[Appleblossom] There's a New Girl in Town

Of ze even op de nieuwe wilde passen vandaag. Goed, dat was niet precies Day's verwoording geweest, maar het was waar het op neerkwam. De Chief wilde immers niet dat de nieuweling in haar eerste dagen door een roofvogel werd gegrepen en toegegeven, dat zou ook inderdaad best wel sneu zijn. Hoe dan ook, hij had haar vriendelijk gevraagd of zij Appleblossom zou willen vergezellen als die naar buiten wilde vandaag, en eerlijk gezegd dat Cardinal daar ook niet echt een bezwaar tegen. Ze was wel nieuwsgierig naar de eenogige kat. "Hey daar, Appleblossom", begroette ze de oudere kat met haar zelfverzekerde - en, zo zeiden sommigen haar, ook best aandoenlijke - scheve glimlach op haar gezicht en een klein knikje waarmee ze toch ook nog wel enig respect wilde uitdragen - tegen vreemdelingen en oudere katten moest je immers netjes zijn, ze was een welopgevoede dame, wat sommigen ook mochten beweren. "Wij zijn nog niet formeel aan elkaar voorgesteld. Ik ben Cardinal with Scarlet Feathers, noem me Cardinal, of Cardi, of whatever floats your boat. Zin om even een frisse neus te halen? Dan zorg ik er wel voor dat er geen adelaar met je vandoor gaat."

Ze wilde echt alle tribe katten proberen te leren kennen, maar ze had soms het idee dat er geen einde aan kwam. En hun namen waren zo lang! Gelukkig vonden de meesten het oké als je hun namen afkortte. Dat scheelde dan nog iets in dit moeilijke nieuwe leven. Ook nu weer kwam er weer een kat op haar af. Appleblossom had net haar tong over haar poot geraspt en stond op het punt om deze over haar oor te halen toen een mooie tortie haar kant op kwam gelopen. "Oh hallo daar," miauwde ze met een ietwat verlegen glimlach. Waarom had ze ooit bedacht dat het een goed idee was om een groep katten te joinen als een uiterst verlegen kat? "Aangenaam, Cardinal," miauwde ze, intern opgelucht dat ze er niet op stond dat ze die lange naam moest gebruiken. Dat zou wat zijn. "Dat zou ik leuk vinden, ook het feit dat ik niet meegenomen wordt door een adelaar," miauwde ze met een voorzichtige lach, waarna ze opstond. "Waar wil je heen?" besloot ze vervolgens te vragen met lichte nieuwsgierigheid. Dit gebied was zo vreemd voor haar..

Cardinal kende weinig oudere katten die nog steeds verlegen waren als schuchtere jonge to-be's, maar dit was er in ieder geval een van. Appleblossom straalde in alles wat ze zei en deed voorzichtigheid uit, wat niet helemaal paste bij de eerste vechtersbaasassociatie die haar gezicht opwekte. Terwijl Appleblossom sprak, moest Cardinal haar best doen om niet naar de plek te staren waar ooit een tweede oog gezeten moest hebben. Het had iets afstotelijks, maar toch was het merkwaardig netjes geheeld. Ze probeerde te focussen op het goede oog en glimlachte naar de oudere poes. "Waar wil jij heen?" kaatste ze de vraag terug. Haar was het om het even, het was de nieuweling die alles nog moest ontdekken. Waar wilde ze heen op verkenning? "Bos, veld, rivier, peilloze afgrond, wat trekt je aan?" Die afgrond niet ál te veel, hoopte ze. Ze had geen zin om Day onder ogen te moeten komen als Appleblossom zich van de Vulture's Drop afgooide.

Ze merkte wel dat de blik van de andere kat af en toe naar haar lege oogkas gleed. Appleblossom was zich er zelf ook pijnlijk van bewust van dat daar een oog miste op die plek. De kattin voor haar was ook vreemd direct, ondanks dat ze bleef glimlachen. Appleblossom vond haar niet onaardig, maar ze had er wel enigszins moeite mee. Toch rechtte de rossige kattin haar rug en glimlachte ze naar de schildpadpoes. Ze moest het een kans geven. Toch was ze al jaren niet meer in gezelschap van anderen geweest en het maakte haar ontzettend dus nerveus om ineens in een groep gegooid te zijn. Zelfs al had ze er zelf voor gekozen. Appleblossom’s oortjes spitsten zich echter bij een zeker woord. “De rivier zou geweldig zijn,” bekende de kattin meteen. Dat voelde.. dat voelde als thuis.

