I can do this, I think

Onderwerp: I can do this, I think wo 5 jun 2019 - 23:23

Gorsekit was moe van alle indrukken die hij de laatste tijd had gehad. Aanvaringen met andere kittens, grote katten, mosballen. Het was allemaal wel heel veel. Maar hij durfde nu wel steeds vaker uit het nest. Hij bleef dan meestal wel vlakbij zijn broer of zusjes. Of natuurlijk zijn ouders. Maar het was niet meer zo verschrikkelijk eng meer. Maar toch bleef hij voorzichtig. Net als nu. Hij was stilletjes alleen achter zijn nest aan het spelen met een kleine mosbal. Hij gooide hem steeds omhoog, rond ooghoogte, en liet hem dan weer op de grond vallen. Hij probeerde hem steeds ietsje hoger te gooien, maar hij was al eens naar achteren geschoten toen de mosbal dreigde op zijn kopje te landen. Misschien, moest hij eens proberen om de mosbal ver weg te gooien! Dan kon het nooit op zijn kopje komen. Gorsekit sloeg dan ook een keer met alle kracht die hij had de mosbal naar voren. Licht verbaasd hoe ver hij van hem vandaan rolde, waarna hij vrolijk piepje uit slaakte. Hij kon het wel!

- Deathkit eerst

Onderwerp: Re: I can do this, I think vr 7 jun 2019 - 11:10

Eindelijk! Eindelijk lag de kitten tegen haar pleegmoeder aan! En dat zonder tien keer weg gejaagd te worden, aan de kant geschoven te worden of weggejaagd te worden. Nee, deze keer vond ze het prima! De kattin had zelfs nog liefelijk naar haar geglimlacht toen ze zich tegen haar nestelde! De kitten was dan ook al spinnend en zeer tevreden in slaap gevallen, maar dat werd bruusk gestoord toen iets tegen haar aan rolde. Met een klagerige miauwtje opende ze haar ogen en keek even rond voor ze echt wakker was. Het eerste wat ze merkte was de kattin die haar waste. Hey! Eindelijk hoefde ze dat zelf niet te doen! Tevreden wou ze weer gaan legen toen haar vacht iets raakte en ze tilde haar kopje weer op en merkte de mosbal op. Haar oogjes tuurde in het rond, opzoek waar het vandaan kwam tot ze de dader vond. Oh het was van die kitten die veel kleinder was dan haar. Ze stond op en rekte zich uit en gaf haar pleegmoeder een vragende blik wie op haar beurt knikte en vervolgens rolde ze de mosbal terug naar de andere kitten.

Onderwerp: Re: I can do this, I think vr 7 jun 2019 - 11:31

Gorsekit had nog een brede glimlach op zijn kopje staan, totdat opeens de mosbal op een noodvaart terug kwam rollen. Oh jee! Maar hij had dit eerder meegemaakt, de mosbal was niet eng, het leefde niet, het zou hem niet verpletteren. Gorsekit zijn vacht kwam overeind en hij was nu bijna net zo rond als de mosbal. Hij keek de bal strak aan. Hij zou hem kunnen stoppen en weer terug kunnen gooien. Het was niet eng, het was niet eng… Maar Gorsekit durfde op het laatste moment toch niet meer en met een gilletje sprong hij opzij toen de mosbal te dicht bij hem in de buurt kwam. Gorsekit keek hem met hartslag in zijn keel na hoe het verder rolde en later tegen zijn nest tot stilstand kwam. Opgelucht haalde hij adem, waarna hij weer naar de mosbal trippelde. Zo was hij niet eng. Maar… Opeens realiseerde hij zich dat de mosbal ergens een zetje had moeten gekregen. Hij keek in het rond en zijn ogen vielen op een zwarte kitten. Had… had zij dat gedaan? Beschaamd keek hij naar zijn voorpootjes terwijl hij met één pootje aan de mosbal plukte.

Onderwerp: Re: I can do this, I think za 8 jun 2019 - 21:38

Ze hield haar kopje schuin terwijl ze toe keek hoe de mosbal terug rolde naar de katee, wie zich voorbereidde om het weer terug naar haar te rollen, maar de mosbal kwam niet terug. Integendeel. De kater ontweek het en liet het tegen zijn nestje botsen. Verward fronste ze. Waarom ving hij die niet? Ze keek naar haar moeder en nadat ze haar een kopje had gegeven draafde ze opgewekt op de kitten af. "Hallo!" Zei ze vrolijk. "Wil je niet spelen met mij? Rolde je daarom de bal niet terug?" Vroeg ze vrolijk. "Je kon hem al wel hard rollen!" Zei ze vrolijk.

