Friends are the siblings Starclan never gave us [Sharing tongues]

De andere poes grinnikte op wat ze te zeggen had. "Dat konijn is bijna net zo groot als jij bent" Routnose lachte wat ongemakkelijk terug, zich een beetje gegeneerd voelend door dit alles. Kleine miscalculatie, kon gebeuren toch? Zou alleen wel leuk zijn als er straks roddels rond gingen dat 'de medicine cat van windclan zich eindeloos vol stouwde met konijnen', gezien ze juist zo klein was en weinig at. Goed, leuke gedachtegang."Al hoop ik toch niet dat jij op die prooistapel eindigt als een konijntje." zachtjes grinnikte ze om die nogal bizarre opmerking. "Oh, uhm, nee, dat hoop ik eigenlijk ook niet," kort was ze even afgeleid toen haar blik op Crowcall bleef hangen, die voor nu nog alleen was. Haar vriendin zag er niet al te vrolijk uit en kort flikkerde haar ogen wat bezorgd, maar een ander figuur kwam haar snel genoeg vergezellen en Routnose herinnerde zich dat ze eigenlijk in gesprek was met iemand. Ze at haar mond leeg en keek haar weer aan. "Wat is je lieveligskleur?" spurtte ze zonder echt na te denken er plots uit.

Tag: Meadowfield!

Terwijl ze naar Stallionstar keek, zag ze hoe Scarface opstond en haar kant uit kwam. Ze zei niets toen hij naast haar kwam liggen en hij vulde zelf de stilte op. Oneerlijkheid, dat was nog een eufemisme voor wat daar gebeurd was. Crowcall had zich afgevraagd of ze nou WindClan of BloodClan waren die dag. Scarface stelde haar met haperende stem een vraag en Crowcall gaf niet onmiddellijk antwoord. Een rilling liep over haar ruggengraat als ze terugdacht aan dat moment. Speelkwartier is over. Alsof het niet meer was dan dat. “Daarna zijn we teruggegaan naar het kamp”, mompelde ze toen ze haar stem weer een beetje vertrouwde. Ze staarde naar de muis, Scarface’ blik vermijdend. Ze voelde nog steeds schaamte, omdat ze niet terug had gevochten. Niet dat ze veel terug had kunnen doen, maar toch. Ze was zwak geweest. En het ergste was nog dat ze wist dat ze meteen weer ineen zou krimpen als Bearclaw bij haar in de buurt zou komen. Weerloos als een zielige kitten.

Haar gezicht vertrok toen Scarface de naam van hun leider noemde. Schijnheilige rat die het was. Nee, Stallionstar wist nergens van, dat wilde ze best geloven, maar de vraag was: ging hij er wel iets aan doen? Hij had zijn deputy ook niet tegengehouden toen die opeens een ontvoerde apprentice tevoorschijn toverde. "Het kan me niet schelen dat hij ervan schrok, ik wil weten of Bearclaw gestraft wordt", siste ze, haar nagels uitslaand. Ze trok ze weer terug en probeerde haar vacht weer plat te krijgen. Ze wilde geen scène schoppen nu. Of eigenlijk was dat precies wat ze wilde - ze wilde de hele clan bij elkaar schreeuwen, ze wilde Stallionstar en Sabrefur en al die smerige handlangers van ze confronteren - maar ze durfde het niet. Ze had te weinig medestanders, dat had ze de vorige keer ontdekt. Iedereen zou zwijgen, hooguit wat ongemakkelijk om zich heen kijken, en misschien zouden enkelen haar te hulp komen, maar niet genoeg. En ze wist niet hoe het een tweede keer af zou lopen. Of Bearclaw dan nog steeds met ingeklapte nagels zou slaan. "Het is beter dat je wegging", miauwde ze, zachter weer, nu. Voor zijn eigen bestwil was het beter geweest, want Bearclaw zou nooit als eerste gestopt zijn met vechten en Scarface kon niet tegen hem op.

De bruine tom was terug gekomen van de jacht, legde zijn prooi op de stapel en zag hoe de clan zich verzamelde om rustig te beginnen met het delen van verhalen en prooi. Toen hij zijn eigen prooi omgeruild had voor een muis om rustig zelf te gaan eten vingen zijn oren een verhaal op. 'Om eerlijk te zijn... Ik had Bearclaw toen best aan flarden kunnen scheuren zo kwaad was ik, maar dat zou enkel meer problemen veroorzaakt hebben.' Het was Scarface die aan het vertellen was over zijn escapade met Bearclaw. Alweer. Hij had Stallionstar ook al lastig gevallen met het verhaal. De bruine kater liep langs Crowcall en Scarface heen waarna hij indringend naar de crèmekleurige kater keek. Hij legde zijn muis neer. "Pas op je woorden, Scarface," klonk zijn zware stem met waarschuwende toon. "Bearclaw volgde orders op van zijn clanleider, iets waar jij nog een voorbeeld aan kan nemen." met die woorden vond hij dat hij genoeg gezegd had. Wolfheart pakte zijn muis op en liep verder om iets verwijderd van de rest die rustig liggend op te eten, genietend van de laatste paar zonnestralen. Hij was het niet eens met hoe het akkefietje met RiverClan gegaan was, maar orders van je leider volgde je op - blind.

Amberstorm keek fronsend op van haar rustige maaltijd in een hoekje van het camp toen er wat onrust ontstond. Scarface was luidkeels zijn woede op Bearclaw aan het verkondigen, alweer, waarop Wolfheart hem waarschuwde met een opmerking over hoe bevelen van een clanleader gevolgd moesten worden. Om eerlijk te zijn was de jonge warrior het met de kater eens. Zo veel van haar clangenoten leken dat vergeten te zijn en verkozen het om groepjes te vormen binnen de clan, waarbij ze windclan opdeelden en verzwakten. De kattin besloot om op te staan toen Bearclaw zelf de jongere warrior bijna bedreigend toesprak; hoewel ze moest toegeven dat ze zelf niet veel anders gedaan had, was ze het beu om iedereen steeds maar te zien vechten. "Kunnen we ons alsjeblieft voor de verandering eens als volwassenen gedragen?", mauwde ze geïrriteerd op het tweetal, al was haar blik vooral gericht op Scarface. Bearclaw kon ze tenminste nog begrijpen, terwijl de lichtgekleurde kater vast leek te zitten aan naïef en kinderlijk optimisme. Maar dat was niet hoe de wereld in elkaar zat.

Tag: Bearclaw, Scarface, (Wolfheart) (ga gerust vechten hoor :"))