The moon does not care if the dog barks at it [Aquamoon]

Het was een lekker warme dag, en daar genoot Springpaw met volle teugen van, omdat hij wist dat leafbare snel zou komen. Hij was aan het vissen, in de rivier. Hij zag een glinstering onder het water, en schepte hem er gemakkelijk met zijn poot uit. Nummer drie! Naast hem begon al een hele hoop verse vis te liggen. Na een tijdje gejaagd te hebben, pakte hij een twee in zijn bek en klemde er eentje onder zijn kin. De andere twee vissen had hij begraven, zodat hij die later kon ophalen. Hij liep stroomopwaards verder. Opeens zag hij de rug van een kat voor zich... waarschijnlijk had hij die niet geroken door de verse prooi die hij in zijn bek had. Hij wou gedag zeggen, maar bleef stokstijf staan. Was dat niet... was dat niet Hydra? Een golf van angst ging door hem heen. Hij hoopte vurig niet aangevallen te worden.

@Aquamoon

De dag beloofde warm te worden en ze was al vroeg op jacht gegaan. Vissen vangen was zo moeilijk nog niet, maar daarin tegen waren land prooidieren wel altijd wat lastiger. Aquamoon trippelde door het bos gedeelte van het Rivierclan territorium terwijl ze haar ogen en oren open hield naar geluiden van rondscharrelende prooien. Bij de waterkant bij een paar grotere stenen hoorde Aqua rond gescharrel en ze zakte meteen in jachthouding. Ze sloop dichtbij tot ze niet meer dan een staartlengte van de prooi af was en sprong op om op de waterrat te landen die nog geen tijd had om 'Piep' te zeggen voor deze gedood werd. Aquamoon pakte de prooi op en draaide zich om en zag een mede clanner beladen met vis met grote angstige ogen naar haar staan kijken. Het stak haar iedere keer weer als andere en dan vooral jonge katten zo naar haar keken. Haar staart en oren wiebelde even gegeneerd, maar daarna schudden ze het gevoel van zich af. Nee! Zij was niet zoals haar oud tante al leek ze nog zo zuiver op haar. Haar groene ogen stonden vriendelijke en ze legde haar prooi rustig neer voor ze naar de leerling keek. 'Ik zie dat je een goede jacht hebt gehad Springpaw.' begroeten ze de witte kattin en ze hoopte dat ze haar mede clanner weer kalmer kon krijgen.

De poes draaide zich naar Springpaw toe, en ze zag dat het Aquamoon was. Ze slaakte een opgeluchte zucht. Springpaw voelde zich schuldig dat ze de poes had aangezien voor Hydra, haar oudtante. "Ik zie dat je een goede jacht hebt gehad, Springpaw" zei de poes vriendlijk. Snel legde ze haar prooi op de grond. "J-ja!" stamelde ze. Nog steeds vol schaamte voegde ze eraan toe: "Hoe gaat het bij jou?". Springpaw likte even genegeerd haar borst. Ze deed een stapje naar de poes toe. Ondanks haar afkomst mocht ze haar wel, en ze vond het vervelend dat ze altijd voor Hydra wer aangezien. Vandaar schaamde ze zich extra veel dat het zelf had gedaan.

Aquamoon kon zien dat Springpaw zich schaamde voor hoe ze de zilveren kattin aangekeken had, maar Aqua liet een troostend gesnor uit haar keel komen. De leerling wist niet beter of ze was als kitten al bang gemaakt voor Hydra. Zelf hoorde ze vaak genoeg nog honende opmerkingen die ze naar haar toe smeten voor de andere katten zagen dat zij het was en soms probeerde zelfs leerlingen of jonge krijgers haar tot een gevecht uit te lokken, maar daar gaf de zilveren kattin niet aan toe en keerde hen ijskoud de rug toe al deed ze het zo dat niemand er meer gekwetst door werd dan zijzelf. Enkel haar sibs wilde naast haar slapen. Aquamoon werd uit haar gedachten getrokken door de woorden van Springpaw. 'Ik heb al wat vogels gevangen en dan nu deze waterrat. Had je nog meer prooi gevangen?' vroeg Aqua en voelde zich al meer op haar gemak nu de leerling door had dat ze van haar niets te vrezen had... Nou ja misschien de korreldood?!