Onderwerp: Re: I can do this, I think za 8 jun 2019 - 23:07

Gorsekit keek met beschaamde oogjes naar de zwarte kitten. Maar opeens kwam ze naar hem toe. Ah, help! Grosekit bleef op zijn plek staan, maar kromp ineen toen ze hard hallo zei. Hij durfde niets terug te zeggen, maar ze vroeg opeens of hij niet met haar wilde spelen. Oh nee, natuurlijk wilde hij dat wel! Hij wilde haar niet teleurstellen. Bijna meteen werden zijn oogjes waterig. Och, hij voelde zich zo schuldig. ‘J-jawel, maar…’ De woordjes kwamen piepend uit zijn keel omdat hij zijn best moest doen om niet te gaan huilen. Vechtend tegen de tranen keek hij naar de mosbal, totdat opeens de zwarte kitten zei dat hij hem al werd hard kon rollen. Oh ja? Kon hij dat? Hij.. hij had immers al een beetje geoefend. Hij keek met zijn gele oogjes op naar de zwarte kitten. ‘V-vind je dat?’ piepte hij klein, waarna hij een pootje langs zijn wangen streek. Een kleine snik kon hij niet meer onderdrukken.

Onderwerp: Re: I can do this, I think zo 9 jun 2019 - 19:57

‘J-jawel, maar…’ Piepte de kater en ze hield haar kopje wat scheef terwijl ze hem even bekeek. Hij was wel veel kleiner dan haar! ‘V-vind je dat?’ Vroeg hij nadat ze zei dat hij al wel hard kon rollen! "Ja, natuurlijk! Anders zou ie niet tot mijn nest zijn geraakt!" Reageerde ze en gaf hem een zacht kopje om hem te troosten. "Kop op! Je rolt zelfs beter dan mij!" Miauwde ze, deze keer wel minder luid als eerst. "Wil je spelen? We kunnen in de buurt van jou nest blijven als je dat graag hebt?" Stelde ze voor en glimlachte.

Onderwerp: Re: I can do this, I think zo 9 jun 2019 - 23:42

Gorsekit voelde zich meteen beter. De kitten troostte hem met een zacht kopje en een glimlachje kwam weer op zijn gezicht. Hij rolde beter dan haar? Echt, terwijl ze zoveel groter al was dan hij? Hij knipperde zijn traantjes weg en hield eens diep adem. Oké, kom Gorse, je kan dit! Hij sprong weer op vier pootjes en knikte toen ze vroeg of hij wilde spelen. ‘Ja, alsjeblief,’ mauwde hij toen beleefd. Daarna vroeg ze of ze bij zijn nest in de buurt wilde blijven. Hij keek om naar zijn veilige haven. Ja, dat zou hij stiekem wel erg fijn vinden. Dan was hij nooit ver weg mocht iets mis gaan. Hij knikte opnieuw. Oke, mosbal tijd. Gorsekit wandelde naar de mosbal en duwde hij met zijn neus op de goede plek, waarna hij de zwarte kitten aankeek. Welk spelletje wilde ze spelen?

De kater zei dat hij wel wou spelen en ze glimlachte breed. Hmm maar wat konden ze spelen? Haar ogen lichte op toen ze het wist. "We kunnen overgooien? Jij gooit naar mij en ik rol terug? En dan zal ik het vangen." Stelde ze vrolijk voor en keek hem afwachtend aan.

De andere kitten stelde een spelletje voor en hij knikte instemmend. Oké, dat kon hij wel. Hij moest het gewoon met een mooie boog naar haar toe gooien. Gorsekit pakte de mosbal tussen zijn pootjes en keek de andere kat zelfverzekerd aan. Dit kon hij heus wel! De roodwitte kitten wiebelde kort met zijn kontje van anticipatie, waarna hij een voorzichtige tik aan de mosbal gaf. Hij stuiterde een paar keer, voordat hij bij de zwarte kitten aankwam. Dat was goed! Een glimlachje sierde zijn gezichtje.

