{RPG Event} Scatter!

Luid geblaf verraad het al voordat het gebeurt. Een grote groep honden komt aangerend, tanden ontbloot.

Dit is een RPG event! Spring vooral in met je katten en doe er wat mee!

Jim lag net heerlijk te snoezelen in de zon. De warmte werd heet door zijn zwarte vacht, maar erg vond hij dat niet. Hij hield wel van extreem, dus hij hield ook van het hete gevoel dat door zijn huid drong. Hij zou toch wel moeten oppassen dat hij niet oververhit zou raken, maar dat zou hij dan wel merken. De warmte maakte hem loom, maar erg was dat niet. De kleine kater was veilig en wel in het camp, op één van de daken van de barns. Dit mooie moment werd helaas onderbroken door geblaf.

Langzaam deed de kater één oog halfopen, waardoor het felgroene deels zichtbaar werd. Hmm? Honden? Toen het geblaf alsmaar luider werd, deed hij ook maar de andere oog open. Dat was interessant. Kwam het deze kant op? Loom hees hij zichzelf overeind, en gaapte lang en diep. Hij rekte zich langdurig uit en smakte even met zn lippen. Met een flauwe grijns scande hij het kamp. Het geblaf was nu oorverdovend, maar dat deerde hem niet. Hij vond het interessant, want wat zoudn honden hier moeten zoeken? Het zou vast chaotisch worden. Even overwoog hij om er snel tussen uit te knijpen, maar dan toch... als hij een beetje zou helpen met katten evacueren kreeg hij én al het interessante mee, én de katten zouden hem meer gaan waarderen. Daar had hij wel wat aan. Maar voor nu, terwijl de eerste honden al het kamp inrenden, bleef hij nog even op het dak zitten. Hier had hij tenminste goed overzicht en niet zoveel last van de honden.

Hij had net wat gegeten en lag nu in zijn nest op de barn. Een eindje verderop lag zijn jongere broertje, de blik in zijn tweegekleurde ogen hield hem in de gaten. Jim werd al groot, hij was geen kleine kater meer. Soms moest Chawl daar nog steeds aan wennen. En al zat hij op het moment niet lekker in zijn vel, zijn jongere broertje en zusje konden altijd op aandacht rekenen. Al was het niet zo uitbundig als normaal, hij was er wel voor ze. Hij tilde zijn kop op toen een alarmerend geblaf zijn gehoorgang bereikte. Al snel had hij het gelokaliseerd en trok hij de conclusie dat het geblaf recht op het kamp af kwam… Mousedung. Opnieuw keek hij naar Jim die het ook gehoord had. “Jim!” Riep hij. “Hier komen.” Al was zijn broertje dan een volwassen kat, dan nog vocht hij liever aan zijn zijde dan dat hij hem kwijt raakte in de klauwen en plukken haar die geheid het gevolg zouden worden hiervan. Vol afschuw zag hij een groep honden het kamp binnen denderen. “Ooh in Scourge’s naam…” Mompelde hij zachtjes. Even gleed zijn blik naar de barn van Cobra, maar hij ging er niet heen. In plaats daarvan keek hij of Jim al naar hem toe kwam.

Rascal was enkele dagen geleden gewond geraakt in een stom gevecht. De wond in zijn hals prikte nog steeds en Rascal kwam dan ook nauwelijks van zijn plek gehuld in schaduwen. De grote kater kon zichzelf wel vervloeken dat nu zo onafhankelijk was van de veiligheid van het kamp. Hij had nauwelijks gegeten en bewoog alleen als het echt moest. En zo’n noodzaak was het nu, toen luid geblaf zijn oorschelpen binnen kwam dringen en Rascals nekharen overeind kwamen. Dat klonk dichtbij, héél dichtbij. En voor hij het wist leek de aarde te trillen en een stormvloed aan wild blaffende beesten kwam hun kamp binnen denderen. Rascal vloekte onder zijn adem, waarna hij overeind krabbelde, de pijn in zijn hals negerend. Hij moest wel, en er was immers niets mis met zijn poten.
Rascals blik ging schichtig heen en weer. Hij wist dat hij omhoog moest, buiten het bereik van die bekken. Het eerste wat hij zag was de muur die langs de dichtstbijzijnde schuur was. En vanaf daar zou hij misschien naar de stad kunnen vertrekken, ver van het geweld vandaan. Met moeite hees de kater zich omhoog en hij probeerde al een vluchtroute uit te stippelen. Totdat hij ineens iets voelde knagen in zijn achterhoofd. Zijn familie! Zijn zusjes, zijn neefjes en nichtjes. Was iedereen wel veilig? Onder het geweld door snelde hij over de top van de muur, zoekend naar bekende gezichten.

