Helloow

  Met grote, lange passen liep Marvel door de kleine achter straatjes van de stad. Zijn rode vacht deinde wat op en neer bij elke pas. Het was hier rustiger dan op de drukke, grote wegen en er viel altijd wel een verdwaald ratje te vangen. Niet dat hij echt van ratten hield, natuurlijk. Maar het was soms wel vermakelijk om er mee te spelen. Hoe ze dan wegrende, op zoek naar veiligheid, maar het dan toch niet haalde omdat hun staart dan met een grote klauw tegen de grond gedrukt werd. Dat was altijd wel vermakelijk voor Marvel.
  Maar nu was het niet een rat die hij tegen het lijf liep, maar een andere kat. Een she-cat, maar liefst. Een grijns verscheen op zijn gezicht. 'Helloww, Brat,' begroette hij de rode kattin.

- Brat

  'Ik ben op vele manieren begroet in mijn leven,' begon de oudere kattin. 'Maar nog nooit zo. Sprak ze koeltjes. 'Maar voor alles is een eerste keer schijnbaar.'
  Marvel liet een zachte grinnik horen en ging voor haar zitten. 'Het schijnt,' antwoordde hij op een kalme toon. 'Ik ben vereerd dat ik de eerste mocht zijn,' miauwde hij gladjes, met een grijns op zijn gezicht. Hij vond het altijd wel leuk om een beetje te rotzooien met andere katten. En meestal had hij nog succes ook, aangezien hij natuurlijk groot, sterk en best aantrekkelijk was. Hij kon het dan ook extra waarderen als anderen hard to get gingen spelen en hij zou het ook prachtig vinden als hij een Senior Warrior aan de haak kon slaan. Dat zou nog eens een prestatie zijn, dacht hij.
  Hij knikte even naar de halsband om haar nek. 'Ik zie dat je al veel presteert hebt in het leven,' mauwde hij.

  Marvel zag tot zijn genoegen hoe een kleine grimas rond haar lippen danste. 'Als je hard werkt, kan je ook zo ver komen.' Met die woorden liet ze haar halsband nog eens goed zien. Marvel zag dat het onder de bloedvlekken zat.
  Hij knikte goedkeurend. 'Dat zie ik ja.' Zelf had hij nog geen tanden verdiend. Hij had echter wel al een halsband. Maar die hondentanden vond hij ook niet zo heel bijzonder. Ze waren een leuke toevoeging, sure, maar of hij er heel zijn leven aan zou duiden.. Absoluut niet. Tenminste, dat is wat hij er nu over dacht. Dat kon natuurlijk ooit nog veranderen.
  'Het heeft je wel een oog gekost, zo te zien,' miauwde hij. 'Maar geen zorgen hoor, het staat je goed.' Hij liet de grijns weer op zijn gezicht verschijnen bij de laatste woorden.

  Brat snoof en Marvel was even bang dat hij toch iets verkeerds had gezegd. Maar de rode kattin reageerde best koeltjes, naar zijn gevoel. 'Het koste mij mijn oog inderdaad, maar het koste mijn aanvaller zijn leven.'
  'Vanzelfsprekend,' knikte Marvel. 'Die zit nu vast in dat heilige StarClan van ze zijn levenskeuzes na te gaan, jankend omdat 'ie dacht dat hij het wel aan zou kunnen,' mauwde hij met een grijns. 'Ik bedoel, iedereen kan toch zien dat je jouw niet zomaar moet aanvallen. Je bent ook veel te mooi om dat te verdienen,' mauwde hij gladjes. 'Nu maken die littekens het natuurlijk af, het maakt je zowel nog mooier.' Beter kon ze de complimenten waarderen, dacht Marvel terwijl hij haar aan bleef kijken met zijn grijns. Hij hoopte maar dat hij niet te gul was deze keer.

  Met genoegen zag hij de grijns op het gezicht van de kattin. 'En toch heb ik liever de zicht in mijn oog weer terug.' sprak ze. Hij kon de halve speelsheid in haar stem horen, maar merkte dat ze ook serious was. Hij nam het haar niet kwalijk, hijzelf zou het ook vreselijk vinden om minder te kunnen zien.
  'Natuurlijk, vanzelfsprekend,' miauwde hij met een knik van zijn kop. 'Ik zal je wel beschermen tegen de idioten die je proberen aan te vallen. Al denk ik niet dat je veel hulp nodig zal hebben,' sprak hij vleiend en met een grijns. Hij kon wel zien dat ze getraind was. En erg ervaren. Hij had nog veel ervaring op te doen en wist dat als ze samen een gevecht zouden hebben hij er als hij al niet gedood werd er erg lelijk vanaf zou komen. Het was dus maar beter dat hij aan haar goede kant stond, bedacht Marvel.

  De kattin greens om zijn woorden, dus hij besloot dat deze ontmoeting wel geslaagd was geweest. Voor zijn gevoel leek hij niet erg te klikken met de rest van de Elite, maar hij was dan ook erg op zichzelf.
  'Heb je ooit eens iemand vermoord Marvel?' vroeg Brat plots.
   En die vraag had Marvel zeker niet verwacht, zeker niet zo uit het niets. Was dit een test? Was dit wat er voor ging zorgen dat hij de Clan uit gestoten werd? Ergens zou het wel een last zijn die van zijn schouders af zou vallen, maar hij wilde niet helemaal alleen staan. Maar deze twijfeling was ook geen goed teken, vond hij. 'Uhh.. uh, nou.. Niet echt.. Nog niet...' antwoordde hij, onhandig hakelend. 'E-en jij?' hij hoopte het onderwerp weer terug naar haar te brengen, dan zou hij veilig zijn.

- zijn persoonlijkheid is best veranderd de laatste maanden en dat was ook al snel na dit topic, dus ik heb besloten om het hier te laten spelen zodat het topic wat interessanter kan worden ;) dat je niet opeens helemaal in de war bent haha

  De rode kattin leek niet moeilijk te doen over zijn hakelende antwoord. Althans, ze zei er niets over. Misschien vond ze er wel degelijk wat van en zou hij binnenkort problemen krijgen, maar op dit moment leek ze er niet van onder de indruk te zijn.
  'Zoveel,' sprak Brat toen koeltjes na zijn vraag of zij al een leven had genomen.
  Marvel knikte. Aan de hondentanden die om haar nek hingen te zien was ze niet iemand die daar moeilijk over zou doen. Misschien moest hij het nog een keer proberen? Dat het de volgende keer wel zal lukken...
  'Was het moeilijk?' floepte opeens uit zijn bek. Hij keek haar even geschrokken aan. Het was niet de bedoeling geweest het te vragen, maar de vraag was er opeens uit. 'I-Ik bedoel,' probeerde hij zichzelf zo snel mogelijk te herstellen, 'de eerste keer... Dat je iemand vermoordde...' Was het handig om dit te vragen? Misschien zou hij op deze manier zeker in de problemen raken...

  Ze leek zo kalm, maar Marvel ontging de lichte verandering in haar houding niet. Haar staart zwiepte wild heen en weer. Yep, dit had hij beter niet kunnen vragen. Waarom deed hij dat nou? Vooral aan Brat, uit al die katten.
  'Voor mij niet, maar iedereen is daar anders in,' mompelde ze zacht.
  Marvel moest zijn oren spitsen om haar te horen, maar knikte toen. 'Juist.. Natuurlijk.' Okay. Goed. Gevraagd en antwoord gegeven. Tijd om het onderwerp weer te veranderen. 'Dus uh... Ben je al heel je leven bij de Elite?' En natuurlijk moest hij weer zo'n vraag stellen.