Small lights in the darkness

Het leven ging verder, het was al weer een halve Moon geleden dat Oceanstar was overleden na de bevalling van zes kleine kittens. De kittens waren te vroeg geboren, waardoor haar zwangerschap nog niet bekend was geweest bij de meeste katten. De dood was dan ook plotseling geweest, bijna uit het niets. De vorige Windclan Leader had dan ook een behoorlijk onrustige Clan nagelaten. Daarnaast waren er nu zes toekomstige Warriors in de Nursery. Het nalatenschap van Oceanstar, dat gedeeltelijk gewenst en ook voor een groot deel ongewenst was. Vele katten hadden wellicht liever Oceanstar dan de jonge kittens gehad. Daarnaast liet het de fouten van de kattin zien, zeker de kleine Oceankit; die vernoemd was naar haar moeder en sprekend op haar leek. Deze betreffende kitten had zich wat sloom opgekruld naast een van haar pleegmoeder terwijl ze van de rust genoot die op dat moment nog heerste. Het was laat op de middag, binnen de kortste keren zouden de meeste Warriors terug komen en deze kattin wellicht de terugkomende katten begroetten. Wat betekende dat zijzelf en haar broers en zussen even alleen waren. Te snel stond de warme kattin al weer op waardoor de jonge kitten kort met een oor trok. Echter was deze eenzaamheid van korte duur, een bekende geur kwam haar kant op waardoor de kitten geïnteresseerd haar kopje hief. De kater kwam wel vaker langs, Stallionstar was zijn naam. Niet dat ze deze uit kon spreken. Zodra de kater plaats nam probeerde de kitten naar hem toe te komen. Hij was leuk gezelschap gebleken, dus wilde ze naar hem toe. Onhandig kroop ze in zijn richting voordat ze geërgerd met een pootje over haar linkeroog wreef. Deze jeukte de hele dag al, langzaam trok ze haar pootje weg en opende ze het oogje tot een klein spleetje. Verrast verliet een geluidje haar mond.

---

Oceankit wist nog niet hoe het was om iemand te missen, zeker niet iemand die geliefd was geweest door een groot aantal katten. Natuurlijk waren er katten geweest die het niet eens waren met haar moeder, waardoor ze haar leiding niet misten, maar vaak was ze een kat van warmte en liefde geweest. Een die geborgenheid had gegeven aan de jongere en soms oudere leden van haar Clan. Ze had voor hen geleefd, niet altijd met hen. Haar laatste keuze had ervoor gezorgd dat er zes kleine kittens in de Nursery lagen, waarvan een het evenbeeld was van haar moeder, met iets meer wit. De witte aftekening op haar neus, zou haar onderscheiden van haar moeder, net zoals haar karakter wellicht al waren beide duidelijk liefdevol. Ze miste de ervaringen van de vroegere Leader van Windclan waardoor ze nooit hetzelfde zou zijn. Al droge ze wel dezelfde naam, Oceankit. Vernoemd naar de kattin die bekend stond om haar moederhart, die bekend stond om haar daadkrachtigheid ook al had ze zoveel fouten gemaakt. In de afwezigheid van haar biologische moeder hadden andere katten zich om de kittens ontfermd. Zoals Stallionstar, de kater die voor een relatief korte periode Deputy was geweest. Haar moeder had twee Deputy's gehad, Bronzemask en Stallionheart, de laatste had nu de rang die daarvoor aan haar moeder toebehoorde en besteedde veel tijd aan de jonge kittens. Oceankit mocht hem graag, hij was lief, warm en rook naar iets anders dan de Queens. "Goedemorgen," murmelde de kater waardoor de kitten hem met een vrolijk geluidje begroette, voordat ze zacht snorde. "Swawa," piepte ze zijn naam, al klonk het natuurlijk niet zo duidelijk als bij de oudere kittens. Ze herkende hem duidelijk, haar kopje hief ze terwijl ze ongemakkelijk met haar pootjes nog een keer langs haar oogleden wreef. Ze jeukten en enkel op die manier stopte het. Haar linkeroog opende ze, voordat een helderblauw oog de grote kater voor haar aanstaarde. Wauw, hij was knap!

