Tails in a knot

Overal waar je keek waren er wel kittens in de weer. Een paar rende achter elkaar aan, andere waren met mosballetjes aan het spelen. Saffronkit had geen zin om de standaard spelletjes te spelen, hij wilde eens wat anders proberen, iets nieuws ontdekken. Zonder te kijken waar hij heen ging, banjerde de rode kitten wat doelloos door de nursery heen tot hij de uitgang bereikt had. Hij snelde zich naar buiten waar hij begroet werd door de zonnestralen. Al snorrend ging de kitten rustig in de zon zitten tot zijn oortje wat rare woorden opvingen. 'Je... zen worden?' De kitten schudde verbaasd zijn hoofdje en begon nieuwsgierig te worden naar wat er gaande was. Hij maakte aanstalten om richting het stemgeluid te lopen toen zijn veer achter zijn oortje vandaan viel. Hij had de vorige keer al zoveel moeite gehad om de veer achter zijn oortje te krijgen en besloot zijn missie te onderbreken. Met zijn veer voorzichtig in zijn bekje geklemd huppelde hij terug de nursery binnen en liep bijna tegen soundkit aan. Hij legde snel zijn veer neer. "Hey Soundkit!" sprak het rosse katertje enthousiast terwijl hij nog een keer snel naar zijn veer keek. "Zin om mee te gaan op onderzoek? Iemand had het over 'zen', en ik vraag me af wat het is." Hopelijk wilde de witte kitten weer mee op onderzoek! Plots bedacht Saffronkit dat zijn veer nog steeds op de grond lag en keek weer naar Soundkit. "Zou je me eerst willen helpen om deze weer achter m’n oor te krijgen?"

Het witte poesje had rustig, nee, verveeld in de Nursery gelegen. Natuurlijk waren er om haar heen hordes met kittens aan het spelen en stoeien, maar ze was of te verlegen om te vragen of ze mee mocht doen of ze was te klein. De grote, oudere kittens speelden veel te ruw. Dat vonden de queens dan en eigenlijk was Soundkit het daar ook wel mee eens. Als ze ze geen eens durfde aan te spreken om mee te doen dan twijfelde ze zeer of ze het ruwe spel wel mee durfde te doen. En dus lag ze in haar nest, haar blauwe oogjes verveeld voor haar uit starende. Al namen deze echter vrij snel een verbaase blik aan toen ze een bekend, pluizig rood figuur op haar af zag komen. Saffronkit. Hij was haar enige echte vriendje hier, alhoewel, Blackkit was dat misschien ook. Maar moest die nu niet onderhand apprentice zijn. Met een klein schokje realiseerde ze zich dat Saffronkit ook al een stuk ouder was als haar. Zou hij ook al snel apprentice worden. Ze hoopte van niet, dan zou ze haar vriendje kwijt zijn voor een paar manen. Toch, die angsten werden naar achteren geduwd toen hij vrolijk aan kwam rennen, veer in zijn bekje en pretoogjes op haar gericht. Hij legde zijn veer neer en vertelde haar over iemand die iets over een 'zen'  had gezegd en dat hij nu samen met haar op onderzoek uit wilde. Echt? Met haar? Gauw knikte ze, voordat Saffronkit zijn gedachten kon veranderen. Hun eerste zoektocht naar de veer was leuk geweest, albeit koud en nat. Toen waren ze ook vrienden geworden. "Dat lijkt me erg leuk!" Nouja, ze wist niet of het leuk ging worden. Ze wisten immers beiden niet was een 'zen' was en straks was het iets stoms of gemeens. Maar zou hij haar dan weer beschermen netzoals bij die boze apprentice? Want dat was wel erg dapper geweest, en lief. Was dat dan wat vrienden deden? Soundkit wist het niet zeker, want ze had nog nooit eerder vrienden gehad. Toch, ze schrok op uit die gedachten toen hij haar vroeg zijn veertje weer achter zijn oor te helpen. Ze knikte met een glimlach op haar gelaat. Dat was de veer die ze vorrige keer zo hard te pakken hadden proberen te krijgen, als ze het goed had. Ze pakte hem voorzichtig op tussen haar tandjes en positioneerde hem achter het oor van Saffronkit. Maar..."Waar was je toen je over die gekke 'zen' hoorde?" Besloot ze hem te vragen. Dat was immers een goede plek om hun zoektocht te starten.

Een grote glimlach verraadde zijn blijdschap toen Soundkit instemde om mee te gaan. Hij kon zich nog net inhouden op van pootje tot pootje te huppelen toen de witte kitten zijn veertje oppakte. Het rosse katertje boog zijn hoofdje voorover zodat Soundkit deze veer makkelijker achten zijn oor kon plaatsen. Nu de veer weer veilig achter zijn oortje zat kon de kitten zich niet meer inhouden en huppelde luid spinnend om Soundkit heen en wees met zijn staart naar de opening in de nursery muur. "Ik was buiten van de zon aan het genieten toen ik iets over de zen hoorde op de open vlakte. Als we snel zijn kunnen we misschien aan andere katten vragen wat zen is!" Hij keek snel nog even om naar Soundkit of ze al in beweging was en langzaam huppelde hij richting het zonnige grasveld waar hij zojuist nog van de zon genoten had.

