I wish I could turn back time

Vermoeid van het patrouilleren en daarnaast ook nog jagen klom de seal point kattin de oever van het RiverClan camp op nadat ze het water tussen het camp en het vaste land had overbrugt. Ze was moe, maar zelfvoldaan. Nu moest alleen nog haar knorrende maag voldaan worden met een heerlijk stuk prooi en dan was het afgezien van de hitte een prima dagje geweest. Nieuwsgierig naar wat de andere clanleden gevangen hadden begaf ze zich richting de fresh-kill pile en wierp haar blik erop. Niet heel schokbarend was het merendeel vis, maar er lagen ook muisjes en konijnen tussen. Toch besloot Ashbrook als een echte RiverClanner te gaan voor een vis. Zorgvuldig koos ze een exemplaar uit, nam deze voorzichtig tussen haar tanden alsof het nog leefde en ze het geen pijn wilde doen, om vervolgens een rustig plekje in de buurt van de nursery uit te zoeken. Tevreden ging de kattin liggen met de vis tussen haar pootjes en blikte even om zich heen. Al enkele katten waren begonnen aan het avondmaal, maar ze spotte niet echt katten waar ze veel mee optrok.
Met haar donkere pootjes en donkere snuit trok ze de vis deels uit elkaar en werkte haar eerste hapje naar binnen waarna ze tevreden begon te spinnen. Heerlijk. Ze kon zich niet voorstellen dat de andere clans een leven moesten leiden zonder vis. Wat geluidjes bereikten haar donkere oorschelpen waardoor haar oren in de richting van de afkomst draaide, en vervolgens ook haar blik. In haar oogveld ving ze een stel spelende kittens bij de nursery waardoor ze zwakjes glimlachte. Nog zo jong en onwetend. Soms wenste ze dat zij nog eens terug kon keren naar die periode in haar leven. Ze wilde weten hoe het was om zo jong en naïef te zijn, heerlijk te kunnen spelen met je vriendjes zonder je bewust te zijn van de grote boze katten in deze wereld--maar helaas kon ze niet eens die herinneringen niet opgraven door haar geheugenverlies dat ze was opgelopen toen ze nog maar een apprentice was.

{ Eerste post Rosekit

Rosekit rende door het kamp, ze had een klein schelpje tussen haar bek. Haar poten lieten wat steentjes doen opvliegen. "Haha! je krijg me lekker toch niet" miauwde ze over haar schouder naar een wat kleinere rode kitten. Ze grijnsde, misschien was het een beetje flauw. Hij was enkel vier en een halve maan oud en zij al iets meer dan zes manen. Langzaam verminderde ze het tempo, en de andere kitten kwam steeds dichterbij. Zijn staart zwaaide wild achter hem aan. Toen hij bijna bij haar was hoorde Rosekit een moederkat luid miauwen en de rode kater miauwde Rosekit tot ziens. Snel rende hij naar zijn moeder. Rosekit stampte vrolijk door richting de nursery, met nog steeds het schelpje tussen haar tanden. Trots huppelde ze door het kamp. Eenmaal bij de nursery aangekomen zag ze een krijger een grote vis eten. Misschien wou ze samen wat eten? Voorzichtig liep ze op de kattin af. Ze kende nog lang niet alle krijgers uit het kamp. De gene die ze kende waren aardig, gelukkig, maar toch. Rosekit was niet zo Naïef. H-Hoi, mag ik misschien bij je komen eten?" vroeg ze stamelend. Ze had eigelijk enkel contact gehad met familie. Haar oudere zus, haar moeder en andere moederkatten. Maar nooit echt "vreemde" krijgers. Met smekend oogjes wachten ze op antwoord van de kattin.

Met een liefkozende blik had de krijger toegekeken naar de spelende kittens, wensend terug te kunnen keren naar die tijd, maar wetend dat het niet mogelijk was. Nooit zou ze herinneringen hebben van toen ze ook nog maar een klein roekeloos pluizenbolletje was. Jammer, maar ze moest er mee leren leven. Een van de kittens werd teruggeroepen door een moederkat, waardoor de overduidelijk oudere van de twee overbleef. Ashbrook vermoedde dat deze kitten bijna haar apprentice naam zou mogen ontvangen, afgeleid van haar grootte. Net toen de gradiëntkleurige kattin van plan was verder te eten zag ze vanuit haar ooghoeken hoe de zwarte kitten voorzichtig, maar op haar hoede, op Ash af kwam lopen. Nieuwsgierig keek ze haar met haar ijsblauwe ogen aan, benieuwd wat het dappere katje van haar wilde. “H-Hoi, mag ik misschien bij je komen eten?" klonk het stamelend terwijl een paar smekende geelgroene kraaltjes haar aankeken. Hoe kan de krijger daar nou nee tegen zeggen? Het betekende echter niet dat ze er niet een beetje omheen kon draaien om het katje te plagen. “En mag dat wel van je moeder? Zomaar met vreemde krijgers eten?” sprak de kat uit terwijl ze de amuserende ondertoon in haar stem probeerde te onderdrukken. De meeste kittens konden er niet tegen als je ervan uitging dat ze nog zo afhankelijk waren van hun moeder, vooral niet als ze ouder waren. Ash was wel benieuwd naar het karakter van dit katje. Was het een dappere tegenspreker, of een brave ja-knikker omdat ze tegen een oudere en vreemde krijger sprak?

