Skin me alive [Badger Event]

De rode kater had ondanks zijn zeurende longen toch in een snelle tijd het kamp bereikt. Zijn vacht was overeind en zijn ogen groot en rond van de schrik. Hij moest toch de tijd halen om adem te halen, gezien hij al zijn luchtwegen voelde vernauwen. Maar hij had het gehaald. Hij was eindelijk in het kamp. Zijn ogen keken rond en hij merkte al een paar ongeruste katten. Dus dwong hij om zichzelf luid te laten horen.
”Das! Er is een das op het territorium!” Riep hij uit. Hij zette een stap naar voren. ”En- Rowanflight hij- Eveningglow ook! En Nettlepaw, Charypaw en- de das is...” Nogmaals een wanhopige poging om naar adem te happen, zijn kop tolde en hij voelde zich licht worden. ”Agressief! En gewond! Ze kunnen het niet alleen aan, help! Waar is Thornstar?” Hij voelde nogmaals zijn ogen waterig worden. Ademen was nog steeds moeilijk. Hij was zo dichtbij om in complete paniek te slaan. Hij hoopte dat hij op tijd was, dat de warriors en wie dan ook de rest konden redden. Als iemand het niet haalde dan zou het zijn schuld zijn. Dan had hij de kat vermoord. Had hij niet de domme gedachte gekregen om de held te spelen, dan was hij eerder hier aangekomen en was de das al verslagen.

+ open voor iedereen! Plus ook reageren op dit topic als je kat meehelpt!

De sfeer in het kamp sloeg volledig om toen er iemand naar binnen stormde. Geschrokken keek ze op. Ze herkende Waterpaw. Hij was aan het panikeren en er was duidelijk iets aan de hand. Toen hij begon te roepen wat er was overviel zo'n zelfde paniek haar ook, maar ze deed haar uiterste best om kalm te blijven. Adrenaline was voor in het gevecht. Nu moesten ze nuchter blijven denken en vooral snel met een oplossing komen. Dawn sprintte op de jonge apprentice af en probeerde hem gerust te stellen. "Thornstar zal er zo warriors op af sturen." Niet goed wetend wat ze moest doen besloot ze te wachten op Thornstar's bevel, als hij al snel genoeg zou komen. Ze moesten helpen!

Tag; Waterpaw

Hoewel de dag tot nu toe zoals gewoonlijk verliep had Thornstar een moment gevonden om even langs te gaan in de Nursery. De warmte van de vele katten en de geur van melk was niet weg te denken uit deze ruimte onder de struiken, en het deed de bruine kater goed om te zien dat de meeste kittens actief en gezond waren. Net op het moment dat hij één van de aanwezige moederkatten wilde aanspreken om te vragen hoe het verder met de kittens ging, hoorde hij alarmerend geroep buiten de Nursery. Hij spitste zijn oren en meende de woorden “das”, “agressief,” “hulp” en zijn eigen naam op te vangen. Zijn bezoek zou hij later wel verder zetten – hij draaide zich om en snelde de Nursery uit, en het duurde niet lang voordat hij de bekende rode vacht van zijn Apprentice opmerkte. “Waterpaw,” begon hij, terwijl hij vlug op de paniekerige jonge kater af liep. “Zeg dat nog eens?” vroeg hij onrustig, waarna hij ook even Dawnwhisper aankeek. Het maakte hem niet uit wie van de twee het eerste zou herhalen wat er zojuist was gezegd: Wat er ook gaande was, er was duidelijk haast bij gebonden.

Tag: @Waterpaw' @Dawnwhisper

Ze had wat gehoord in de verte, nog nooit in haar pas korte bestaan had ze een kat zo in paniek gehoord. Ze kende de stem wel, het was Waterpaw. Heatherkit liep naar buiten toe en keek over het kamp heen, in de verte zag ze Waterpaw staan met een paar katten er om heen. Hij vertelde over een das die aangevallen had en katten die gewond waren. Heatherkit wou helpen! Maar ze wist dat de clanleader haar weg zou sturen, ze was nog te jong om te kunnen helpen. Als ze oud genoeg was zou ze die das een lesje leren, nu kon ze misschien iets anders doen. Ze liep richting de katten die verzameld waren. Kort tikte ze tegen Thornstar aan. "Thornstar, ik kan het kamp wel bewaken met de andere kittens als iedereen tegen de das gaat vechten hoor! Als jij maar zorgt dat iedereen buiten dan veilig is!" haar moeder zou zich ook vast mengen in dit alles. Wat als ze dood zou gaan?!

