{Shadefeather} Poppy seeds for pain

<sub>Over het algemeen had Hyzaeth besloten zich niet al teveel met de clans te bemoeien. Ondanks dat ze zichzelf een prima kat vond, vonden de meeste clans toch dat ze zich boven rogues konden stellen. Nu was Hyzaeth niet echt van mening dat ze minderwaardig was, maar ze had er geen zin in om er discussies over te houden. Toch dreef de noodzaak om spinrag en papaverzaadjes, de weinige kruiden die ze meteen herkende, haar naar de clangrenzen. Dit was immers één van de beste plekken om papaverzaadjes te vinden. Voorzichtig benaderde ze de grens, al zorgde ze ervoor dat ze er niet overheen stapte. Ruzie wilde ze immers niet. Rustig beet ze de kop van een papaver plant af zodat ze de zaadjes mee kon nemen. Missie geslaagd.

{Eerste post voor Shadefeather}</sub>

  Shadefeather dook diep ineen toen hij een muisje tussen het gras zag zitten. Stilletjes sloop hij nog wat pasjes dichterbij, om er daarna bovenop te springen. Echter brokkelde er wat opgedroogd modder af van het heuveltje waar hij zijn achterpoot had geplaatst om beter houvast te vinden. Hij zette zich hierdoor niet goed genoeg af en verloor ook flink wat snelheid. Shade probeerde nog snel de fout te corrigeren door nog snel zijn voorpoten naar de muis uit te steken, in de hoop hem toch plat tegen de grond te drukken, maar het kwaad had al geschiet. De muis rende er vandoor, en Shadefeather tuimelde over zijn eigen voorpoten heen, zo de grens over.
  'Mousedung,' mompelde de zwarte kater terwijl hij overeind krabbelde. Die muis hadden ze net zo hard nodig gehad. Stomme modder dat afbrak.
  Doordat hij zo geconcentreerd bezig was met jagen, was hij zijn omgeving wat minder goed in de gaten gaan houden. Daardoor had hij niet gemerkt dat een paar staartlengtes verderop er een zwart-witte kattin op planten aan het kauwen was.
  Met een frons keek Shadefeather er even naar, om daarna wat dichterbij te stappen. 'Waarom eet je planten?' Misschien wel de meest domme vraag ooit, maar hij vroeg het zich echt af. De kattin had geen Clan geur, dus ging hij ervan uit dat ze Rogue was. Maar waarom ze zo vlak bij de grens op planten aan het kauwen was begreep Shadefeather niet.

_{Op zich had ze kunnen verwachten dat ze clan katten tegen zou komen zo dicht bij de grens. Deze katten beschermden hun grenzen zo enthousiast dat je zou denken dat er goud achter lag. Hyzaeth zag er niet zoveel nut in, iedereen kon de kerktuin in die dat wilde. Zo konden ze elkaar helpen. Maar toch wist deze clankat een opmerking te maken waardoor ze per direct in de lach schoot. Met een verrukte blik keek ze naar de zwarte kater aan de andere kant van de grens. Dit was toch wel een bijzondere. Voorzichtig legde Hyzaeth de kop van de papaverplant neer, waarna ze haar heldere blauwe ogen weer op de windclan kat richtte. "Ik had toch verwacht dat clankatten bekend waren met het nut van kruiden?" vroeg ze de kater op een verwonderde toon.}

  Yep. Die vraag van hem was wel een beetje dom geweest. De kattin tegenover hem schoot meteen in de lach, en Shadefeather lachte wat aarzelend mee. 'Ik had toch verwacht dat clankatten bekend waren met het nut van kruiden?' vroeg ze hem toen.
  Ah. Natuurlijk. Het waren kruiden. De kater lachte nog wat schaapachtig en stapte wat dichterbij om beter te kunnen praten. 'Natuurlijk, ik had het kunnen weten.' Hij keek naar de plant, die nu op de grond lag. Ooit had hij een lesje kruiden gekregen toen hij met Stallionheart samen hun Apprentices hadden getraind. Maar dat was al weer zo lang geleden. Hij kraakte zijn hersenen om in ieder geval op de naam te komen, maar hij wist het echt niet meer. Hij hield zich dan ook helemaal niet bezig met kruiden.
  'Het nut van kruiden wel, maar zelf heb ik er geen verstand van,' antwoordde Shadefeather de vraag van de kattin. 'Wat is dan dan precies?'

_{Een geamuseerde glinstering verscheen in de ogen van Hyzaeth toen de kater wat schaapachtig lachte. Ah, hij had inderdaad niet verwacht dat ze op de hoogte was van kruiden. Soms waren Warriors wel schattig hoor. Ze leken echt te denken dat rogues een stel barbaren waren. Oké, misschien waren de meesten dat ook wel een beetje. Maar Hyzaeth was hier om de uitzondering te zijn die de regel bevestigde. De kater vroeg haar wat ze precies meenam en Hyzaeth keek eventjes naar de papaverplant kop die ze aan haar poten had neergelegd. "Papaverplant voor pijn, de zaadjes althans maar ze zitten zo mooi opgeborgen in de plant zelf. Heb je ze wel eens nodig gehad?" vroeg Hyzaeth geïnteresseerd.}

