Shades and shadows need their storm.

Scytheshade zat stil bij het meertje en keek naar het water terwijl een bloeddruppel in het water droop. Zijn kop en poten waren rood gekleurd en achter hem bevonden zich 2 dooie kraaien en 2 kikkers. Hij grijnsde even terwijl hij naar links keek, een prachtige prooi was voor niets geweest. Het diertje was aan stukken gereten en er waren enkel stukjes vacht en botten over. Scytheshade grijnsde en keek naar zijn reflectie. Zijn rode ogen glinsterde en hij zuchtte, ".....Ik weet dat je er niet meer bent maar ik ben blij dat je nu ergens brand. Ik zal je vinden in Dark forest voor wat je moeder hebt aangedaan..... en mijn broertje.. en mij en al die anderen." Zei Scytheshade tegen zijn reflectie alleen hij duidde op zijn schepper. Zijn vader. Scytheshade stak zijn nagels uit en keek naar de gekartelde rand van een van zijn nagels. Scytheshade zuchtte even en draaide zich om. Hij zou maar terug gaan naar het kamp zometeen als hij zich minder zou vervelen.

-iedereen, t liefste iemand die scytheshade al kent zoals PURPLE of Raindrop ofzow-

Net naar het wassen van haar grijze vacht en het begraven van de heerlijke muis liep Purplestorm de ingang uit. Sommige takken van de ingang schraapte tegen haar vacht aan, aan een tak zat zelfs nog bloed van een prooi die ze net op tijd ontweek. Maar nadat ze eruit was kon ze net zo goed weer haar vacht doen. Nee dacht ze. Ze had al genoeg haar in haar mond gehad. Snel trippelde ze verder met sierlijke passen en staart omhoog. Deze dag zag er grijs en gemeen uit, maar dat scheelde haar niks, ze was een Shadowclan kat. Met haar neus in de koude lucht snoof ze de geuren van kikkers en salamanders tussen wat groeven van stenen die tweebenen hadden gedump jaren geleden. Daar was altijd wel wat te vinden, hopelijk geen groote dikke spin. De poes stak haar poot uit en greep naar een klein diertje waravan ze niet wist wat het was. Toen ze haar poot introk en met haar groene ogen naar haar poot keek zag ze twee hele kleine hagedisjes. De moeder kwam tevoorschijn uit het niets. Het dier sprong naar de grijze poes toe en krabte haar bij haar wang. Die nagels prikte in je fel, van de verbazing en pijn liet ze de twee kleintjes op de grond vallen en greep naar de hagedis. Ze drukte de kop van het beest zo hard tegen de grond aan dat de schedel breekte en verpletterde onder haar zachte kusentjes. Purple speugde op de grond en wierp haar blik op de twee beesjes die niet meer hulpeloos bewogen, ze waren door de val dood gegaan. Purple snoof en begroef de moeder hagedis en ging weer verder en liet de twee piepkleine dode beestjes achter. Daarmee kon je nog geen kittenmaag mee vullen. Met haar poot veegde de het bloed af en liep naar het meertje toe. Haar groene ogen vingen een zwarte kater op, haar partner Scytheshade. Snel veegde ze het bloed dat nog aan haar poot zat aan een groote plant en liep verder naar hem toe. Ze wist dat het bloed hem bezorgt maakte. 'Hi Scythe.' Miauwde ze vrolijk.
lol, goed dat ik post?_?

