Sandstorm

Onderwerp: Sandstorm wo 15 sep 2010 - 18:59

De wind joeg door zijn vacht. Windclanterritorium. De geur hing tussen de wuivende grassen, om de stenen, in de lucht. Ook het weer maakte op het moment veel duidelijk. Het gaf een verfrissend gevoel. Het waaide hard, hard maar heerlijk. Net of al zijn zorgen van hem afgeblazen werden, meegevoerd op luchtstromen naar verre plaatsen, of misschien zouden ze verdrinken in zee. In gedachten verzonken sloop Sandstorm tussen de grassen. Hij was een eenling, maar eenling zijn was nooit echt geweest wat hij wilde wat het was. Daar was nu eenmaal niet veel aan te veranderen, al bezocht hij wel eens clangebied. Dat gaf hem het gevoel dat ze toch niet helemaal alleen was.. maar hij bleef wat hij was. Ook al had hij Ijsel, die zwanger was, en vrienden.. Toch voelde het alleen. Een zandkleurige Rogue, met ervaring en wijsheid, getoetst door het leven zelf, dat was hij. Een kater met kennis, maar ook met genoeg jeugd om te overleven in de harde natuur. Zijn ogen tuurden voor zich uit, maar fixeerden direct op een grijze vlek die geen steen was. Jachttijd. Soepel en stil bewoog Dusk zich naar voren, klaar om op de muis te springen, klaar om hem te verrassen.. Zijn spieren spanden zich aan, hij zette zich af en hing een seconde stil in de lucht voordat hij landde. Nagels uitgeklapt, zintuigen op scherp. De muis piepte verschrikt, zijn pootjes begonnen met rennen. Te laat. Nagels haakten in zijn vel en trokken hem terug. Luid piepend en spartelend was de doodsangst te zien in de zwarte kraaloogjes. Terechte doodsangst. Sandstorm kende zo geen genade, niet voor zijn prooien. Tegenover andere katten was hij beschermend. Anderen mocht niets overkomen. Doden waren een verspilling, zinloos geweld had geen nut. Maar de muis was geen medekat, en hij had hem nodig om te overleven. Hij had hem nodig om gezond te blijven. Zijn tanden boorden zich in het nekje, smoorden het laatste piepje halverwege. Tevreden begon Sandstorm zijn prooi op te eten. Tegen de tijd dat er slechts een karkasje over was kwam er een Windclankat zijn kant op, sluipend, niet blij hem te zien.

Onderwerp: Re: Sandstorm wo 15 sep 2010 - 19:11

Rennende poten vlogen haast over de hooggrasvelden, in de achtervolging van een vluchtende haas. Emberstorm had haar ogen tot spleetjes geknepen, het dier ging niet ontsnappen wat haar betrof. Ze zette zich af en met een grauw zette ze haar nagels in de vluchtende haas. Samen sloegen te tegen de grond, de haas spartelde wild. Haar tanden zonken diep in de nek van de haas, hem meteen het zwijgen opleggend. Al snel stopte de wilde doodsstrijd van de haas, het beestje lag al snel ijselijk stil, doodstil. Haar neusvleugels vulden zich met de geur van het verse prooibloed. Ze pakte de haas op en keek in het rond, knipperend tegen de wind die aan haar vacht trok. Nu de wind de geur van de haas weg blies, rook ze iets anders.. Emberstorm's groene ogen gloeiden van woede toen ze de rogue geur rook.. Samen met vers bloed.. bloed van.. een vers gedode prooi. Haar nekharen rezen overeind en de strijdlittekens op haar gezicht rimpelden zich terwijl ze haar bovenlip optrok tot een woedende grauw. Haar poten maakten nauwelijks geluid op de harde grond. Haar pootkussentjes raakten steeds opnieuw de koude grond uit, hard van de vele jachten en patrouilles. Maar deze kater was de patrouille ontsnapt.. en was nu op Windclan territorium. Al snel zag ze een zandkleurige vacht. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en ze sprong grauwend voor de rogue, 'En wat dacht jij te doen op Windclan territorium?' Blies ze, nekharen overeind, maar nagels nog niet uitgeklapt.

Onderwerp: Re: Sandstorm wo 15 sep 2010 - 19:25

Sandstorm kon nauwelijks met zijn ogen knipperen. Een grauwende poes sprong voor hem, woedend en dodelijk. Sandstorm wist even niet wat hij moest doen, maar besloot rustig te blijven. 'En wat dacht jij te doen op Windclanterritorium?' Ze blies de woorden, razend. Sandstorm haalde even diep adem, rustig worden.. Rustig worden.. Dat kon hem misschien nog redden. 'Ik kwam hier jagen. In onze buurt wonen veel Rogue's. Mijn partner is zwanger, en heeft al het eten dat ik kan vinden hard nodig. Zelf heb ik ook nogal honger, vandaar dat ik deze opgegeten heb.' Sandstorm voelde zich vanbinnen onzeker, en wist zeker dat dat bijna te ruiken was. Maar wat als hij nu gedood werd? Als Ijsel hem hier moest vinden als ze zijn geur zou volgen, aan stukken gereten? Nee, dan zou hij liever een das tegenkomen. Die waren dom. Maar deze poes.. Zij was slim, zij was boos. Hij was stom geweest en nu weerloos. De poes rook naar bloed, van versgedode prooi. Sandstorm voelde zijn maag knorren en dacht aan Ijsel. Als hij niets kon vangen verder, wat moest er dan met haar gebeuren? Maar ja, sinds wanneer hadden clankatten medelijden. De haat en nijd tussen de groepen was nogal groot..

