Fish hooks

Ze was van plan om maar een klein stukje te gaan lopen, even blokje om. Echter was de tabby wel een stuk veder gewandeld. Bijna de stad/dorp uit, ach lopen is gezond nietwaar? En het was zeker een mooie dag, de zon scheen prachtig maar toch waaide er een frisse wind. Kalm en zelfverzekerd liep de poes over de stenen onder grond, er waren niet veel tweebenen op staart rond deze tijd. Zaten allemaal binnen, hun zelf te goed doen aan iets lekkers vast. Het rook in ieder geval geweldig. Een grom verliet haar bek, hoe graag ze nu hun vreten van de borden zou willen stelen. Ze verdiende het niet, zij daarin tegen wel. Maar het was te gevaarlijk, en bij de meeste huizen kon ze toch niet binnen komen. Brat zuchtte en liep een ander straatje in, waar de verleidelijke lucht haar niet kon treiteren. 

Bleaktail 

Vrolijk liep de grijze tabby tussen de huizen door. Het was definitief. Na zijn gesprek met Cyanide had hij besloten toch maar geen Rogue te willen worden. En dus zou hij zich bij de Bloodclan proberen te voegen. Hij had al een soort van plan om dat te kunnen doen en gelijktijdig ShadowClan in de rug te kunnen steken. Echter stond het nog niet geheel vast. Maar het begon al wel steeds meer vorm te krijgen. En dat maakte hem optimistisch. Eindelijk had hij een doel. Iets om naar toe te kunnen streven. Zijn blik gleed over de bakstenen huizen. Het zou vast niet lang meer duren voordat hij deze buurten zijn thuis kon noemen in plaats van het stinkende moeras. Dat het niet makkelijk zou worden kon Bleaktail wel inzien. Hij zou natuurlijk als buitenstaander en ex ShadowClan worden geïntroduceerd. En dus zou hij zijn plekje moeten zien te veroveren. Het respect zien te verdienen door zichzelf te bewijzen. De grijze tabby keek op toen de geur van een bekende zijn neus binnen kwam. Hij wist niet precies waarom hij zo extreem vrolijk was over het feit dat deze kattin zich in zijn buurt bevond. Een bezoekje zou geen kwaad kunnen toch? Wie wist had ze wel weer een klusje voor hem.
Bleaktail sloeg een nauw straatje in. Vanaf beide kanten waren de schuttingen van achtertuinen tot het straatje gericht, wat zorgde voor een schemeractige aphomsthere. Hij liep op de rossige kattin af. Breed grijnzend, haast vol zelfvertrouwen. Op niet al te verre afstand van haar plantte hij zijn achterwerk op de tegels. “Hey Brat.” Zei hij vrolijk. “Hoe gaat het er mee?” Vroeg hij er gelijk achteraan. Tja… hij was niet de beste gesprekspartner. Maar voor Brat wilde hij nog wel zijn best doen.

Ja hij was zeer goed gestemd Brat hier te treffen. Hij keek er naar uit weer een klusje voorgeschoteld te krijgen. Want dat zou beteken dat hij vordering kon maken in zijn plan. En daar was altijd wel over te spreken. Bleaktail was op niet al te verre afstand van de kattin gaan zitten en had haar vriendelijk begroet. Daarop kreeg hij een lastig te ontcijferen blik toegeworpen. Het leek koud, haast wantrouwig. Niet iets wat je zou geven op zo’n vriendelijk hallo. Maar ach, het gaf niet. “Bleaktail.” Begroette ze hem terug. Het had vrij neutraal geklonken. En dat was een mooie vergelijking voor hun verhouding op het moment. Neutraal. “Wat een verrassing om je hier aan te treffen, was je naar me opzoek?” Vroeg ze hem. Hij knikte. “Eigenlijk wel.” Zei hij met een scheve grijns. Ja, hij was oprecht blij haar weer te zien. Al kon hij niet precies plaatsen waarom. Ja, een nieuw karweitje zou zijn stemming zeker goed doen. Maar dit was toch anders… “Ik vroeg me af of je toevallig nog een nieuw klusje voor me hebt.” Zei hij. Zijn kopje schuin houdende. Als ze iets voor hem had dan was het iets interessants. Daar slaagde ze namelijk altijd wel in.

Voor een moment was hij er zeker van dat de kattin niet zo blij leek te zijn met zijn antwoorden. Maar het volgende moment leek dat vervlogen te zijn en zat ze voor hem met een grijns op haar snuit. “No I don’t sadly.” Zei ze. “So I guess you're stuck conversing with me.” Vervolgde ze op een ietwat speelse toon terwijl ze haar poot naar hem uitstak. Bij deze woorden werd zijn grijns enkel breeder. Hij hield van hun sarcastische maar toch ook speelse manier van communiceren. Het was een spel dat ze gelukkig elke keer weer naar boven wisten te brengen. “Ach, er zijn ergere dingen in het leven. Niet waar?” Zei hij plagend. Al vond hij zelf dat hij van geluk mocht spreken met deze situatie. Elke mogelijkheid om langer met Brat te kunnen spreken was er een waar hij veel voor over had. “Buiten het feit dat je nu opgescheept zit met dit moerasmonster, alles goed?” Vroeg hij grijnzend. Al was de vraag wel een soort van serieus bedoeld. Bleaktail zou natuurlijk het liefste hebben dat het met Brat ook goed ging. En eigenlijk had hij daar op het moment geen idee van. “Met vrienden en… partner ook?” Voegde hij aan zijn vraag toe. ‘Alles goed’ was zo vaag anders. En bovendien was hij oprecht nieuwsgierig. Had Brat een partner? En zo ja, wie was dat dan?

