We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
De albino kat was er weer op uit om te oefenen met wat Nightcurse hem allemaal had geleerd. Vooral het leren herkennen van wat de zintuigen allemaal konden. Zijn zicht was niet al te goed dus hoe beter hij de rest in kon schakelen hoe beter. Naja, zijn zicht zelf was niet helemaal verkeerd, hij kon goed zien, het grootste probleem was dat zijn ogen zo erg zeer deden in het licht. Liever hielt hij zijn ogen gewoon gesloten of bleef hij in de schaduw, waar de pijn net iets minder was. Dus nog steeds was het enorm belangrijk dat hij de rest wel kon gebruiken zonder limitatie. Geuren vond hij tot nu toe nog het moeilijkste want er was super veel om te onthouden. Alles had namelijk een geur... Luisteren ging daarin tegen wel een stuk beter. Hij was van natuur alert en oplettend, een soort kat dat bij het minste geluidje al strak stond om te controleren of het gevaarlijk was of niet. Dus oefenen met ruiken stond bovenaan zijn lijstje. Met gesloten ogen snuffelde hij aan de lucht, zijn mond lichtelijk geopend zodat hij de geur kon proeven. Hij rook.... bos... dennen... water... aarde.... en.. Pepperpaw? Whitepaw opende zijn roze ogen en zocht om zich heen naar de flamepoint. "Hey Pepperpaw!" Hij was immers een kuddedier, alles was beter in hoeveelheid.
Pepperpaw had haar oren gespitst en haar bekje lichtjes geopend om de lucht beter te proeven. De geuren van het woud vlogen in stilte door haar neusvleugels heen. Ze was op zoek naar prooi, of in ieder geval iets wat erop leek. Maar voor nu leek elke prooi van het woud er al vandoor gegaan te zijn voordat ze er überhaupt gearriveerd was. Teleurgesteld liet ze haar oortjes wat hangen. Had ze misschien te hard gelopen? Te luid geweest? Het bleef echter gissen, ze kon het moeilijk aan de muizen gaan vragen. Gelukkig kon ze niet lang in deze gedachten blijven hangen en werd haar naam geroepen. Pepperpaw keek op en zag Whitepaw tussen de struiken vandaan komen. "Oh hey, Whitepaw," miauwde de apprentice met een voorzichtige glimlach. "Aan het jagen?" Bad luck vriend, hier zat niks.
Whitepaw.,
Member
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
Al snel kwam Pepperpaw tevoorschijn, waardoor hij zijn houding wat minder witte-pannenkoek maakte. Zijn lange pluizige staart krulde kort rond zichzelf heen terwijl hij de ander in zich opnam. Ze zouden ongeveer dezelfde zijn, hij en de flamepoint. En zelf begon hij eindelijk ook in zijn lichaam te groeien. De meeste katten waren bij 6 moons zo goed als uitgegroeid maar hij deed er wat langer over. Onder het wispy pelsje van hem kwam een lichaam waar menig poes jaloers op kon zijn. “Nee, zo veel jachttraining heb ik nog niet gehad en ik durf nog niet zo goed te oefenen ermee” Gaf hij eerlijk met een schaapachtige glimlach toe. “Ik was aan het trainen met geuren herkennen” Dat klonk een beetje raar maar goed, het was de waarheid. Het leven van een shadowclan apprentice kon ook niet altijd spanning en sensatie zijn.
Pepperpaw spitste haar oren nieuwsgierig bij het horen van de woorden van Whitepaw, wie toegaf dat hij nog niet zo goed kon jagen. Of tenminste, hij durfde niet te oefenen, dat was bijna gelijk. Dan hoefde ze bij hem zich er in ieder geval geen zorgen over te maken dat hij haar ineens ging meevragen jagen en dat ze zichzelf weer onherroepelijk voor schut zette. Dat gebeurde veel te vaak. Maar afijn, de kater was wel iets nuttigs aan het doen en gaf aan dat hij aan het oefenen was met het herkennen van geuren. In tegenstelling tot de bescheiden uitdrukking van Whitepaw, werd Pepper er wel enthousiast van. "Oh? Wat ruik je dan allemaal?" besloot ze met een vrolijke lach te vragen.
Whitepaw.,
Member
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
Pepperpaw leek redelijk enthousiast te zijn, iets wat tegenover zijn eigen energie stond. Hij hielt zichzelf liever zo veel mogelijk op de achtergrond en blende in met de rest, niks meer dan een van de vele in de groep. Maar toch leek haar vrolijkheid aanstekelijk te zijn, want hoewel hij alert en onzeker bleef, glimlachte hij terug. Bij de vraag wiebelde hij met zijn oortjes. “Nu vooral jou. Maar het bos, dennen, aarde en de regen” Hij keek omhoog naar de wolken die langzaam heen en weer dreven. “Er zit regen aan te komen” Whitepaw hielt graag de hemel in de gaten, het was altijd iets geweest waar hij zich verbonden mee voelde, daarbij had hij als kitten al geleerd dat zelfs de lucht zijn gevaren had. “Wat heb jij allemaal al geleerd met trainen?”
