[Sun time] TribeHYPE

<sub>LOCATIE VAN SUN TIME: Buiten voor de grot, lekker in de warme zon!

JACKAL
Jackal knipperde langzaam met haar ogen terwijl ze haar kop langs de waterval stak. Een brede glimlach verscheen op haar lippen toen de zon met grote stralen warmte aankondigde. Ze konden naar buiten voor Sun Time. Jackal zwaaide een paar keer met haar staart om de rest van de tribe aan te geven dat het kon. "De zon is warm! We kunnen naar buiten!" kondigde ze luid aan, waarna ze een konijn van de prooistapel pakte en met vlugge stappen naar buiten liep. Met een brede lach plofte ze neer met haar kont in het zand. Die slowpokes van een tribegenoten van haar moesten maar opschieten! Ze keek nog een keertje over haar schouders. Kom op, kom op!

TAG: Open</sub>

De slanke poes keek op toen een jongere kattin voorstelde om naar buiten te gaan voor Suntime, iets dat Grace wel aanstond. Een grijns verscheen op haar snuitje en ze veerde recht, snel achter Jackal aantrippelend voor de goeie plaatsen bezet waren. Met een plofje ging ze neerzitten naast de bruingestreepte kattin, misschien ietsje te dichtbij - haar vacht en die van Jackal raakten elkaar aan. Grace had daar geen probleem mee, maar ze vergat soms dat niet iedereen dat fysieke contact even fijn vond. "En, wat zijn de nieuwste roddels?", vroeg ze meteen, de jongere kattin aankijkend met haar kristalblauwe ogen.

Tag: Jackal

SHROUD
Het viel moeilijk te missen dat het Suntime was. Jackal schreeuwde het immers door de grot heen. Shroud keek op van de stapel kruiden die ze aan het sorteren geweest was en schoof ze terug in een scheur in de muur. Daar bleven ze veilig en droog en hopelijk weg van kittenpootjes. De kattin stapte de sick cats den uit en rekte zich uit. Gelukkig was die Den al een tijdje leeg, maar ergens had ze toch wel het zeer morbide verlangen dat er een keertje iemand ziek werd. Het was fantastisch dat het zo goed ging met iedereen, maar straks ging Skyteller een keertje dood in een freak accident en had ze nog nooit op een echte patient kunnen oefenen. De zorgen van een healer. Dreadful. Ze trok een vogel van de stapel en wandelde ook naar buiten. Ze nam op enige afstand van Jackal plaats. Met die schreeuwlelijkerd hoefde ze nog niet per se een gesprek.

TAG: Open

APPLEBLOSSOM
Op zich was het bijzonder hoe verschillende de Tribe en de clans waren, en tegelijkertijd ook zo hetzelfde. Bij de clans hadden ze Sharing Tongues, hier bij de tribe kenden ze Suntime. Ze hadden ook een trainingssysteem met mentoren, maar wel specifieke taken. Appleblossom vroeg zich ergens af of ze allemaal van dezelfde katten afstamden, het kon toch haast geen toeval zijn? Maar tegelijkertijd, waarom waren ze elkaar dan vergeten? Ze deed in ieder geval haar best om te integreren, ondanks dat ze dat moeilijk vond. Deze drukke gebeurtenissen waren daarentegen moeilijk voor Appleblossom. Licht huiverig pakte ze een eekhoorn van de stapel en liep ze naar buiten, op een afstandje van de vormende groepjes plaatsnemend. Ze twijfelde nog even of ze bij katten ging staan, maar de stress over wat ze dan moest zeggen om zichzelf te introduceren werd te groot. Appleblossom bleef dan ook voor nu in haar eentje zitten met haar eekhoorn.