Onderwerp: Re: Sandstorm wo 15 sep 2010 - 19:34

'Ik kwam hier jagen. In onze buurt wonen veel Rogue's. Mijn partner is zwanger, en heeft al het eten dat ik kan vinden hard nodig. Zelf heb ik ook nogal honger, vandaar dat ik deze opgegeten heb.' Miauwde de rogue, hij zag er onzeker uit. Emberstorm's klauwen bleven ingeklapt maar haar staart zwiepte door de lucht, half meegevoerd door de wind. Haar nekharen nog steeds overeind. Ze was niet blij dat ze een rogue had gevonden op windclan territorium. 'Zwanger of niet, veel rogues of niet, Windclan heeft alle prooi die ze kan vinden zelf nodig' Miauwde Emberstorm, haar ogen tot spleetjes geknepen van woede. Haar poten kneedden de aarde terwijl ze nadacht over zijn woorden. Veel rogues.. hoezo veel rogues? Er waren toch nooit zoveel rogues vlak buiten het clan territorium? De woorden van de rogue die voor haar stond, brachten haar toch aan het nadenken. Alleen dat kon ze niet laten merken. Ze wou het niet laten merken. Ze staarde de rogue aan, nog steeds al haar spieren aangespannen, staart zwiepend, die overegens twee keer zo dik was dan normaal. Haar nekharen stonden nog steeds overeind, ze probeerde een dreigende houding aan te nemen. Als de rogue 1 verkeerde beweging zou ze aanvallen, en fel ook. Ze zou hem niet doden, dat zou ze nooit doen. Warriors hoeven niet te doden om een gevecht te winnen, dat stond in de warrior code.

Onderwerp: Re: Sandstorm wo 15 sep 2010 - 19:41

'Zwanger of niet, veel rogue's of niet, Windclan heeft alle prooi nodig die ze vinden kan.' De poes was gespannen, haar staart was erg dik en haar spieren stonden gespannen tot het uiterste. Sandstorm zag toch een spoortje twijfel in haar ogen, over de rogue's.. Dat gaf hem aanleiding tot praten. 'Ik woon een eindje hier vandaan, op de oude hooiboerderij.. Daar wonen veel Rogue's in de buurt. Drukke bedoening, moet je weten.' Sandstorm zweeg weer. Had ze echt getwijfeld. Misschien moest hij zich voorstellen. Kon ze tenminste vertellen wie ze doodde. 'Ik ben Sandstorm trouwens. Niet dat mijn naam er iets toe doet als ik dood ga, maar dan kun je misschien nog aan mijn parnter vertellen dat ik hier was.' Hij probeerde de woorden luchtig te laten klinken, bijna sarcastisch. Sandstorm paste goed op dat hij geen onverwachte bewegingen maakte. Deze warrior was duidelijk sterker dan hij, gespierder en getrainder. Hij was maar een jonge kat, die het tot voor kort goed had gehad.. Nu kwamen er teveel rogue's, en te weinig prooi. Het irriteerde hem om op clanterritorium te gaan. Dat was gevaarlijk en meestal zinloos. Nu had het echt gemoeten.. En pechvogel als hij was, liep hij deze poes tegen het lijf.

Onderwerp: Re: Sandstorm do 16 sep 2010 - 15:49

'Ik woon een eindje hier vandaan, op de oude hooiboerderij.. Daar wonen veel Rogue's in de buurt. Drukke bedoening, moet je weten.' Miauwde de rogue. Emberstorm's staart zwiepte nog een keer door de lucht, alleen maar om uiteindelijk weer weggeblazen worden door de harde windvlagen die het gras platlegden. Het was soms hard hier, de wind trok constant aan je vacht en als het regende kon je vaak niks zien. 'Ik ben Sandstorm trouwens. Niet dat mijn naam er iets toe doet als ik dood ga, maar dan kun je misschien nog aan mijn parnter vertellen dat ik hier was.' Miauwde de rogue, blijkbaar Sandstorm hetend, luchtig, maar het spoortje sarcasme die ze in zijn stem dacht te bespeuren ergerde haar vreselijk. 'Ik ga je niet doden, dat ben je niet waard.' Miauwde ze kort, met nog een zacht woedend gesis in haar stem, haar staart nog altijd zwiepend van irritatie en woede, 'Vertrek.' Het was het laatste wat ze zei terwijl ze haar bovenlip optrok, weer rimpelde de vacht op haar neusbrug. Ze klapte haar nagels uit, voor de zekerheid, al maakte ze geen aanstalte om de rogue aan te vallen. Het konijn dat ze had gevangen lag nog steeds achter haar, zoals wel te verwachten dodelijk stil. Emberstorm had haar ogen dreigend tot spleetjes geknepen, haar nekharen stonden nog altijd overeind, al werden ze soms platgeblazen door de wind. Ze had haar bovenlip niet meer opgetrokken, al blies ze nog zachtjes.