Het was grappig hoe snel rust en kalmte verplaatst konden worden door paniek en angst. Het leek enkel een paar minuten nodig te hebben. Het was op dit soort momenten toch; dat de ware aard bij de meeste naar boven kwamen. Het was fascinerend om te zien. Voor Brat haarzelf was er echter maar een regel in deze omstandigheden, ''red jezelf'.'' Iets wat ze ook deed, zo snel als ze maar kon zocht ze de hoogte op. Wetend dat voor nu teminste; dat een goed plan was. Vechten had geen zin, ze zou het enkel aanraden als je een dood wens had. Veder trekken naar de stad? Goede tweede keus, hoop enkel maar niet dat een hond je volgt.

De kattin had haarzelf boven op Barn three gekregen, een boompje groeide langs de houten muren van het gebouw, het hielp haar enorm om boven op het dak te komen. Dit was zeker hoog genoeg, die rot beesten konden haar hier niet pakken. Echter was het dak wel wat onstabiel, dus moest ze voorzichtig zijn. Ze wilde niet door het dak zakken. Het was dan nu enkel wachten, tot de honden interesse verloren en op eigen houtje weggingen. Hoe lang dat zou duren was enkel de vraag.

Blueberry zag lekker in het zonnetje. Ze had een dikke Veldmuis weten te vangen en met een volle maag genoot ze even van de heerlijke dag. De zon scheen vel op haar rossige vacht en ze keek met haar oogjes. De prooi was bijna in overvloed. Al bijna een hele maan had ze geen honger geleden.
Al snel werd het vredige moment verstoord door het geluid van een hond. Blueberry draaide een beetje met haar oren en opende voorzichtig een oog. Chararijnig dat haar enkele momentje van rust weer eens werd verstoord. Toen het geluid steeds dichterbij kwam stond ze op. Al snel drong de geur van hond haar neus binnen. Het geblaf werd steeds luider en luider. Het is vast een hele meute honden schoot door haar hoofd heen, en ze kwamen deze kant op. Een flits van enthousiasme schoot door haar heen. Ze had best zin om een haar nagels in een vacht van een hond te zetten. Maar ook een vleug van angst over spoelde haar. Ze had eerder een vos gedood maar nooit een hond. En er waren net kittens geboren. Het kon behoorlijk gevaarlijk worden. En zo te horen waren het ook wel een flinke groep. Snel stond Blueberry op. Klaar om aan te vallen. Ze zag diverse katten die ook in het kamp waren het zelfde te doen. Het zou een hels gevecht kunnen worden. Er waren gelukkig vele katten. Maar in vergelijken met de honden konden ze flink in de minderheid komen.

_{Net zoals vele anderen lag ze te luieren in de zon. Was echt genieten, top, heerlijk, totdat er het geblaf van Cerberus zelf de rust doorbrak en iedereen in paniek schoot. Zahida kwam uiteraard ook overeind, dood spelen was nooit haar ding geweest, en ja hoor, ze zag de hondenstoet al op zich afkomen. "Tuurlijk, godsamme," was het enige wat haar bek verliet voordat ze zich klaarmaakte voor het gevecht. Houding gespannen, nagels uit, haren op, staart dik. Erg intimiderend moest ze er niet uit zien voor de grote beesten maar ach. It's what on the inside that counts, right? Wat de honden betrof, ze telde er een stuk of 4, 5? Misschien één meer of één minder. Maar wel een nare hoeveelheid die het zelfs de sterkste BloodClanners flink lastig kon maken. Honden konden veel schade aanrichten, een aantal leidinggevende terug had een hond ook een commander weten te vermoorden. Nou en dan doe je het dus echt goed. Met een geërgerde blik merkte ze op dat er een wuppie van Claw was die dacht dat hij wel is zo'n hond ging aanvaren in z'n eentje, aan de houding te zien dan. Het was een jonger broertje van Jackdaw en dan voelde ze toch iets van verantwoordelijkheid naar het katje. Dus sloot ze zich aan bij hem, waarna binnen 5 seconden de hond - een grote dobermann - bij hen was en naar haar voorpoot hapte. Vlug sprong ze van hem weg waarna ze hem een kras over zijn zij gaf.

