RavenClan vs CrabClan [KITTENEVENT]

He gevlekte poesje had een idee in haar kopje gekregen en als ze eenmaal een idee in haar kopje had dan kreeg je haar daar niet vanaf. Tenzij je misschien een warrior was die met straf dreigde, maar dat sprak voor zich. Nee een poosje terug had een zwarte klier van een pluizenbal haar zusje lopen treiteren met zijn 'RavenClan' en dat ze zich had moeten overgeven aan hem. Dat zou hem nu zuur komen te staan, want ze was nu op het oorlogspad om hem terug te pakken. Crabkit marcheerde naar een centrale plek in de nursery en schraapte haar keeltje. "Kittens van RiverClan," begon ze luidskeels. "Ik ben Crabstar, leider van CrabClan en ik wil jullie informeren over een vijand in ons midden!" ging ze verder, haar stem had een belangrijke toon aangenomen. Al deze kittens moesten leren wat een klier en gemenerik die Ravenkit wel niet was. "Een paar nachten geleden kwam Ravenstar, de leider van RavenClan, naar mijn kamp toe en dreigde om het in te nemen! We hadden een gevecht, maar het rust nog steeds niet. Dus ik spoor jullie aan, voeg je bij mij, help mij gerechtigheid te krijgen!" Het laatste riep ze uit als een strijdkreet. Het was een mooie speech, geweldig goed in haar voordeel gedraaid. Maar ze zou niet weten hoeveel bondgenoten Ravenkit al had gemaakt als Ravenstar. Ze wist niet hoeveel leden zijn clan al had. Ze hoopte zeer dat hij niet al heel de nursery gekaapt had, maar dat was wel een beetje veel. Nee, ze moest geloven dat er kittens geïnteresseerd waren in haar clan, of het eens waren met haar doel. Misschien kon ze zelfs wel wat leden van zijn clan wegstelen voor de hare. Dat zou nog eens goed leiderschap zijn!



Open voor alle kittens in Riverclan c:

Terwijl hij lag te dutten had zijn grote zus een plan in haar koppie gekregen. Een heel overdreven plan zelfs. En dat stond ze nu te verkondigen midden in de nursery. Zijn oortjes spitsten geboeid naar het geluid en zijn slaperige oogjes knipperden langzaam open. Hij hoorde hoe Crab uitlegde wat er was gebeurd met Ravenkit en hoe ze gerechtigheid vroeg. Daar was hij het wel mee eens. Had die haarbal maar met zijn poten van hun nest af moeten blijven. Hij stond op, gaf zijn vacht een paar likjes en spurtte naar het midden van de nursery. Toen ging hij pal naast zijn zussie zitten. Zo, samen stonden ze veel sterker. Hij schraapte even zijn keel. "Ik ben Hermitstrike, deputy van CrabClan!" begon hij zonder aarzelen. "Zoals Crabstar al zei zijn we bedreigd en dat pikken we niet. Met jullie hulp kunnen we eens en voor altijd een einde maken aan de RavenClan. Dat soort tuig hoeven we hier niet!" voegde hij er krachtig aan toe. De kater keek om zich heen en hoopte op steun van zijn denmates. Zij waren immers de goederikken.

