{Darkpaw} It's not that I don't like you..

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw had al een ruime maan voor de elders gezorgd. Nu was ze er wel redelijk klaar mee. Hopelijk begrepen de elders dat ook en er moest ook gejaagd worden! Ze mochten nu misschien dan wel wat mopperen, maar als de prooistapel weer wat voller was, dan was het natuurlijk allemaal weer vergeven. Nu moest ze wel wat vangen... Maar dat was bijzaak! Ze drentelde achter Darkpaw aan het kamp uit en stak haar neus de lucht in. "Hier ruik ik nog niks.. Ik denk dat we wat verder vanaf het kamp moeten zoeken."}

Toen Pepper bij hem kwam knikte Darkpaw enkel bij haar woorden. De prooi kende hun geur ook dus waren ze ook weer niet zo muis dom om vlakbij het kamp te gaan wonen. Dark sprong van de boomstam af en trippelde verder. De beste plek om te jagen lag voor zijn gevoel vreemd genoeg dichtbij het donderpad. De prikkende geur van de tweebeen monsters was al snel in de lucht en de donker bruin gemarmerde kater schudden zijn kop eventjes. Het was een smerige geur nog smeriger dan die van de andere clans bij elkaar en dan was de Bloodclan er niet eens bij gerekend! Die stonken naar blood zoals hun clan naam al vertelde. Al snel spotten Darkpaw een merel die wel is waar van wat tweebeen afval zat te eten, maar het was sponsig en er zaten schijfjes vlees bij op. Dark zakte in sluip houding en maakte zich geen zorgen over zijn eigen clan geur. die zou overstemd worden door de tweebeen monster geur. In snelle sluipende passen kwam de donkere leerling al snel dichterbij voor hij de laatste muizen lengtes sprong en zijn poot met klauwen in de rug van de vogel, maar met een snelle beet doden hij de merel en liep weer terug richting Pepperpaw waar hij de merel begroef onder wat bladeren en aarde.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Darkpaw leidde hen naar het donderpad en Pepperpaw legde instinctief haar oren wat platter in haar nek. Ze hield niet van dat duivelse pad met de razende, grommende monsters. Ze zette haar pels wat overeind in ongemak terwijl ze om zich heen keek, telkens uit haar concentratie gebracht door het gegrom van de monsters. Darkpaw leek echter nergens last van te hebben, hij ving al vrij snel een merel. "Weet je zeker dat je hier wil jagen..? Misschien is de prooi wel vies.. door de monsters en stank enzo.." hakkelde Pepperpaw. Straks kwam een monster hun nog pakken omdat ze de prooien van de monsters afpakten.}

Het was duidelijk dat hij de verkeerde plek had gekozen voor de jacht. Al was hier altijd wel genoeg te vinden aan prooi al waren het voornamelijk vogels. Toch snapte de donkere leerling dat niet iedereen zich niets van de monsters aan trok zoals hij. 'Hm. Eerlijk gezegd heb ik er nog niemand ziek van zien worden als ik hier gejaagd had, maar misschien ken jij een betere plek?' stelde Darkpaw diplomatiek voor en wachten op Pepper's antwoord. De monsters waren nog ver genoeg weg, maar eigenlijk hoopte Dark een glimp van zijn broertje op te kunnen vangen? Of was de windclan erachter gekomen en mocht hij voorlopig deze kant van het territorium niet op? Heel even had de donker bruine leerling naar de grens met de windclan gekeken voor zijn blik weer naar de flame point poes ging.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Darkpaw was duidelijk succesvol op deze jachtplek, maar de voorbij razende monsters maakten Pepperpaw alsnog verschrikkelijk nerveus. De flamepoint apprentice had haar pels overeind gezet en haar staart zwiepte druk heen en weer. Ze was duidelijk bang. Maar of ze een betere jachtplek had..? "Uhm.. Misschien de verbrande boom..? Maar die is wel ver lopen.. dus ik weet het niet..? Misschien dat het hier wel kan maar worden de monsters dan niet boos..?" vroeg Pepperpaw met steeds meer twijfel in haar toon.}

Kennelijk werd Pepper nerveus van de voorbij razende monsters, want ze was niet zeker van zichzelf en wist wel een plekje, maar zoals ze al zei was het ver lopen, maar vroeg ook of de monsters niet boos werden als ze hier prooi vingen. De maine coon dacht even na. Uhm... voor al die tijd dat ik hier gejaagd heb, heb ik geen enkel monster gehad die boos was geworden. Ze laten alle prooi links liggen alsof ze hen niet willen vangen om te eten. Ik weet niet wat ze wel eten, maar misschien eten ze wat de tweebenen hen voederen?' zelf was Darkpaw ook niet helemaal zeker van zijn zaak, maar snapte best dat Pepperpaw zich dat af vroeg, dat had hijzelf ook vaak genoeg bedacht toen hij hier voor de eerste paar keer ging jagen. 'Maar ik ben de beroerdste niet om een heel eind te lopen als jij je er beter door voelt?' verklaarde Darkpaw en keek haar aan met een blik dat hij het meende met wat de donkere leerling net gezegd had.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw haar pels piekte weer overeind toen er een monster luid brullend langs raasde. Wat de tweebenen er mee hadden? Pepperpaw kon het niet vertellen, ze snapte de charme niet van de grommende, brullende dieren. Tegelijkertijd, als tweebenen dit konden temmen dan moesten ze wel heel eng zijn. Ze konden met donder schieten en brullende monsters temmen. Pepperpaw hoopte er nooit meer één tegen te komen. Darkpaw bood op zijn beurt heel vriendelijk aan om ergens anders te gaan jagen, waardoor Pepperpaw’s haar pels onbehaaglijk voelde prikken. Ze wilde ook niet dat Darkpaw dacht dat ze een angsthaas was! “Nee.. nee.. als je zegt dat het oké is,” miauwde Pepperpaw, al leek ze duidelijk nog steeds niet op haar gemak met haar ronde ogen en haar naar achter gedraaide oren.}

