[Sun time] TribeHYPE

De kitten leek beduidend ongelukkig met het feit dat Shroud zijn vraag ontweken had. Shroud kon er niet rouwig om zijn. Beetle was gewoon te jong om het daar al over te hebben. Zijn mentor zou daar een prima taakje aan hebben. Shroud had immers gezegd dat hij alles mocht vragen, niet dat ze alles zou beantwoorden. De kitten besloot de hort op te gaan en Shroud zwaaide hem nog eventjes na. Ze zou hem niet kwalijk nemen dat hij zijn teleurstelling nog eventjes iets moest verwerken. Lang alleen zat ze echter niet. Shroud gunde Serval een glimlach toen deze sprak. "Ach wel ja, je zou toch af en toe wensen dat je terug kon naar die zorgeloze tijd eh?" Zij wel in ieder geval. "Hoe maak je het, Serval?"

Tag: Serval, indirect Beetle.

Waar de kater er wat ruw uitzag rond de randjes, was hij diep in zijn hart vriendelijk. Appleblossom vermoedde het al, maar de bevestiging kwam toen een jonge To-be hem kwam wassen. Appleblossom knikte het kleine, donkere katje met een voorzichtige glimlach toe. Haar paniek verzachtte wat uit haar oog toen Feral zichzelf voorstelde, de jonge To-Be voorstelde en haar meevroeg met jagen. Ze besloot op dat moment dat ze Feral zeker mocht en dat Fern er ook lief uitzag. "Aangenaam Feral, Fern," miauwde ze, waarbij een warme glimlach voor het eerst tijdens dit gesprek haar gezicht oplichtte, "Ik zou jullie graag vergezellen." Ze richtte vervolgens haar aandacht op Fern, "Dus jij bent een cave... guard was het toch?" Ze wilde bijna warrior zeggen, maar dat woord duwde ze ver weg in haar gedachten. Die tijden waren geweest.[/b]

Tag: Feral, Fern

Grace haalde haar wenkbrauwen op bij die roddel/beschuldiging. Een ondeugende glimlach krulde zich om haar lippen terwijl ze er eens beter voor ging zitten. Dit kon leuk worden. "Oh? dat heb ik vast gemist!", mauwde ze, gespeeld nonchalant. "Tell me alll about it.." Ze knipperde met haar ogen en plaatste een zoete, flirterige ondertoon in haar stem. Grace deed niets liever dan spelen en flirten en het was gewéldig als de gesprekspartner het type kat was om gezellig mee te doen.

Tag: Jackal

Suntime! Joehoe! Weer genieten van het volle zonnetje en een heerlijk maaltje. Wren was net van plan de grot uit te trippelen met het vinkje wat ze tussen haar kaken had, toen ze woordjes van een kitten opving. Of ze alsjebliiiieft mee naar buiten mocht. Joh, deze kans kon Wren echt niet tussen haar klauwen door laten glijden. Ze ging naar Foal die werd vergezeld door Fox. ‘Oh je moet wel uitkijken hoor!’ sprak ze ernstig. ‘Buiten zijn arenden. Ik heb ze zelf gezien hoor! Twee keer al,’ miauwde ze opschepperig. Ja, want ze was twee keer tussen de klauwen van de “oh-zo-gevaarlijk” bestempelde vogels geglipt. Hoe gevaarlijk konden ze dan echt zijn? ‘Maar geen zorgen. Ík zal je berschermen,’ miauwde ze met een knipoog. En met die woorden trippelde ze al vrolijk richting de uitgang van de grot, naar de zon die haar vachtje zou verwarmen. Ze keek nog eens achterom, en seinde met haar staart naar de kitten. Fox zou het vast wel prima vinden. Kittens moesten toch ook van de lekkere zon konden genieten. Ze zaten maar enkele staartlengten buiten de grot, en iedereen was er om hun te beschermen.  

Tag: Foal & Fox

Fern begon met het wassen van de kop van Feral. Zijn oude oren hadden een grondige wasbeurt nodig. Haar ogen gingen naar de diep rode kattin. Oooh dit was de nieuwkomer? Ze rook al een beetje vreemd. "Hey Appleblossom, je hebt een speciale naam." Er kwam een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Het donkere poesje was bijna nooit achterdochtig naar iemand anders toe. "Ja ik ben een Cave Guard To-Be, ehhh mama zegt dat jullie dat apprectices noemen?" Ze was juist geboren toen de katten in de bergen waren, dus ze moest het doen met verhaaltjes.

Serval keek de healer to-be geamuseerd aan toen ze sprak over de zorgeloze tijd. Nou, hij herinnerde zijn kittentijd als opgescheept zitten met drie zussen. Drie meiden met een erg sterk karakter. ‘Nou, mijn kittentijd was anders niet zo zorgeloos. Ik had drie zussen constant in mijn pels,’ grapte hij. Ja, een nest moeten delen met drie van die… schepsels. Jackal was degene die altijd aan het roepen was. Cardinal kon twee kanten op. Maar ze leken altijd met zijn allen tegen hem op te gaan. Toen ze vroeg hoe het met hem ging glimlachte hij. ‘Prima. Alles gaat zijn gangetje,’ miauwde hij kalm. ‘En jij? Al gewend aan je grote rang?’ Hij gaf haar een plagerige blik. Het was een grote eer natuurlijk, om door Skyteller te worden gekozen, maar Serval zag haar nog niet meteen als anders dan voorheen.