Ravenkit was zich net klaar aan het maken voor de dag. Zijn ravenzwarte pels was glimmend schoon en hij was net bezig zijn nagels te scherpen aan een stevig stuk riet dat aan de wand van de nursery was, toen opeens een stemmetje door de nursery schalde. Oh nee, zijn aartsvijand. Nee, nog amper een dag geleden had Crabkit (of Crabstar, het ging om het even), haar zusje beschermd toen hij op oorlogspad was. Ze hadden de strijdbijl nog lang niet begraven, maar het gevlekte poesje probeerde nu harten te winnen. Ze verdraaide het verhaal helemaal! Ravenkit voelde ogen op hem branden toen de poes haar speech hield, en de zwarte kitten zette zijn beste pokerface op. Hij zou hier zich niet omver laten lopen door een miezerig meisje! Maar voordat Ravenkit al weerwoord kon geven, kwam een andere kitten op het toneel. Oók deel van die familie, al even slecht en was ook tussen zijn veroveringstocht gekomen. Ravenkit zijn haar kwam overeind en hij gromde gefrustreerd. Muizenstront, ze had al een deputy voor zich gewonnen. Waarom had hij daar nog niet aan gedacht? Snel keek hij in het rond. Hij verwachtte niet dat hij op Breakingkit kon rekenen, die hield niet van zulk soort spelletjes.. En Bitterkit.. nee, zij was misschien nog iets te klein. Maar misschien. Ja, hij wist de perfecte kat als zíjn deputy! De stoerste, liefste én mooiste kitten van heel de nursery wel te verstaan.
Ravenkit pikte het niet langer. Hij moest iets terugzeggen, anders zouden ze deze onzin geloven. RavenClan was de beste clan van de nursery. Het was zíjn idee geweest, dus hij verdiende het ook om te winnen. Anders was het niet eerlijk. ‘Luister niet naar hen!’ miauwde hij toen stoer toen hij naar het midden van de nursery rende en Crabstar opzij probeerde te beuken. ‘Ik ben Ravenstar, leider van RavenClan, de béste clan, en wat Crabstar zegt zijn leugens!’ Ravenstar hief zijn staartje in de lucht en keek trots de nursery door. Hij moest en zou deze katten voor hem moeten winnen, anders zou Crabkit met valsspelen winnen! ‘CrabClan bestond toen helemaal nog niet. Ik nam wat rechtmatig voor RavenClan was. Dus sluit je bij mij aan, én mijn trouwe deputy Lilyrainbow!’ Hij wees naar zijn beste vriendinnetje Regenboogkat. Het was een gok, maar Lilykit was altijd heel lief voor hem geweest en hij wist zéker dat ze aan zijn kant zou staan. Dat móest wel! Zelfverzekerd keek hij weer in het rond. ‘En de nursery zal een plek zijn waar alleen lol is toegestaan. Geen gespuis zoals CrabClan!’ Hij wierp een vieze blik naar de leider en deputy van CrabClan. Nu kon het niet anders: Met zijn speech zou hij harten breken. Hij wist het zeker. Iedereen wilde liever lol. Niet stomme CrabClan!

  Oh nee, dacht Shrimpkit met een kreun. Crabkit ging er ook nog echt voor ook. Een paar dagen geleden had ze haar verdedigd toen Ravenkit plotseling het nest wilde veroveren. Shrimp had toen niet toegegeven en Raven was heel boos geworden. Gelukkig waren haar broer en zus daar om haar te redden, maar volgens haar was dat ook vooral om het nest te verdedigen. Shrimpkit had gehoopt dat het daarbij zou blijven, dat ze het achter zich konden laten, maar Crabkit moest er zo nodig mee door gaan.
  Ze legde haar kopje op de rand van hun nest en keek met zorgen toe hoe ze haar speech hield. Ze noemde zichzelf Crabstar van CrabClan en vertelde dat zij de beste Clan had en dat RavenClan maar op moest hoepelen. Niet de exacte woorden, maar het kwam erop neer. Hermitkit mengde zich toen ook in de strijd en stelde zichzelf voor als Hermitstrike, de Deputy.
  Shrimpkit zuchtte. Konden ze het niet gewoon laten? Dit zou alleen maar voor meer problemen zorgen. Ze hoopte dat Ravenkit dat ook zou begrijpen en het zou laten voor wat het was, maar dat ging natuurlijk niet gebeuren.
  De crème kleurige kitten richtte haar blik dus op de zogenaamde vijand, Ravenstar van RavenClan. Ook hij hield een hele speech en Shrimpkit moest eerlijk toegeven dat er wel wat van logica in zat. Maar de manier waarop Raven toen het nest wilde veroveren was helemaal niet leuk gegaan. Als hij het misschien netjes had gevraagd had ze er tenminste over na kunnen denken, en dan netjes afwijzen. Dan was dit alles niet nodig geweest. Maar zoals ze al eerder had gemerkt hielden de meeste kittens erg van overdrijven.
  Ze zuchtte en besloot maar toe te kijken vanuit hun nest. Dit was zeker niet een gevecht waar ze graag aan mee wilde doen.

