{Darkpaw} It's not that I don't like you..

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Het was niet al te lang geleden dat ze ineens haar mentor moest delen met een andere apprentice genaamd Darkpaw. Ze had nog geen enkele keer samen hoeven trainen, maar alsnog had Pepperpaw er gemixte gevoelens over dat ze haar mentor moest delen met een andere apprentice. Met Settleddust was het anders geweest, die kater was haar soort van grote broer, Darkpaw kende ze niet zo goed. Vandaar ook dat ze hem een heel klein beetje maar ontliep, vooral omdat ze niet wist wat ze van hem moest vinden. Kinderachtig, ja, dat wist ze ook wel, maar ze kon het niet goed helpen. Enig voordeel was dat Acorndust niet meer zoveel tijd had om op haar te letten en niet meer plotseling uit bomen kon vallen.}

Sjouwend met oude mos nesten van de oudste zag hij niet direct waar de donker gestreepte kater liep, maar hij probeerde zijn steentje aan het clan leven bij te dragen. Hij was er inmiddels wel achter dat Acorndust niet altijd tijd voor hem had en dus ook vaak op jacht werd gestuurt of de leerling taken maar moest gaan doen wanneer de deputy met Pepperpaw ging trainen. Ergens vond Darkpaw dit wel jammer. Hij had ook graag met haar saampjes willen trainen. Ondanks dat was hij 4 maan ouder dan haar, maar toch wilde de leerling wel eens samen met haar trainen meer om de rood witte poes beter te leren kennen? Darkpaw trippelde in een vlot tempo naar de plek waar hij de grote oude bed mos neer kon leggen. Toen hij de bal neer legde en het van de heuvel af rolde schudden hij zich even uit. Nu hij iets minder last had van zijn verwondingen aan zijn schouders was het zo nu en dan wel zijn rechter oor die jeukte, maar meer dan er met zijn rechterpoot erover heen vegen was er nog niet bij. Dus ging Darkpaw zitten en veegde over de achterkant van zijn oor om de jeuk van de helende wond weg te krabbelen maar dan met ingehouden klauwen. Dit had hij opgelopen toen die tweebeen met zijn vreemde stok naar hem had gewezen. Gelukkig was die hond ervoor gesprongen en had de tweebeen zijn stok weg moeten trekken waardoor enkel een gat in zijn oor was achter gebleven. Een perfect rond gat die bijna midden in zijn oor zat kriebelde nu ook weer. grommend van genot toen de jeuk afnam wreef Dark door tot de jeuk voorlopig volledig weg was. Daarna stond hij op en liep terug richting het kamp om de rest op te halen tot hij een rood met wit figuurtje tussen de struiken zag zitten. Direct zakte hij in jachthouding en sloop tegen de wind in op haar af. Toen hij dichtbij genoeg was sprong Darkpaw uit de struiken en keek haar kalm en onderzoekend aan. 'Ik denk dat we eens iets samen moeten doen, wat jij Pepperpaw?' vroeg Darkpaw en hij ging er gemakkelijk maar rechtop bij zijn woorden zitten en wachten op haar reactie.

De wind was bijtend en koud, heel anders dan wat het met groenblad was. Pepperpaw kende de wind als iets troostends, maar kon nu enkel tot de conclusie komen dat het ook iets minder prettig kon zijn. Toch zou ze de ferme bries altijd associëren met Windclan, haar eerdere thuis en kon ze het nooit helemaal onprettig vinden. Haar gedachtes gleden af naar de heide, naar de clan van haar moeder. Ze was zo in gedachten verzonken dat ze niet doorhad dat ze in de gaten gehouden werd en al helemaal niet dat er op haar gejaagd werd. Pepperpaw's vacht poefte alle kanten uit toen een donker getijgerd figuur plotseling uit de struiken schoot. Met grote, geschrokken blauwe ogen staarde ze haar mede apprentice aan. "Darkpaw! Je liet me schrikken!"

De reactie die Pepperpaw had was echt om te gieren, maar hoe leuk hij het ook vond om andere te laten schrikken schaamde hij zich ook wel een beetje. Darkpaw boog zijn kop daardoor en keek haar verontschuldigend aan. 'Sorry dat was niet mijn bedoeling. Maar ik meende wat ik zei.' verontschuldigde de oudere leerling zich en ging weer rechter zitten. Hoe graag hij haar ook had willen troosten door de poes een lik over haar oor te geven weerhield hij zich er van en keek vol belangstelling naar Pepperpaw.

