Out of control

Het was stil- en de kattin vond het heerlijk. Even weg van de drukke stad. Enkel rust, precies wat ze nodig had. Ze keek naar haar reflectie in het water- haar verminkte oog nog altijd een doorn die ze na al die tijd nog steeds niet helemaal had geaccepteerd. Een volle maan stond aan de hemel dus er was veel licht beschikbaar. Brat zuchtte en tikte voorzichtig een paar keer op het dood stille water, rippels gleden zachtjes over de oppervlak van het water en de sterren leken er door te dansen in het  water. De rode kattin was diep in haar gedachtes verzonken zo diep- dat ze de aankomende kat niet eens opmerkte.

Haar haren ging overeind staan toen ze plots een stem hoorde- die de stilte verbrak. Wild draaide de kattin haar lichaam om in de richting van het geluid. Een kater- windclan en een stuk jonger dan zij zelf was op het toneel verschenen. Brat snoof en kalmeerde haarzelf, ze keek toe hoe de kater aan het rand van het water ging zitten. Zeker wel een afstand van haar vandaan maar toch. Of hij was erg dapper- of zeer dom. 'Je moest eens weten waar ik allemaal heen ga.' sprak ze met de zelfde botheid waarmee hij het gesprek begon.

Brat rolde haar oog toen ze het gebrom van de kater aan hoorde, ze had totaal geen zin in dit soort gesprek. De poes sloeg wilde met haar poten tegen het water- waardoor en wat spetters rond vlogen. Het water was niet meer stil en rustig. 'Dat doen we inderdaad niet nee.' spuugde ze zijn kant op. Brat draaide met haar oor zijn kant op maar hield haar blik gericht op water. De helder zwarte hemel boven hun werd al snel beklad met donkere grijze wolken. Het licht dat de maan bood werd gedimd

Zoals ze we verwacht had nam de kater haar aanbod niet aan- een zeer domme fout. Hij zal het leren om met haar te sollen. Ze zal het een les maken die hij nooit zou vergeten.Brat grijnsde kort, ze zou ook liegen als ze niet van deze uitkomst zou genieten. Langzaam vielen er wat druppels naar beneden, de timing was perfect. De rode kattin verplaatste haar eindelijk van haar zitplaats af. En stuurde rechts van de kater, expres creëerde ze veel ruimte. Ze nam een sterke positie in zowel goed als aanvallend en defensief. Strak keek ze hem aan, wachtend tot hij het gevecht zou openen met een aanval op haar. In de tussentijd kwam de regen steeds harder naar benden. Het kwam zoals gezegd; met bakken uit de hemel.

Het duurde niet lang voor haar vacht om helemaal doorweekt te raken. En de harde grond was al snel veranderd in natte aarde. Precies wat ze wilde;zo kon ze haar omgeving in haar voordeel treken. Want hij kwam van links, haar dode hoek. En toch had ze meer dan genoeg tijd om zijn aanval te ontwijken. Ze had hem aan horen komen vanwege de modder die zijn locatie vrij duidelijk aangaf. De kattin gaf hem echter niet veel tijd om weg te komen, zo snel al ze kon maakte ze haar eerste move. Met een harde beweging van haar poot probeerde ze modder in zijn gezichtsveld te slaan. Waarna ze haarzelf op zijn rug probeerde te stortte. Ze hoopte hem zo tegen de grond te krijgen.

De uitkomst die ze had gewenst was er niet; hij leek haar aanvallen ( en trucjes ) grotendeels te ontwijken. De kater moest het echter ook hebben van zijn snelheid, en zij daarin tegen niet. Tot haar grote frustratie. Brat had de tijd niet om uit de weg te springen en de kater landde daarom op haar rug. Een lage grom ontsnapte uit haar bek terwijl ze gelijk haar lichaam op de natte grond gooide. Modder vloog alle kanten op en ze voelde het vast plakken aan haar vacht, toch hoopte ze dat ze hem zo van haar af kreeg.