Er was een hele heisa gaande in de nursery. Zo te horen waren er twee kittenclans gevormd en konden ze het absoluut niet met elkaar vinden. Hij luisterde aandachtig naar wat beide partijen te zeggen hadden. Blijkbaar was Ravenkit deze onzin gestart. Tiny was het eigenlijk meer eens met Crabkit, hoe overweldigend en druk die soms ook kon zijn. Maar aan de andere kant, ze was vandaag wel begonnen. Had ze het niet gewoon kunnen laten? Toen mengde plots Honorkit zich in de ruzie. Ohnee, wat deed ze nu weer? Dit was niet haar gevecht! Zijn zus riep haar eigen rol als Medicine Cat om en noemde zichzelf Honorsniff. Dat vond Tiny dan wel weer lief van haar. Maar nog steeds was het dom van haar om zich hierin te mengen. Bijna wilde hij inspringen om dit voor eens en voor altijd te stoppen. Maar hij besloot te wachten. Als het uit de hand liep, dan kon hij ingrijpen

Haar broertje leek het goede idee te hebben, alhoewel zijn woorden nog wat werk konden gebruiken, en kondigde hemzelf aan als haar deputy. Alles ging goed en wel, ze leek wat aandacht op te wekken, maar dat duurde niet lang. Daar kwam de boosdoener aanlopen. Ravenkit. Die klier had ook nog het lef om stoer te lopen doen en haar proberen omver te duwen. Dat pikte ze mooi niet. Crabkit gaf hem een harde beuk terug, erg gerechtigd ook vond ze, want hij begon te zeggen dat ze leugens vertelde. En toen ging hij ook nog eens een deputy benoemen en kreeg hij er een medicine cat bij. Zo hoorde het niet te gaan! Zij hoorde te winnen. Zij zou alle kittens aan haar kant gaan krijgen niet dat rotjong. "Je zegt wel dat ik leugens vertel. Maar kwam jij niet naar ons kamp? Werd je niet kwaad toen onze medicine cat zich niet wilde overgeven aan jou tirade?" haar vragen luidden door de nursery, luid en duidelijk, in de hoop dat ze twijfel zouden zaaien bij de omstaande kittens. Crabkit richtte dan ook een alleszeggende blik op haar zusje, dat zij die medicine cat was. Shrimpkit zou blij moeten zijn dat ze haar die rol had gegeven, want zo bleef ze buiten het gevecht en speelde ze toch mee. "Dus, Ravenstar, wie is hier onterecht bezig, wie brak de krijgscode door een medicine cat aan te vallen?" Ja, daar was ze trots op, dat ze wist dat dat een heel erg ding was om te doen, volgens de code en alles.

Opeens kwam de zwarte haarbal tevoorschijn. En hij verkondigde allemaal leugens! Dat hij het gore lef daarvoor had. Hij benoemde zelfs nog een Deputy. En die stomme Honorkit voegde zich ook bij hem als de Medicine Cat. Pff, die wist niet eens hoe serieus deze oorlog was. Voor haar was het vast een spelletje. Had ze wel naar Crab geluisterd? Vast niet, want anders zou ze zich niet bij RavenClan hebben gevoegd. En het ergste was nog dat Shrimp bang toekeek zonder ook maar in te grijpen. Ze moest echt even kappen met zo'n schijterd zijn. Daar was het nu niet het moment voor. Ze moesten sterk blijven! Maar gelukkig wist zijn grote zus weer de juiste woorden te vinden. Wat ze zei móést wel een indruk hebben gemaakt op de rest van de nursery. "Ja Ravenstar. Betekent de krijgscode dan helemaal niets voor je?" sprak hij vurig. De krijscode overtreden was het ergste wat je kon doen. Dat wisten zelfs de jongste kits. "Is zo'n iemand wel in staat om een clan te leiden?" vroeg hij vervolgens met een krachtige stem aan de rest van de nursery. Dat zou ze aan het denken zetten. En dan zouden ze zich zeker weten bij CrabClan voegen.

