{open} Let's let the hell begin

Amberkit zat onrustig naast de nursery, met haar nagels kneden ze het zachte mos onder haar pootjes. Met helder blauwe ogen keek ze door het kamp. Enkele katten waren nog op, wat krijgers die terug kwamen van een late patrouille en nog snel hun avondmaal soldaat maakte. Voorzichtig keek ze de nursery binnen, haar moeder lag al te slapen met haar broertje tegen der aan. Amberkit grijnsde ondeugend, dit was perfect. Nu kon ze eindelijk stiekem het kamp uit glippen om prooi te vangen. Ze had nu al lang genoeg gewacht, ze verdiende meer als welke kitten dan ook om leerling te worden. Haar broer dacht alleen nog maar aan spelen. Amberkit had heel andere plannen. Ze wou zo snel als mogelijk krijger worden, vechten voor de clan, strijden voor het leven. Ze genoot al bij alleen het idee. Ze was altijd al strijdlustig aangelegd, nu kriebelde dat instinct meer en meer. Het was alsof een stem haar het kamp uit lokte. Ze moest gewoon. Langzaam kwam ze in beweging, ze zat in de schaduwen van de bomen en de schemering viel. Voor de meeste andere katten was ze onzichtbaar. De enkele krijgerskatten waren veel te druk bezig met andere dingen. Nog achterom kijkend dravende ze het kamp uit via een zij gangetje achter de nursery. Eindelijk ze was vrij, ondanks dat het enkele staartlengtes van het kamp vandaan was ademde ze diep in, de heerlijke geur van muis drong haar neus binnen. Tenminste dat dacht ze. Ze had enkele keren muis gegeten, maar niet zoveel. En die prooi was al een tijdje dood, deze was zo vers als maar kon. Poot voor poot stapte in de richting van het knaagdier. Dode bladeren kietelde haar kussentjes, ze grinnikte zachtjes. Helemaal opgaand in de nieuwe omgeving was ze niet echt meer aan het opletten. Ze was nu al een behoorlijk eindje achter de geur van de muis aangegaan. Ze rook aan de grond, maar niks wees op prooi. Snel keek ze om zich heen. Ze was zo verdwaald in haar gedachtes dat ze helemaal niet oplette waar ze heen was gelopen, of waar ze vandaan kwam. Paniek belletje rinkelde achter in haar hoofd. Het donker kwam steeds dichterbij en de zilverpels kwam te voorschijn. Amberkit slikte, was ze verdwaald? Opeens bedacht ze wat haar moeder vroeger altijd tegen haar zei: "Gebruik je neus en probeer je eigen geur teug te volgen naar waar je vandaan kwam." diep ademde ze uit. Nu hoefde ze alleen het spoor te vinden. Met haar neus over de grond zocht ze naar een spoor. Tevergeefs, ze kon de geuren van de bladeren en haar eigen geur niet scheiden. Paniek sloeg in als een bom. Alle katten in het kamp waren nu waarschijnlijk al aan het slapen. Ze zouden haar nooit meer vinden. Een gure vind stak op de sneed door de vacht Amberkit. Hopeloos keek ze in het rond, elke boom leek op elk kaar, niks leek meer te onderscheiden. Ze werd er duizelig van. Ze was bang, heel erg bang. Moeder had altijd verteld over de andere roofdieren in het woud, zoals dassen en vossen. Ze konden behoorlijk gevaarlijk zijn tegen over een jonge kitten. Amberkit slikte, wat moest ze nu doen?

Als er een kitten zoek was, werd dit vaak al gauw ontdekt.

Echter besloten kittens meestal weg te sneaken als het nog dag was, en niet als de zon al onder was gegaan. Vandaar dat het kamp voor nu nog niks doorhad. Waspsting had het geluk om niet in het kamp te zijn op dit moment, maar in het territorium zelf, waar de geur die bij Amberkit hoorde haar kant op werd geblazen door de opkomende wind.

Wasp had er altijd al van gehouden om 's nachts te jagen. Het was nu eenmaal haar ding; dan voelde ze zich echt ShadowClan. Ze hield zich streng aan alle tradities en gewoontes van de clan, en nachtjagen was daar één ding van. Bovendien voelde ze zich dan gezegend met de aanwezigheid van StarClan, en zo indirect ook met de aanwezigheid van Innerstar, haar beste vriendin en laatste liefde.

Toen de geur eenmaal bij Waspsting aankwam, moest het al zeker rond middernacht geweest zijn. De ogen van de senior warrior vergrootten zich lichtjes toen ze doorhad van wie deze zoete melkgeur afkomstig was. De eerste paar seconde had ze aangenomen dat deze van een queen afkomstig was, maar toen ze er even bij stilstond, wist ze deze niet bij een naam te plaatsen wat betekende dat het wel een kitten moest zijn. Immers wandelde de senior warrior lang genoeg op deze aardbol om de namen van haar clangenoten (en sommige clankatten van andere clans) aan hun eigen geur te kunnen koppelen. Toen ze eenmaal doorhad dat dit ging om een kitten, schoot de gehavende pers meteen in actie, haar jacht liet ze maar voor wat het was. Nu proefde ze de lucht niet op zoek naar prooi, maar op zoek naar kitten, die op een plek was waar ze nog niet komen mocht.

