goodmorning sunshines

Het was vrij duidelijk dat iemand hier woonde die keurig zijn grenzen markeerde, daarmee de boodschap gevend dat hij niet al te keen was on thee kransjes. Daarom precies had Jackdaw besloten maar eens deze vreemdeling te verblijden met zijn gezelschap! Hoewel zijn er een geamuseerde blik in zijn geel-groene ogen lag was hij toch op zijn hoede, gezien hij zijn prachtige zwarte vachtje natuurlijk niet met littekens kon laten bevuilen. En je wist maar nooit met kluizenaars en rogues, dat maakte het nu juist zo spannend. Verrukt keek Jackdaw op toen hij een grote, zeker knappe, grijze gestalte in zijn vizier kreeg. Bingo, target located. Een charmante en wat kwajongensachtige grijns kwam op zijn lippen terwijl hij dichterbij kwam, stil, maar kennelijk luid genoeg om opgemerkt te worden. Bummer. "Who's there?" klonk hem wat vijandig. My, my, manieren waren ook ver te zoeken tegenwoordig, zucht. "Je veel knappere schaduw," sprak hij met een grijns op zijn gelaat terwijl hij zichzelf bekend maakte, zijn ogen op de ander gericht. "Goedemiddag kluizenaar! De naam is Jackdaw, met wie mag ik dan wel niet het genoegen hebben, hm?"

De ander leek wat beledigd toen hij door hem als een kluizenaar werd bestempeld. Er lag een geamuseerde glans in zijn ogen die niet veel goeds betekende. Ach gossie, had hij een gevoelige snaar geraakt? "Do tell, how does your home look Jackdaw? I'm sure it's nicely decorated with the latest trends?" die woorden verbaasden hem oprecht, iets dat nieuw was voor Jackdaw.  Dé nieuwe Hot Take, Bloodclan had de meest prachtige meubilair van botjes en beenderen. Even vroeg hij zich af of hij de geur om zijn vacht niet had geroken of dat de vreemdeling simpelweg onbekend was met het feit dat de Elite zich hier bevond. Of, en dat vond hij nog een leuker idee, dat het onder de rogues kennelijk een gerucht was dat Bloodclanners een geweldige sense of fashion hadden. Hij lachte opgelaten. "Oh I assure you it is lovely, why don't you come over sometime Mister...?" laatste kans voor de kater om hem een naam te geven, voordat Jackdaw hem voor altijd af zou schrijven als Sir Hermit. Gelukkig was dat niet nodig. "The name is Samael. Tough you might also know me as Lucifer, the devil himself, Old Scratch, Beëlzebub." Lucifer? De duivel? Jackdaw trok één wenkbrauw vragend op, maar zijn interesse was gewekt hoor. "My my! What an honor to meet the actual devil! I guess they say 'handsome as the devil' for a reason," hij gunde de ander een knipoog terwijl hij dichterbij stapte, duidelijk dat dit voor hem een spel was en dat hij graag mee zou spelen. "But what do I owe this visit to? Are you coming to reap my rotten soul, oh sir Beëlzibub?" sprak hij theatraal en overdreven dramatisch, zoals Jackdaw nu eenmaal was. Een jongensachtig gegrinnik rees op uit zijn keel, zijn geel-groene ogen afwachtend op de ander gericht.

Hihi nee hoor! Ik doe vrolijk mee c: Door Samael krijg ik wel meteen weer zin om Lucifer verder te kijken!

Hij liet een verheugde gasp aan zijn mond ontsnappen. "Oh my, are you suggesting a date?" sprak hij geamuseerd met een grijns op zijn gelaat, maar dat was wel uitnodiging genoeg voor hem om nog wat dichterbij te stappen, al helemaal toen de ander zijn compliment in ontvangst nam en hem zelfs vertelde dat hij knap was! Natuurlijke was Jackdaw zich daar allang bewust van, maar alsnog lachte hij en gunde hem een flirterige knipoog. Zijn spottende grapjes vielen echter niet al te goed in de smaak, yikes. De sfeer kantelde een beetje en Jackdaw trok lichtelijk geïrriteerd met zijn oor, maar de lach op zijn gelaat bleef onbewogen. "Are you mocking me, Jackdaw?" ah, duidelijk een kater die veel om zijn naam gaf, beetje een afknapper. Jackdaw was zelf namelijk iemand die er absolute schijt aan had dat hij de zoon was van de grootse voormalige Bloodclan leader Claw, iets waar katten nog wel eens boos op konden worden. Ach! That's life. Zijn ouders waren toch inmiddels al botjes en wormpjes. "Because I assure you, I'm not the right person to be mocked like that. You will regret it." zijn ogen fonkelden vervaarlijk. Oh, hij was niet bang van dreigementen, maar echt zin om de kater verder tegen de haren in te strelen had hij nu ook weer niet. "I wouldn't dare. Don't mind me sir! I only fool around and fall in love," nogmaals kwam er een overdreven vette knipoog van hem af waarna hij grinnikte en ging zitten."But! While we're on the topic, if your soul really is as rotten and dirty as you say it is I'm sure I will meet you again in hell. To deliver some torturing of course." Oh? Jackdaw trok geïnteresseerd één wenkbrauw omhoog. Well, Bloodclan zat vol met vreemde vogels, maar deze rogue zong ook zeker een erg... Bijzonder lied. "Oh, I look forward to it, that's exactly what I'm into," sprak hij uiterst funzig en suggestief, waarna hij opnieuw kort grinnikte. Toen werd hun aangename conversatie echter onderbroken door een... Beest? Jackdaw fronste naar het dier dat op een das leek, maar ook weer heel erg niet. Hij had het nog niet eerder gezien, was dit een demon van Samael? Hij keek de ander vragend aan.