We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Re: At the waters edge di 12 mei 2020 - 1:47
Ze miste, maar dat kwam waarschijnlijk omdat Falconpaw dit al had verwacht. Hij vroeg haar dan ook of dit alles was wat ze kon en ze schudde haar kop. "Nee, natuurlijk niet." Sprak ze met een glimlach en rolde weg van hem toen hij bovenop haar probeerde te springen. Ze kwam snel overeind en probeer onder Falconpaw te duiken om hem daarmee uit balans te proberen te krijgen. Hopelijk zou dat lukken, want dan zou het makkelijker worden om bovenop hem te springen.
Onderwerp: Re: At the waters edge do 14 mei 2020 - 16:37
My mercy prevails over my wrath
♡
Hah, het voelde toch even goed om te weten dat hij dit soort dingen nog kon ontwijken. Hij was dan wel jonger dan de poes: maar zijn instinct was hierbij echt een key point. Jagen kon hij niet, maar gelukkig waren zijn vechtinstincten aardig goed ontwikkeld. Daar trok hij met dit soort dingen echt veel voordeel uit. Hij was dan misschien niet de sterkste vechter, maar hij was een slimme vechter. Gebruikte zijn atletische vermogen om goed te kunnen vechten. ”Nee, natuurlijk niet.” sprak zijn pleegzusje toen hij vroeg of dat alles was wat ze kon. Ze dook onder hem, waardoor hij even voor een moment zijn balans wat verloor en met zijn staart probeerde om zijn balans wat meer te vinden. ”Heh, slim!” sprak hij met een grijns tegen de poes.
Onderwerp: Re: At the waters edge zo 31 mei 2020 - 20:24
Ze merkte dat de ander iets uit balans kwam en probeerde hem nog een extra zetje te geven om hem hopelijk naar de grond te krijgen. Ze merkte namelijk op dat hij wel probeerde te balanceren met zijn staart. Deze keer probeerde ze haar poot dan ook om een van zijn achterpoten te wikkelen en die onder hem uit te trekken. Als dat zou lukken, dan zou ze bovenop hem proberen te springen en hem tegen de grond drukken.
Onderwerp: Re: At the waters edge di 2 jun 2020 - 22:59
Oef. Het gebeurde allemaal zo snel dat hij opeens zo op de grond lag voordat hij het überhaupt door had. Het was duidelijk dat de ervaring het overwon van de brute kracht, iets wat hij niet zo snel zag gebeuren eerst. Maar nu bleek wel weer dat ervaring echt wel een pré was om te hebben. ”Oof.” sprak hij dan ook toen hij met een klap op de grond belandde. Hij was nog wel zo goed bezig geweest! Maar nog niet goed genoeg. Ooit zou hij dat wel zijn en dan zou hij haar laten zien! ”Ik geef me over!!” hij wist wanneer hij zich over moest geven, hij zou dit gevecht niet winnen. Hoe graag hij het ook zou willen dat hij dat wel kon.
Onderwerp: Re: At the waters edge vr 12 jun 2020 - 2:28
Het lukte haar deze keer! Een klein triomfantelijk geluid kwam uit haar keel en toen Falconpaw zich ook daadwerkelijk overgaf begon ze te spinnen, terwijl ze van hem afstapte. "Ooit moeten we dit nog een keer doen." Hij zou ouder worden en er meer van leren tenslotte, dan zouden ze kunnen testen hoever ze gegroeid zouden zijn. "Dan kunnen we zien hoeveel verder we zijn." En dan zouden ze elkaar ook kunnen helpen met beter worden, dat kon bijna niet anders.
Onderwerp: Re: At the waters edge di 23 jun 2020 - 2:07
Het was haar gelukt, ze had dit stoeigevecht gewonnen. Maar de volgende keer ging hij toch echt wel winnen hoor! Daar was hij op gebrand. Hij zou heel hard trainen en dan zou ze gaan zien dat hij van haar kon gaan winnen! Ze zou niet voor altijd het voordeel hebben van ouder zijn, nee, hij zou haar een keer gaan inhalen. Dat wist hij zeker. ”Ooit moeten we dit nog een keer doen.” klonk er dan ook af van zijn pleegzusje, waarop hij instemmend knikte. ”Dan kunnen we zien hoeveel verder we zijn.” Hij kon het niet laten om uitdagend naar haar te glimlachen. Nee, die uitdaging ging Falcon zeker niet uit de weg hoor, dat was iets waar hij van zou gaan genieten. ”Precies, de volgende keer zal jij degene zijn die zich moet overgeven!” sprak hij met een brede glimlach op zijn snoet. Daar was hij compleet overtuigd van. Want hij zou zelf niet zomaar opgeven. Hij duwde zijn lichaam overeind, waarna hij het zand van zijn vacht af schudde. ”Dan ga ik maar snel weer trainen, want anders haal ik je niet in!” sprak hij met een brede glimlach tegen Mint, waarna hij even een keertje naar haar knikte en een paar stappen verder zette. ”Ik zie je bij de sharing tongues! Dit was leuk!” sprak hij nog even blij en enthousiast, voordat hij weg rende. Tijd om harder te gaan trainen, dat was zeker.