  De Rogue keek even naar de plant die voor haar op de grond lag. 'Papaverplant voor pijn, de zaadjes althans maar ze zitten zo mooi opgeborgen in de plant zelf. Heb je ze wel eens nodig gehad?' vroeg ze geïnteresseerd.
  'Ah, papaverzaadjes. Ja, die ken ik wel,' grinnikte hij. Dat was dan ook wel het enige wat hij wist, samen met dat spinrag ook iets deed. Bloed stoppen of zoiets. 'Ik heb het af en toe wel is nodig gehad ja, maar niet vaak,' vertelde hij. Hij was een gezonde kater en ongelukjes gebeurde niet zo veel. Het ergste wat hij had meegemaakt in zijn leven was dat hij zijn pootkussentjes verwond had, of iets dergelijks. Maar veel verwondingen heeft hij niet gehad en ook ziek zijn kwam bij hem nauwelijks voor.
  'Ik wist niet dat Rogues ook kruiden gebruiken, of dat ze er überhaupt vanaf weten,' miauwde Shade. 'Hoe weet je dat eigenlijk?' Daar was hij dan wel benieuwd naar. Was ze misschien een oude Clankat?

<sub>Een glans van herkenning leek te verschijnen in de ogen van de kater toen ze uitlegde welke plant ze zojuist had geplukt. Het scheelde dat hij niet agressief was. Sommige clankatten dachten zelfs dat ze beslag konden leggen op de planten buiten de clan. Terwijl zoveel andere katten er ook wat aan hadden.

Hyzaeth glimlachte zachtjes bij zijn verhaal over dat hij ze niet vaak nodig had gehad. "Dat scheelt," miauwde ze, "dan heb je nog weinig pech in je leven gehad." En clankatten hadden natuurlijk ook bescherming van elkaar, iets wat zij ook probeerde te scheppen in haar groep. Samen stond je immers sterker. Dan kon je nog een beetje voor elkaar opkomen en elkaar rugdekking geven. Maar goed, één iemand moest daar een start mee maken en dan was zij dat maar. Ze spitste haar oren vervolgens bij zijn volgende vraag. "Mhm, de meesten niet, maar ik heb de mazzel gehad om gered te worden door één van jullie medicine cats. Sindsdien probeer ik de rogues hier in de buurt op dezelfde manier te helpen."</sub>

  'Dat scheelt,' miauwde ze, 'da heb je nog weinig pech in je leven gehad.'
  Shade knikte dat hij het met haar eens was, want dat was zeker waar. Maar hij was nog niet zo oud, dus hij kon altijd nog een hele hoop pech hebben. Maar dat zien we dan wel weer, dacht Shade. Hij had er geen baat bij om daar nu al zorgen om te gaan maken.
  De zwart-witte kattin spitse haar oren bij zijn vraag. 'Mhm, de meesten niet, maar ik heb de mazzel gehad om gered te worden door één van jullie medicine cats. Sindsdien probeer ik de rogues hier in de buurt op dezelfde manier te helpen.'
  Zulke verhalen had hij nog niet eerder gehoord en Shadefeather kon zijn verraste blik niet verbergen. 'Geholpen door een Medicine Cat? Wie dan, als ik vragen mag?' Hij had er niks over gehoord van Routnose of Stallionheart, dus of ze dachten dat het niet zo belangrijk was geweest of het was een andere Medicine Cat die haar geholpen had. 'En wat voor groep dan? Ik wist niet dat Rogues in groepen leefde. Meestal leven ze alleen, toch?'

Hyzaeth keek met een rustige blik naar de Windclan warrior voor haar. Of tenminste, ze nam aan dat dit gebied van Windclan was. Ze kende de clans nog niet al te goed. Shadowclan wist ze zeker, daar kwam Acefray immers vandaan. Maar de rest? Dat was een beetje wazig. De kater leek haar band met Acefray in ieder geval interessant te vinden, want hij vroeg erover door. “Acefray, ik geloof dat hij van Shadowclan is,” miauwde de kattin met een vrolijke lach, “hij heeft me een aantal basis kruiden laten zien.” Ze trok vriendelijk met haar oren. “Ik leef in een kleine groep met andere katten die elkaar graag helpen en die het ruige leven van een rogue niet prettig vinden. We noemen onszelf de Kha’rath.”

  'Acefray, ik geloof dat hij van Shadowclan is,' miauwde de kattin met een vrolijke lach, 'hij heeft me een aantal basis kruiden laten zien.'
  Aha, Acefray. Hij had wel van de naam gehoord natuurlijk, maar verder kende hij hem niet. 'Dat is aardig van hem,' miauwde hij met een glimlach.
  'Ik leef in een kleine groep met andere katten die elkaar graag helpen en die het ruige leven van een rogue niet prettig vinden. We noemen onszelf de Kha’rath.'
   Shadefeather spitste zijn oren even. Een Roguegroep? Daar had hij nog nooit van gehoord. Hij wist niet dat Rogues ook in groepen leefden. Meestal leefden ze alleen toch? Daarvoor waren het Rogues... Maar ergens kon hij ook wel begrijpen dat ze in een groep wilde leven. Bij BloodClan wilde je zoiezo niet horen en je kon ook niet zomaar een Clan in. En Kittypet zijn, nee dat snapte hij wel dat ze dan liever gezamenlijk leefden.
  'Dat is mooi,' miauwde hij oprecht. 'Ben jij dan de Leader of zo? Én ook de Medicine Cat?' In de Tribe was ook zoiets, kon hij herinneren. Maar hier had hij het nog niet eerder voorbij zien komen.