The Iron Maiden

Zachtjes vloekend struinde de zwarte kater in de richting van het Bloodclan kamp. Het was niet eens dat de grijze kattin op zijn rug ontzettend zwaar was, maar de dikke vacht maakte zijn werk ontzettend vervelend en hij begon toch wel in z'n poten te voelen dat hij al een langere tijd onderweg was. Normaliter was de weg naar het kamp niet bijster ver, maar met een kat op je rug, werd het toch wel eventjes een ander verhaal. Hij herinnerde zich nog goed de laatste keer dat hij dit had gedaan, met de kattin die nu Peril heette en onder zijn leiding stond. Eentje die hij van Shadowclan had gestolen, maar dat was een normale warrior geweest, dit was een kruidenkatje. Als hij deze kon breken en opnieuw kon opbouwen had hij iets prachtigs in zijn Elite. Een grijns stond op zijn gezicht terwijl hij zijn plan verder uitdacht en ondertussen het kamp binnen wist te wandelen. Hij voelde direct de ogen van meerdere Elite katten op hem gericht, maar hij wist ze stil te krijgen met een enkele blik. Hij bleef de Leader immers en alleen als hij iemand zou roepen, zouden ze iets ervan zeggen. Geruchten kwamen toch wel, dat kon hij niet ontkomen. Alleen hopen dat Shade niet weer een scene ervan zou gaan maken. Toen hij aankwam bij een van de kleinere, ongebruikte, schuurtjes, duwde hij de deur open en wandelde naar binnen toe. Daar gooide hij de kattin van zijn rug af en duwde de deur weer dicht. Rustig ging hij tegen de deur aanzitten en wachtte totdat ze wakker zou worden.

[Gesloten!]

Haar hoofd draaide toen ze langzaam bij kwam. Ze voelde zich vreselijk, alsof ze slechte prooi gegeten had. Terwijl ze langzaam wakker werd kwamen de details terug van wat zich af had gespeeld voordat ze tegen de grond aan was gegaan. Een muffe lucht hing er bij de plek waar ze nu was. Ze kon het niet goed thuisbrengen, maar het rook een beetje naar ThunderClan na een lange tijd met regen. Toen besefte ze ineens dat ze niet meer in Thunderclan was. De bosgrond was verruild voor iets dat veel harder was. Langzaam kwam ze overeind en wierp ze een blik op de plek waar ze nu was. Om haar heen zaten muren, ze kon niet weg. Het was een soort grote den. Maar er was een uitgang, hoe anders was ze hier in gekomen? Ze zag licht bij een van de muren en ze wist zeker dat deze te verplaatsen viel. Met al haar gewicht drukte ze hier tegen aan, zette haar nagels in de planken en krabde hard. "Laat me er uit!" schreeuwde Mistgaze hard. Ze wist zeker dat Cobra haar hier ingestopt had. Ze was in zijn kamp. Hoe ging ze hier ooit wegkomen?

Het duurde niet al te lang voordat de lichte kattin bij kwam, sneller zelfs als toen met Peril. Ze leek dan ook iets meer bij zinnen te zijn dan dat de andere kattin ooit was. Maar misschien kwam dat ook omdat hij deze niet zo zwaar had toegetakeld voordat hij d'r mee had genomen. In ieder geval leek ze hem niet door te hebben, wat ervoor zorgde dat de schreeuw die ze slaakte hem bijna doof maakte. "Niemand die je komt redden," miauwde hij op een koude toon, terwijl hij uit de schaduw stapte en weer ging zitten. "Vertel eens, kruidenkatje. Waarom was je weg aan het vluchten?" Hij wilde eerste informatie, voordat hij de rest van de Elite op de hoogte zou brengen wat er hier gaande was.

"Niemand die je komt redden," klonk het opeens en een schaduw stapte uit de duisternis. Dat was die kopie van Claw. Mistgaze draaide zich naar hem toen en keek hem aan. Hij leek op hem, twee druppels water. Zelfde kleur, zelfde ogen met dezelfde rare blik er in. "Vertel eens, kruidenkatje. Waarom was je weg aan het vluchten?" Mistgaze zette haar nekharen overeind. "Vluchten? Voor zover eik weet stond ik nog steeds op mijn eigen gebied en was ik gewoon aan het wandelen." zei ze tegen hem. Hij hoefde niet te weten waarom ze echt uit het kamp was gegaan, dat ze haar rang had opgezegd. "Je doet er verstandig aan om mij terug te brengen naar ThunderClan voordat ze hun medicine cat missen. Het duurt niet lang voor ze om uit te vogelen dat ik hier zit." zei ze toonloos. Hij hoefde niet te weten dat ze bang was, dat ze hier het liefste nu meteen weg wou. Want dat wist hij. Hij keek dwars door haar heen.