Ze had van de onenigheid tussen de andere kittens gehoord en dat Ravenkit erbij betrokken was. Het was voor haar dan ook meer dan logisch om zijn kant te kiezen in dit hele tafereel en ze stapte dan ook naar zijn zijde zodra hij haar als zijn deputy benoemde. De andere kittens die betrokken waren, waren duidelijk allemaal jonger dan dat zij was, dus maakte ze zich nog wat groter, zodat dat alleen maar duidelijk werd. "Ravenstar kan er toch niks aan doen dat jullie zo zwak zijn om meteen die conclusie te trekken?" Begon ze rustig, haar blik strak op Crabkit gericht. "Misschien hebben jullie zijn intentie wel helemaal verkeerd begrepen." Zelf wist ze ook niet wat Ravenkit had gewild, maar het op de anderen afschuiven leek haar geen slecht plan.

  Ravenkit, die nu Ravenstar was blijkbaar, kreeg er nog een Medicine Cat bij. Shrimpkit kende de kitten niet goed, maar ze zag er wel lief uit, vond ze.
  'Je zegt wel dat ik leugens vertel. Maar kwam jij niet naar ons kamp? Werd je niet kwaad toen onze medicine cat zich niet wilde overgeven aan jou tirade?' reageerde Crabkit, die vond het blijkbaar niet zo'n goed idee geweest.
  Toen realiseerde Shrimpkit wat die woorden echt betekende. Zij? Een Medicine Cat? Ho eens even. Ze schudde even haar kopje, maar durfde verder niets te zeggen. Crabkit zou dan heel boos op haar worden, wist ze. Ze zuchtte en legde zich neer bij het lot dat haar blijkbaar een Medicine Cat maakte.
  'Dus, Ravenstar, wie is hier onterecht bezig, wie brak de krijgscode door een medicine cat aan te vallen?' Oh, nu bracht ze ook nog de Warrior Code erbij. Het moest niet gekker worden. Al dit alles, omdat een kitten te hebzuchtig was geweest. Intussen stond haar broertje Crabkit bij door nog wat woorden te zeggen. Shrimp was wel benieuwd hoe Ravenkit hierop zou reageren.
  Maar eerst was er nog Lilykit die zich er ook mee bemoeide. Oh ja, zij was blijkbaar de Deputy van RavenClan. De woorden die de oudere kitten spraken waren logisch, maar zij wist ook niet wat er gebeurd was, dus Shrimpkit vond het een beetje onredelijk. Crabkit zal er wel boos om worden, dacht ze.
  Maar voordat er verder iets kon gebeuren sprong er een andere kitten tussen de twee rivalen. 'Starclan beveelt jullie om te stoppen met vechten!' piepte de jonge calico. Ze stelde zichzelf voor als Dreamheart, met een boodschap van StarClan. Shrimpkit spitste haar oortjes. Dit zou misschien, hopelijk, het einde worden van deze ruzie. 'Als Crabclan en Riverclan zich samenvoegen zijn we vele malen sterker! Crabstar, Ravenstar!' piepte ze voordat ze een diepe buiging maakte naar de twee ''leaders''. 'Jullie kunnen eeeuwige vrede brengen met elkaar en onze clans. Door met elkaar te trouwen!'
  Een verrast piepje verliet Shrimpkits bekje, om daarna te giechelen. Trouwen? Dat vond ze een grappige voorstelling. Ze wilde de ander niet uitlachen, ze giechelde meer door het idee van trouwen. Crabkit en Ravenkit... Die gingen trouwen. Oeh, misschien zouden ze wel accepteren! Met een brede glimlach keek Shrimpkit toe vanuit haar nest.