---

Oceankit had geen moeite om andere katten te herkennen. De geur en manier waarop ze naar het nest toe gewandeld kwamen, zorgde dat ze precies kon zeggen wie er op dat moment haar kwam bezoeken. Stallionstar was een kater die ze had onthouden, vooral omdat ze hem zo vriendelijk had gevonden, hij was aardig en warm. Natuurlijk had ze al een vader, maar de gevoelens die ze met hem kon delen; als ze die kon omschrijven zouden daar dichtbij hebben gezeten. Een sterke Clan was een familie en dat was iets geweest dat haar moeder als kitten ook had geweten. Iedereen hoorde bij elkaar, door de liefde en het vertrouwen dat uit gedragen zou worden. Al was dat laatste niet altijd het geval, verraad en pijn konden de banden doen scheuren, en zoals littekens zouden deze altijd te zien zijn. Wanneer er een vuur woedde door het lange gras zou enkel tijd de planten weer doem herrijzen. Met moeite was de jonge kitten overeind te komen om daarna onhandig de naam van Stallionstar over haar lippen te persen. Ze probeerde hem te tonen dat ze zijn bezoek waardeerde; ze was immers best aanhankelijk. Wellicht omdat ze meerdere Queens had die voor haar en haar broers en zussen zorgden. Ze zou opgroeien met een grote familie om zich heen, mits de fouten van haar moeder werden vergeven. Het had altijd erger kunnen zijn, immers waren er voldoende katten die zonder eer hun leven zouden leiden. Vaag herinnerde ze nog de warmte die ze gevoeld had tussen de sterren, een rust die ze in de Nursery niet kon vinden. Vredig als het daar was geweest, was het verdriet van enkele katten was hier nog voelbaar.

Oceankit haar ogen jeukten, en niet een klein beetje. Geërgerd had de kitten haar kop over haar kleine pootjes gewreven, in de hoop dat het trekkende gevoel wat zou verminderen. Tot het moment dat ineens een oog opende, haar linkeroog droeg de prachtige kleur van haar moeder. Ze had duidelijk haar genen, maar de vraag was of ze ook zo veel op haar zou lijken qua karakter. Iets dat enkel met de tijd zou groeien en ontwikkelen. Stallionstar werd stil waardoor de kitten onwennig met een oortje trok, was er wat mis? Vragend en verward, maar tegelijk ook enorm verwonderd keek ze hem aan. "Kun je mij zien?" Vroeg de knappe kater zachtjes terwijl zijn neus naar haar toe schoof. De kitten legde haar kin voorzichtig op zijn neus terwijl ze doodstil diep in zijn groene ogen staarde. Te snel tilde de kater al weer zijn kop op, om haar een lik over haar voorhoofd te geven. Zacht snorde de kitten terwijl ze zich met een tevreden geluidje om liet vallen, op zijn poten; die ze daarna bewonderde. Ze legde een kleine poot naast die van hem terwijl ze voorzichtig er aan snuffelde en warme adem op zijn voorpoot blies. "Welkom in WindClan," Murmelde de knappe Leader met een licht bevende stem. De kitten hief haar kopje weer op terwijl ze haar mond kort opende. Immers wist ze niet wat ze moest zeggen, een tikkeltje verlegen verstopte ze zich uiteindelijk in zijn vacht waarna ze nieuwsgierig vanuit deze nieuwe veiligheid om zich heen keek.