Tag: Shroud

Shroud begon zachtjes te lachen bij de woorden van Serval en schudde haar hoofdje zachtjes toen ze het zich voor probeerde te stellen. “Ja, de tribe of endless hunting heeft je een uitdagend leven gegeven op dat vlak, of niet dan?” miauwde Shroud met pretlichtjes in haar ogen. Gelukkig was het voor haar en Blue altijd wel vrij rustig geweest in het leven. Ze hadden nooit veel ruzie gehad. Daar had ze Hound altijd wel voor gehad, om ruzie mee te maken. Ze zuchtte eventjes bij het horen van de woorden van Serval. “Bijna, Skyteller heeft geloof ik het idee dat mijn hoofd een drie keer zo grote capaciteit heeft dan dat het heeft,” miauwde ze terwijl ze haar kop zachtjes wat schudde met een weemoedige glimlach.

TAG: Serval

Gelukkig wist ze wel op dit vlak wat ze aan Grace had. De kattin was altijd wel in voor een goede roddel. Jackal moest ook zeggen dat ze het goed opnam. Ze zou dat zelf niet gedaan hebben, in alle waarschijnlijk. Ergens kon ze wel bewonderen hoe stevig Grace op dat vlak in haar eigen bontslofjes stond. “Nou, dat jullie samen erop uit zijn gegaan en dat jullie het wel heel erg gezellig hebben gehad,” miauwde Jackal met een grijns, “Je weet wel, gezellig gezellig.” Misschien dat ze het nu wat pushte, maar goed.

TAG: Grace

Serval wist dat Shroud het leuk bedoelde, maar ergens had hij zich wel een wat minder turbulente siblings gehad. Hij grinnikte en hij keek de healer to-be vermaakt aan. ‘Ja joh, je zou eens moeten weten,’ sprak hij met een hint van zelfspot in zijn stem. Toen begon de healer te praten over haar uitdagingen met haar nieuwe rang. Hij glimlachte. ‘Ergens ben je net weer zes manen en pas to-be, of niet?’ miauwde toch een beetje plagend. Hij kon zich het ergens wel voorstellen hoe lastig het was. Het was totaal niet een ambitie die hij had. Hoe kon je je voorbereiden op zoiets? Het was vast ontzettend lastig.

Tag: Shroud

Wren knikte enthousiast toen de kitten vroeg waarom en haar ogen groot werden. Ze giechelde stilletjes, want ze was wel een beetje geschrokken. Ze voelde de blikken van Fox in haar rug prikken, maar dat deerde haar niet. Totdat ze flink werd teleurgesteld, want Foal piepte dat Fox haar béter kon beschermen. Uh, nee? Zíj was de cave guard, hij de prey hunter. Zij was er voor de bescherming van de katten in de grot, niet híj. ‘Fox is inderdaad een prey hunters. Maar cave guards zorgen ervoor dat je veilig blijft. En ík ben een cave guard!’ Ze knikte naar de kleine Foal, waarna ze vrolijk de grot uit trippelde. Ze hoorde achter haar nog wat gemompel van Fox. Maar Wren was al weg, ook al ving ze nog een pissige blik van Fox op. Het enige wat ze deed was vrolijk terug glimlachen. Joh, Fox moest zich niet zo druk maken.
Wren ging buiten de grot zitten en knaagde op haar stukje prooi, Fox en Foal achter haar latend. Ze had de hint van Fox heus wel door dat ze niet helemaal gewenst was. Maar dat was niet erg, ze kon zichzelf prima zelf redden. Ze vouwde haar staart over haar voorpootjes en ze keek over het bergdal uit. Het leven als een to-be was te gek!

Tag: Eerst Fox & Foal, later niemand

Onzekere pootstappen zijn richting op lieten Coyote zijn oren optrekken. Al voordat ze sprak kon hij achterhalen wie het was die zijn rust verstoorde met een onnodige begroeting. "Is het oké als ik hier bij kom zitten?" koeltjes hief hij zijn kop op en keek haar aan, zijn blauw ogen onpeilbaar. Het was een van hun gasten die op het moment hier resideerden, met de vervlogen hoop om ooit een werkelijk deel van de tribe uit te maken. Coyote zag weinig nut in hun aanwezigheid, twee katten wiens achtergrond onbekend was en beiden hadden slechts één oog dat naar behoren functioneerde; ze hadden geen nut hier en zouden enkel broodnodige prooi verdoen. Maar goed, het was niet zijn keuze, aan hem werd opgedragen om beleefd en vriendelijk te zijn, en hij was niet iemand om onnodig tegen de regels in te gaan. "Doe wat je nodig acht," zijn stem was vlak en verraadde geen emoties, waarna hij zijn gewicht naar rechts schoof zodat zijn staart plaats maakte voor de vreemde kat. Haar naam had ze niet verteld en hij voelde niet de noodzaak ernaar te vragen.

Fern luisterde naar de gesprekken om haar heen wanneer ze zijn rug begon te wassen. Ze haalde er klitten uit die er al een paar dagen zaten. Nu Cardinal haar had geleerd hoe ze het moest doen werd ze er steeds beter in. Uiteindelijk gaf ze een laatste lik en stond vrolijk op. "Zo u bent klaar meneer!" Ze keek om haar heen voor een volgend slachtoffer. Dit keer zag ze iets verderop Wren zitten. Het was mooi in het zonnetje en ze zat alleen. Perfecte kans dus. Fern curled up underneath the sunset zwaaide in het voorbijgaan met haar staart naar haar mentor. Uiteindelijk duwde ze tegen de rug van Wren. "Boe! Wat heb je daar?" Ze stak haar verwarde kopje uit achter de rug van haar clangenoot en keek speels omhoog.

Tag: Wren Gliding on Morning Breeze
Waves at: Coyote that stole the fire
Bye: Feral howl echoing through woods & Appleblossom