- 1e hond is aangekomen
- Tag: Jim}

Een geeuw ontsnapte de bek van de grote verminkte member toen ze midden in het kamp neerplofte. Ze was net teruggekeerd van een jacht en had een kraai voor haar zelf meegenomen. Kort besnuffelde ze de zwarte vogel voor ze met rustige happen de veren van het nog warme lijfje begon te trekken. Hongerig dat ze was nam ze de eerste happen van het vlees en bromde tevreden terwijl ze kauwde. Het leek er op dat het een prima dag zou worden.. tot haar oren luid geblaf opvingen. Het hele kamp kwam in beweging en voor Lethal überhaupt kon opstaan leken enkele honden het kamp al te bestormen. De grote ex Windclanner stond met een brute ruk op en rende direct naar de barn two toe. Verschillende katten begonnen te vluchten door op verhogingen te klimmen terwijl andere zich in het gevecht stortte. Kort viel haar blik op Zahida die een dobermann aanvloog en voor kort twijfelde de verbrande ragdoll om haar bij te staan. Nee. Ze moest de kittens helpen. De Elite member dook de barn in en pakte de kittens op die niet gedragen konden worden door de queens. Eerst hielp ze de jongste te dragen om daarna een wat oudere poesje te helpen. Ze pakte bij het bij de nekval zonder enkele aarzel en bracht deze net als de rest naar een hogere plek waar de honden niet bij zouden komen. Lethal klom vanuit de opening de dak op, legde Shax veilig neer, en klom weer naar beneden om de overgebleven kits veilig te stellen. In de tussentijd had ze de rode vacht van Brat gespot die zonder aarzel haar eigen haagje redde. “Mousedung.” Spuugde ze terwijl ze opzoek ging naar de kinderen van Brat die ook in de barn verbleven, gelukkig was Taka nog enige die ze vinden kon en bracht hem net als de rest van de kits hem in veiligheid. Zo, nu dat opgelost was kon ze eindelijk haar klauwen weer eens gebruiken. Lethal gleed langs de wand van de barn naar beneden en rende de openplek op. Boven op de eerste de beste hond die haar pad kruiste.

Hond: 2e hond word aangevallen.

Tag: @Zahida + @Brat (indirect) NPC kittens/moederkatten & @Shax

Note: Lethal heeft de kittens veilig gesteld en helpt nu met het vechten.

Blueberry sprong boos op, klaar om te vechten met de eerste beste hond die het waagde om in de buurt te komen. Ze zag dat Lethal snel de kittens had geholpen om te ontkomen aan de glinsterende tanden van de honden en nu sprong ze bovenop een hond. Zahida had zich geworpen op een grote doberman. Ze wou snel een van de twee gaan helpen toen een derde pitbull achtige hond om haar af rennen. Hij was wat kleiner als de andere maar zeker een moeilijke tegenstander. Ze had zulke honden eerder gezien. Ze waren erg snel. Zonder verder na te denken wierp ze zich op de bruine rug en beet in zijn schouder. Bloed sijpelde in haar mond en de hond jankte van pijn en draaide heen en weer om haar van zich af te werpen. Blueberry hield goed vast en liet haar nagels in zijn vacht haken. Met een ruk draaide het beest zijn kop en hapte nest naast haar oor. Blueberry dook snel weg en sprong van de pitbull af. “Kom maar op stuk vossenstront!” en ze haalde haar nagels gemeen over zijn neus. Ze probeerde opnieuw op zijn rug te springen maar de hond was sneller en beet haar in haar staart. Blueberry krijste het uit van de pijn en sloeg wild om zich heen. Maar de hond liet niet los en begon in tegendeel zelfs te schudden. Het lukte haar nog een paar keer over zijn kop te krabben maar hij schudde steeds wilder. Ze gaf het niet graag toe, maar ze had hulp nodig. “Help!” miauwde ze, hopend dat iemand haar kon helpen, nog steeds worstelend om haar staart los te krijgen.

