Thuja occidentalis

De point kater maakte zich rustig een weg door het territorium, de dag was nog maar net begonnen en de stroken van kleur verdwenen net uit de lucht. Het was een van de betere tijden om te jagen op land. Hoewel riverclan weinig grond had hiervoor waren prooidieren toch aangetrokken naar hun waterbron en volle natuur. En aangezien de vis het weinig uitmaakte op welke tijd je erachter aan ging, besloot hij te beginnen met droge poten. Bij het zien van een jonge waterrat dook hij ineen en kroop er voorzichtig achteraan. Het was moeilijk voor de riverclanner om geluidloos te sluipen, maar hij hoopte dat het achtergrondgeluid van de rivier hem wat speling gaf. Toen het beestje wegschoot het struikgewas in dook hij erachteraan, om in plaats van rat, kat te vinden. Kort liet hij een warm lachje horen, om hierna op te kijken naar de bekende. "Het spijt me Stormwind, je bent net wat te groot voor op de prooistapel" Zijn toon was droogjes waardoor het moeilijk te pijlen was wanneer hij een grapje maakte of niet, maar in zijn heldere ogen speelde lichtjes. Daarbij was Stormwind iemand die hem zeer goed gekend had.

+ Stormwind

De kater controleerde even wat hij zijn de ander had aangedaan, hoewel hij niet al te veel woog of kracht had gegeven kon een nagel toch maar naar steken. Gelukkig leek Stormwind niks zorgwekkends te hebben, waardoor hij de ander ook weer de ruimte gaf. Hij voelde zich meer op zijn gemak rond de ander, durfde meer zijn losse kant te laten zien, hoe subtiel die ook mocht zijn. Bij de opmerking draaide hij ook geamuseerd met zijn oortjes. “Dat lijkt me meer de morele kwestie die iedereen voor zichzelf moet bekijken. Ik begin liever met de praktische zaken, zoals het feit dat je net wat te groot bent.” Oh Stormwind. Als hij naar de warm grijze kater keek wist hij weer precies waarom hij ooit voor hem was gevallen zo veel moons geleden. Het ware mooie tijden geweest en de gouden ogen zouden voor hem altijd een prettige herinnering blijven. Al die dingen waren ook juist waarom hij nog altijd graag rond de kater was in een vriendschappelijke manier. Hij kreeg een klein grijnsje op zijn snuit “Al is een ander feit dan wel dat je zeker bij sommige in de smaak valt” Het was onschuldig plagen maar hij moest die opmerking nu eenmaal maken. Te mooi om te laten liggen. Al antwoorde hij weer normaal bij de volgende vraag. “Goed hoor. Het was even zwaar toen Mudpuddle, mijn ex apprentice, is overleden. Maar haar jongen zijn mooi en gezond, en ik mag mijn aandacht nu richten op Honeypaw” Hij ging zitten. “En met jou, Stormwind?”