Stormkit besloot om terug te keren naar de nursery. Hij had vol aandacht geluisterd naar een verhaaltje die Blueflower hem had verteld over katten zo groot als leeuwen. Maar nu was het verhaaltje uit en moest Blueflower weer warrior taken gaan uitvoeren, wat betekende dat Stormkit weer terug moest naar Violetshine. Hij trippelde door de ingang en werd meteen begroet door allerlei commotie. Er leek een soort ruzie aan de gang. Hij wist daar het fijne niet van maar wilde wel dat het ging stoppen. "Stop met ruzie maken!" Riep hij er boven uit. Het scheelde dat hij ouder was dan de meeste hier, en dat hij ook de grootste was. Hij keek naar zijn zusje, naar zijn andere zusje, en toen naar de rest. "Dreamheart heeft gelijk. Ik ben Stormtail, warrior van RavenClan, en ik wil de vrede tussen onze clans smeden door te trouwen met Hermitstrike!"  Trots stak hij zijn borst vooruit en keek hij naar de andere tom-cat.

Clan Alliance:

De eerste aan Ravenkits zijde was jonge Honorkit. Ook een vriendinnetje, die zichzelf meteen uitriep als medicine cat. Natuurlijk, heel logisch! En gelukkig stond ze aan háár kant. RavenClan werd steeds groter! Hah, nu was het drie tegen drie. Ravenstar keek het gevlekte poesje dat zichzelf leider noemde zelfverzekerd aan. Maar dat hield Crabstar niet tegen. Ze begon meteen weer te zeuren en te piepen. En opeens had ze een medicine cat, alleen maar omdat híj een medicine cat had. Ravenstar zwiepte met zijn staartje en keek haar woest aan. De beschuldigingen vlogen om elkaars oren. CrabClans deputy ging zich ook ermee bemoeien, totdat het een gekkenhuis werd. Totdat zíjn deputy aan zijn zijde kwam. Dankbaar keek hij Lilyrainbow aan. Ja, nu stond hij ook net zo sterk! Hij drukte zijn borst naar voren. Nu was het weer zíjn beurt. ‘Ze was helemaal geen medicine cat! Dat verzin je nu maar even!’ gromde hij boos. Dit was onrechtvaardig. Crabstar dacht zóó slim te zijn. Maar Ravenstar wist wel beter. Hij was degene die in zijn recht stond. ‘En het was ook geen kamp. Je verzint nu gewoon dingen zodat het beter uitkomt voor jou. Je liegt!’ En met die woorden stampte Ravenstar zijn poot op de grond en zijn haartjes kwamen overeind. Hij was bereid met haar te gaan vechten. Hij was groter en ouder dan haar, Lilyrainbow was nóg groter en sterker. Ze zouden dit met gemak winnen. Een zelfverzekerde blik kwam op zijn ogen. Hij zou oorlog voeren als het moest.
Totdat een kats stem de korte stilte doorbrak. Een zusje van Lilyrainbow. Maar ze kwam met slecht nieuws. Een bericht van StarClan? H-huh? Had hij dan nog een medicine cat? Kon ze met StarClan praten. Maar wat de boodschap was van StarClan was verschrikkelijk. Trouwen?? ‘Met haar?’ sprak hij uit alsof ze een stuk vuil was. Zijn blik ging van Dreamheart naar Crabstar. Zijn bekje viel open. Nee, dit was niet de bedoeling? Waarom moest één of andere kitten zich ermee bemoeien. En dan ook zeggen dat ze uit RavenClan kwam? Nu kon hij in principe er niet meer tegenin gaan, terwijl hij alles behalve wilde trouwen met Crabstar. Hij wilde haar vermorzelen en heel de nursery overnemen. Maar het werd nog erger toen Stormtail, nog iemand uit RavenClan voorstelde dat hij wel met Hermitstrike, de deputy van CrabClan. Oh nee nee nee. Dit liep helemaal uit de klauwen! Hij wierp een boze blik naar Stormtail, de clanverrader! Verward keek hij Lilyrainbow aan. Misschien wist zij wel raad. Totdat hem iets te binnen schoot. ‘Trouwen met iemand uit een andere clan is tegen de Warrior Code! Wil StarClan dat we die verbreken?’ vroeg hij, zijn blik op Dreamheart gevestigd. Misschien zou nu de Warrior Code nu hem voordeel geven, want hij wilde helemaal niet trouwen met Crabstar!