Pepperpaw's staart zwiept wat heen en weer, al wist ze zelf niet eens goed omdat het kwam omdat ze geërgerd was of geschrokken. De kater voor haar kon er niks aan doen dat hij Settleddust niet was immers. Maar toch vond ze het heel erg dat Settled warrior was geworden. De kater leek het echter niet zo door te hebben en misschien maar beter ook. Pepper had geen zin om haar onredelijke gevoelens aan hem te vertellen of uit te leggen. Misschien dat ze daarom ook wel liever gepaste afstand hield en het niet erg vond dat Acorndust ze los trainde. Het was ook wel logisch, ze hadden een ontzettend niveauverschil. "Uhm.. is goed, wat wil je doen dan?" besloot Pepperpaw toch te vragen. Ondanks alles, was ze niet in staat om onbeleefd te doen tegen de kater.

Terwijl Darkpaw zat te wachten nam hij de poes voor zich kalmpjes op. Voor zijn clan genoten zou de donkere gestreepte kater open zijn, maar voor elke kat die van buiten de clan zou zijn zou de leerling zich niet zo open stellen als hij tegenover zijn clan genoten deed. Zijn oor wond begon weer te jeuken en heel even zou hij bijna de woorden van Pepperpaw hebben gemist terwijl hij een zachte geïrriteerde kreun liet horen en zijn oor begon te bewegen met snelle rukjes, maar dat hielp niet echt en veegde dus maar even met zijn rechter voorpoot tot de jeuk weer gezakt was. 'Wel we zouden straks even samen kunnen gaan jagen voor de oudste als je daar zin in heb? Maar eerst moet ik nog bedmos voor de oudste gaan halen.' stelde Darkpaw voor. Normaal zou hij eerst door gegaan zijn met zijn taak voor hij die verzaakte om met een andere kat te gaan spreken, maar hij wilde Pepperpaw nu eenmaal graag beter leren kennen zodat ze hem niet steeds ontglipte. Niet dat hij wat in haar zag of zo, maar als medeleerling van Acorndust wilde hij toch wel een beetje weten hoe zij in elkaar zat.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw volgde zijn achterpoot met haar blauwe blik toen de kater aan zijn oor bleef krabben. Mhm? Voor een paar hartslagen bleef Pepperpaw stil, met een vraag brandend op haar tong. Vervolgens besloot ze hem toch maar te stellen. Pepper was nooit goed geweest in haar mond dichthouden. "Heb je pijn? Of heb je jeuk?" besloot ze maar te vragen. Anders moest ze misschien grote broer Bloodpaw of ome Acefray halen. Die konden hem vast wel helpen. Ze knikte vervolgens stilletjes op de woorden van Darkpaw, nog niet geheel op haar gemak rond de oudere apprentice. "Dat is goed.. Ik kan wel helpen mos halen." Niet de meest spannende taak, maar praktisch routine nadat haar papa haar een maand elder dienst had gegeven.}

Hij zag Pepperpaw wel naar zijn bewegingen kijken toen Darkpaw over zijn oor wreef, maar snapte haar vraag wel. 'Niks aan de poot, de wond jeukt omdat hij heelt.' grinnikte Darkpaw en was verrukt van blijdschap dat ze ook met het bedmos wilde helpen dan bij het samen op jacht gaan. Een vrolijke glans verscheen in zijn ogen en Darkpaw knikte dankbaar. Niet dat hij het heel erg vond om voor welke kat dan ook in zijn clan te zorgen, toch was het altijd fijn als iemand mee hielp. 'Dat is prima, niet dat ze mij daar snel een ongenoegen mee zouden zoen als ze me zouden straffen. Ik zorg graag voor de clan.' grinnikte Dark en stond op nog wat stijfjes, maar al veel beter dan een paar dagen geleden toen Tallstar hem nog van een duif had moeten bevrijden omdat hij anders verdronken was geweest. Het puntje van zijn staart wipte Vrolijk heen en weer en wachten geduldig tot Pepperpaw hem zou volgen naar de beste plek om nieuw bedmos te gaan halen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw knikte wat stijfjes bij de opmerkingen van Darkpaw. Het zou vanzelf helen, daar was ze zich ook wel bewust van, maar ze vond verwondingen altijd naar. Ze zou ze veel liever meteen per direct laten verdwijnen en oplossen. Ze had daar geen geduld voor en vond het naar als andere katten ergens last van hadden. Ze hadden meteen het kruisje ongeschikt kunnen zetten bij haar voor het beroepspad van medicine cat. Ze haalde vervolgens haar schouders op. "Ik heb al een maand voor ze zorgen omdat papa me straf gaf, nog een keertje kan er wel bij." Niet dat ze het vervelend vond, maar als iets eenmaal moest dan werd het toch daadwerkelijk wel minder leuk.}

