{Sinclaw} C'est la bien qui fait mal

<sub>De sneeuw kwam in dikke vlokken uit de hemel. Slatefur schudde haar kop toen een dikke vlok op haar neus terecht kwam. Nee, tijd om zich weer terug te trekken in de elders den. De grijze kattin schudde haar pels uit en nieste zachtjes. Blegh. Het mocht van haar wel weer warmer worden. Ja, ze kreeg als eerste te eten, nee, dat was voor haar geen feest. Want ondanks dat ze nog wel redelijk goed gevoed was, voelde ze zich er wel shculdig over. Ze had wat haar betrof haar elderschap niet verdiend. Met een zuchtje krulde ze zich op in haar nest in de elders den. Ondertussen had ze dat pad zo ingesleten dat ze die feilloos kon vinden zonder ook maar te voelen met haar snorharen. Misschien dat Wolfpaw nog op bezoek kwam vandaag.

{Sinclaw}</sub>

_{Slatefur had niet verwacht dat ze gezelschap ging krijgen eigenlijk. De grijze kattin spitste haar oortjes bij het horen van een zucht en draaide haar kop in de richting van de uitgang. Onbewust raakte de kattin ietwat gespannen. Wolfpaw deed altijd zo vreemd over haar moeder, dat Slatefur er toch niet geheel op haar gemak van was. Zoals de laatste keer, dat Wolfpaw niet van Sinclaw naar haar toe mocht komen. "Sinclaw?" vroeg de grijze kattin, in de leegte starend in de richting van de stem van de kattin, "Natuurlijk? Waar wil je over praten?"}

_{Slatefur moest toegeven dat het niet geheel onverwacht voor haar kwam dat Sinclaw hier over te vloer kwam met dit onderwerp. Toch voelde de kattin haar onwillige spieren lichtjes verstijven in spanning. Zij en Sinclaw hadden nooit veel met elkaar gesproken. Waar ze altijd met Tall overhoop had gelegen en met Acefray goed op kon schieten, hadden de paden van haarzelf en Sin nooit veel gekruist. Het meeste wat ze van de kattin wist, was via haar dochter, Wolfpaw. En aan haar toon te horen was Sin niet blij om hier te zijn. "Natuurlijk? Brand.. los?" miauwde Slatefur, twijfelend. Wat een ongemakkelijk gesprek tot nu toe.}

_{Slatefur hield haar gelaatsuitdrukking neutraal, vragend. Ze wist niet goed wat ze van Sinclaw moest denken immers. Ondanks dat ze beiden in dezelfde apprentice den en nursery waren opgegroeid, hadden ze altijd een beetje langs elkaar heen geleefd. En nu zaten ze hier, om de dochter van Sinclaw. Om Sinclaw credits te geven, het klonk wel echt alsof Sinclaw er echt mee zat. Maar toch wist Slate niet goed wat ze ervan moest denken. Wolfpaw deed altijd zo ontwijkend over haar moeder. Tallstar had haar ook een keer gevraagd om het te zeggen als Wolf iets geks zei over Sinclaw. Maar nee, nooit had de apprentice iets concreets gezegd over haar moeder. "Als het je iets gerust stelt, Sinclaw, Wolfpaw heeft nooit een slecht woord over je gerept," begon Slatefur na een korte stilte, voorzichtig haar woorden kiezend. "Ik weet ook niet waar ik Wolfpaw's loyaliteit aan verdiend heb, maar ik kan niet ontkennen dat ik haar gezelschap ontzettend op prijs stel." Slatefur liet Wolfpaw gewoon haarzelf zijn en probeerde haar zelfvertrouwen op te bouwen. Misschien dat dat het was? Toch bleven die woorden in haar keel steken. Dat zou ze niet tegen de zwart witte warrior zeggen. "Wolfpaw is praktisch een volwassen kattin daarentegen en wil niets liever dan dat men trots op haar is. Dus misschien dat een goed gesprek met haar wel zou helpen?"}

Slatefur wachtte Sinclaw's reactie in stilte af, toch enigszins gespannen in het gesprek met de kattin. Het was niet dat ze Sinclaw niet mocht, maar de kattin kon vrij ruw zijn en Slatefur was een gevoelige ziel. Samen met het feit dat Wolfpaw zo gek deed over haar moeder maakte haar toch iets wantrouwig. Niet dat ze concrete vermoedens had, maar er zat iets niet lekker. Toch wist Slatefur een voorzichtige glimlach op haar lippen te toveren bij het horen van de woorden van de zwart met witte poes. "Ondanks dat ze geen makkelijke jeugd gehad heeft, heb je een goede warrior in training opgevoed hoor Sinclaw," miauwde Slatefur, pogend opbeurend te zijn, "ze is echt een fantastische meid." Geen idee of Sinclaw dit wilde horen, maar Slatefur deed haar best hier.