Hond: 3de hond is aangekomen

Note: Blueberry heeft hulp nodig bij de derde hond.

Tag: (indirect) Lethal en Zahida

Ze vochten terug, wat een spektakel om te zien. And front row seats aswell, jammer genoeg kon ze niet rustig van de show genieten. Zuchtend maakte de rode kattin haar weg naar beneden, weg van haar veilig plek. En in de chaos, het ging tegen veel van haar richtlijnen in. En ze bleef er van overtuigd dat terug vechten geen goede optie was, kon ze maar moeilijk enkel toekijken. Met haar goede oog scande ze het slachtveld door, opzoek naar een opening. Al snel hoorde ze een schreeuw om hulp. Perfect, snel maakte de rode kattin haar weg naar waar het geluid vandaan kwam. Een hond had de staart van lotgenoot Blueberry te pakken. Ah die moest natuurlijk los. Met een goede aanloop stortte rode kattin haarzelf op de gezicht van het pitbullachtige beest, proberend met haar scherpe nagels de ogen van het beest raken.

Hond 3de hond

Note; Brat helpt eindelijk mee met vechten.

Tag: @Blueberry

Opeens liet de hond haar staart los met een schreeuw van pijn. Blij dat haar staart bevrijd was draaide blueberry zich om. Haar staart prikte en alles in haar schreeuwde om zich terug te trekken. Maar ze gaf niet op en kon haar redder het niet alleen op laten lossen. Ze zag dat de oranje achtige kattin Brat haar geholpen had. Ondanks dat ze de kattin niet altijd mocht was ze blij dat tenminste iemand haar geholpen had. Met al haar kracht probeerde ze de ogen van de pitbull te bezeren. Blueberry sprong opnieuw op de hond, ze zwenkte wel wat nu ze haar evenwicht niet helemaal onder controle had maar hervond haar houvast. Ze hoopte dat de hond het zou begeven met twee krachtige katten, maar de zelfverzekerdheid van de hond stelde haar niet gerust. Het beest schudde wild in een poging zich los te rukken van zijn twee belagers. Blueberry krampte haar nagels nog dieper in zijn vlees en beet in zijn oor. Zo te voelen raakte een bloedvat want bloed spijbelde in haar mond en gleed langs haar kaak. Ze liet los en zag dat de wond behoorlijk diep was. Tevreden maar nog steeds strijdlustig sprong ze van zijn rug en wierp zich op zijn poten.

Dit waren van dat soort dingen die altijd gebeurde als hij nét niet in het kamp was. De kater was echter niet al te ver weg van de plek die hij zijn thuis noemde en toen het geblaf binnen gehoorafstand kwam, stond hij direct op alle vier zijn zwarte poten. Woede kolkte in het lichaam van de kater, terwijl hij op stevige pas terug rende naar het kamp. Cobra sloop naar binnen via een paadje achter langs bij Barn One, daar waar hij sliep, waarbij op het dak klom om zo de situatie in zich op te nemen. Er waren tot nu toe drie honden in het kamp, Blueberry en Brat waren in gevecht met een, Lethal viel een tweede aan en een derde keek een beetje zoekend rond zich, opzoek naar een goed slachtoffer. Zijn clan werd aangevallen door datgene waar ze altijd al ruzie mee hadden. De groene ogen van de Elite leader vernauwde zich, terwijl hij in een paar soepele sprongen van het dak af sprong. Hij landen zwaar op zijn poten en keek snel achterom naar de barn. Shade zou veilig moeten zijn, die mocht onder geen bedwang nu zich vermengen in het gevecht. Daarna keek hij om zich heen, maar Thora was nog nergens te zien. Een diepe grom steeg op vanuit zijn keel, terwijl hij zich naar de honden toe draaide. Niemand zou aan zijn Elite komen, niemand. Met uitgestrekte klauwen en een krachtige sprong, sprong hij tegen de eerste hond aan. Pas op dit moment merkte hij dat Zahida hier ook al stond. "Zahida, ga Thora halen, nu." Zijn stem was diep, ruw en bijna dreigend, terwijl hij de hond een slag over zijn neus gaf, om vervolgens weg te duiken voor een beet in zijn oor. "Nu!" Hij keek hoe de kattin er van door ging, wetend dat hij zijn commander snel genoeg weer aan zijn zijde zou hebben. Helaas, door die enkele seconden dat hij dat niet op de hond letten, kreeg hij een klap tegen de zijkant van zijn kop en werd tegen de grond aan geslagen. Een pijn schoot door zijn kop heen en toen hij zijn ogen weer open deed, merkte hij de tanden van de hond dicht tegenover zijn snuit. "Shit."

