How is it?

Nog even. Nog heel even en dan zou zijn ceremonie daar zijn. Hij had inmiddels al groen licht van alle partijen ontvangen, dus de kans was vrij klein dat hij het nog met iets kon verpesten. Natuurlijk, hij kon wel iéts bedenken dat het zou verpesten, maar hij had een belofte gemaakt aan zijn beste vriend en daar ging hij zich aan proberen te houden. Geen afspraakjes meer met knappe she-cats buiten zijn Clan. Hij zou dus opzoek moeten gaan naar een mate binnen zijn Clan. Een zoektocht waar hij voorlopig nog liever niet aan wilde beginnen. Hij wilde vrij zijn, zonder zich druk te maken over she-cats en kittens en dat soort dingen. Daar was hij toch allemaal nog lang niet klaar voor. Hij wilde gekke streken uithalen met zijn beste vriend en lol maken en daar hoorde heel dat serieuze gedoe nog niet bij. De ladies moesten maar achter hém aankomen, andersom ging het voorlopig nog niet zijn. Hij grijnsde en richtte zijn blik toen op zijn deputy, die net een vangst wist te maken. Zijn gedachten schoten terug naar enkele manen geleden, waarbij Acorndust zijn zorgen over Tallstar had gedeeld. Dat zou waarschijnlijk nog niet veranderd zijn, zeker met de laatste ceremonie niet. Een grijns kwam om zijn lippen en hij naderde zijn deputy. “Goede vangst, Acorn,” zei hij met een geniepige glimlach. “Ben je nog in bitchfights beland de laatste tijd?” Haha, wat was hij toch grappig. Vond hij zelf toch.

Hoewel Viperpaw moeite had met zijn lach in te houden, was dat voor Acorndust duidelijk niet het geval. Zijn stem was laag, maar eerlijk gezegd was Viperpaw daar niet bepaald van onder de indruk. Hij gedroeg zich precies zoals zijn mentor. Eerst de lage stem, dan het strekken – ho, ja, daar was het! – en vervolgens de verwachte vraag. “Hmm,” zei Viperpaw op een toontje alsof hij lang nadacht. “Well, hij heeft het verschillende malen geprobeerd.” Hij had echter in de gaten dat zijn deputy deze keer echt serieus was en slikte. “Geintje, Acorndust,” voegde hij er snel aan toe. Waarom moest iedereen toch altijd zo serieus zijn? Alsof er al geen ellende genoeg was met Sinclaw die vertrokken was naar StarClan weet waar en haar kittens die zich nu helemaal ellendig voelden. “Niet zo boos doen,” liet hij volgen met een pruillipje. “Is het allemaal al niet serieus genoeg?” Hij zuchtte. “Fine, fine,” zei hij terwijl hij een afwerend gebaar maakte met zijn staart. “Ik zal wel iets serieus doen voor de Clan, dan. Anders gaan jullie het alsnog verlengen voor mij om warrior te worden. Of geven jullie me een naam die geschikt voor een she-cat.” Hij keek met een verafschuwde blik naar zijn deputy, alsof hij het idee dat hij een vrouwennaam zou krijgen nog erger vond dan dat hij nog langer apprentice moest blijven. En ergens was dat ook wel zo.

Viperpaw onderdrukte een zachte zucht. Het leek er niet op dat zijn deputy grapjes ging maken. En ergens kon hij dat ook wel begrijpen, maar aan de andere kant vroeg hij zich af of de deputy niet één keer een uitzondering kon maken. Hij wist ook wel dat de tijd voor grapjes te maken achter hun lag, maar het was al de hele tijd zo serieus. En het was niet alsof hij minder loyaal was of de problemen van zijn Clan minder serieus aan ging pakken omdat hij hier en daar eens een grapje maakte. Het was gewoon Viperpaw’s manier om met stressvolle situaties om te gaan. Dat zou de bruine langharige tabby inmiddels toch ook wel moeten weten, of niet? Een vlaag van irritatie kwam bij hem op toen zijn deputy opnieuw begon over het hebben van respect. “Je weet best dat ik dat heb,” zei hij op een geërgerde toon tegen Acorndust. “En je weet ook best dat ik alles zou doen wat noodzakelijk is om mijn Clan te helpen.” Hij zei maar niets over het feit dat hij zijn Clan een beetje links had laten liggen om stiekem met Dewpaw af te spreken. Dat was nu toch al verleden tijd. Ongeveer dan. Een ongewoon serieuze blik verscheen in zijn ogen terwijl hij zijn deputy aankeek. “En geloof me maar dat mijn Clan mijn hulp zal hebben als het dat nodig heeft. In tegenstelling tot sommige katten laat ik niemand in de steek.” Hij trok met zijn oortje terwijl hij de reactie van Acorndust afwachtte.