Geïnteresseerd draaide Pepper haar gevlamde oortjes in de richting van de witte apprentice, benieuwd wat hij nou allemaal had waargenomen dan. Pepperpaw was immers geen geborgen jager, ze was behendig en snel maar was verschrikkelijk in speuren en jagen. "Oh? Regen?" reageerde ze wat verbaasd, waarna ze haar eigen neus in de lucht stak en diep ademhaalde. "Hoe ruik je dat dan?" Ze knipperde wat met haar ogen terwijl ze omhoog keek. "De lucht betrekt wel wat.." murmelde ze zachtjes, twijfelend. Zou Whitepaw gelijk hebben? Gelukkig leidde de kater haar al snel af met een nieuwe vraag. "Uhm.. voor nu heel veel jagen. Daar oefenen we veel mee. Jij dan?"
Whitepaw.,
Member
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
Whitepaw liet zijn roze ogen in de blauwe van Pepperpaw vallen, al dreef zijn oogcontact al snel weer weg. Hij vond het niet prettig om lang oogcontact te houden, maar de meeste leken dit niet erg te vinden. Bij de vraag haalde hij even zijn schouders op, om nogmaals te ruiken zodat hij een goede omschrijving kon vinden. “De lucht is... zwaarder, maar ruikt fris, zoals wanneer je bij de stream staat” Probeerde hij zo goed mogelijk uit te leggen, al wist hij dat het meer iets was wat je pas kon opmerken wanneer je het geleerd had. “Vooral regels, en over de andere clans, hun gebieden. Die dingen” Hij zwiepte even met zijn pluizige staart. “En hoe ik beter buiten kan zijn wanneer de zon schijnt. Het licht doet pijn aan mijn ogen en huid” Whitepaw had begrepen dat dit niet bij iedereen het geval was, dus uitleggen kon vast geen kwaad. “Ik vind het wel leuk om dat alles te leren” volgde hij opgewekt, al bleef zijn manier van emoties tonen toch altijd wel beheerst.
Nieuwsgierig keek Pepper naar de apprentice voor haar totdat deze zijn blik wat afwende. Pepperpaw zelf dacht hier niet al teveel over. Het was haar wel best eigenlijk. Ze was veel te hard aan het nadenken over de regen om dit soort dingetjes op te vallen. Whitepaw legde haar uit wat hij nou precies had waargenomen en opnieuw stak Pepperpaw haar neusje in de lucht, haar bekje iets openend om nog meer lucht binnen te krijgen. Zwaar.. Fris.. Haar gezicht rimpelde iets in een frons en ze schudde haar kopje. "Nope, ik kan het niet ruiken," miauwde ze, waarna haar teleurstelling al snel om sloeg in enthousiasme. "Dan kun je wel echt super goed ruiken!" besloot ze snorrend. Bij de volgende woorden van Whitepaw spitsten Pepperpaw's oren opnieuw in interesse. Oh! Hier hadden ze het over gehad. "Oh! Dat weet ik nog! Kon je nou beter zien in het donker?" Daar hadden ze het immers over gehad!
Whitepaw.,
Member
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
Blijkbaar kon Pepperpaw de regen niet ruiken, een die er toch duidelijk aan zat te komen, aangezien nu al enkele druppels uit de hemel begon te vallen. Hij gaf een klein glimlachje hierbij. Hij hielt van de regen, het kalmeerde zijn gevoelige huid een beetje en het maakte hun gebied nog net een beetje mooier dan normaal. Al vond hij het wel spannend om nu het moeras in te gaan, met alle modder. Bij de enthousiaste opmerking keek hij voorzichtig, al was het complimentje duidelijk gewaardeerd. “Dat zou vast wel meevallen, misschien leer je het ook nog” Hij vond zichzelf immers alles behalve bijzonder of ‘super goed’ ergens in. Daarbij wilde hij Pepperpaw ook wat vriendelijkheid terug geven. “Dat je dat nog herinnerd, je was toen nog super klein, je paste tussen mijn pootjes” Hij grinnikte zachtjes, om hierna de ander weer aan te kijken. “Ik denk niet dat ik beter kan kijken dan andere, maar zelf vind ik het wel fijner en makkelijker. Daarbij is het ‘nachts zo veel mooier buiten dan overdag"
Een dikke druppel viel op haar neus en spatte uiteen in ontelbare kleine druppeltjes. Maar helaas bleef het merendeel op haar neus hangen. Voor een hartslag trok Pepperpaw haar hoofdje iets terug, aangedaan door het feit dat de druppel zo koud en nat was. Maar vervolgens liet ze voorzichtig haar tong buitenboord in een poging de druppel van haar neus te likken, al trok ze hierbij een flink gek gezicht. Hierna ging haar aandacht weer naar Whitepaw, die haar complimentjes snel van de hand deed. "Oh maar ik ben echt super slecht in jagen.. dus dat weet ik niet," miauwde Pepper met een ietwat droevige glimlach. Ze wilde het heel graag geloven maar voor nu had ze alleen nog maar het tegendeel bewezen. Dat Acorndust haar nog niet beu was joh. Pepperpaw glimlachte wat verlegen. "Ik weet het nog omdat ik toen super erg onder de indruk was van je ogen," miauwde ze, na een korte twijfeling, "Ik vind ze nog steeds mooi trouwens!" Niet dat hij dacht dat ze ze nu stom vond ofzo. Vervolgens hield ze haar kopje scheef. "Waarom is 's nachts mooier?" vroeg ze.
Onderwerp: palinoia 
vr 7 jun 2019 - 12:40