"Ik heb al wat vogels gevangen en dan nu deze waterrat. Had je nog meer prooi gevangen?" vroeg de poes. Springpaw voelde zich al wat meer op haar gemak bij de vriendelijke woorden van de andere Riverclanner. Een lachje verscheen op haar gezicht. "Ja, de jacht ging goed! Ik heb nog twee vissen begraven. Als je wilt kun je die straks wel ophalen?" antwoordde ze. Ze was trots, want dit was haar beste vangst in tijden. Jammer dat ze nog geen mentor had... waarschijnlijk zou Butterstar haar bij de volgende ceremonie een geven. "Wie denk je dat mijn mentor word?" vroeg hij daarom ook. Hij was benieuwd wat de oudere warrior er van dacht.

Dat was mooi! Zo bleef de clan mooi op gewicht vooral nu bladval niet veraf meer was. Springpaw was duidelijk trots op haar vangst. ' Dat weet enkel Bitterstar nog. Maar je zult vast een goede mentor krijgen.' miauwde Aquamoon en vroeg zichzelf ook af welke leerling zij ooit zou krijgen? Ze had zich bereid getoond om mentor te worden, maar of ze uitgekozen zou worden was nog maar de vraag?

"Dat weet enkel Butterstar nog. Maar je zult vast een goede mentor krijgen.". Dat hoopte Springpaw maar, ze zou echt balen als ze een mentor kteeg die noot met hem zou trainen. Hij keek de kat even recht in de ogen aan. Stiekem hoopte hij dat zij haar metor zou werden. Dan zou ze beter kunnen begrijpen hoe het is om altijd voor een andere kat aangezien te worden. "Ach, ik ga op weg naar het camp. Ik moet nog veel prooi wegbrengen." zei ze, met een vleugje trots. De oudsten zouden vandaag hun buikje rond eten.

Het zou voor de leerling die zij kreeg natuurlijk ook niet gemakkelijk worden? Tenminste dat was haar gedachten. Aquamoon zuchten zachtjes en knikte bij de woorden van Springpaw. Zelf moest ze nog verder gaan jagen om de rest van de clan gevoed te houden. Ze keek de leerling na en trippelde met de waterrat die ze weer opgepakt had naar een rietkluit waar ze de rest van de prooi bewaard had. Daar legde ze de prooi neer en schraapte er wat aarde over heen voor ze weer verder ging. Haar blik gevestigd op het uitzicht dat ze voor zich zag en luisterde naar andere prooi geluiden.

(Je mag gerust verder reageren.). C;

De poes liep zwijgend weg, en Springpaw wachtte tot haar lichaam als een stipje aan de horizon verdween. Zuchtend draaide hij zich om. Een gesprek met Aquamoon was altijd een beetje ongemakkelijk. Hij pakte zijn vis weer op om terug te gaan naar het camp. Haar maag begon ook te rommelen, maar, nam ze zich voor, in het camp kon ze wel gaan eten, als ze zeker wist dat alle andere katten te eten hadden gekregen. Duizenden gedachten spookten als sterren door haar hoofd. Wanneer zou de clan kunnen accepteren dat Aquamoon familie van Hydra was?

Een vreemd geluid kwam in haar oren... Nou ja vreemd. Ze wist precies wat voor geluid het was. Tweebenen en hun kittens! Aquamoon dook meteen het riet in en keek toe hoe een stel tweebeen kits zich van hun ouders losmaakte. Kennelijk hadden ze haar of Springpaw gezien?! Maar haar rende ze voorbij. Haar kop omdraaien zag Aquamoon dat de twee kittens recht op de leerling af sprongen! Snel schoot Aqua uit het riet en haalde het tweetal en draaide zich woest om met nijdig geblazen en gebrom. Niemand zou haar clan ontvoeren, zelfs geen tweebeen. De tweebeen kittens lieten een geschrokken kreet horen maar één van de twee was stout moedig en probeerde toch dichtbij te komen. Aquamoon hield beide kittens met hoog opgezette rug en vacht scherp in de gaten ook haar oren lagen zo strak in haar nek dat ze niet meer te zien waren.