Saffronkit vertelde dat hij buiten in de open vlakte was geweest toen hij dat rare woordje hoorde en dat ze als ze snel waren het misschien nog na konden gaan vragen. Ze knikte enthousiast en rende hem achterna, een klein glimlachje op haar gezicht toen ze zag dat zijn pas in een huppel over was gegaan. Als iemand huppelde waren ze blij en dus moest ze Saffronkit blij hebben gemaakt door met hem mee te gaan op een nieuw avontuur. Ze liet haar blauwe oogjes even rondgaan, in de hoop iets geks te zien wat op de 'zen' zou kunnen duidden. "Uh, waar beginnen we?" vroeg ze. Soundkit had niet echt heel veel zin om op alle grote warriors af te gaan en ze te storen met hun dagelijkse bezigheden, maar haar vriendje leek daar geen problemen mee te hebben. Misschien was het maar goed dat ze vrienden was geworden met de rode kitten, want hij leek haar zeker wat meer naar de sociale kant van het clanleven te trekken. Iets wat ze op haarzelf zeker nooit zou zijn gaan trotseren voor plezier.

Saffronkit begon luid te snorren toen zonnestralen zijn pels verwarmde. Hij was geneigd om weer te gaan zitten en de rest van de dag geen poot meer te verzetten. Snel schudde de kitten deze gedachten van zich af toen het witte poesje had gevraagd waar ze zouden beginnen. De kitten keek wat gehaast rond of hij warriors of misschien apprentices in buurt zag, Een enkele elder lag net buiten de elder's den in de zon waar ze aan konden vragen wat "zen" betekende, maar het rosse katertje wist ondertussen wel beter. Een elder uit zn schoonheidsslaapje halen betekend enkel en alleen maar ellende. "Zullen we naar de open vlakte toe gaan en kijken of daar warriors zijn die het weten?" vroeg Saffronkit.

Ze had wel gemerkt dat Saffronkit aan het snorren was geweest. Vast door de zon, dacht ze, want zelf vond ze die ook aangenaam. Maar ze hadden een missie; uitzoeken wat 'zen' was. En dat zouden ze doen ook dan en niet gaan zonnen voor de nursery. Al liet ze de leiding vandaag aan de oudere kitten over. Hij stelde dan ook voor om naar de open vlakte toe te gaan en een warrior te zoeken. Oh. Warriors waren toch nog wel een beetje intimiderend voor Soundkit. Ze waren zo groot en zij zo klein en het hielp ook niet dat ze eigenlijk geen goede ervaringen had gehad met warriors. Toch, ze had geen beter idee en ze hoopte dat vast niet iedere warrior gemeen of iets zou zijn. "Dat klinkt als een plan," vertelde ze hem en ze probeerde Saffronkit een glimlachje te schenken. Hij was haar eerste vriend die ze had gemaakt en hij was veel vaker de nursery uit geweest. Ze koos er dus voor om hem te vertrouwen een aardige, niet zo enge warrior te vinden voor het om het te vragen.

Geduldig wachtte het rosse katertje op een antwoord van Soundkit terwijl hij ondertussen heerlijk van de warmte genoot. De kleine kitten stemde in dat het als een plan klonk en schonk hem een geforceerd glimlachje. Een brok schoot in Saffronkits keel toen hij merkte dat het niet Soundkits normale glimlachje was. Had hij haar gevraagd mee te gaan terwijl ze dit totaal niet wilde? Had hij iets stoms voor gesteld en accepteerde zijn vriendje het maar gewoon ook al vond ze het een dom plan? Met kleine pasjes liep Saffronkit naar de witte kitten toe en drukte voorzichtig zijn neusje tegen de hare aan. "Als je iets anders wilt doen kan dat natuurlijk, ik wil je niks laten doen wat je niet leuk vind. Hij deed snel een stapje achteruit, kuchte en volgde met zijn oogjes een vogel die over vloog. "Zullen we dan maar?" vroeg het katertje met een vriendelijke stem terwijl hij een paar passen richting de open vlakte zette.

Safronkit liep op haar af en drukte voorzichtig zijn neusje tegen de hare, waarna hij vertelde dat ze ook iets anders konden doen als ze het niet leuk vond. toen hij een stapje naar achteren had genomen schudde ze gauw haar kopje. "Ik- ik vind het wel leuk, maar warriors zijn een beetje eng," hakkelde ze zachtjes als een antwoord op zijn voorstel. Ze wist meteen dat hij het raar zou vinden, want warriors hoorden de clan te beschermen. Maar iedere ervaring die ze had met een warrior was niet vrolijk geweest. Met Amberhunt was ze ook heel timide geweest, ook al wilde hij alleen maar met haar praten. Toen haar vriendje dan ook vroeg of ze dan maar zouden gaan knikte ze. Ja, ze vertrouwde hem en ze wilde met hem spelen vandaag. Het witte poesje volgde hem kort nadat hij enkele stappen richting de open plek had gezet. "Jij kan vast wel een niet enge warrior voor ons vinden." Dat hoopte ze tenminste. Misschien waren er wel alleen maar enge warriors. Dat zou niet leuk zijn.