Appleblossom had op een zeker moment haar oren gespitst, maar gelukkig niet bij het woordje afgrond. Het was de rivier die haar trok. Als ze maar niet van plan was om in dat water te gaan zwemmen. "Goed, dan gaan we naar de rivier", miauwde ze met een knikje, waarna ze zich soepel omdraaide en begon te lopen. Intussen probeerde ze te bedenken naar welk deel van de rivier ze Appleblossom mee zou nemen. Zelf vond ze de snelstromende stukken waar het water wild tegen de rotsen sloeg altijd wel indrukwekkend, maar misschien kon ze voor de oudere poes beter een wat rustiger stuk opzoeken. "Dus..." begon ze om onder het lopen een gesprek te starten. "Hoe ben je hier eigenlijk terecht gekomen?" Het was niet alsof ze hier al lang in de buurt als rogue had geleefd en zo met de Tribe had kennisgemaakt. Voor zover Cardinal wist, was Appleblossom hier van ver voorbij de bergen heen komen lopen. Wat had haar zo aangetrokken?

Appleblossom haar blik verzachtte in opluchting toen de kattin inderdaad met haar naar de rivier wilde. Ondanks dat ze in geen jaren meer bij Riverclan was geweest, voelde de rivier toch het meest prettigst voor haar. Het was toch onlosmakelijk verbonden met een soort van thuis. "Super, bedankt." Haar toon was zacht terwijl ze opstond en meeliep met de gespierde kattin. Toen begon de smalltalk, hetgeen waar Appleblossom altijd zo slecht in was geweest. Wat wilde de kattin weten? Haar hoofd draaide overuren. Wilde ze geschiedenis? Wilde ze de waarom weten? Wilde ze de hoe? Uiteindelijk antwoordde Appleblossom, totaal verstrikt in haar woorden, met het meest voor de hand liggende antwoord. "..Lopend?" miauwde ze, duidelijk iets van haar stuk gebracht. "Of nee.. wacht.. nee.. Sorry dat vroeg je niet. Of wel?" Oh Starclan stond haar bij.

Cardinals wenkbrauwen gingen was omhoog en er verscheen een scheef glimlachje op haar gezicht. Hemeltje, dit was ook wel een nerveuze, hè? "Lopend... is... een antwoord", miauwde de Cave Guard nadenkend knikkend. "Ik dacht op zich meer aan dingen als redenen, en hoe je reis verlopen is." Haar glimlach verzachtte wat. "Maak je niet druk, hè, je doet vast niet vaak aan koetjes en kalfjes", probeerde ze de oudere kat toch wat gerust te stellen. Het was niet haar bedoeling met haar te spotten omdat ze blijkbaar zo slecht was in gesprekken voeren. Wist zij veel wanneer Appleblossom überhaupt voor het laatst een normaal gesprek met een ander had gevoerd voor ze de Tribe bereikte.

_{Appleblossom kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Goed gedaan Apple, mooi verpest. Natuurlijk bedoelde de mooie tortie kattin tegenover haar niet dat ze lopend gekomen was. Ze haalde een huiverige ademteug naar binnen, waarna ze probeerde een beter antwoord te formuleren. “Oh.. ja, natuurlijk,” miauwde Appleblossom wat onrustig, “Ik heb een tijd als een eenling geleefd, een paar jaar, maar de clankatten kwamen terug met verhalen over een groep vredelievende katten in de bergen.. Dus ik heb de tocht gemaakt, zo goed en kwaad als dat ging.” Niet zo goed dus, maar ze was hier. Nu hopen dat ze niet meer terug hoefde. Het was zo lang geleden dat ze onder de katten was geweest dat het onwennig was. Ze viel hierna weer stil en stapte dan ook stilzwijgend met Cardinal mee.}