Springpaw schrok op van de geur van twolegs. Hij hoorde ook het schelle geschreeuw van twoleg kits, en draaide zich zuchtend om. De kits waren al verbazend dichtbij, en hij sprong snel weg. Opeens dook een gestalte uit het riet, en zetten een hoge rug op. Blazend en grommend kwam de poes dichterbij. Springpaw zag dat het Aquamoon was, en een golf van opluchting ging door hem heen. Snel dook ze naar de andere Riverclanner toe, en stelde zich naast haar op. Een twoleg kit bleef bang achter, maar de andere kwam schreeuwend op hen af. Ze verhief zich op haar achterpoten en doorkliefde de lucht met haar scherpe klauwen, hopend dat dit de kit zou afschrikken. Maar die kwam lachend dichterbij...

De reacties van haar en Springpaw die al snel bij haar kwam staan deed de kleine tweebeen kennelijk niets, maar ze was het nu al beu om deze tweebeen kittens in haar territorium te dulden en zeker zo dichtbij haar clan genoot al was ze nog een leerling. Aquamoon wachten geduldig tot de tweebeen kit dichtbij genoeg was dook in elkaar en sprong hoog op om haar klauwen in de huid van de tweebeen kit te haken en beet hem in zijn neus. Krijsende en gillend probeerde de tweebeen kit haar van zijn gezicht te trekken, maar Aqua boorde haar nagels dieper in het vlees en begon nu ook met haar achterpoten te krabben over de wangen en de hals soms verloor ze bijna haar grip en kwamen haar klauwen ook in de dikke jas van het kit. Toen ze meer en zwaarder geschreeuw hoorde van de volwassen tweebenen sprong ze weg en landen naast Springpaw. 'Vlug hierheen!' riep ze de leerling toe en stoof richting de rivier. Ze plonste het snelstromende water in en met krachtige slagen begon Aquamoon naar de andere kant van het Rivierclan territorium te zwemmen.

Qquamoon bleef wachten tot de twoleg kit dichterbij kwam, en dook toen op het gezicht af. Zonder enig moment van aarzeling bewerkte ze het hele gezicht, tot erniets meer van over was. Op een gegeven moment hoorde Springpaw een oudere twoleg roepen. "Vlug, hierheen!" riep de oude warrior, en plonsde de rivier in. Snel dook ze achter haar aan. Aan de overkant aangekomens draaide Springpaw zich om, en zag dat de twoleg niet door het water durfde. Opgelucht draaide ze zich om naar Aquamoon. "Bedankt, Aquamoonl" zdi ze doordringend. Even keek ze de poes strak aan. Zonder haar was Springpaw misschien wel gevangen genomen of, nog erger, gedood door de twolegs.[/b]

Aquamoon ging zitten aan de waterkant en keek toe hoe een van de twee tweebenen zich om het gewonde tweebeentje bekommerde. Maar de ander liet druk zwaaiend te schreeuwen eerst richting haar en Springpaw, maar daarna naar de twee tweebeen kittens. Maar kort daarna liepen ze weg vast terug naar hun nest om de gewonde kit te verzorgen. Aquamoon voelde zich ineens schuldig, maar ze had gedaan wat ze moest om haar clangenoot te beschermen. 'Graag gedaan, maar ik kon ze jouw toch niet mee laten nemen. Geen enkele kat hoort bij die tweebenen te wonen, zeker niet als de kittens en honden hebben.' bromde ze diep in haar keel, maar ze kon haar blik niet van de weg lopende en verslagen tweebenen af halen. Ze bromde niet omdat ze boos was op de tweebenen, maar ze bromde zo diep omdat ze zich schuldig voelde. Toen de tweebenen uit het zicht waren keek ze weer naar Springpaw. 'Maar dat leer jij ook nog wel wanneer je een mentor krijgt.' miauwde ze en tikte de leerling even zachtjes vriendschappelijk met haar staart tegen de schouder van Springpaw aan.

