[open] shudder before the beautiful

Waar Shroud wat nerveus leek bij de komst van de nieuwkomers, vond Day het enkel op een positieve manier spannend om nieuwe katten te ontmoeten. Hij wilde ze leren kennen, meer weten over hun levens tot aan dit moment. Hij vond het mateloos fascinerend hoe katten van buiten de Tribe hun levens leidden, hoe hun karakters zich vormden, wat voor dingen ze meemaakten voorbij te bergen. Het was een inkijkje in een andere wereld. Van zulke nieuwe invloeden kon de Tribe alleen maar groeien, meende hij. Met Appleblossom had hij nu al mooie gesprekken gevoerd, maar de andere nieuweling had hij nog minder gesproken. Hij verheugde zich dan ook toen hij haar zijn kant op zag komen en begroette haar met een warme glimlach. "Natuurlijk, Slate. Het is Slate, niet?" Nadat ze eerst had gezegd geen naam te hebben, had hij van Shroud begrepen dat ze inmiddels een nieuwe gekozen had. "Niet iedere vraag in het leven is eenduidig te beantwoorden, en soms roepen antwoorden enkel nieuwe vragen op. Als het de waarheid is die je zoekt, zul je ontdekken dat die groot en ongrijpbaar is", miauwde hij. Een speelse twinkeling was even te zien in zijn ogen. "Maar de zoektocht is het zeker waard en ik zal je er met plezier in bijstaan." Vrij vertaald: vraag maar raak.

Hoe zeer leken de twee poezen die zich bij de Tribe wilden voegen op elkaar, en hoe zeer verschilden ze tegelijkertijd. De eerste gelijkenis die een kat opmerkte, was het linkeroog - afwezig bij Appleblossom, afwijkend bij Slate. En beiden hadden een verleden in de Clans. Keek je echter iets verder, dan zag je onmiddellijk de grote verschillen in hun karakters. Waar Appleblossom zacht en schuchter was, en al haar stappen voorzichtig zette, haar woorden zorgvuldig woog, bezat Slate een zekere directheid. Ze stapte de situatie binnen, keek even kort rond, en kwam dan zonder verdere uitstel ter zake. Graag had Day enkele vragen teruggesteld over de clannamen die ze noemde. Natuurlijk had hij er al wel iets over geleerd toen de clankatten hier waren. Sociaal en nieuwsgierig als hij was, had hij immers met enkelen van hen gesproken. Toch was het altijd interessant om van een ander meer te horen, aangezien ieders kijk op een zaak toch weer wat verschilde - loop om iets heen en je ziet het steeds van een andere kant, en iedere kant onthuld nieuwe zaken, nieuwe eigenschappen in details. Graag had hij haar gevraagd welke naam zij ooit gedragen had, wat ze de mooiste namen vond, of iedereen naar zijn uiterlijk vernoemd werd of dat er uitzonderingen waren, hoe hij geheten zou kunnen hebben. Maar in een vriendelijk gebaar besloot Day eerst haar vragen te beantwoorden.

"Onze namen komen voort uit de wereld om ons heen", begon hij. "Zo worden wij bij onze geboorte verbonden aan de wereld en het moment waarin wij geboren zijn. Mijn naam is het aanbreken van die nieuwe dag, mijn eerste dag. De herinnering aan een zangvogel die zijn vleugels spreidde in de ochtend en de roep van een dier in het bos liggen opgeslagen in andere namen. Onze namen zijn... associaties, verbindingslijntjes als het ware."

Slate liet de woorden tot zich doordringen en Day knikte bij de vraag die volgde. Namen gerelateerd aan uiterlijk of karakter, dat was wat de clans deden, niet? De gebruiken van de Tribe schenen hem logischer toe. Hoe veel wist je immers over het karakter van een pasgeboren kat, en hoe veel betekenis kon er zitten in een naam die enkel gebaseerd was op oppervlakkige uiterlijke kenmerken? De namen van de Tribe symboliseerden iets, ze vormden een verbinding, een herinnering. Nu hij er even over nadacht, kon hij echter niet ontkennen dat er een zekere elegantie in de simplele waarachtigheid van een naam als Redfur zat. Slate vond de namen van de Tribe minder persoonlijk, maar daar kon Day het niet mee eens zijn. De omstandigheden van je geboorte waren net zo goed deel van je als de kleur van je vacht. "Is er dan iets persoonlijker dan de eerste herinnering die met jouw bestaan verbonden is?" miauwde hij met een zachte glimlach. Slates woorden waren geen aanval, en zijn warme toon maakte hopelijk duidelijk dat ze zijn woorden ook niet als verdediging hoefde op te vatten. Hij vroeg zich af hoe hij geheten zou hebben als hij in een clan geboren was. Wat zou zijn ouders aan hem opgevallen zijn? Was hij pasgeboren al groot geweest, of zouden ze voor het patroon van wit en bruin in zijn vacht gegaan zijn? "Slate is geen clannaam, wel?" vroeg hij. Het was de enige naam die ze Shroud gegeven had, maar gezien haar afkomst moest ze ooit een andere gedragen hebben, want als zijn geheugen hem niet bedroog, bestond een naam bij de clans uit twee woorden. Er moest een reden zijn waarom Slate haar clannaam niet gedeeld had, en daar had hij respect voor. Hij zou niet aandringen. Maar misschien zat er een verhaal achter dat ze eigenlijk wilde delen, maar wat ze nog niet had aangedurfd. Een vraag als dit was dan ook het begin van en zoektocht. Zou hij doodlopende eindes aantreffen? Grotten waarvan de ingang door rotsen werd geblokkeerd? Of zou het naar nieuwe paden leiden die hem meer over haar zouden vertellen? Zij was de gids - het was haar keuze.