---

Oceankit wist niet precies wat de ander haar allemaal vroeg, het enige dat ze wist was dat er een grote, knappe kater naast haar lag en dat hij in zoverre vriendelijk had gebleken. Ze vond hem aardig maar ergens ook wel een beetje eng, immers stelde haar kleine pootjes niets voor naast die van hem. Alsof ze niet meer dan een grassprietje was in de weide, maar ze was niet zomaar een grassprietje. Ze was de enige van alle kittens van Oceanstar die haar evenbeeld was afgezien van een witte aftekening op haar voorhoofd dan. Wat betekende dat haar naam des te beter bij haar paste, maar ook dat ze grote schoenen te vullen had. Ze was haar moeder niet, ze kende de kattin niet eens ook al had ze haar kort in Starclan gezien. De herinnering aan haar moeder was vaag, net zoals het gevoel van vrijheid en vredigheid in de Clan van haar voorouders. De clan waar ze in had gezeten nog voordat ze naar de Nursery was gebracht samen met al haar broers en zussen. “Kun je het zien?” Mauwde de kater zacht snorrend. De kitten bleef met grote starend naar de kater op haar rug liggen, tegen hem aan terwijl zijn veiligheid haar de rest van de Nursery deed onderzoeken. Ze zette nog geen passen, ze wilde de warme vacht nog niet verlaten en daarbij was hij natuurlijk wel erg interessant. Hij bewoog, dat deden de mosnesten immers niet. Kort naar haar linkeroogje ging dan uiteindelijk ook haar rechteroogje open, en dat betekende dat twee blauwe poelen in de groene van de kater keken. Blauwe poelen die bijna dezelfde uitdrukking als die van haar moeder droegen, met een onbeschreven warmte die bij de oude Windclan Leader had gepast. Ze was haar moeder, maar dan als kitten en met een geheel andere oorsprong. Ze was geboren als zesde kitten van een groot nest, waarvan alle kittens waren overleden. Terwijl Oceanstar was geboren als de jongste van twee in het tweede nest van Icecloud. Tijdens haar moeder's geboorte was er niemand overleden, terwijl bij haar geboorte haar moeder het leven had gelaten en de rest van haar levens had opgeofferd om de kittens een kans te geven. Een kans die ze bij elke andere kat niet gekregen zou hebben. De kater bewoog het puntje van een pluizige staart waardoor de kitten haar blik daarna toe liet glijden en met een vragend geluidje haar poot er naar uit strekte. ZE kon er natuurlijk nog niet bij, maar dat betekende niet dat ze het niet probeerde. “Wat lijk je op je mama” Vervolgde de kater terwijl hij haar in haar blauwe ogen aan keek. De kitten fronste kort voordat ze stopte met het reiken naar zijn staart. "Mwama?" Klonk er zwak en vragend, wie was haar mama dan?

---

Oceankit bleef deze grote en sterke kater leuk vinden. Stallionstar was de Leader van de clan en hoewel ze zijn taken niet geheel begreep, begreep ze voldoende om te weten dat hij net zo bijzonder was als haar papa. Haar blauwe ogen hadden zich op zijn staart gefixeerd terwijl hij deze rustig bewoog, ze kon deze echter nog niet te pakken krijgen, immers was ze nog niet echt goed in haar coördinatie. Wie faalde, leerde, waardoor ze koppig door probeerde te zetten het pluizige ding met haar pootjes aan te tikken. Op haar rug liggende tegen de kater aan was dit praktisch onmogelijk, en toen hij het ook nog eens over mama had; besloot de kitten dat deze wending een stuk interessanter was. De tortie kater zuchtte diep voordat hij knikte, had haar mama iets fout gedaan? Nee toch! Ouders konden toch geen fouten maken, zeker niet waarover de Leader zo apart deed! Bijna in paniek staarde ze de kater aan terwijl ze op een uitleg wachtte. "En op papa, Tigergaze." Mauwde hij waarschijnlijk om de kitten gerust te stellen. Ze leek echter niet op haar papa, natuurlijk kon de tijd dit alsnog later veranderen, maar ze had niet zijn vacht en ogen. Ze was anders, de meeste van haar broers en zussen hadden de vlekken die papa ook had. Zijzelf had strepen, net zoals Oleanderkit. Echter hij leek qua kleur weer meer op enkele van haar broers en zussen, terwijl zijzelf er buiten leek te vallen. "Mwama weg? Besloot de kitten te vragen terwijl ze niet begrijpend naar de kater keek, immers had ze verder nog geen kat gezien die op haar leek.