Clan Alliance:

Nou werd het echt te gek. Ze gingen zeggen dat zíj aan het liegen was. Mooi niet. CrabClan had zeker wel bestaan, alleen had het nog geen officiële naam gekregen tot op dat moment. Zij was toch immers de leider van haar siblings. "Hoe zou jij dat weten? Je heb helemaal niets gevraagd voordat je beval dat we ons moesten overgeven aan RavenClan!" Spat het gevlekte poesje uit. "En was het al niet duidelijk, in je aanval, dat Shrimpbay geen warrior was, dat ze niet wilde vechten? Ze wilde het vredig oplossen en dat zijn duidelijk de tekenen van een medicine cat. Maar nee, in plaats van goede informatie inzamelen gebruikte je brute kracht, Ravenstar!" Eens kijken of dat zwarte monster daar wat van terug had. Toch, voor ze ook nog maar een antwoord op die beweringen kon krijgen, kwam een van zijn warriors met een voorspelling uit Starclan. "Alleen Medicine katten krijgen voorspellingen uit Starclan en jij bent gewoon een warrior," Sprak ze dus wijzelijk uit. Hier! Nog een goed voorbeel waarom zijn clan maar een slechte clan was. Ze hadden totaal geen idee wat de krijgscode inhield en hoe het er in een clan naartoe gaat. Zijn clan bestond ook alleen maar uit vriendjespolitiek, maar dat was niet eens het ergste. Nee, het zogenaamde berricht van Starclan was nog erger. Ze moest trouwen met Ravenstar. Oh dat ging echt niet gebeuren. Ravenstar keek haar dan ook aan alsof ze een stuk vuil was en zij spiegelde zijn blik. Met dat irritante katertje zou ze nooit gaan trouwen, al zou Starclan het haar bevelen. Ze was het boven wonder dan ook maar al te graag eens met hem toen hij zij dat trouwen met iemand uit een andere clan tegen de code was. "Inderdaad, en als we ons zouden samenvoegen zou er maar één leider kunnen zijn. Ik ga mijn leiderschap niet overgeven voor een clan die de krijgscode niet begrijpt." vertelde ze iedereen koppig. Haar eigen clan zou het daar zeker mee eens zijn.

Clan Alliance:

De crèmekleurige kater moest zijn lachen inhouden bij Dreamheart's voorstel. Anders werd Crab weer krabbig. Maar het lachen verging hem al snel toen bleek dat RavenClan steeds meer steun kreeg. En die domme haarballen wisten niet eens waar het over ging! Hij zou ze eens goed duidelijk maken dat Ravenstar zijn zusje had bedreigd. Maar net toen hij zijn bekje open trok, verklaarde Stormtail hem de liefde. Wacht, wat? Maar Stormtail was geen poes! Bovendien sloeg dat nergens op, want hij kwam uit de clan van de vijand. Gelukkig leek zijn leider Ravenstar dit ook niet goed te keuren. Dat was dan ook het enige wat ze gemeen hadden. Zussie kwam ook met erg goede argumenten over waarom zij goed zaten. Zo had Ravenstar inderdaad nergens naar gevraagd. Hij was meteen agressief geweest. En inderdaad, alleen Medicine Cats konden voorspellingen ontvangen. Ze eindigde haar speech in hoe ze haar leiderschap nooit zou opgeven. Mooi. Zo kende hij haar. "Stormtail, jouw liefde voor mij is onmogelijk!" sprak terwijl hij de kater aankeek. Maar er hing iets van twijfel in zijn stem. Dat hij ruzie had met Ravenstar kon hem geen klap schelen, maar nu werd alles wel erg groot. Zou hij echt gemeen gaan doen tegen de kittens die er niks mee te maken hadden? Hij schudde zijn kop en wendde zich weer tot niemand in het bijzonder. "Maar Crabstar heeft gelijk. Ik was er zelf bij. Jullie leider heeft Shrimpbay zonder pardon aangevallen. En al zou hij niet hebben geweten dat ze een Medicine Cat was, dan viel hij alsnog een onschuldig iemand aan. Iemand met wie hij in vrede had kunnen overleggen!" viel hij zijn grote zus weer bij. Kom op jongens, geloof nou in ons.