"Warriors zijn groot en sterk, ik kan best begijpen dat je ze eng vindt," stelde Saffronkit haar gerust. Hij had net een paar stapjes richting de open vlakte gezet toen Soundkit nog wat zei. "Jij kan vast wel een niet enge warrior voor ons vinden." Wat zou Soundkit eng vinden? "Ik zal ervoor zorgen dat warriors je niks zullen doen!" bracht het katertje uit terwijl hij van pas versnelde. Op de openvlakte waren heel veel katten aanwezig. Zowel warriors als apprentices, schatte Saffronkit, waren aanwezig. Snel richtte het katertje zijn aandacht naar Soundkit. "Ik ben bij je, ze zullen je niks doen. Hij had het amper uitgesproken of hij merkte op dat alle katten deden wat hen opgedragen werd. Nieuwsgierig keek de kitten rond en zag niemand anders dan Tallstar voor de groep zitten. Zou dit dan  een van de beroemde yoga lessen zijn? Een twinkel verscheen in zijn ogen en de het rosse katertje maakte aanstalten om richten zijn leider toe te lopen.

Saffronkit zei dat hij begreep dat ze warriors eng vond omdat ze zo groot en sterk waren, maar hij was niet bang voor ze! Hij was stoer en durfde zomaar alles. Ze was trots dat ze hem had kunnen bevrienden, met hoe terughoudend zij was én hij stopte altijd om te kijken of ze het wel leuk vond en alles goed was. Hij was echt het allebeste vriendje wat ze had kunnen wensen. Daarom vertrouwde ze ook zijn ordeel om een niet enge warrior te vinden. Hij vertelde haar dat ze haar niets zouden doen, maar ervaringen met warriors lieten haar daarover twijfelen, toch voelde ze haarzelf wel een stuk dapperder met de oudere kitten aan haar zijde. "Ik ben bij je, ze zullen je niks doen." Herhaalde Saffronkit en toen Soundkit opmerkte dat niemand boos op hen afkwam, begon ze hem meer te geloven. Was het echt omdat hij bij haar was? Ze nam het zekere voor het onzekere en bleef dicht bij hem. Zo zouden ze haar niets doen, dat had Saffronkit gezegd! Eventjes zaten ze daar heerlijk rustig, maar toen stond hij ineens op en Soundkit keek hem verward aan. Had hij een warrior gevonden om aan te spreken? Of had hij iets anders interessants gezien? "Wat ga je doen?" Vroeg ze hem, lichtelijk nieuwsgierig naar wat hem zo abrupt op had laten staan.

De kitten was net op zijn pootjes gesprongen en twee stappen richting hun leider gedaan toen Soundkit hem vroeg wat hij ging doen. "Onze leader, Tallstar, is vast heel slim. Hij moet toch weten wat 'zen' betekent? Ik zal de vraag stellen! kwam enthousiast uit Saffronkit’s bekje. Met zijn staartje hoog in de lucht liep hij haastig richting Tallstar. Eenmaal binnen hoor afstand van hun leider duwde Saffronkit nog eens voorzichting zijn hoofdje tegen die van de witte she-kit aan en schraapte iewat ongemakkelijk zijn keeltje. "H... Hoi Tallstar" bracht hij voorzichtig uit. "Weet jij toevallig wat zen is?

Saffronkit draaide zich terug naar haar toe en vertelde haar hoe Tallstar vast heel slim was en hij zeker wel moest weten wat 'zen' betekende. Tallstar? Haar oogjes werden groot en ze wilde eigenlijk haar kopje schudden, want ze konden toch niet zomaar de leider gaan lastig gaan vallen! Maar haar vriendje vertelde al vrolijk hoe hij de vraag zou stellen en voordat ze kon antwoorden liep hij met zijn staartje hoog de lucht in naar Tallstar toe. Soundkit zag niet anders te doen dan hem te volgen met voorzichtige stapjes. Ze was erg nerveus, want straks zou hij boos op hen worden en dan zaten ze in de problemen. Dat wilde ze helemaal niet! Niet voor haar en niet voor Saffronkit. Toch, toen hij kort zijn kopje tegen de hare duwde, verlieten tenminste een paar van de zenuwen haar lichaampje. Saffronkit schraapte daarna zijn keel en stelde zijn vraag, maar Soundkit zei niet en ze deed ook niets, ze keek alleen met grote ogen toe. Zouden ze een antwoord krijgen of zouden ze worden weggestuurd omdat ze hem tijdens iets belangrijks hadden onderbroken?