TAG: Open

Het duurde gelukkig niet lang tot andere katten naar buiten kwamen gelopen. Jackal grijnsde breed toen Grace naar haar toe gewandeld kwam. De kattin kwam altijd op de juiste momenten aanlopen en had ook altijd wel iets om over te praten. Zeker niet onprettig als je hier was om te kleppen. Jackal spitste haar oren toen Grace haar vroeg of er nog roddels waren. Voor een moment twijfelde Jackal, maar daarna begon ze breed te grijnzen naar haar gesprekspartner. "Nou.." begon Jackal, de spanning iets opbouwend, "ik heb gehoord dat jij en mijn lieve broertje Serval het gezellig gehad hebben?"

Tag: Grace

Katten begonnen langzaam bij elkaar te clusteren. Grace en Jackal begonnen meteen met een verhit gesprek, uiteraard en ze zag dat de nieuwe kat Appleblossom zich een beetje afzonderde. De rossige kattin zat met haar ene oog een beetje van een afstand te turen. Een lichte frons verscheen op Shroud's gezicht terwijl ze de kattin observeerde. Day vertrouwde haar, maar Shroud had er moeite mee om eerlijk te zijn. Het was haar net te toevallig. Tegelijk, er was nu ook weer een nieuw sneu geval komen aankloppen. Net zoveel reden om verdacht te zijn op die kattin, die kattin die niet eens haar naam wilde geven. Shroud werd uit haar gedachten getrokken door een oudere kitten. "Ja Beetle? Natuurlijk, je mag me alles vragen," miauwde ze op een geruststellende toon.

Tag: Beetle

Misschien moest ze eens gaan nadenken voordat ze wat zei. Maar tegelijkertijd had ze nou ook weer niet precies de vraag verwacht die ze keek. Voor een hartslag knipperde Shroud verbaasd met haar ogen. Gelukkig was ze zelf moeder geweest en absoluut niet voor één gat te vangen. "Nou Beetle, dat gebeurt als twee katten heel veel van elkaar houden," vertelde Shroud op samenzweerderige toon, "maar de rest mag je mentor je vertellen als je wat ouder bent." Ze eindigde met een knipoog. Jammer Beetle.

Tag: Beetle

Appleblossom zag hoe de gesprekken op gang kwamen en keek wat ongemakkelijk naar haar eekhoorn. Misschien kon ze wachten tot er iemand naar haar toe kwam? Zou dat helpen? Zou dat vanzelf gebeuren? Ergens moest ze terugdenken aan haar tijden in Riverclan, waar ze met Sharing Tongues vaak alleen gegeten had, af en toe jaloerse blikken werpend op Honeyspots die ondanks dat ze zo naar tegen Apple gedaan had, toch vrienden en uiteindelijk een mate had gekregen. Zij had geprobeerd om liefde te vinden buiten de clans, maar had gefaald. Ze werd uit haar storm van gedachten losgetrokken door een kater welke haar benaderde. Een oude, voddig uitziende kater, maar alsnog een tribekat. "Oh.. hallo," miauwde ze met een voorzichtige glimlach. "Nee zeker niet, ik.. wilde alleen geen gesprekken verstoren." Haar oren voelden zich heet van schaamte toen ze zich besefte hoe stom dat klonk, maar ze kon haar woorden niet meer terugnemen. "Ik kom oorspronkelijk uit een groep, dus het voelt vreemd.. nostalgisch. U heeft hier altijd geleefd neem ik aan?"

TAG: Feral

De kater tegenover haar was een beetje brommerig, maar niet per se slecht.. Ze was op straat ook wel eens brommerige katten tegen gekomen, die blaften over het algemeen meer dan dat ze beten. Uiteraard was het gevaarlijk dit aan te nemen, dus Appleblossom bleef nog wel een beetje op haar hoede, maar ze kon op z'n minst een klein beetje ontspannen. En ze had iemand om mee te praten, dat was ook fijn. Ze kneedde het zand onder haar pootkussentjes zachtjes met haar teentjes toen de kater haar toebromde dat ze zo niet in de groep kwam, een beetje in verlegenheid gebracht. "Ja.. weet ik. Eén op één gaat het best goed. Maar grote groepen.. die zijn een beetje moeilijk." Ze draaide één van haar oren naar achteren en richtte haar blik kort naar de grond. Starclan wat was ze een slechte indruk aan het maken. "Dan zou ik sowieso om je naam willen vragen. Mijn naam is Appleblossom, als dat nog niet genoeg door de roddelmolen is gegaan."