Darkpaw knikte begrijpend. Tja straf was nooit leuk en zelf probeerde hij die zo min mogelijk te krijgen, maar toch kwam het wel eens voor dat hij wel eens straf kreeg. Dus stond de donker gestreepte kater op en draaide zich half om. 'Laten we kijken of we het bedmos in 1 keer mee kunnen krijgen, dat spaart weer tijd die we kunnen gebruiken voor het jagen.' stelde Darkpaw voor en trippelde in de richting van de plek waar het beste bedmos groeide.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw glimlachte wat weemoedig bij de woorden van Darkpaw. "Ja, straf hoort er nou eenmaal bij, zeker als je de grens overgestoken hebt." Ze had een goede reden gehad wat haar betrof, maar haar papa had daar anders over gedacht. Nou ja... Ze moesten maar wat met deze meningsverschillen. "Laten we dat inderdaad maar doen ja," bevestigde Pep daarna met een knikje, waarna ze achter Darkpaw aanliep. Beter zo snel mogelijk hiervanaf zijn. Maar goed, ze was ondertussen in ieder geval ervaringsdeskundige.}

Bij haar eerstvolgende zin keek Darkpaw haar even vragend aan. Hij had het niet gehad over de grens over steken? Nou ja hij was wel eens een paar keer naar 4 boom geweest, maar nog nooit had hij ook maar 1 poot op een andere clan zijn territoria gezet gehad... Of nou ja bijna 1 keer, maar dat was meer om een windclan leerling te stangen, maar toch was de donkere gestreepte leerling nog voor de grens gestopt. Toch ging hij haar niet vragen waar Pepperpaw het over had. Dus draaide hij zich om en liep terug naar waar hij eigenlijk het beste mos kon vinden. Maar Darkpaw knikte bij haar volgende woorden. Dat was wel zo handig. Tenminste als ze dat ging lukken natuurlijk? Maar ach hij had ook eens stiekem een kitten in het oude bedmos van Acorndust mee naar buiten gesmokkeld wat gelukkig onbemerkt was gebleven. 'Dus wat eet jij het liefste als verse prooi?' vroeg hij maar om van onderwerp te wisselen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw stapte met milde tegenzin achter de donkere apprentice aan. Acorndust zou trots zijn, zijn twee apprentices die samen wat gingen doen, toch deed ze dat lang niet zo makkelijk als dat ze voorheen deed met haar grote broer. Ze liet haar blik over de dennen glijden, om vervolgens haar blik hoog op te slaan naar de vogels die zo nu en dan overvlogen. Meestal was Pepperpaw best spraakzaam, maar nu kon ze ook niet zo goed verzinnen wat ze nou moest zeggen tegen haar mede apprentice. Ze voelde zich ook eigenlijk stiekem een verschrikkelijk kind dat ze zo jaloers was dat ze haar mentor moest delen, maar ja, haar gevoelens kon ze niet zomaar wegstoppen. Ze liet haar blik langzaam weer naar beneden glijden toen Darkpaw haar vroeg wat haar favoriete prooi was. Voor een moment knipperde Pepper verbaasd en verward met haar ogen voordat het landde wat hij nou wilde weten. "Oh!" bracht ze uit, om zichzelf iets meer de tijd te geven, "uhm.. Konijn, denk ik," miauwde ze, al had ze de pech dat dat hier niet zoveel gevangen werd. "en de jouwe?" Praten was nog altijd beter dan ongemakkelijke stilte wat Pep betrof.}

Hij leek zijn mede apprentice te overvallen met zijn vraag. Maar toen ze uiteindelijk vertelde wat haar favoriete prooi was zei Pepperpaw dat ze konijn was. Heel even was Darkpaw nu de gene die verrast was. Zijn beschoten oor wipte even op en neer, maar verder stonden zijn ogen vragend. Konijn? Dat werd doorgaans meer gevangen bij de windclan grens of dichtbij de hoge stenen grens. Ach als je zo'n beest tenminste te pakken kreeg natuurlijk. Haar weder vraag had Dark meteen klaar. 'Over het algemeen duif, maar soms is een kikker op zijn tijd ook wel lekker.' mauwde Darkpaw en draaide zijn blik weer om toen hij zacht mos onder zijn poten voelde. Ze waren op de plaatst van bestemming en meteen wijde de donkere gemarmerde kater zich weer aan zijn taak en harkte het mos bij eens tot hij een grote plaat los kon trekken. Deze duwde hij tot een bal bijeen en liep een stukje bij Pepper weg voor hij de bal even herpakte in zijn mond om het meeste vocht eruit te schudden. Waterdruppels vlogen alle kanten op en er vielen zelfs een paar op de donkere leerling zelve, maar dat deed hem weinig. Toen het mos niet veel droger leek te kunnen draaide Darkpaw zich naar Pepperpaw om om te zien hoe het haar verging.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw draaide haar blik wat weg bij de verrassing in Darkpaw's ogen. Misschien was het ook niet helemaal des Shadowclan's om konijn lekker te vinden. Ze draaide hierop haar oren kort naar achteren en besloot er niks op te zeggen. In plaats daarvan wachtte ze tot Darkpaw haar wist te vertellen wat hij nou eigenlijk allemaal lekker vond. "Duif is ook wel lekker ja," miauwde Pep bevestigend, de kikker buiten beschouwing latend. Ze was niet zo heel erg gek op kikkers. Dat mocht de rest van Shadowclan lekker houden. Hierna begon ze zelf ook mos te rollen, nette ballen makend en ze in het water dopend. "Hwebben we gwenoeg?" besloot ze te vragen, stem gedempt door het mos.}

