Dinner (Stag)

Haze draafde de Cave binnen, meteen werd het windstil en omarmde de gebruikelijke warmte haar. Vrijwel meteen stapte ze op de stapel met prooi af. Haar buik, dik van de aankomende kittens, rommelde van de honger. Ze was die ochtend vroeg op pad gegaan voor een wandeling, misschien was het niet zo verstandig geweest om in haar eentje op pad te gaan, maar in de redwood was ze grotendeels beschermd geweest. Niet dat ze er wat aan kon doen, ze begreep nog steeds niet hoe de andere moederkatten het vol konden houden bijna non-stop in de nursery te zitten. Ze verlangde er naar de wind door haar vacht te voelen en de heerlijke geur van prooi te ruiken, ook al was het onmogelijk die te vangen voor haar.
Ze pakte een groot konijn van de stapel en liep ermee naar de cave van guards and hunters, ook al was het voorlopig niet meer haar slaapplek, misschien dat een andere hunter of guard het konijn met haar kon delen. Ze werd gek van de andere moederkatten die hun verhalen keer op keer herhaalde en maar bleven kwekken over hun jongen, zorgen en veel meer.
Met een plof liet ze het konijn vallen en keek de cave door, zoekend naar iemand die dit lekkere stuk prooi wou delen.

Stag was moe. Lange dagen in het nog steeds lange weer en alle zorgen aan zijn kop zorgden daar wel voor. Hij had een tijdje terug iets vereselijks stoms gedaan en nu kwamen alle consequenties daarvan op hem af. Hij had een paar afspraakjes gehad met Haze en niet nagedacht over wat er kon gebeuren. Dat leek hem nu toch wel in zijn achterwerk te bijten. Haze verwachtte nu kittens, zíjn kittens. Ergens was hij wel blij dat ze nu in de nursery verbleef, zodat hij haar nu niet iedere dag hoefde te zien. Het was immers niet echt liefde wat er tussen hen had gespeeld, niet voor hem. Dat was wat deze situatie nog erger en ongemakkelijk maakte. Hij wist niet echt meer hoe hij zich rond de kattin moest gedragen nu, wat erg onhandig was, want hij wilde wel een deel uitmaken van de levens van de ongeboren kittens. Het was zijn schuld dat Haze nu zwanger was en hij moest de verantwoordelijkheid van vader op zich nemen nu. Hij wilde het ook. Hij had altijd al wel goed met de kleintjes overweg gekund toen hij een To-Be was geweest en hij kon moeilijk de kattin haar eerste nestje helemaal alleen op laten voelen. Toch leek het universum hem geen rust te willen geven, want nu kwam een bekend gezicht de cave binnen. Haze. Ze had een konijn bij haar wat ze vast met oude vrienden wilde delen, maar de cave was vrijwel bijna leeg. Het leek wel of zijn keel in een instantie droog was geworden en hij slikte hard. Toch, hij kon hier niet blijven liggen. De bruine kater hees zichzelf omhoog en liep met langzame pas op haar af. "Uh, hey Haze," miauwde hij op wat weifelende toon. Wilde ze uberhaupt met hem praten?

Haze keek toe hoe de bruine prey-hunter op haar afkwam. Stag was de vader van haar kittens, tenminste dat vermoedde ze, hij was de enige tom waarmee ze vlak voor de zwangerschap veel tijd mee besteedde. Ze had het eigenlijk geheim gehouden, al was haar nu behoorlijke dikke buik moeilijk te verbergen. Haze schuifelde een beetje ongemakkelijk, "Uh, hey Haze," miauwde hij wat ongemakkelijk. “eh Hoi.” miauwde ze kortaf. Ze wou er al te graag over praten, en al haar zorgen die haar de afgelopen nachten wakker hadden gehouden eindelijk te uiten. Maar toch was het maar al te ongemakkelijk over te praten, vooral als ze beide, zij tenminste, helemaal geen kittens had gewild. “ehm, hier.” miauwde ze, en ze duwde het konijn naar de kater toe. Ze had helemaal geen trek meer.

Haar antwoord voor hem was kortaf, wat hem niet al te veel hoop gaf op een normaal gesprek. Al zeker niet toen ze het konijn naar hem toe duwde. Hij was er zeker van dat het niet voor hem was bedoeld en ze moest zelf toch ook wat eten. "Kom op Haze, je kan niet niets eten," vertelde hij haar en duwde het weer wat naar haar toe. Het boeide hem niet echt of ze honger had of niet, ze had nu meer levens om aan te denken dan alleen haarzelf. "Deze situatie is niet geweldig, ik snap het, en hoewel we geen partners mogen zijn ga ik je niet laten stikken," Misschien zou dat wat van de ongemakkelijk weghalen, misschien niet, maar hij wilde het tenminste zeggen. Stag wilde ook niet straks aan de kant geschoven worden omdat dit alles gewoon een fout was en alles makkelijker was als hij uit het beeld bleef voor haar.

"Kom op Haze, je kan niet niets eten," ze keek hem weifelend aan terwijl hij het konijn terug duwde, “Okeh.” murmelde ze, en ze nam een klein hapje met een brok in haar keel. Moeizaam slikte ze het door, normaal vond ze konijn heerlijk maar nu kon ze het amper binnen houden en ze duwde het konijn weer terug naar de kater. "Deze situatie is niet geweldig, ik snap het, en hoewel we geen partners mogen zijn ga ik je niet laten stikken," miauwde hij resoluut. Haze keek hem aan met ogen vol emotie, het was allemaal zo dubbel. “Dank je,” miauwde ze zachtjes, en zonder er bewust te van te zijn duwde ze haar neus in zijn warme vacht. “Het komt wel goed,” miauwde ze half tegen haar zelf half tegen Stag.

Hij zag hoe ze moeizaam een hap van het konijn nam, maar het daarna toch naar hem terug duwde. Hij liet een zachte zucht horen, maar er was niet veel wat hij kon doen. Hij had immers niet het recht om haar rond te gaan commanderen met hoe de situatie nu was. Ze moest hem vast haten. Toch, toen hij haar had verteld dat hij haar niet zou laten stikken, duwde ze haar neus in zijn vacht en vertelde ze haarzelf net zoveel als hem dat het wel goed zou komen. Hij wist dat niet zo zeker, maar zei niets. Stag wist dat niets goed was nu, want Haze had hem duidelijk leuk gevonden en met hoe ze zo makkelijk zijn woorden geloofde, realiseerde hij zich dat het misschien dieper kon gaan dan dat. Toch was dat maar een gok. Ergens hoopte hij ook dat dat niet waar was, want hoe aardig en leuk hij haar ook mocht vinden, had hij niet echt het idee dat hij nou echt liefde voor Haze voelde. "Hey, ze hebben een dappere Prey Hunter als moeder, natuurlijk gaat het goed komen," probeerde hij haar wat op te beuren. Misschien zou ze dan ook wat meer trek gaan krijgen.