Gelukkig reageerde hun leider snel op alle heisa. "Waterpaw. Zeg dat nog eens?" vroeg hij, waarna hij haar ook even aankeek. Ze begreep dat zij het ook kon vertellen. De apprentice had immers al uitgelegd wat er gaande was. Bovendien was zij zelf een stuk rustiger. "Er is een das op het territorium en er is iemand gewond." begon ze. Hopelijk had ze hem goed gevolgd. "Eveningglow, Rowanflight en een aantal apprentices vechten er nu tegen." legde ze uit. "Ze hebben onze hulp nodig." mauwde ze ferm. "Ik wil graag mee om ze te helpen." voegde ze er nog aan toe. Plots mengde een kit zich in het gesprek. Dawn herkende haar als één van Firedance's kroost. Het poesje begon over hoe ze het kamp wel kon bewaken als iedereen ging vechten. Normaal gezien had ze er wel iets op verzonnen. Maar door de ernst van de situatie bleef ze stil. Ze had echt geen idee meer wat te doen.

Zijn poten trilden nog steeds. Waterpaw voelde zijn hoofd licht worden, maar hij wist niet of het door de adrenaline kwam of omdat hij toch al weinig lucht binnen kreeg. Hij hapte nogmaals naar adem, gewoon om het allemaal in éen keer binnen te krijgen. Hij keek op toen Dawnwhisper naar hem toe liep en hij voelde zich wat meer gerustgesteld. Al kon hij de kattin niet echt verstaan. Alles leek langs hem heen te gaan. Maar gelukkig wist zijn Clan het nu. Ook al had hij het gevoel dat hij nog niet voldoende had gedaan. Zijn oren spitste naar voren toen hij eindelijk Thornstar op hun af zag lopen. Maar toen hij vroeg of het herhaald kon worden moest Waterpaw toch de tijd nemen om het binnen te werken. Langzaamaan merkten meer Clangenoten op wat er gaande was. En hij kon ook nog Heatherkit's gemiauw horen over hoe graag zij het kamp kon beveiligen. "Er is een das op het territorium en er is iemand gewond. Eveningglow, Rowanflight en een aantal apprentices vechten er nu tegen. Ze hebben onze hulp nodig. Ik wil graag mee om ze te helpen." Legde Dawnwhisper uit. Waterpaw schonk de oudere kattin een dankbare blik.
"Ik ga ook mee," miauwde hij uiteindelijk, al had hij nog steeds moeite met ademen. Hij wist al zeker dat hij in het kamp moest blijven. Maar hij kon het proberen. Hij keek naar beneden om zijn bloedende voorpoot te bekijken. Vier nagels nu. Hij hoorde vijf te hebben, maar zijn klauw bleef vasthaken in de das. Die zou waarschijnlijk niet meer terug groeien. "Waar wachten jullie op?! We moeten ze helpen, kom op." Sprak de rode kater voor hij zich eindelijk weer omdraaide om richting de kampingang te lopen.

Het was Dawnwhisper die zijn vraag beantwoordde: Er was een das op het territorium, iemand was al gewond geraakt en Eveningglow, Rowanflight en een aantal Apprentices waren ertegen aan het vechten. De haren op Thornstar’s rug rezen overeind, waarna hij snel knikte toen Dawnwhisper eraan toevoegde dat ze hulp nodig hadden. “We gaan onmiddellijk,” reageerde hij, maar voordat hij verder iets concreets kon bedenken voelde hij een tikje tegen zijn poot. Hij keek omlaag toen een kitten hem aansprak en hem vertelde dat zij en de andere kittens het kamp zouden bewaken als de rest met de das zou vechten. Heel even wist hij niet hoe te reageren, maar hij wist zichzelf net genoeg te kalmeren om de kitten aan te spreken. “Heel goed,” begon hij met een ietwat trillerige stem. “Jullie bewaken de nursery, dus blijf daar in de buurt en als er iets gebeurt gaan jullie onmiddellijk naar binnen.” De balans houden tussen streng zijn en de kitten gemotiveerd houden was lastig nu Thornstar op het punt stond om naar de das te gaan. Vervolgens liet ook Waterpaw weten dat hij mee wilde gaan en in zijn haast stond Thornstar er niet bij stil dat hij misschien verzorging nodig had. “Wijs ons de weg,” zei hij, waarna hij zich tot een aantal Warriors keerde die zich hadden verzameld. “De helft van jullie komt met ons mee, de rest blijft hier om het kamp te bewaken.” Na dit gezegd te hebben volgde hij op een vlug tempo Waterpaw naar de kampingang.

- Thornstar is (zo goed als) het topic uit en naar het topic met de das!