Aangezien er geen opdracht was vandaag volgde er een poging tot small talk. Echter was Bleaktail zeker niet de beste in small talk. Of beter gezegd in socialiseren in het algemeen. En dus kwamen zijn vragen er te direct en daarmee enigszins vervreemd uit. De rossige kattin haalde haar schouders op. “Kan beter.” Met dat antwoord liet ze alle persoonlijke informatie waar hij om gevraagd had buitenspel. Logisch uiteraard. Maar voor hem was het toch enigszins ongemakkelijk. Waarom voelde hij zich gepijnigd geen toegang te kunnen verkrijgen tot deze informatie. Niet dat hij perse vereiste dat Brat hem zou vertellen of ze een partner had of niet. Maar hoe het met haar ging? En daarmee, hoe het daadwerkelijk met daar ging… Was hij dan zo onbetrouwbaar dat hij zelfs dat niet mocht weten? Even viel hij stil. Diep nadenken over wat het was dat ze hem niet toe wilde laten. Op zijn ShadowClan status na kon hij daarvoor niet zo een twee drie iets bedenken. En dus vreesde Bleaktail dat het iets aan zijn persoonlijkheid zou zijn dat Brat niet aanstond. Normaliter boeide dat hem niet. En moeten anderen maar gewoon dealen met wie hij was. Maar als Brat er commentaar op had… dat deed plots pijn. Voor haar zou hij zich willen aanpassen aan haar standaard. Bleaktail keek op toen hij voelde dat Brat haar diepblauwe ogen op hem gericht stonden. Haar blik was strak, haast veroordelend. “Zeg Bleak, mag ik vragen of ik de enige Elite member ben waar je contact mee heb?” Vroeg ze hem. Hij wierp haar een verbaasde blik toe, aangezien hij deze vraag oprecht niet had zien aankomen. “Nee. Jij bent op dit moment de enige Elite kat waar ik actief contact mee heb. Verder heb ik Jinx wel eens ontmoet. Maar tot nu toe voer ik alleen opdrachten uit voor jou.” Zei hij. Natuurlijk was hij wel nieuwsgierig naar de rest van de Elite katten. Echter was hij nog niet actief op zoek gegaan er meerdere te ontmoeten. Het stond wel op zijn lijstje maar hij wilde het niet te gehaast aanpakken. “Hoezo eigenlijk? Zou je me introduceren?” Vroeg hij nieuwsgierig.

Bleaktail vertelde haar dat hij Jinx wel eens had ontmoet. In totaal hadden ze elkaar maar zo ongeveer drie keer gezien. En in die drie keer was er weinig interessants gebeurd. Ze hadden het in principe alleen maar over onzinnige dingen gehad. Behalve die laatste keer dan… Toch leek Brat alles behalve gerust toen hij Jinx zijn naam opnoemde. Ze legde haar poot op zijn borstkas. Daarbij versnelde zijn hartslag iets. Al was het zeker niet uit angst. Wat dan wel? Dat kon hij zelf ook niet zo goed thuis brengen. Brat maakte gewoon een bepaald soort indruk op hem. “Bleak luister alsjeblieft naar me.” Bleaktail keek haar enigszins verbaasd aan. Haar toon was luchtig geweest, echter aan haar woorden viel te verwachten dat er iets serieus zou volgen. Maar hoezo waarom eigenlijk? “Jinx is een slecht iemand, hij heeft mij heel veel aangedaan. Daarom zou het veel voor mij betekenen als al contact met hem zou verbreken.” Vervolgde Brat, waarna ze haar poot weer van zijn borstkas af haalde. Het duurde even voordat hij deze woorden had laten bezinken. Jinx? Een slecht iemand? Dat had hij niet achter de kater gezocht. Anderzijds hadden ze het ook nauwelijks over serieuze zaken gehad. En hij moest zeggen dat hij Jinx buiten small talk om dan ook nauwelijks kende. Intussen had Brat er achteraan gezegd dat ze hem wel wilde voorstellen aan andere Elite katten. En dat zag hij zeker wel zitten. “Goh… ik had geen idee. Om eerlijk te zijn ben je ook niet opgekomen in mijn conversaties met Jinx.” Begon hij. Jinx was wel een van de eerste katten geweest die hem geïnspireerd had om het verlaten van zijn eigen Clan in overweging te nemen. Hij hechtte waarden aan Jinx. Het zou hem wel enigszins pijn doen de kater nooit meer op te mogen zoeken. Anderzijds gaf hij nog veel meer om Brat dan om Jinx. En dus stond hij voor een lastige keuze. “Natuurlijk zou ik het contact met hem wel kunnen verbreken. Maar aangezien hij niet van onze vriendschap afweet zou ik ook als extra informatie post voor je kunnen dienen.” Stelde hij voor. Natuurlijk was deze keuze uiteindelijk aan Brat zelf. Maar hij zou informatie van Jinx naar haar kunnen doorspelen zodat ze hem voor kon zijn. “Wie had je in gedachten? Het zou wel fijn zijn als ik heelhuids ‘thuis’ kan komen na deze introductie.” Dat laatste zei hij met een grijns.