---

De grote kater leek haar vragen lastig te vinden waardoor ze een tikkeltje schuldbewust haar oren in haar nek liet hangen. Ze wilde hem niet boos of verdrietig maken! Daar was hij te aardig en lief voor waardoor ze ongemakkelijk de kater met haar schitterende blauwe ogen aan keek. "Ja, maar ze is hier" Verklaarde de kater, terwijl hij zijn koude neus tegen haar borstkasje aan drukte. De kitten zuchtte diep, haar kleine hartje klopte snel terwijl ze hem met verwarde ogen aan keek. Haar mama was er niet, en waar ze wel was, was voor haar nog onbekend. Ook al had ze zich vaag in een droom kunnen herinneren dat ze een zilverkleurige kattin had gezien glinsterend tussen de sterren samen met haar broers en zussen. "In jouw hart, in jouw broers en zussen. En in jouw neven en nichten" Vervolgde hij terwijl de kitten hem met een nadenkende frons aan keek. Ze leefde verder in haar, en in haar familie ook al liep ze zelf niet meer tussen hen. Starclan was niet wreed, ze hadden de kattin laten kiezen, en uit die keuze had Oceankit kunnen ontstaan en leven. Haar leven was nog maar net begonnen; wat betekende dat het verlies van de Windclan Leader zwaar kon wegen op de katten in de Clan. Toch leken ze de kittens te willen zien, en de blik die Stallionstar haar toonde was er een die ze waarschijnlijk vaker zou hebben terwijl ze hier opgroeide. Zelfs haar zachtaardige karakter en de wijze glinstering in haar ogen was bijna hetzelfde als die van haar moeder. "Als je haar ooit mist, kijk dan in de avond omhoog naar de Silverpelt, ze kijkt naar jou net zoals naar iedereen hier in WindClan" Mauwde hij waarna hij zijn staart om haar kleinere lichaam heen legde. De kitten knikte langzaam, al wist ze niet of ze de kattin miste. Ze had haar papa en Stallionstar. Misschien wilde Stallionstar wel haar mama zijn?

Oceankit wist nog niet wat het leven haar zou brengen. Ze had een moeder om naar op te kijken en een vader die een sterke Warrior was. Ze had talloze broers en zussen die de herinnering aan Oceanstar hoog zouden houden. Daarnaast was ze de enige kitten die sprekend op haar moeder leek, afgezien van het wit op haar gezicht en daardoor de katten haar niet zou laten vergeten. Haar mama was anders geweest dan de meeste Leaders, ze was een moeder geweest voor de Clan en hoewel dit niet altijd even goed had gelopen; had het er wel voor gezorgd dat een deel van de katten haar lief hadden gehad. Iets dat terug te zien was in de zachtheid waarmee de kater met haar om ging en het respect naar haar moeder dat hij toonde. "Ik ben dan misschien niet jouw mama of papa maar ik heb jouw mama beloofd over je te waken, en dat zal ik doen Oceankit. Niemand zal jou pijn doen zonder daar een prijs voor te betalen" Klonk er vurig terwijl de kitten in gedachten verzonken in zijn vacht was gekropen en hem met bewonderende ogen aan keek. Voorzichtig drukte ze haar kop tegen zijn poot aan waarna ze zachtjes sprak. "Mama," Hij mocht dan wellicht een kater zijn maar hij was vanaf dat moment haar link naar haar moeder en de kater die naast Tigergaze haar zou beschermen.

---

De kater leek niet de begrijpen waarom ze hem mama noemde. Hij was bioligsch gezien geen familie van de jonge kitten. Echter zou ze al snel leren dat in een sterke Clan alle katten zich als een zeer grote familie gedroegen. "Mama?" Herhaalde hij vragend waarop de kitten knikte en hem met grote onschuldige ogen aan kijk. "Ikke al papa hebbuh, jij dush mama!" Verklaarde ze alsof ze een van de belangrijkste dingen ooit had verkondigd. Het was ook belangrijk, ze mocht de grote kater graag en hij deed haar veilig voelen op een andere manier dan Tigergaze dat kon. Daarnaast had ze niet echt een moeder, niet zoals Oceanstar kon zijn geweest.

"Misschien kun je morgen spelen met Gorsekit." Opperde de grote kater terwijl hij geeuwde. Oceankit drukte haar neusje bedenkelijk tegen zijn lange vacht. "Hij gwoot," Murmelde ze enkel een tikkeltje in verlegenheid gebracht. Voorzichtig begroef ze zich dieper in de warme vacht van haar nieuwe mama, waarna ze hem liefkozend in zijn vacht hapte. Misschien dat hij ook wel stil zou worden en naast haar in het zachte nest kon slapen. "Ben je niet moe?" Vroeg de warme stem van de grote, sterke Leader waardoor de kitten haar schouders ophaalde en haar staart voorzichtig om zich heen sloeg terwijl ze niet meer dan een rond bolletje kitten werd. Hij ging toch nog niet weg?