[Graag eerst Zahida en/of Thora eerst laten posten!]

_{Haar klauw raakte de hond netjes op zijn zij, schraapte hier overheen maar erg veel damage deed het niet. Dat was dan ook niet haar sterkste kant. Ze maakte niet één grote wond; nee, Za maakte veel kleine wondjes, langzaam maar zeker opbouwend, sneaky zonder dat je het doorhad, tot het plots teveel werd en je inzakte. Werkte goed bij katten, maar een grote hond als deze? Zahida had een goed uithoudingsvermogen maar een hond alleen verslaan was misschien toch net wat te hoog gegrepen. De dober's kaken schoten plots haar kant op, waar ze net van weg wist te duiden. De harde klap van de kaken die vlak naast haar oor op elkaar klapten liet een rilling over haar rug lopen. Ze draaide zich vlug om om een nieuwe wond toe te brengen, maar werd toen gestopt door Cobra, die haar gebood om Thora te zoeken. Kort drukte ze haar oren in haar nek. Twijfelde de leider aan haar competentie? Echter deed ze wat haar gevraagd werd zonder delay, en schoot ervan door. Het duurde niet lang voor ze Thora vond, al was het ontwijken van honden her en der nog een opgave. "Cobra wil je hebben," sprak ze snel toen ze de she-cat zag, wenkte haar mee richting de zwarte kater. Thora en zij waren wel op goeie terms, of dat dacht ze dan, geen idee of de ander het ook zo ervoer maar ach. "Cobra!" riep ze vlug toen ze vlakbij genoeg waren om zijn aandacht te trekken, ze had haar taak uitgevoerd en wou nu zijn toestemming om door te vechten. Veel tijd was er ook niet te verliezen want iedere seconde telde in tijden als deze.}

Ze had het geluid van honden wel gehoord in de verte, maar dat was niet iets wat ongewoon was in dit gebied. Wat wel ongewoon was was dat de honden klonken alsof ze in het kamp waren. Ze sprintte terug naar het kamp waar ze Zahida tegenkwam. "Cobra wil je hebben," klonk het snel. Thora knikte. Samen rende ze richting het echte slagveld waar honden en katten druk in gevecht waren. Haar ogen vielen al snel op Cobra, die ook geroepen werd door Zahida. "Dankje Zahida, sluit je aan bij de rest en vecht!" de poes stond te wachten op een soort teken, maar ze hadden geen tijd te verliezen. Thora draaide zich om naar Cobra die aangevallen werd door een hond. Meteen schoot ze voor uit en liet ze haar nagels richting de neus van de hond gaan. Die krasten goed ver in zijn vel waardoor het beest zijn snuit wegtrok van hen, maar niet minder boos was geworden. Tanden kwamen opnieuw haar kant uit, Thora wou weg sprinten maar het beest pakte haar vast bij haar staart. Dit was niet goed, dit kon nooit goed komen.

Gelukkig ging Zahida er op tijd vandoor, maar het had er wel voor gezorgd dat hij nu een probleem had. De hond had hem tegen de grond aan weten te werken en er glommen tanden voor zijn snuit. De gifgroene ogen van de Elite leader spoten ... gif, terwijl hij een poot optrok en met uitgeslagen nagels over de snuit van de hond uithaalde. Precies op dat moment merkte hij een lichte poot naast hem en toen hij opzij keek, merkte hij zijn Commander aan zijn zijde. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht, terwijl Cobra zichzelf lostrok onder de hond vandaan, zijn vacht uitschudde en een hoge rug opzetten naar de hond toe. Thora, ondertussen, was net te langzaam voor de hond en de kater kon alleen maar toekijken hoe de hond haar bij de staart pakte. Alsof er ijs door zijn lichaam gleed, bleef hij staan. Nee, hij zou Thora hier nu niet verliezen. De gitzwarte kater spande zijn achterpoten en sprong tegen de kop van de hond aan. Deze leek hem echter van zijn ooghoek te zien aankomen, liet de staart van Thora los en plukte de zwarte kater uit de lucht. Cobra deed nog een poging om de hond met een klauw te raken, maar de houding waarin hij in de bek van de hond lag, zorgde ervoor dat 't net niet raakte.

