NRC - News Reviewing Cat

Met een schuin hoofd en een heen en weer zwiepende staart zat Tall aan de kant van de boom waar het minste wind woei. Het was waanzinnig koud en ontzettend vervelend dat het nu juist vandaag dit weer moest zijn. De wind was zo hard en venijnig als Tinder was geweest, wat enkel en alleen vervelende herinneringen meebracht. Bovendien droeg het geruchten voort, waarvan de kater's nekharen overeind gingen staan. Niet al te vreemd dus dat hij meteen bericht had gestuurd dat hij met de windclanleider bij fourtrees wilde praten. Neutrale grond, enkel hen twee. En welke de ander zou zijn wist Tall niet eens zeker, al vermoedde hij wel dingen. Dingen die hem treuriger maakten dan hij wenste toe te geven, en die hem bovendien de toekomst somber deden inzien. Maar niet te hard van stapel lopen. Eerst maar eens zien of er iemand zou komen opdagen.

@Stallionstar

Nadat het een tijdje stil was geweest om hem heen had de kater zijn ogen gesloten. Zijn oren, beter getraind dan die van de meesten door het nachtelijke duister in Shadowclan, zouden hem er vanzelf op attenderen wanneer hij bezoek kreeg. Zoals niet al te lang daarna, toen hij de zware pootstappen hoorde van een kat die alleszins niet Ocean was. Een zucht verliet zijn bek toen hij zijn hoofd optilde en Stallionstar in de ogen keek. "Het is dus waar," Mauwde hij, zonder al teveel emotie in zijn stem. Meer een feit constaterend. Het had weinig zin nu nog te gaan rouwen om zijn vriendin. Ooit zouden ze elkaar weer zien, maar vandaag blijkbaar niet. "Hoe lang al?" Want dan had hij een idee over of het bij Riverclan gebeurd was. Tall wist er niet het fijne van, maar de geruchten gingen dat het een nietsontziende strijd was geweest.

De ander was in ieder geval niet van plan hem te troosten, waar Tall dankbaar om was want het had altijd iets vreemds om door andere katten je ervan bewust te worden dat je zwak deed. Aan de andere kant, Ocean had hem sowieso verteld dat er niets zwak was aan rouwen. Maar voor nu wel, want hij was hier voor informatie, niet voor drama. "Oke," Mauwde hij knikkend, en keek Stallion even rustig aan. "Gefeliciteerd dan een soort van," Want de ander was nu alsnog leader, dus een korte felicitatie mocht wel. "En dat gedoe met Riverclan?" Was dat nog een plan van Ocean geweest? Of had Stallion nu al wat doms uitgehaald? Al was zijn vraag niet veroordelend, meer zakelijk.

De Kater tegenover hem leek niet zeker te weten wat hij aanmoest met de reactie van Tall, en leek überhaupt onzeker over waarom hij hier was. Logisch wel, het was niet heel standaard dat de ene leader de andere erbij riep om het over dit soort zaken te hebben die doorgaans ook op gatherings besproken konden worden. Tall liet dat zijn agenda echter niet bepalen, en wilde het graag nu weten. Vandaar dat hij het antwoord van de ander op zijn volgende vraag ook een soort van wegwuifde. ”Ja daar was ik bij ja, Mauwde hij, niet per se ongeduldig maar wederom zakelijk. “Ik bedoelde daarna, de belegering,” Hij keek de ander onderzoekend aan. ”Daar was heel wat om te doen,” Eigenlijk wilde Tall gewoon weten of de geruchten waar waren die hij gehoord had. Was er een kat ontvoerd geweest?
Toch nam hij ook de tijd even na te denken over de vraag over Ocean. Het was logisch dat Stallion dit wilde weten. Tall en Ocean waren inderdaad best close geweest. ”We waren vrienden die samen veel meegemaakt hebben,” Afzgezien van dat ze alletwee leader waren geweest in een moeilijke tijd hadden de twee nog veel meer problemen samen bevochten. ”Ik dacht altijd dat zij het langer uit zou houden dan ik,” Mauwde hij vervolgens, niet verslagen maar met een weemoedige glimlach, terugdenkend aan haar passie voor de clan en het leiderschap. Vanaf stap één was Ocean geschikter dan hij. En toch zat hij hier en zij niet. Het leven was oneerlijk.