Haar reactie was verrassend te noemen, maar Darkpaw drong er verder niet op aan. Elke kat mocht zijn prooi keuze hebben die hij of zij het lekkerste vond natuurlijk. Dus besloot Hij na zijn eigen prooi mening aan het mos te beginnen. Pepperpaw vond Duif kennelijk ook lekker en Dark knikte bij haar woorden. Vooral die dikke tijdens groenblad! Die waren het lekkerste. Na het verzamelen van het mos vroeg zijn mede leerling of ze al genoeg mos verzameld hadden. De donker gemarmerde leerling keek naar de Flame point en glimlachte vriendelijk. 'Ik denk het wel.' mauwde Dark voor hij zijn grote mosbal opraapte en voorop ging terug naar het kamp toe.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw knikte kort toen Darkpaw aangaf dat ze genoeg mos hadden verzameld. Toppie, nu kwam dan alleen het probleem van het mos nog terugbrengen. Daar had Pepper altijd wat meer moeite mee gehad. De kattin probeerde het mos tot een bal te rollen en meerdere keren sprong de bal uiteen. Ze had hier nog steeds geen handigheid in gekregen en het stoorde haar mateloos, maar na een paar pogingen had ze het toch voor elkaar. Dat moest er onhandig uitgezien hebben. “Kwaar!” verklaarde de apprentice, haar bek vol met mos hebbend.}

Het was best grappig te zien hoe Pepperpaw met het mos liet te rommelen om het tot een bal te vormen, maar uiteindelijk was het haar toch gelukt en stapte Darkpaw na een kort knikte tegen Pepper richting het kamp. Het was gelukkig geen heel groot eind of je moest een bloed hekel hebben aan klusjes doen voor de clan. Iets wat Dark eigenlijk helemaal niet had nou ja op het teken weghalen na dan, maar daar had iedere leerling wel een bloed hekel aan toch? Ach ja met zou toch niet zo erg zijn als je tenminste water in de buurt had om je poten goed te kunnen wassen. Eenmaal door het kamp ingang trippelde Darkpaw meteen naar de den van de oudste en liep naar binnen waarna hij meteen het geklaag moest aanhoren dat het wel een maan geleden moest zijn dat hij het bedmos verschonen zou, maar dat het mos eindelijk aan gekomen werd druk besproken onder de oudste die zaten te kibbelen over wie als eerste het bedmos zou krijgen. Darkpaw onderging hun te kibbel en geklaag met dovemansoren en begon het mos netjes te verdelen onder de oudste en keek even rond of Pepper ook zo ver was om te gaan jagen?

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw had een geconcentreerde frons op haar gelaat toen ze de mosbal omhoog tilde. Als hij nu nog een keer uit elkaar zou springen, dan gaf ze het op. Of tenminste, dat beloofde ze aan zichzelf. Gelukkig was deze belofte nergens voor nodig want de mosbal bleef netjes een bal. Ze keek weer omhoog en liep achter Darkpaw aan naar het kamp om het mos uit te delen. Met zachte pootjes verspreidde ze het mos over de vloer zodat een andere apprentice er een nest van kon maken. Daar had zij immers geen tijd voor, ze moest jagen! "Klaar?" besloot ze Darkpaw te vragen.}

Pepperpaw was wel bezig geweest om het mos weer uit de bal te krabben, maar hij moest gniffelen omdat ze er snel vanaf wilde zijn, maar voor deze ene keer zou hij het maar zo laten en knikte naar de flame point poes. 'Ja laten we gaan jagen.' miauwde Darkpaw en sprong weg naar buiten. Daar draafde hij over de open plek om weer door de uitgang van het kamp door te schieten waarna Dark even op een omgevallen boom sprong om daar op zijn mede leerling te wachten.