Het duurde niet al te lang voordat Waspsting de ander gevonden had, immers had ze al jarenlang ervaring en had ze het geluk gehad om niet al te ver verwijderd te zijn van het wuppie. Toen ze dichterbij kwam wist ze diens geur te onderscheiden als die van Amberkit, een kitten die bijna apprentice zou moeten worden, aangezien ze nu zes manen oud was. Na een paar minuten zoeken werden haar gedachtes bevestigd; ze zag de kitten staan, die doodsbang om zich heen zat te kijken.

"Amberkit," sprak de oude warrior, waarbij er een erg strenge blik op haar gelaat getekend stond. "Een kitten mag niet buiten het kamp komen. Vertel mij is heel goed waarom jij dit dan wel bent?"

Amberkit was angstig, even leek de wereld te vergaan, hoe zou kon ze de nacht overleven zonder de warmte van de nursery of andere katten? Met haar oren gespitst probeerde ze ontdekken of er iets in de buurt was, tot haar grote schik hoorde ze pootstappen door de dode bladeren waden. Amberkit slikte, was het een vos? Ze probeerde te ruiken, maar de wind kwam vanaf haar kant, en ze kon enkel de geuren van het woud herkennen. Met haar fel blauwe oogjes speurde ze tussen de bomen door. Ondanks dat angst nog steeds in haar woelde was ze ook nieuwsgierig. Opeens dook een grote grijzige kattin uit de bosjes, Amberkit herkende haar meteen, Waspsting. Al haar angst ebde weg en ze was bijna trots dat ze het kamp uitgegaan was. Alle zorgen van enkele minuten geleden waren volledig vervaagd. Ze stapte met opgeven staart naar de kattin toe, niet door hebbend dat ze in grote problemen verkeerde. Twee grote boze ogen keken haar aan. Amberkit was verbaasd. Was ze boos? Ze moest toch juist opgelucht zijn dat ze haar gevonden hadden? "Amberkit," sprak de oudere warrior haar toe, haar ogen waren nog steeds strak op de kitten gericht. "Een kitten mag niet buiten het kamp komen. Vertel mij is heel goed waarom jij dit dan wel bent?" Amberkit slikte, de oude kattin was echt boos. Maar ze had tenminste wel een goede reden om het kap uit te gaan. Ze wist stiekem dat ze fout was. Het was tegen de krijgers code om als kitten het kamp uit te gaan zonder ouder. "Ik wilde jagen, als een echte krijger. Ik ben het zat om een kitten te zijn, ik wil apperentice worden. Ik wil vechten, vechten voor de clan, en jagen." zei ze fel, ze negeerde de strenge toon van Waspsting totaal.

Waspsting moest toch zeggen dat ze veel reacties op haar verschijning had kunnen voorspelen, maar deze toch echt niet. Immers leek de kitten van bang naar trots om te slaan -- alsof Waspsting haar specialer zou behandelen dan de rest, alsof Waspsting haar geen straf zou geven voor haar acties, om aan te tonen dat deze consequenties hadden. Er waren niet veel katten in de clan die zo streng de warrior code naleefden als Wasp. Nadelig voor Amberkit dat juist die persoon haar gevonden had.

Toen de pers het kleine katje vroeg waarom deze buiten het kamp was, en niet zo'n klein eindje ook, kreeg ze echter een brutaal antwoord terug waar ze totaal niet van gediend was. IJzig keek ze naar de kitten, zoals ze dat zo goed kon met haar felblauwe ogen, duidelijk niet onder de indruk van diens vlaag van passie. De kitten zou op haar knieën moeten zitten om haar verontschuldiging aan te bieden voor het overtreden van de code. De reactie de ze echter gaf vertelde Waspsting meer dan genoeg. "Hoe jij je nu gedraagt laat duidelijk zien dat je nog niet klaar bent om apprentice te worden," merkte de senior warrior dan ook scherp op, haar stem duidelijk strenger dan eerst en ook consequenter. "Iedere kitten die oud genoeg is om apprentice te worden wilt dat. Zie je hun nu buiten het kamp wandelen?" sprak ze kalmpjes maar ook duidelijk beschuldigend.

- Waspsting staat er een beetje om bekend om straffen uit te delen, zou jij dit ook leuk vinden voor Amberkit? c:

Toen Amberkit de laatste woorden uitsprak vertrekte het gezicht van de kattin. Amberkit wist dat sommige katten de krijgerscode heilig volgde, vooral wat oudere katten die al meer verstand van dat soort dingen hadden. Amberkit keek eigenwijs Waspsting aan. Ze wist dat ze in de problemen zou komen, ze was toch ergens wel bang voor de consequenties. Ook omdat ze wist dat Waspsting van het straf geven was. "Hoe jij je nu gedraagt laat duidelijk zien dat je nog niet klaar bent om apprentice te worden," zei ze streng. Amberkit ging rustig zitten. Ze probeerde kalm te blijven, maar ergens riep een stem dat ze flink fout was. "Iedere kitten die oud genoeg is om apprentice te worden wilt dat. Zie je hun nu buiten het kamp wandelen?" vervolgde de kattin. "Nou ik ben anders al bijna 7 manen, kittens van bijna 5 maanden staan al te popelen. Ik had al lang leerling moeten worden." Eigenwijs draaide ze haar kop de andere kant op. Oudere warrior of niet, Amberkit was te koppig om na te denken over wat ze allemaal aan het doen was.

Heb je een pb gedaan op Discord