---

De kater schudde zijn kop toen ze hem tot haar mama benoemde, en even verviel haar onschuldige gezicht in verdriet. Nee, hij zou toch niet boos zijn dat ze hem zo iets vroeg? "Een kater kan geen mama zijn." Legde hij geduldig uit waardoor de kitten hem met een verwarde blauwe blik aan keek. Hoezo kon dat niet dan? Echter vroeg Oceankit ee verder niet naar, ze had het idee dat hij haar had afgewezen, ze wilde een mama, een kat naast papa die lief tegen haar was. "Jij wawa dan?" Als het geen mama was en ook geen papa dan was het een wawa. De kater stelde voor dat ze met zijn zoon zou spelen, iets dat ze best spannend vond want hij was al super groot. De kitten drukte dus onzeker haar neus in zijn vacht voordat ze zich op krulde. Ze begroef zich dichter in de vacht van haar wawa, voordat ze haar staartje om zich heen sloeg. Hij zou haar toch niet verlaten? Een donkere schaduw boog zich over haar heen en zette haar terug in het nest. "Zal ik anders een verhaaltje vertellen? Jj mag kiezen over wie." Mauwde hij zacht waarna hij zich tegen haar aan nestelde. De kitten knikte meteen terwijl ze hem bedenkelijk aan keek. Hij leek het niet over haar mama te willen hebben en Routnose was ook interessant maar aan de andere kant wilde ze ook meer over hem weten. "Rwourwose of jwij?" Vroeg ze uiteindelijk op een zwakke toon. Haar kopje drukte ze dichter in zijn vacht, ga niet weg wawa; blijf hier.

---

De kater leek niets te willen zijn, behalve een kat die haar beschermde en die haar bezocht. Dat was lief, maar ze wilde meer van hem, immers leek hij haar te begrijpen en klonk hij aardig. Verbaasd trok hij zijn wenkbrauwen op. "Zeg maar Stallion," Mauwde hij uiteindelijk. Oceankit zuchtte even verdrietig, dag wawa. Ze wilde hem gewoon vaker zien, het was rustig en gezellig en hij wilde zelfs wel een verhaal vertellen. De kitten mocht hem graag rondom haar hebben. Dus mowst het verhaal wel over hem of de kattin genaamd Routnose gaan. De laatste was ook lief, en rook apart naar kruiden. "Vele moons geleden," begon hij op een rustige toon die haar, haar oortjes deed spitsen. "Toen Routnose nog Routpaw was en ik Stallionheart, zei Evergreen die toen nog Everstar heette dat wij mentor en Apprentice werden." Mauwde hij, de kitten knipperde even onder de indruk met haar helderblauwe ogen. Wacht? Zoveel namen! De kitten wiebelde even verward met haar oren en trok met haar snorharen totdat ze de katten op een rijtje had en langzaam begrijpend knikte.

---

De kater wachtte geduldig totdat de kitten de informatie had verwerkt en snapte over welke katten hij had gesproken. Langzaam ging hij verder met zijn verhaal. "Routpaw was pas net Apprentice geworden en wij begonnen samen aan haar training. Op een dag gingen we uit jagen maar vingen we niks. We zijn toen teruggekomen bij het Camp waar toen iets heel bijzonders ging gebeuren" miauwde hij waarmee hij de spanning op bouwde, de kitten had geen idee wat er zo bijzonder zou kunnen zijn. Er was veel bijzonder voor haar, zoals het zien van bloemen en vliegjes. Die laatste waren overigens soms ook irritant als ze te veel zoemden. "Everstar vertelde die avond tijdens een Clanmeeting dat Lizardpath een besluit had genomen wie haar Medicine Cat Apprentice zou worden. Dat werd Routpaw" miauwde hij en hij glimlachte naar Oceankit. "Sindsdien heb ik een behoorlijk aantal Apprentices mogen trainen en werd Routpaw een geweldige Medicine Cat. Ze leerde dan ook wel van een van de beste Medicine Cat's natuurlijk" Verklaarde hij waardoor de kitten langzaam knikte. "Routpaw leerde over alle planten en bloemen in het woud, groot en klein en wat deze konden doen" Routpaw was Routnose geworden, dat was duidelijk want ze heette niet nog steeds Routpaw, ze was geen Apprentice meer. Toch vond de kitten het een mooi verhaal, katten konden veel. Het was best indrukwekkend dat een talent ergens anders kon liggen dan jagen of vechtten. Het onthouden van bloemen en planten was wellicht een heel andere manier van leven, een mooie manier. Routnose kon anderen helpen, en dat bewonderde de kleine kitten die de verbanden tussen planten en gezondheid had geleerd.

---