WHO IS THE REAL GLORIA BORGER??

Soundkit was eens niet van de rest afgezonderd, maar meespelen deed ze ook niet echt. Ze hield niet van het ruige geduw en getrek dat met de meeste spelletjes van de kittens rond haar leeftijd meekwam. Ze was dan ook aan de kant gaan zitten en gaan kijken naar hoe de anderen speelden. Het was niet dat ze echt buitengesloten werd, maar als ze meedeed in het spelletje leek het altijd wel alsof ze haar toch niet zo leuk vonden, ondanks wat ze ook zeiden. Misschien zag ze wel spoken, misschien dacht ze allemaal maar dat het zo was, maar toch zat ze hier alleen. Dat was...tot er ineens een grote kattin voor haar stond met een glimlach op haar gezicht. Ze had een vriendelijke stem, maar Soundkit kon het niet helpen om een stapje naar achteren te zetten. Dit was een warrior en tot nu toe had ze geen goede ervaringen met warriors. Ze hadden konijnen op haar gegooid, haar gemeen er ingeluisd om iets te doen of dat ze anders straf zou krijgen en sinds dien was ze er een beetje bang voor. Amberhunt, de rosse warrior die haar buiten de nursery had gevonden, was dan redelijk okay geweest, maar hij had haar niet helemaal vertrouwd dat ze in het kamp zou blijven. "I-ik, uhm...Ik ben Soundkit," bracht ze hakkelend uit, haar oogjes op de grond gericht. Ze kon haast de schaduw die de kattin, Soundwave, over haar heen kaatste wel voelen.

Ze hield gewoon niet van warriors, ze waren eng en bijna altijd gemeen. Waarom wilde deze persé met haar praten? Gelukkig gleed de schaduw nu langzaam van haar af, maar het gezicht van de kattin was nu een stuk dichter bij. Ze probeerde vast haar blik op te zoeken, maar Soundkit hield haar oogjes statig op de grond gerricht. Ze wilde niet dat de kattin zag dat ze bang was. Want straks zou ze het door gaan vertellen en dan zou ze geen apprentice mogen worden. Dat was haar grootste angst op het moment, want dat zou ze haar beste vriendje nog langer moeten missen. Ze wilde gewoon dat Saffronpaw weer terug kon komen naar de nursery. Ze hadden altijd zoveel plezier gehad en hij had haar ook altijd beschermd van de grote, enge warriors. Maar op dit moment leek de warrior niets van haar te willen behalve een antwoord op haar vraag. De vraag of ze het voorvoegsel Sound leuk vond? Zonder na te denken lichtte ze haar kopje verward op. Wat was dat nou weer voor rare vraag? Soundkit had er nog nooit over nagedacht, want het was toch gewoon haar naam, netzoals Timekit de naam van haar broertje was. Ze kon hem niet veranderen en zo erg was hij nou ook niet echt, want sound, dat betekende toch geluid? "Uhm, hij is wel normaal?" Reageerde ze zwakjes.