Clan Alliance:

Haar zusje was de volgende die wat te zeggen had, alleen deze keer was het iets dat Starclan gezegd had. Dat Ravenstar moest trouwen met die leidster van de andere clan. Dat was alleen iets dat ze het totaal niet mee eens kon zijn, Starclan of geen Starclan. Ravenstar was van haar en het was ook al wel duidelijk dat de twee clans nooit samen zouden kunnen komen. Niet als de andere clan Ravenstar een leugenaar zouden blijven noemen. "Dat kan niet," Sprak ze dan ook zo luid als ze kon. "Ravenstar is van mij." En met die woorden zette ze een stap dichterbij de jongere kater. "En wie zou ook willen trouwen met iemand die je een leugenaar noemt?" Zei niet in ieder geval.

Clan Alliance:

Stormkit zijn reactie kreeg niet echt de gewenste response en hij werd achter gelaten met een bittere teleurstelling. Als StarClan een profetie had uitgesproken dan zou het toch juist kunnen? Maar zelfs Hermitstrike, nee Hermitkit leek het hier niet mee eens te zijn. Hij zette een paar passen achteruit en viel naar de achtergrond. Hij keek toch wel verbaasd op toen Lilykit aankondigde dat ze met Ravenstar wilde trouwen. Profetie of geen profetie, dat was wel toegestaan! Zelfs hij wist dat. "Maar dan lossen we onze verschillen nooit op als we niet met andere clans trouwen." Miauwde hij vertwijfeld hoewel hij het Lilykit wel gunde.

Clan Alliance:

Dit liep helemaal uit de hand. En het was Crabstars schuld. Ze begon dingen op de plaats te verzinnen, zodat het haar maar even uit kwam. En aan zijn kant schreeuwde een kitten voorspellingen, dat ze moesten trouwen, samenvoegen zodat er vrede zou zijn. Maar Ravenstar wilde er niets van horen. Hij wilde alleen heersen over de nursery. Maar Crabstar stak er een stokje voor. Maar híj was in de meerderheid, ook al was die meerderheid ook al verdeeld. Ravenstar begon langzaam de kluts kwijt te raken. Maar hij werd beschuldigd over iets dat hij niet kon weten. Zijn blik schoot naar Crabstar. ‘Ik had haar dríe keer gevraagd of ze zich over wilde geven. Ze had alle kans gehad. Medicinecat amahoela, miauwde hij kwaad. Hij negeerde haar deputy die zijn leider bijval probeerde te geven. Zijn argument was gegeven. Hij was geen bruut, hij was een diplomaat geweest. In tegenstelling tot Crabstar die meteen oorlog verklaarde!
Maar Dreamheart leek de gouden oplossing te weten. Ze miauwde dat ze uitgekozen was door StarClan. Omdat de medicine cats niet goed genoeg waren. Beledigd keek hij de gevlekte kitten aan, waarna hij weer naar Honorkit keek. ‘Rustig maar, je bent nog steeds de allerbeste,’ fluisterde hij zachtjes in haar oor. Misschien was ze ook wel een beetje jong om dit allemaal te begrijpen. Maar Dreamheart miauwde dat er geen ruimte was voor ruziënde clans. Ravenstar zuchtte. Ergens had zijn krijgster ook wel gelijk. Maar Crabstar was de meest verachtelijke, gemene stommerik uit heel de nursery. Hij wilde niet met haar trouwen. Er moest een andere oplossing zijn! Dreamheart probeerde haar idee te argumenteren, alsof hij en Crabstar een koninklijk kopper zouden zijn die samen zouden regeren. Dat zou nooit werken! Dat moest Dreamheart zich toch ook wel realiseren. Ravenstar keek naar de grond en dacht lang en diep na. Hij wilde zich bijna gewonnen laten geven, totdat opeens een stemmetje hem uit zijn gedachte haalde.
‘Dat kan niet, Ravenstar is van mij.’ Lilyrainbow! Ravenstar keek verbaasd naar de gevlekte poes die dicht tegen hem aan kwam staan. Ravenstar voelde hun vachtjes tegen elkaar aan en hij glimlachte breed. Ja, hij wilde ook met Regenboogkat trouwen! Veel liever dan Crabstar… Maar dat zou inderdaad niets oplossen. Dan zouden ze alsnog moeten vechten. En Dreamheart en Stormtail wilden al niet vechten. Stormtail sprak zijn zorgen hardop uit. ‘Moeten we echt trouwen?’ miauwde hij, vragend aan iedereen. Ravenstar kreeg een bittere uitdrukking op zijn gezicht. Nee, hij was de leider. Hij was de baas en ze moesten naar hém luisteren! Samen met zíjn koningin, Lilyrainbow. ‘RavenClan!’ sprak hij zijn clan aan. ‘Ik ben de leider en jullie moeten naar de leider luisteren. We zijn in de meerderheid. We kunnen CrabClan makkelijk aan!’ probeerde hij zijn clan op te jutten. StarClan zou heus niet daartussen komen. Wat zou StarClan kunnen doen?

