tabby na een derde keer zijn naam horen roepen weg sprong richting de tunnel onder het donderpad. Het liefste wilde de schaduwclan leerling langer blijven, maar dat kon helaas niet. De patrouille waarmee hij op jacht was wilde vast terug gaan naar het kamp. Nog voor Darkpaw in de struiken van zijn territorium verdween ging zijn oranje/gele blik nog 1 keer naar de 4 machtige eiken in de hoop dat hij zijn broer nog 1 keer kon zien voor hij verdween tussen de kale takken van een door struik en zich bij de jacht patrouille voegde.

De kater keek hem even aan, en tot Woods verbazing zag hij enig medelijden in zijn ogen. "Mijn naam is Darkpaw, ik weet niet of mama je dat al verteld heeft, maar voor mij was het ook een schok haar voor het eerst te horen. Maar..." een luide stem onderbrak de kater, die dus Darkpaw heette. De kater stond opk en keek Wood vragend aan. "Ik moet gaan. Laten we nog eens afspreken hier op 4 boom." zei de kater, en hij draaide zich om. "Kom morgen nacht om maanhoog weer terug!" riep hij de kater na. Geschokt draaide hij zich om. Hij wist dat hij nog niet terug naaf het camp kon gaan. Eerst moest hij dit nieuws verwerken... wat moest hij tegen zijn vader zeggen? Wood besloot te zwijgen. Dat was vast het beste...