Hij moest zijn best doen niet met zijn ogen te rollen toen Stallion hem wéér iets vertelde wat hij eigenlijk al wist. Blijkbaar zou hij nóg duidelijker moeten zijn met de nieuwe leider, wat te verwachten viel, niet iedereen kon Ocean zijn. Hij knikte dan ook en glimlachte even. ”Ook daar was ik van op de hoogte,” Mauwde hij geamuseerd. En keek de ander toen strak aan. ”Het maakt me niet zoveel uit van wie ze nu zijn en wat jullie allemaal met je territorium doen, Shadowclan heeft er toch weinig aan,” Algemeen bekend, en Tall was niet de kat om voor niets een gevecht te starten. ”Ik vraag me alleen af of de geruchten van de ontvoering kloppen,” Want dáár was het hem om te doen. Al was het natuurlijk ook fijn om met iemand te spreken over zijn verloren vriendin en te horen dat windclan nog steeds de shadowclan als bondgenoot beschouwde. Tall knikte terug, niet zeker wetend of het nodig was te zeggen dat shadowclan doorgaans niet te beroerd was tot hulp te komen. Of zich ergens mee te bemoeien. Eigenlijk vooral dat laatste was een hobby van Tall.

Nu leek Stallion hem voor de verandering wél te begrijpen, waardoor de shadowclan leider bijna starclan dankte. Dat was alleen zo opvallend, dus luisterde hij in plaats daarvan gewoon aandachtig en probeerde niet te teleurgesteld te kijken toen bleek dat het waar was. ”Ah,” Antwoordde hij rustig, en stond op terwijl hij zijn vacht uitschudde. ”Ik moet bekennen dat ik hoopte dat het niet waar was,” Want wat was er in katten gevaren die op die manier een leven misbruikten? ”We zijn verhard,” Mauwde hij vervolgens hoofdschuddend. De clans waren vergeten hoe eerlijke oorlogvoering werkte. ”Eerst al die doden, nu dit,” Hoe waren ze dan beter dan Bloodclan? Sterker nog, eigenlijk was die clan dan beter, die waren tenminste nog eerlijk over hun immoraliteit.

De shadowclan kater keek verrast op toen de Windclanner het met hem eens bleek te zijn, en met een frons hoorde Tall zijn woorden aan. Want als hij dit dacht, waarom handelde hij dan zo anders? Het was een fabel dat de clans het zonde vonden waar ze stonden. Ook Shadowclan schreeuwde eens in de zoveel tijd om een oorlog, en het deed de kater haast fysiek pijn om zijn clangenoten zo te zien. Aan de andere kant hadden ze allemaal wel weer de oorlog tussen Riverclan en Windclan veroordeeld, dus het was maar hypocriet als je het Tall vroeg.
Hypocriet of niet, er moest wat aan gebeuren, en hij vroeg zich af of het opgelost zou worden met de mysterieuze woorden die Stallion sprak. De frons keerde weer terug en even grinnikte de kater. "Mysterieus," Mauwde hij lachend, maar knikte toen op de laatste woorden van Stallion. Het zou mooi zijn als het nou eindelijk eens rustig kon worden. Al had hij genoeg gehoord en was zijn beslissing genomen. "Van Shadowclan hebben jullie op het moment in ieder geval weinig te vrezen," Mauwde hij met een hoofdknik, en stond toen op. Nu hij wist wat hem te doen stond, kon hij niet wachten het ook eigenlijk te doen. Tijd voor actie. En met die gedachte draaide hij zich om en begon weg te lopen. "Bedankt voor het gesprek," Mauwde hij nog voor zich uit, zijn ogen kwaad. De informatie die hij vandaag gekregen had sloeg alles. Dus moest hij misschien ook maar alles gaan slaan.