TAG: Feral

Het was een hete dag in de bergen. Een unicum. Dat betekende Sun Times. Fern curled up underneath the sunset voelde nieuwe energie door haar lichaam stromen. Ze was net hard getraind geweest, haar spieren brandden. Haar uithouding was nog niet hoe het moest zijn, hoewel ze een jonge kat was. Een beetje moe kwam ze aanwandelen. Iedereen zat voor de Cave, het was altijd een mooi zicht. De waterval spetterde een regen van mist op haar neer. Het gaf verkoeling aan haar spieren. Haar vurige blik gleed over de katten. Ze zag plots een heel bekende vacht en trippelde erop af. Eervol begroef ze een neusje in zijn nekvacht. "Goeiemiddag Feral howl echoing through woods, zou u het oké vinden als ik u vacht was?", vroeg ze met een vriendelijk stemmetje. Haar blik ging naar de andere persoon die erbij zat. Het was een mooie roodbruine poes. Fern ging zitten en zwaaide met haar staart. Kende ze deze persoon? Het centje viel nog niet helemaal en ze had ook hun gesprek gemist.

Tag: Feral & Appleblossom

Serval hoorde de schrille stem van zijn zus door de grot klinken. Sun-time? Verlangend ging zijn blik naar buiten. Dat klonk zeker niet verkeerd. Hij zag al enkele katten uit de grot verdwijnen, waarna hij ook aansloot nadat hij een wit konijn van de prooistapel had gegrepen. Hij werd even opgehouden toen hij een aanbod kreeg van een andere prey-hunter om mee te gaan op zijn patrouille morgen, die hij vriendelijk accepteerde, om vervolgens met een knikje weer verder op zijn eigen weg te gaan. Eenmaal buiten ving hij nog het laatste deel van het gesprek tussen Shroud en jonge Beetle op en grinnikend ging hij naar de healer to-be die werd achtergelaten door de teleurgestelde kitten. Hij plaatste zichzelf bij de knappe poes en legde zijn maaltijd neer. ‘Soms zijn die kleine mormels nog best vermakelijk,’ sprak hij met een vrolijke twinkeling over de kitten. Over het algemeen vond Servals die kleine mormels… mormels. Maar hey, voor dit soort momentjes kon je ervoor tekenen, toch?

Tag: Shroud

Ah, Jackal mocht dan wel 99% van de tijd onzin verklaren, haar idee om deze middag buiten de grot te spenderen was iets dat hij niet tegen zou spreken. Natuurlijk zou hij haar niet vergezellen, sinds ze langer dan 12 uur weg waren geweest samen kreeg hij al vreemde blikken en dergelijke giftige woordenwisselingen zou hij niet de hand in werken. Dus stond de kater op en liep hij richting de uitgang, zijn ogen kort op de tabby poes gefixeerd, maar zeker om genoeg afstand te bewaren. De massieve guard zette zich neer in de zon, zich pijnlijk bewust van het feit dat deze snel plaats zou maken voor de regen van het volgende seizoen. Enkel meer reden om rustig te genieten. Coyote zette zijn meegenomen vogel voor zich neer, waarna hij zich op een door de zon verwarmde steen neerzette. Erg veel zin om zich te mengen had hij niet. Al helemaal niet wanneer zijn favoriete gesprekspartner inmiddels een rottend karkas was. De grote kater zette kort gefrustreerd zijn klauwen in de onbreekbare steen onder zijn poten toen het besef dat ze nog altijd de moordenaar van Wisp niet gevonden hadden opnieuw als donder insloeg. Hoe was het eigenlijk mogelijk dat hij en ieder ander hier vrolijk converseerden wanneer een dergelijk mysterie als donkere wolken boven hun koppen hing? Zelfs de warme zon kon die niet weg jagen.

Tag: nog niemand!