Nou werd het helemaal gek! Ravenstar beweerde dat alleen omdat Shrimpbay zich niet had willen overgeven, ze geen Medicinecat kon zijn. Dit bewees alleen maar meer haar punt dat zijn stomme clan de warrior code niet kende. Gelukkig leek haar broertje zijn taak als Deputy van CrabClan serieus te nemen en stond hij haar bij. Zelf besloot ze er ook nog een schepje boven op te doen."Dus alleen omdat een kat loyaal is aan haar clan en niet schuldig wil zijn om deze aan een tiran over te geven, kan ze geen medicine cat zijn. Blijkbaar snap jij niets van de code en van loyaliteit aan je clan boven een rang, Ravenstar." Het gevlekte poesje had een vurige blik in haar ogen. Maar Dreamheart, degene die de 'voorspelling' had gedaan, ging verder met zeggen dat de medicine cats niet goed genoeg waren en dat ze moesten trouwen omdat de ruziënde clans niet verder kwamen. Echt niet! Ze ging voor niets in de wereld met die stomme haarbal trouwen. Zij van Crabstar, een sterke en zelfstandige leider. Daarbij was ze er zeker van dat het ruzieën dan niet zou stoppen, het zou dan alleen maar erger worden omdat ze beiden leider van één clan zouden zijn. Maar Ravenstar's clangenoten vielen hem bij en even leek het zwarte monster te twijfelen. Maar, besloot Crabstar, dat maakte niets uit. Zelfs al zou hij luisteren naar zijn vrienden, dan zou zij nog steeds een andere mening hebben en ze konden niet trouwen zolang dat zo was. Ze hield haar blik strak en kwaad op Ravenstar gericht en zag hoe zijn uitdrukking van vragend naar bitter ging. Mooi! Dit was het enigste waar ze het met hem over eens wilde zijn. Liet hem maar trouwen met dat stomme poesje dat net nog riep dat ze van hem was. Zij mocht hem hebben. Crabstar hoefde dat stuk vuilnis dat zich een clanleider noemde niet. Maar toen draaide de situatie weer in haar tegendeel door te zeggen dat RavenClan in de meerderheid was en dat ze moesten aanvallen. "Weet je dat zeker, Ravenstar," begon ze koeltjes. Nee ze was niet bang voor hem of zijn clan, zij zou vechten zoals een echte warrior, zelfs al was de in de minderheid. Maar ze kon wel zijn clan angst aanjagen. "In onze eerdere gevechten had ik de opperhand en mijn deputy is beter getraind dan iedere warrior uit jou clan," vertelde ze hem terwijl het vuur nog steeds achter haar ogen brandde. Dit was een oorlog, ze hadden geen tijd voor diplomatiek. Die kans had hij gehad toen hij haar en haar kamp, haar clan, had geterroriseerd en die had hij niet genomen. Nee, nu was het tijd voor een gevecht en niemand zei dat die eerlijk moest verlopen in een oorlog.