{Cranekit} Little nightmares

Rootkit was alles behalve oppermachtig. Ook hij was wel eens bang en ook hij droomde wel eens naar. Hij hief zijn kop geschrokken op en drukte zijn oren plat in zijn nek, om zich heen kijkend met grote ogen. In zijn droom waren er grote katten en waren er overal sterren. Het zou hem geen angst aan moeten jagen, maar toch was het beeld eng voor hem. Normaal probeerde het katertje altijd heel erg stoer te zijn, maar op dit moment zat hij te beven. Voorzichtig drukte hij zijn neus tegen zijn zusje aan. “Crane.. ben je wakker?” mompelde hij zachtjes.

Ze had rustig liggen slapen zonder echt te dromen tot ze een neusje in haar vacht had gevoeld. Ze werd daardoor uit haar slaap getrokken en wat suf staarde ze haar broertje aan. Het duurde dan ook even voor zijn vraag volledig tot haar doordrong en ze knikte wat met haar kopje. "Dat ben ik nu." Sprak ze rustig, met een poot langs haar oog heengaand om wat van de slaap weg te wrijven. "Wat is er?" Was er iets waarvoor Rootkit haar nodig had of was er wat gebeurd?

Blijkbaar was zijn zusje niet wakker geweest, maar had hij haar nu wakker gemaakt. Misschien dat hij zich op een latere leeftijd schuldig zou voelen, maar op dit moment kende het jonge katertje deze schuldgevoelens nog niet. Zachtjes begroef hij zijn neus in de langere vacht van Crane en drukte hij zijn oortjes in zijn nek. "Nare droom.." miauwde hij zachtjes, waarna hij zijn staart om zijn lichaam heen krulde alsof hij zichzelf wilde beschermen.

Het werd haar al snel duidelijk dat er inderdaad iets was toen Rootkit zijn neus in haar lange vacht drukte. Het was blijkbaar een nare droom. Ze had ze zelf soms ook en dat bracht haar ook van haar leg. Ze drukte kort haar neusje ook in zijn vacht, waarna ze haar pluizige staart om hem heen sloeg. Ze hoopte hem zo wat gerust te stellen. "Wil je erover praten?" Misschien dat dat zou helpen. Niet dat ze het zelf deed bij een nare droom, maar het kon anders zijn voor haar broertje.