'Hi Scythe.' Miauwde een bekende prachtige stem vrolijk. Scytheshade glimlachte even en draaide zich om. Hij wastte even snel het bloed weg en liep naar Purplestorm toe. "Hoi Purple, hoe gaat het?" vroeg Scytheshade terwijl hij haar een kopje gaf voor hij wee rging zitten en haar in zich opnam. "..." zei scytheshade... of betergezegd. Zweeg hij. Hij glimlachte even, "Ook zitten jagen? hoe ging het?" vroeg Scytehshade terwijl hij knikte naar de wang van Purplestorm waar kleine bloeddruppeltjes zaten vermoedelijk van een kleindier dat agressief werd. Scytheshade glimlachte even en dacht terug aan vroeger,d e goede tijd dat ze samen waren als apprentices en daarna. Zijn mooie tijd met haar samen. Hij knipperde even met zijn rode ogen en stapte wat dichterbij Purplestorm om haar dichterbij te hebben... en wat meer in de schaduwen die om hun heen hingen te komen. Nog steeds hield hij niet van het gevoel van daglicht op hem schijnende.

-is goed, effe inkomen met scythe-

Purple zag de mooie rode ogen van de kater nu naar haar kijken. Het gevoel van die ogen gaf haar warmte. "Hoi Purple, hoe gaat het?' De poes lachte even kort en ging rustig zitten op het zachte gras. "Ook zitten jagen? hoe ging het?" Voor ze antwoord kon geven likte Scytheshade de kleine bloeddruppels van haar zachte wang af. Weer kwam een kleine glimlag op haar gezicht en sloot haar ogen bij het gevoel van de kater. 'Niet zo goed.. Een hagedis viel me aan uit het niets, maar hem wel zijn leven afgenomen.' Spinde ze kort, nog steeds haar ogen ding en haar poten recht tegen elkaar. Het puntje van haar staart bewoog als enige die netjes opgerold was om haar voorpoten. Scythe stapte na het likken van haar wang dichterbij. Purple likte over zijn schouder heen, spinnend. Ze voelde zicht veilig bij hem, beschermd tussen zijn stevige gespierde poten en schouders en zijn mooie maar toch bloeddorstige ogen. Ze was misschien wat kleiner dan hem, zelf was ze ook wel een tikkeltje klein voor een volwassen Warrior, maakte haar niks uit. 'Ik heb dit gevoel gemist bij, mijn liefste...' Spinde ze zachjes terwijl ze haar neus in zijn vacht zette.

Ik moet ook inkomen-_-

'Niet zo goed.. Een hagedis viel me aan uit het niets, maar hem wel zijn leven afgenomen.' Spinde Purplestorm. Scytheshade grijnsde eventjes licht. 'Ik heb dit gevoel gemist bij, mijn liefste...' Spinde ze zachjes terwijl ze haar neus in zijn vacht zette. Scytheshade gaf een kopje aan haar schouder als reactie. "Dat hoef je niet te missen. Niets dat jou mij kan ontnemen, nu niet, vroeger niet en voorlopig ook niet." Een zacht gerommel stelde Scytheshade vrolijk op, onweer, regen en alles wat de lucht duister zou maken. Hij spinde even en gaf Purplestorm een lik over haar kop. "Te lang sinds we tijd samen hadden,” Deze momenten zijn mooi, jij en ik samen. Een beschaduwde plek en stilte. Heerlijk doodse stilte, geen onderbrekingen. Scytheshade keek met zijn rode ogen naar Purplestorm, er waren zoveel nieuwe katten afgelopen manen bijgekomen maar in zijn ogen waren ze allemaal hetzelfde. Een nieuwe generatie, de oude blijft het beste. De schaduwclan van trots en weleer voordat zelfs de idiootste types ertussen kwamen. Lekker hypocriet van hemzelf, aangezien hij ook niet echt honderd procent is. Zelfs minder, de tijd heeft veel mentale trauma’s weggewassen. Gespleten persoonlijkheid, wrok, haat, jaloezie, woede, afgunst, trouw, ontrouw (aan de clan), verraad, discipline die verloor. Soms leek de Schaduwclan anders dan hij hoorde te zijn zoals in die goede tijd. Hij keek in stilte met zijn rode ogen in de ogen van Purplestorm, zonder het op te merken keek hij wazig voor zich uit maar wel naar Purplestorm.

(sorry was topic vergeten)

Onderwerp: Re: Shades and shadows need their storm.