"Graag gedaan, maar ik kon ze jouw toch niet mee laten nemen. Geen enkele kat hoort bij die tweebenen te wonen, zeker niet als ze kittens en honden hebben" antwoordde de poes. Ze bleef even naar de twolegs staren, en bromde wat. Ze keek Springpaw even strak aan. "Maar dat leer jij ook nog wel wanneer je een mentor krijgt" vervolde de poes. Springpaw hoopte dat Butterstar snel een ceremony zou houden, zodat ze eindelijk met haar mentor nieuwe vechtbewegingen kon oefenen, in plaats van de oude steeds maar te herhalen. Ze keek Aquamoon even aan, en zei "Nou, doei, ik ga terug naar het camp.". "En nu echt." voegde ze er een beetje lachend aan toe.

Springpaw leek haar nog wat geschokt door de situatie, nou ja zo gek was dat ook niet want het was niet niets voor een leerling zo direct met tweebenen in aanraking te komen. Aquamoon wilde haar helpen haar vangst terug naar het kamp te brengen, maar ze wist niet of de jonge kattin er wel mee in zou stemmen? 'Zal ik je helpen?' vroeg ze vriendelijk en wachten geduldig op het antwoord van de witte leerling. Aquamoon wist niet zeker of ze haar gezeldschap wel wilde...

Nog steeds en beetje verdwaasd keek Springpaw rond. Dit was de eerste keer dat ze twolegs echt goed gezien had, en ze was geschokte door de grootte. Ze had altijd wel verhalen gehoord over de wezens, maar nu begreep ze pas echt wat andere katten bedoelden met 'angstaanjagend'. "Zal ik je helpen? bood Aquamoon vriendelijk aan. Springpaw keek haar even dankbaar aan, en antwoordde toen: "Ja, graag. Stroomafwaards, bij een grote steen, liggen nog twee vissem begraven. Die kan jij wel ophalen.". Ze was blij dat de poes zo aardig deed.

Gelukkig wilde Springpaw toch haar hulp en daar was Aquamoon erg opgelucht over, al toonde ze dit niet en knikte enkel bij de woorden van de leerling en sprong het water weer in om naar de plek te gaan waar Springpaw haar buit begraven had. Ze opende haar bek zodra Aqua uit het water was gekomen en vond de grote steen die naar de leerling rook, maar ook naar vers gevangen vis. De zilveren poes krabbelde de steentjes en zand weg van de vis en pakte beide vissen in haar mond en begon op hoge snelheid richting het kamp te rennen. Wie weet kwam ze Springpaw onder weg nog wel tegen?

Zwijgend ging de poes op weg om de rest van Springpaw's prooi op te halen, en Springpaw keek haar nog eventjes na. Ze draaide zich om, pakte de drie vissen en liep op een rustig tempo richting het camp. De heerlijke geur deed haar maag knorren, en ze nam zich voor in het camp wat te gaan eten. Daarna zou ze wel de andere Apprentice tasks gaan doen. Ze keek nog even om, en zag Aquamoon de overige vissen opgraven. Ze besloot haar bij de camp-ingang op te gaan wachten, om eens lekker te gaan kletsen. Dat had ze al een hele tijd niet meer gedaan.

Aquamoon trippelde na het opvragen van de vissen terug richting het kamp met omhoog gestoken staart die aangaf dat ze vrolijk was. Ze zag dat Springpaw op haar stond te wachten bij de kamp ingang en Aqua knikte Springpaw vriendelijk toe en ging samen met haar het kamp binnen om daarna door te lopen naar de hoop verse prooi om daar de vis op de stapel erbij te leggen.