Cleaning duty!

Vandaag was het zijn beurt om de elders den schoon te maken. En hij had Pepperkit beloofd dat wanneer hij dat weer moest doen, ze mee mocht helpen. Want ze had zó graag ook willen leren. Maar hij kon haar natuurlijk niet mee uit kamp nemen en hij wilde haar ook nog niet direct jachthoudingen of vechttechnieken aanleren. Straks deed hij het verkeerd! Of mocht het helemaal niet van Tallstar! Nee, de elders den leek hem een eerste onschuldige stap. Daarom in plaats van meteen richting de elders te gaan, liep hij naar de nursery. Grote kans dat Pepperkit daar was, want een eerste snelle blik door het kamp was niet gelukt haar te vinden. Daarom stak hij zijn kop in de nursery en daar vond hij flamepoint getekende poesje. ‘Hey Pepperkit!’ begroette hij haar enthousiast. ‘Ik moet nu de elders den schoonmaken, wil je nog helpen?’ Hij vroeg het nog maar even voor de zekerheid. Je wist maar nooit. Misschien was ze juist vandaag in een verschrikkelijk humeur.

Settledpaw snorde tevreden toen de kitten met veel enthousiasme zei dat ze graag wilde helpen. De jonge kater had er nog niet over nagedacht of de hulp ook echt nuttig zou zijn, maar dat zouden ze later wel zien. Hij zag Pepperkit er wel voor aan dat ze goed zijn aanwijzingen zou oppakken. Ze leek namelijk erg gretig om te leren, al was het maar bij iets sufs als de elders den schoonmaken. En hey, wie wist was er wel een vriendelijke elder aanwezig die Pepperkit ook bezig kon houden. ‘Na jou, kleine madam,’ zei hij toen hij weer achteruit de nursery verliet en zijn kop uit de ingang haalde, waarmee hij plaats maakte voor de kit om naar buiten te gaan. ‘Want jij weet vast wel waar de elders den is,’ sprak hij met een bemoedigende glimlach op zijn gezicht.  

Settledpaw voelde Pepperkits kopje tegen zijn voorpoten strijken en lachend stapte hij opzij voor de enthousiaste kitten. Ze leidde vrolijk de weg en Settledpaw volgde haar op de voet. Al snel vonden ze hun weg naar de elders den, maar Pepperkit leek te aarzelen voor de ingang. Settledpaw ging haar voor en wandelde naar binnen. Waarna hij een kort knikje gaf aan de elders die binnen waren. In het midden ging hij zitten en wachtte totdat Pepperkit hem zou volgen. Dan zou hij haar wel even kort uitleggen wat de bedoeling was.

Al snel kwam toch Pepperkit hem achterna. Hij had dus toch eventjes moeten laten zien dat de weg echt veilig was. De elders zouden haar echt niet opeten, maar daar moest ze dan maar zelf achter komen. Toen Pepperkit vroeg wat ze moest doen, voelde Settledpaw iets in hem kriebelen. Dit was het dus om mentor te zijn, soort van, en ergens vond hij het leuk. Hij kon nu gewoon zeggen wat ze moest doen en ze zou het doen. ‘Nou, we moeten nu eerst al het oude, muffe mos verzamelen,’ legde hij uit. ‘En daar mag je best je nagels voor gebruiken,’ zei hij kalm. Natuurlijk werd het aan kittens uitgelegd dat ze voorzichtig moesten zijn met hun nagels, maar bij dit soort taakjes was het gewoon makkelijker. ‘Dus dan zullen we dat eerst doen, en als we daarmee klaar zijn leg ik uit wat we dan moeten doen.’ Ja, met een knikje sloot hij zijn verhaal af. Zo gingen ze het doen. Settledpaw stond op en begon bij het eerste de beste nest dat hij tegenkwam en krabbelde al het oude mos bij elkaar en begon er al een soort bal van te maken.

Settledpaw knikte instemmend, waarbij hij zijn mondhoeken omlaag trok. ‘Zo zo, in de medicine cats den?’ Dat vonden de medicine cats vast grappig. Vervolgens gingen de twee aan de slag, meteen kreeg hij mopperend commentaar van Pepperkit. ‘Ja precies, dat moet je weghalen! In dat vieze mos wil jij ook niet slapen, toch?’ Settledpaw had inmiddels zijn eerste vieze mosbal al af, en begon aan zijn volgende. Als ballen waren ze makkelijker te vervoeren naar de dirt place, en dan kon hij later schone halen voor de nieuwe nesten. Hij rolde zijn bal die al klaar was richting Pepperkit. ‘Kijk, als het ook nog lukt om er mooie ballen van te maken, ben ik al helemaal blij!’ spinde hij vrolijk.