Cobra kwam haar meteen helpen toen haar staart tussen de kaken van de hond zat. Pijn trok door haar lichaam heen maar de hond liet los toen Cobra met zijn uitgeslagen nagels naar de kop van de hond toe kwam. Haar staart kwam los en ze kon wegsprinten om zich daarna om te draaien en zich bij te stellen. Ze moest vechten! Die beesten moesten zo snel mogelijk weg uit het kamp. Maar nu had de hond Cobra vast en goed ook. Snel sprong ze terug en lanceerde zichzelf naar de kop van de hond, waar ze haar nagels in de kop van de hond sloeg zodat deze Cobra los moest laten. Haar nagels gingen richting de ogen van de hond om hem goed pijn te doen. Maar toen ze hem in een oog kon raken gooide hij zijn kop met zo'n snelheid naar achter dat Thora van hem af gelanceerd werd. Met hoge snelheid knalde ze tegen een hoop balken aan. Ze voelde iets knappen in haar achterpoot. Een gil kwam de BloodClan deputy voordat ze zich besefte wat er gebeurd was. Haar poot was gebroken. Waardeloos. Ze was in een gooi waardeloos geworden voor de BloodClan. Haar ogen gingen geschokt naar haar gewonde poot, die krom stond. Was dit? Was dit het dan? Ze zou niet meer goed kunnen vechten, binnen de kortste keren zou ze hier haar dood vinden aan een kat die haar om zou leggen om haar positie in te nemen. Tranen schoten in haar ogen, hoe goed ze ze ook terug probeerde te vechten. Pijn en emoties namen nu de overhand. Haar blik ging naar de hemel. Was dit een wraakactie van StarClan? Van haar moeder die toch nog op haar neerkeek? Thora voelde haar hart samenknijpen. Ondanks dat ze de clans en StarClan haatte, wist ze zeker dat dit een van hun streken was om haar het laatste beetje zekerheid te ontnemen dat ze had. Met een pijnlijke sis stond de kattin op. Er zat nog maar één ding op nu, ze moest de BloodClan zo snel mogelijk verlaten voordat het haar dood werd. De clans hadden gewonnen, haar moeder had gewonnen. Thora liep wankelend zo snel mogelijk weg van het gevecht, de pijn verbijtend met elke stap. Ze zou tussen de twolegnesten gaan wonen, maar ze zou nooit meer terug kunnen keren naar de BloodClan na dit. Alles was voorbij.

- Topic uit!

Cobra wist zichzelf zo te draaien dat hij niet op de kaken van de hond terecht kwam. Maar het was een lastige taak en hij moest zich in vreemde bochten wringen, maar het lukte. Vanuit zijn ooghoek zag hij echter hoe Thora een poging deed om de hond weer aan te vallen, haar klauwen in diens kop te zetten. Van de schok van de hond, werd de zwarte kater los gelaten en met een zware plof viel hij op de grond, niet snel genoeg om zich te vangen. Hij keek omhoog, precies op het moment dat Thora tegen de balken aan werd gegooid en de gil die ze uitsloeg deed hem wegkijken. En daar was de tweede fout die Cobra maakte. De hond was zijn prooi kwijt en stapte over de zwarte kater aan, om zich te richtte op andere katten die in gevecht waren met de honden. De kater kwam overeind en sprong achter Thora aan, maar de klap die hij net had gemaakt hielt hem tegen. Hij had waarschijnlijk een rib gebruiken of iets in die trant, maar hij kon in ieder geval niet snel genoeg achter haar aangaan. De Elite Leader kon alleen maar kijken hoe zijn Commander wegrende, weg van de Elite, weg van haar rang, weg van hem. Woedend keek hij haar na. "Coward! Traitor!" riep hij haar nog achterna. "After everything I did for you, this is how you repay me!?" Hij trok zijn gifgroene ogen van haar af en richtte zich weer op het gevecht van zijn Elite. Hij zou later dealen met die verrader. Met hervonden kracht sprong hij op de rug van een van de honden en zetten zijn klauwen in diens vel. Hij zou vechten voor zijn Elite, hij zou laten zien dat niemand zou sollen met Bloodclan!

