{Celestialkit} Cuddles and Warmth

_{Ja, het was fijn om warme katten naast je te hebben en tegen je mama’s buik aan te liggen. Nadat Bristlekit haar buikje weer vol had gedronken kwam er een tevreden gaap uit haar bekje, waarna haar tandenloze kaken weer op elkaar kwamen met een zacht plofje. Toch lag ze niet helemaal lekker. Bristlekit schuifelde wat met haar schouders, proberend om een wat lekkerder plekje in het mos te vinden. Uiteindelijk lukte dat. Ze wrong zichzelf wat meer tegen één van haar zusjes aan, waarna ze haar kopje tevreden spinnend tegen de flank van dit zusje aandrukte. Knuffelen was fijn.}

Celestial was allang in slaap gedommeld. Ze had haar plekje geclaimd en lag heerlijk te slapen toen opeens een sibling haar ruimte kwam inpikken! Verontwaardigd piepte ze toen er een kop op haar flank gedrukt werd. Zij had het goeie plekje gehad, en nu kwam iemand die van haar stelen. Al moest ze toegeven dat het niet heel vervelend was om zo te knuffelen. Toch had ze nu niet meer de vrijheid die ze wou. Dus gaf ze een por tegen hetgeen wat haar ruimte innam. Één van haar zusjes, al wist ze nog niet precies wie.

Ja, zo was het lekker warm en zo was alles goed. Bristlekit begon te knorren, in eerste instantie zachtjes maar het werd al snel steeds luider. Ze lag immers comfortabel en warm, totdat ze ineens een por kreeg. Een zachte, klaaglijke piep ontsnapte uit haar bek en ze bewoog haar schouders iets om zich opnieuw en verder in te nestelen. Porren was niet leuk! Porren was gemeen! En Bristlekit ging absoluut nergens heen. Pfuh.

Het porren had blijkbaar helemaal geen zin. Wat ontzettend flauw! Zij had immers dit plekje als eerste gezien en nu kwam iemand die koloniseren. De por die ze gaf had wel de nodige reactie gegeven, namelijk mopperend gepiep en nog veel meer ruimte die van haar afgepakt werd! Celestial slaakte een diepe zucht. Ze lag zo helemaal niet lekker meer. De helft van haar lichaam werd nu geplet door haar zus. Dat was pas stom. Maar er was niets wat ze eraan kon doen! Celestial wurmde zich wat van onder de ander vandaan, en draaide haar toen de rug toe. Zo goed dan?

Op deze leeftijd maakte het Bristlekit nog totaal niet uit wat voor andere katten ze nou precies stoorde. Ze dacht alleen maar aan haar eigen gewin. Ze wilde het lekker warm hebben en comfortabel zijn. Dat haar zusje dat niet wilde, had Bristlekit absoluut geen boodschap aan. Toen haar zusje toen ervandoor ging, piepte Bristleit dan ook in frustratie. Ze knipperde met haar nog weinig ziende oogjes, maar haar wittige zusje kon ze alsnog wel zien. Bristlekit verzette haar pootjes iets en kroop toen over Celestialkit heen, met een diepe zucht bovenop haar zusje tot stilstand komen. Zucht, lekker warm.