Onderwerp: Re: Sandstorm vr 17 sep 2010 - 18:22

De wind rukte aan zijn haren. Een ruig territorium eigenlijk, Windclan. Sandstorm besefte dat het leven voor hen ook niet zo makkelijk moest zijn. Zijn sarcasme had de poes geërgerd; ze mauwde een gepikeerd antwoord. 'Ik ga je niet doden, dat ben je niet waard.' Sandstorm had wel tien opmerkingen terug kunnen maken, maar besloot het lot niet te tarten. Ze kon hem nog steeds doden. Gedachten waren even vloeibaar en wendbaar als water.. En even gevaarlijk. De staart van zijn opponent zwiepte heen en weer, duidelijk uit irritatie en woede. 'Vertrek.' Haar neus was opgetrokken, haar nagels uitgeklapt. Maar ze viel hem niet aan. Het konijn dat ze gevangen had lag stil achter haar. Sandstorm wist dat hij verderop nog wat prooi had. Dat kon hij nu toch niet meer meenemen. Het zou zonde zijn het te laten verrotten. De poes blies, haar vacht stond overeind. De poten zagen er akelig gespierd uit, en de nagels iets te scherp. Sandstorm maakte geen onverwachte bewegingen, zei even niets. Alles kon nu verkeerd uitpakken. 'Oké, ik zal gaan. Maar ik wilde nog iets zeggen.. Naast die steen daar,' hij wees naar een duidelijke steen, 'aan de linkerkant, ligt nog wat prooi. Ik kan het nu toch niet meer meenemen, en misschien heeft Windclan nog kittens die gevoed moeten worden.. Mijn kittens kunnen ieder moment komen.' Hij kreeg even een dromerige blik in zijn ogen, hoopte dat ze hem niet aan zou vallen vanwege zijn verwaandheid, en liep weg. Eenmaal bij de grens keek hij nog één keer om.. Hij zou hier voorlopig niet meer komen.

Onderwerp: Re: Sandstorm za 18 sep 2010 - 10:50

'Oké, ik zal gaan. Maar ik wilde nog iets zeggen.. Naast die steen daar,' Miauwde de rogue. Emberstorm draaide haar kop om te kijken naar waar hij naar toe wees, een grove fout, besefte ze zich, hij zou haar nu zomaar kunnen aanvallen nu ze niet oplette. 'aan de linkerkant, ligt nog wat prooi. Ik kan het nu toch niet meer meenemen, en misschien heeft Windclan nog kittens die gevoed moeten worden.. Mijn kittens kunnen ieder moment komen.' Miauwde de kater met een dromerige blik. Emberstorm zuchtte, ze snapte niet waarom ze dit zei, 'Neem mee, voor deze keer, als je hier nooit meer komt.' Miauwde ze kort, ze wist dat dit verraad was, maar de rogue geur zou de clan toch alleen maar verontrusten en misschien gaf dit de rogues genoeg voedsel om zelfs weg te blijven van de territoria van windclan. Al wist ze dat dit een waanbeeld was. 'Vertel je rogue vriendjes maar dat ze niet welkom zijn op het territorium van windclan, dit is de laatste waarschuwing, de eerst volgende rogue die ik zie scheur ik aan stukken,' Spuwde ze, om haar gedrag een beetje goed te maken. Het gepraat over kittens had haar week gemaakt. Ze draaide zich om, furieus, maar dit keer om haar eigen woorden. Ze pakte haar konijn op en verdween tussen het hoge gras.

Onderwerp: Re: Sandstorm za 18 sep 2010 - 16:59

De poes zuchtte. Sandstorm wilde weglopen, voor ze van gedachten zou veranderen.. Haar mooie kopje was zeker niet alleen maar mooi.. 'Neem mee, voor deze keer, als je hier nooit meer komt.' Haar mauw was kort, maar Sandstorm meende wat medeleven te horen, wat aardigs.. 'Vertel je rogue vriendjes weg te blijven van Windclan territorium. Dit is de laatse waarschuwing.' Sandstorm knikte kort, liep naar de steen en groef de prooi op. Daarna maakte hij zijn weg naar de grens. De poes haar ogen stonden furieus, maar ze leek niet van plan hem pijn te doen. 'Bedankt, WindclanWarrior,' was het laatste wat Sandstorm zei, voor hij de grens overstak. 'Ik sta bij je in het krijt..'

Onderwerp: Re: Sandstorm