Ze rende een paar pasjes verder zodat de mosbal wat verder kon rollen en stond al stuiterend klaar. Gorsekit gooide het balletke dat een paar keer stuiterde en vrolijk ving ze en met een zachte tik rolde ze hem weer terug. Niet te hard zodat ze de kitten bij zijn nestje kon blijven. Ze wist wel dat ze ouder was en dus ook een beetje rekening met hem moest houden, maar dat vond ze wel prima. Ze vond het eerlijk gezegd wel leuk zo.

Onderwerp: Re: I can do this, I think di 25 jun 2019 - 1:07

Gorsekit piepte opgewonden toen de bal bij de zwarte kitten aankwam en een blij lachje sierde zijn kopje. Was dat goed genoeg? Vond de zwarte kitten het zo wel leuk? Oh hij hoopte het zo, hij wilde het namelijk wel goed doen. Hij wilde niet saai zijn. Hij wilde zo graag vriendjes maken die hem konden helpen. Die hij ook kon helpen. En hij was blij dat ze vlak bij zijn nestje bleven. Misschien vond de zwarte kitten hem ook wel lief als ze dat voor hem deed. Op een goede vaart werd de bal weer terug gerold. Gorsekit kreeg een vastberaden blik op zijn kopje en zodra de bal binnen bereik was sprong hij er bovenop en deed de mosbal stoppen. Yes! Het katertje greep daarna de bal weer in zijn klauwen en wierp hem weer iets harder richting de zwarte kitten, niet wetende dat hij hem compleet de verkeerde kant op gooide. Zijn poot-oog coördinatie was nog niet zo goed…

Ze grinnikte bij het zien van zijn vastberaden uitdrukking en toen hij de bal stopte piepte ze luid als toejuiching. "Ja! Goed gevangen!" Piepte ze met een trotse blik. Al snel kwam het balletje haar richting uit. Althans, dat was vast Gorse zijn bedoeling geweest. Alleen rolde hij tegen de wand van de nursery. Met een grote sprong, dook ze op het bolletje af en greep ze deze beet. In haar duik knalde ze echter met haar kopje tegen de wand aan en wat draaierig stond ze op. "Auwch" Piepte ze, maar nadat ze kort even met haar kopje schudde was het weer over en ze rolde de bal weer naar Gorsekit toe.

Onderwerp: Re: I can do this, I think do 25 jul 2019 - 1:08

Gorsekit snorde van plezier toen ze zei dat hij had goed gevangen had. Meteen werd hij dan ook wat enthousiaster in het spel. Maar de bal was niet goed gegooid, maar even dacht hij dat Deathkit de bal tóch te pakken zou krijgen. Maar ze knalde daarbij tegen de muur op! Gorsekit slaakte een geschrokken kreetje uit. Ze herstelde zich wel snel, maar Gorsekit had geen oog voor het spel meer. Hij liet de bal die naar hem toe kwam rollen links liggen en rende naar de zwarte kitten. ‘Gjaat het?’ piepte hij. Hij voelde zich immens schuldig. Meteen gaf hij zachte likjes over haar kop. Dat werkte tenminste altijd als mama dat bij hem deed.

Ze hield haar kopje schuin bij zijn woorden. Maar ze knikte al snel ja. "Niks aan de hand! Wil je verder spelen?" Miauwde ze. Misschien dat de kleine kater genoeg had met spelen, misschien ook niet. Maar zelf sliep ze wel nog veel toen ze zo klein was als hem. Nu was ze al ouder en had smze steeds meer energie en dat uitte zich rap in verveling als ze niks te doen had.

Onderwerp: Re: I can do this, I think vr 2 aug 2019 - 19:15

Gorsekit snuffelde en likte, maar Deathkit leek nog helemaal heel. Gelukkig maar! Ze zei ook zelf dat het wel goed ging, om vervolgens weer te vragen of hij verder wilde spelen. Ja, natuurlijk! Maar dan zou hij wel ietsje voorzichtiger doen. Stel je voor dat ze nóg een keer zich pijn deed. Dat zou hij zichzelf nooit vergeven! ‘Ja, ja!’ piepte hij dan ook enthousiast. Toen keek hij gedesoriënteerd waar hij de bal achter had gelaten. Toen hij die dan ook weer zag trippelde hij zo snel zijn kleine pootjes hem konden dragen naar de bal en dook erbovenop, waardoor hij een koprol maakte met de bal nog tussen zijn pootjes. Eenmaal weer op zijn rug beland, wierp hij de bal met al zijn vier pootjes weer terug richting de zwarte kitten.

Onderwerp: Re: I can do this, I think