[Note: De rest mag posten en reageren op Thora's vertrek. Niemand mag haar echter terughalen! Cobra houd zich bezig met de eerste hond die aangekomen was.]

Blueberry

Blueberry haalde haar nagels langs de achterpoten van de hond, hij krijste van de pijn en sprong wilt in het rond. Blind van woede en pijn zoekend naar zijn aanvallers. Blueberry siste en haalde haar nagels nog een keer door zijn vettige vacht, de hond slaakte nog een kreet en zette piepend een paar stappen achteruit. De kattin blies naar hem, "1-0 murmel." en ze keek tevreden toe hoe de hond toch besloot om het hazenpad te kiezen. Triomfantelijk draaide Blueberry zich om, zoekend naar haar volgende slachtoffer. Haar staart brande van de pijn, en haar schouder die ze al eerder verwond had stak opnieuw. Maar ze kon niet opgeven, ze moest doorgaan.
Ze zag hoe verschillende honden de katten probeerde te vermorzelen, het waren er veel, maar de bloodclan was hopelijk sterk genoeg om ze allemaal weg te jagen of the vermoorden. Strijdlustig mengde ze zich weer in de strijd, ze zag een grotere hond, zonder aarzelen sprong ze tegen het beest en wierp haar tanden in zijn schouder. De hond spinde in het rond en probeerde haar van zich af te werpen. Blueberry klemde haar tanden nog dieper in zijn vlees. Het dier grauwde luit en beet naar haar nek, ze voelde zijn warmte en rook de verschrikkelijke stank die uit zijn muil kwam. De kattin liet zich van hem af vallen, dat scheelde een haartje. Woedend keek ze omzich heen, er leken geen katten die haar konden helpen. Deze hond was te snel om in je eentje aan te kunnen. Sissend rende ze weg, het liefst had ze hem met huid en haar verscheurd maar het was te riskant. Haar schouder brande van de pijn, tranen prikte in haar ogen, misschien kon ze beter even rusten.
In een gedoken in de bosjes likte ze haar schouder wat niet veel hielp. "kleren beest." schold ze de hond uit. Boos op de hond en zichzelf, Ze moest zo nodig weer eens de dappere uithangen.
Spiedend keek ze door de bladeren naar het gevecht, ze voelde zich machteloos, ze wou niks liever dan de clan helpen.

Tag: -

Ze hielp wel waar ze kon met het gevecht- zoals ze Blueberry had bevrijd van de hond.Toch was ze de andere om haar heen wel aan het observeren. Het was vaak dat op deze situaties de echte aard van katten naar boven kwamen. De grijze kattin Blueberry bijvoorbeeld; ze vocht hard en onbevreesd terug. Iets wat de rode kattin niet van haar had verwacht. Brat keek toe hoe al snel Cobra en Thora zich bij het gevecht voegde. Ze werkte samen aan een hond- en als je ze zo zag; leek ze een erg goed team samen. Leken want het ging al snel mis- erg mis, de hond gooide de kleine witte kattin tegen wat balken aan. En een harde gil was te horen- Brat's haren stonden overeind en een rilling ging door haar lichaam heen. Alles ging opeens erg snel, Thora had haar been gebroken en rende weg. De poes had haar nooit gemogen of vertrouwd maar nooit had ze verwacht dat ze zo zou wegrennen. Ze had door moeten gaan- tot het einde, dan was je een echte commander geweest. Cobra schreeuwde haar nog wat na, en het gevecht leek weer door te gaan. En tijd leek weer terug te komen. Energie stroomde door haar lichaam En een drang om haar loyaliteit te bewijzen leek haar over te nemen. Brat snoof en richtte haar aandacht op de hond waar Cobra mee bezig was. Ze nam zijn voorbeeld en sprong ook op het beest, echter ging zij voor de nek. Ze probeerde met haar gewicht het beest op de grond of dicht tegen de grond te krijgen.

Hond 1

Note; Aangezien Blueberry hond 3 heeft verslagen heeft Brat besloten Cobra te helpen.