Pepperpaw mauwde wel dat het okay was, maar hij kon duidelijk aan haar reactie zien dat zich hier niet op haar plek voelde. Heel even wipte zijn oor waar het gat in zat waardoor er een vreemd geluidje dat leek te fluiten uit kwam dit kwam doordat Darkpaw zo stond dat de wind erdoor heen kon waaien. 'Als jij je er echt niet gemakkelijk bij voelt dat ga ik je niet dwingen Pepperpaw. Kom we gaan ergens anders jagen.' Sprak Dark resoluut en pakte zijn prooi op voor hij langs haar heen stapte. De donker bruine kater was helemaal niet boos of teleur gesteld, maar hij ging zijn clan genoten niet dwingen iets te doen waar hij of zij zich niet prettig bij voelde. Op een meer rustigere plek in het woud zouden ze vast ook wel een paar prooien vinden. Bemoedigend streek hij even met het puntje van zijn staart langs haar schouder voor de donkere leerling verder trippelde.

Sorry voor de late reactie. XD

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw voelde een lichte huivering over haar rug trekken toen een monster de aarde weer liet trillen onder haar voetjes met zijn geronk terwijl hij passeerde. Ergens vroeg ze zich af of het misschien niet het monster was, maar zijzelf die trilde. Maar voor nu zei ze er niks over. Ze wilde niet als een bange kit overkomen op haar mede apprentice, zeker aangezien ze nu met hem moest concurreren voor Acorndust’s aandacht. Wat áls Acorndust dacht dat zij de mindere apprentice was? Ze was al zo slecht in jagen. Darkpaw gaf echter aan dat ze wel ergens anders konden gaan jagen. Pepperpaw voelde zich nog niet helemaal op haar gemak, maar kon niet ontkennen dat ze het prettig vond dat ze ergens anders heen konden gaan. “Waar wil je dan nu gaan jagen?” besloot ze te vragen, de oudere leerling achtervolgend.}

Darkpaw wist wel een plekje in de buurt en daar zou je de monsters minder dan een tot een geruis kunnen horen. Met zijn mond vol prooi stapte Dark verder en draaide zijn oor richting Pepperpaw toen ze hem vroeg waar hij dan wilde gaan jagen. Hij legde zijn buit neer en keek haar met een zachte glimlach aan. 'In de buurt van de kassen. Dat is van hier een paar vossen sprongen weg. De monsters zijn daar bijna niet te horen en er scharrelt vast prooi genoeg rond daar.' legde de donker bruine kater uit en hij raapte de merel weer op en trippelde verder. Ergens halverwege zou hij de prooi opnieuw begraven dan konden ze hem onderweg weer meenemen zonder dat zijn clan genoot bang voor de tweebeen monsters hoefde te zijn.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw trippelde in een snel tempo achter de grotere kater aan. Ze was allang blij dat ze weg gingen bij het donderpad. De ronkende monsters waren een groot risico wat haar betrof en het donderpad stonk. Misschien was het zelfs wel slecht voor de prooi? Maar dat wist Pepperpaw niet zeker. Misschien was ze ook wel redenen aan het zoeken zodat ze niet bij het donderpad hoefde te jagen. Ze schrok echter op van haar gedachten toen ze de stem van Darkpaw weer hoorde. “Kassen?” echode ze, nieuwsgierig.}

Pepper leek in gedachten verzonken te zijn, maar al snel kwam ze weer terug al echode ze 1 enkel woord. 'Ja de kassen. Die liggen niet ver van deze jacht plaatst.' miauwde Darkpaw toen hij zijn prooi weer begraven had. Zo die lag voorlopig veilig. Daarna sprong de donkere leerling weg. Als ze snel waren zouden er nog geen tweebenen buiten die vreemde wit bekladde hekken zijn. Zijn pas was snel en hij rekte zich steeds in zijn volle lengte uit. Zo kon Darkpaw een hogere snelheid behalen dan de meeste schaduw clanners. Dit kwam mede door zijn windclan bloed, maar daar was Dark zich niet direct bewust van. De kassen kwamen al snel in zicht en zoals hij al gehoopt had waren er nog geen tweebenen te zien. Zijn pas vertraagde tot Darkpaw stil stond. Hij wachten even tot Pepperpaw bij hem zou zijn gekomen.