Settledpaws snorharen trilden geamuseerd toen ze zei dat Bloodpaw niet zo blij was. Dat kon hij zich wel voorstellen als Pepperkit er een rommeltje van had gemaakt. ‘Heb je wel sorry gezegd?’ vroeg hij toen met blinkende oogjes. Pepperkit had het vast met de beste bedoelingen gedaan, en kom op, je kon niet lang boos zijn op het snoezige flamepoint kittentje. Settledpaw ging rustig verder met oud mos bij elkaar schrapen, toen hij vanuit zijn ooghoeken Pepperkit zag worstelen met het maken van een bal, wat daarna mis ging. Haar bal was al snel zijn structuur weer verloren. Settledpaw liep naar de kit. ‘Ik help je wel even,’ miauwde hij geduldig. Hij legde het mos weer plat in een strook en begon het op te rollen, af en toe het mos weer in elkaar drukkend zodat het beter bij elkaar bleef en het resultaat was een soort ovaal-achtige vorm bal. Maar het was stevig.

Settledpaw keek tevreden toen Pepperkit zei dat ze heel veel sorry had gezegd. En toen zei ze ook nog dat ze had geholpen met de nesten. ‘Goedzo,’ complimenteerde hij de kitten op haar fatsoenlijke gedrag. ‘En je weet al het één en ander van nesten maken?’ Dat kwam handig uit bij één van de volgende stappen. Maar eerst waren ze met zijn tweeën versteld naar het staren naar Settledpaws moscreatie. ‘Heel veel oefening,’ grapte hij naar de kitten, waarna hij weer wat oud mos bij elkaar schraapte. ‘Ik doe het nog eens voor, goed opletten!’ Settledpaw ging vervolgens weer stap voor stap in zijn maak mosrugbybal techniek. Hij legde het mos voor zich uit in een strook, waarna hij het langzaam oprolde en regelmatig stevig aandrukte.

Settledpaw glimlachte bemoedigend naar de kitten toen ze zei dat ze nog niet wist hoe ze nesten moest maken. ‘Geen zorgen, dat zal ik je ook dan nog wel uitleggen,’ beloofde hij plechtig, waarna hij met goedkeurende blik keek hoe de kit zijn tactieken kopieerde. Settledpaw knikte goedkeurend toen ze hem weer aankeek. ‘Ja, goedzo!’ miauwde hij tevreden. Misschien was het ook nog wel lastig voor een kit met haar korte pootjes, maar het hoefde nog niet perfect. Zo lang ze het maar uit de den wisten te krijgen. Dan waren ze al een heel eind. En hij kon het altijd nog alleen afmaken als de kit moe werd.

Settledpaw volgde Pepperkit haar bewegingen en hij merkte dat het langzamerhand scheef ging. Hij wilde ingrijpen, maar hij liet haar haar gang gaan. Ze kon beter zelf leren van haar fouten dan hij haar met te zachte klauwen zou aanpakken. Haar mosrugby was nogal scheef. Een nadenkende blik stond op zijn kop. Hoe kon hij dit goed praten. ‘Hij is een beetje scheef,’ stelde hij vervolgens rustig vast. Toch wilde hij niet de gevoelens van de kleine kit kwetsen. ‘Maar goed genoeg. Het hoeft niet perfect, we gooien dit toch weg,’ sprak hij er snel achteraan. En bovendien, als hij het een beetje zou aandrukken zou de bal vervoerbaar zijn. ‘Kijk, nu hoeven we hem alleen een beetje aan te drukken en dan rollen we hem zo het kamp uit!’ Ja, dit ging werken. Settledpaw zou ervoor zorgen dat Pepperkits mosrugby gewoon het kamp zou verlaten.   

De kitten was duidelijk tevreden met haar creatie en Settledpaw snorde geamuseerd. Nu dat er al meerdere mosrugby's gereed waren, hoefden ze slechts nog maar een paar te maken en dan hadden ze de oude nesten klaar. Settledpaw keek tevreden toe hoe de kitten vervolgens verder te werk ging en Settledpaw schraapte ook nog wat mos bij elkaar. Maar voor hij het wist lag de kitten alweer op haar neus. Oef, inderdaad. Het schoot alleen niet veel op zo. Maar hè, iedereen moest ergens beginnen met leren. Settledpaw had vandaag de tijd op geduldig te zijn. ‘Oei, heeft het mosmonster je te pakken gekregen?’ mauwde hij plagend. Settledpaw greep van het eerste de beste mos wat hij te pakken kreeg een flard en gooide het bovenop Pepperkit. Grinnikend keek hij naar de kit en het volgende mos werd door de apprentice al bij elkaar geschraapt. Het was nog te betwijfelen of het meer mos-monster munitie was of mosrugby materiaal.

Pepperkit schreef:

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit fronste diep en nieste nog een keer, waarna ze langs haar roze neusje wreef. Vervolgens keek ze op naar Settledpaw, om toch even te checken of hij niet toevallig boos was geworden van deze actie. Maar in tegendeel. Hij gooide nog een stapel mos over haar heen! Pepperkit sputterde wat verontwaardigd toen Settledpaw aangaf dat ze een mosmonster was en kwam overeind. Goed! Dan was ze een monster! "Ik ben een monster! Rawr!" bracht ze toen uit, alweer vol opgaand in het spel. Ze dook op Settledpaw af, in de hoop hem omver te duwen. Ze drukte haar voorhoofd zo hard als ze kon tegen zijn borstkas aan en krabbelde met haar achterpootjes over de grond, wegglijdend van de kracht die ze moest zettne.}