“En mag dat wel van je moeder? Zomaar met vreemde krijgers eten?" vroeg de kattin met een lichte ondertoon. Daar moest Rosekit even overna denken. Het zou haar waarschijnlijk toch niet zo veel uitmaken. Vooral niet nu Rosekit al 6 maanden is. Maar ze vertrouwde deze kattin wel. Ze had een lief gezicht vond Rose. Ik denk van wel! miauwde ze, nu wat zelf verzekerder. "Mijn moeder vind het vast niet erg. Ze is even jagen, en ze laat me wel wat vaker alleen," terwijl ze wel zelfverzekerd klonk was ze nog wel een beetje nerveus. Ze hoopte stiekem niet dat de kattin het door had. Ze wou niet overkomen als een bange kitten.

Geamuseerd keek de kattin toe toen ze een lichte twijfel zag ontstaan in haar ogen. Nieuwsgierig naar wat haar antwoord zou zijn wachtte de she-cat geduldig af, ze zou de kleine niet opdringen. Nadat de kitten even had kunnen nadenken sprak ze vastberaden dat ze dacht dat het vast wel zou mogen van haar mama, blijkbaar liet de moederkat de kitten wel vaker alleen. Niet heel gek, vond Ashbrook. Ze zag er immers een stuk ouder uit dan de gemiddelde kitten, het zou haar niets verbazen als ze binnenkort -paw als suffix kreeg. Misschien werd ze wel haar eigen apprentice aangezien Ash had aangegeven dat ze er weer klaar voor was om mentor te worden. “Nou, als je het écht zo zeker weet dat het mag van mama, dan vind ik het goed” sprak ze met een speelse knipoog. “Maar niet bij mij aankloppen als je problemen krijgt met je moeder” grinnikte ze waarschuwend om vervolgens een stukje van haar vis af te trekken en naar binnen te werken. “En, kun je al helemaal zelfstandig een vis ontleden en opeten?” vroeg de kat nieuwsgierig, benieuwd of de moederkat haar hier nog bij hielp of haar aan haar lot overliet in dit aspect. Zelf had ze nog nooit kittens gehad, dus ze wist niet echt hoe de queens dit precies aanpakten.

"Daar zorg ik wel voor hoor" een klein glimlachje ontstond in haar gezicht. "Ik ga even snel wat prooi halen." soms, heel soms nam ze wat prooi. Een kleine vis of een muisje. Nooit grote konijnen of zo iets. Dat zou ze nooit opkunnen. Ze moest er niet aandenken een grote vis naar binnen te werken. Ze schudde met haar koppie en draaide zich om richting de prooien stapel. Wat loom stapte ze richting de berg. Kieskeurig keek ze naar de heerlijke verse prooi. Ze besloot voor een wat klein visje te gaan. Voorzichtig pakte het glibberige beest in haar bek en rende snel terug naar Ashbrook. "Igh gheb laam blast een vlisjes geplakt" murmelde ze met de vis nog steeds in haar bek. Ze ging liggen naast de oudere kattin. wat gespannen nam ze een hapje van het visje.

Nadat Ashbrook het jonge katje de toestemming had gegeven dat ze wel samen met haar mocht smikkelen van een heerlijk stukje prooi draaide het katje zich om nadat ze gemeld had dat ze haar eigen stukje prooi ging halen. Ash keek even toe hoe het katje bij de hoop stond, zoekend naar een stukje prooi dat haar zinde. Zelf nam de kattin ook nog een hapje van haar vis voordat de kitten trots terug kwam lopen met een kleiner formaatje visje in haar bek; in proportie precies goed. Ze murmelde wat met haar mond vol waardoor Ashbrook haar geamuseerd aankeek. Ze verstond werkelijk niks ervan, het ging in ieder geval over vissen maar verder kwam de RiverClan krijger niet. De seal point gaf haar grinnikend een speelse duw tegen haar zijde. "Niet met je mond vol praten eh, verstond er helemaal niks van" lachte ze zachtjes. Het was niet aan haar om de kitten op te voeden, maar ze wilde wel graag weten wat het katje had gezegd.

Onderwerp: Re: I wish I could turn back time