A beautifal night

Het is donker, stik donker in de bossen. Op sommige momenten hoor je vogels fladderen, vleermuizen schreeuwen. En een uil zijn geluid maken. Het ritselen van de bladeren, in de koude wind. De maan was voor deze nacht, niet aan de hemel te zien. Het was new moon. Een nieuwe maan, in een starten van begin.
Stormtail. Hij sliep, droomde over betere tijden, over slechtere tijden. Hij zag flitsen en herinneringen, we worden megevoerd in de woelende Stormtail, slaap word op ons hoofd gedrukt...

The sky was bleu, the sky is bleu. Stormpaw zit ingedoken naast de leerlingen den. Zijn kop hangt treurig omlaag. Hij staart niets zienend naar de grond. Dan kijkt hij met zijn ambere ogen omhoog, hij staat voorzichtig op. Het is net alsof de jonge Smokepaw(tear) door het kamp loopt. Rustige kalme passen. Maar behoedzaam, zijn blik schichtig heen en weer trekkend over zij n loopgebied. Hij pakt een muisje van de prooi hoop. Als hij opkijkt, ziet hij het licht van de zon. Maar een grote schaduw verduisterd het licht. Een volwassen warrior staat er voor hem, maar staat hem vol walging aan te kijken. '' Hmpf.. '' blaast de kater honend. De kater is roodgestreept. Stormpaw krimpt verlegen in één. Maar de kat slaat al geen acht meer op hem. Hij draait zich arrogant om, en loopt weg met voedsel in zijn bek. Een opgelucht zuchtje ontsnapt uit Stormpaw,s bekje. Daarna pakte hij zijn muis die hij had laten vallen. Als hij zich omdraait, loopt hij bijna tegen de grote Crookedstar aan. De kater is al wat seizoenen leider, maar gelukkig wel vriendelijk. Met een schuldige blik kijkt hij zijn leider aan, die grinnikte goedhartig. Met zijn neus duuwd hij Stormpaw rustig richting de leerling eet plaats. Verlegen kijkt Stormpaw om, maar Crookedstar is al bezig met andere dingen. Hij vervolgd zijn weg met trillende pootjes. Maar voordat hij bij zijn plek is aangekomen, hoort hij een sinister gelach. Verschrikt krijgt hij grote ogen. [i]'' Heey Stormpaaww!!...'' Het zweet breekt hem uit, angstig kijkt hij over zijn schouder. Daar staat Brackenpaw. Een subtiele, maar gemene grijswitte kater. Samen met Brownpaw een bruine domme kater. En Mousepaw, een zwart witte langharige poes met prachtige gele ogen. Stormpaw draait zich om. Hij voelt zich nog kleiner en nietiger. ''Geef dat muisje maar hier mietje, ik had die uitgekozen.'' Stormpaw slikt. ''Okee.. Als jij het had uitgekozen.. '' Zijn ogen kijken op naar Bracklepaw. De kater staat triomfantelijk naar hem te glunderen. ''Nou komt er nog wat van?! Geef hier!'' Stormpaw krimpt nog verder in elkaar, hij durft geen vin te veroeren. Hij laat langzaam zijn bek open gaan, en laat het dode diertje vallen. Lomp komt Brownpaw aanwaggelen, en pakt het weg. ''Ga nu maar weg lozer! haha!'' Opeens hoort Stormpaw een zoete stem. ''Hou nou toch eens op met die stomme grapjes van je Brackenpaw! Je bent niet grappig, zie je dan niet dat je hem pijn doet? Mousepaw staat hem kwaad aan te kijken. Brackenpaw draait naar haar toe ''What? neem je het op voor die muizenbrein? ga dan maar naar hem toe! je bent toch niks waard Mousepaw, lelijk misbaksel.'' Gekwetst deinst Mousepaw achteruit. Stormtail zegt bibberig. ''La-laat h-h-haar met rrust.'' maar Brackenpaw schraapt met zijn achterpoten over de grond. Daardoor krijgt Stormpaw aarde over zich heen als een hoopje uitwerpselen. Mousepaw slaat met haar klauw tegen Brackpaw,s gezicht. Er verschijnt bloed op. Tranen verschijnen op zijn verbaasde ogen. Zij lip trild, hij begint te schreeuwen ''MAAMAAA!! Mousepaw heeft me gekrabd!!'' Jankend en schreeuwend rent hij over het veld met Brownpaw op zijn hielen. Mousepaw blijft lachend achter samen met Stormpaw. Stormpaw kijkt verwondert zijn pestkop na. Daarna kijkt hij in de vrolijke ogen van Mousepaw. Een kleine glimlachje verschijnt op zijn lippen...

Stormtail ligt met zijn kop op zijn poten. Hij zucht terwijl hij zijn ogen nog dicht heeft. Hij denkt aan de patrouille die hij straks moet organiseren, en andere clan taken. De kou grijpt terug in zijn vacht, als hij het gevoel van bewustzijn terug krijgt. Slaapdronken opent hij zijn ogen en tilt zijn kop op. Als hij een paar keer met zij ogen knipperd, ziet hij dat het nog helemaal geen ochtend is. De sterrenhemel, en de zwarte nacht. Als Stormtail goed kijkt ziet hij, dat het bos is nog in de greep is van de nacht. Hij gaapt even, zijn tanden op rij te zien in zijn bek. Daarna ziet hij Mousefur. Zijn partner heerlijk opgerold in haar nest. Hij glimlacht, en denkt aan zijn vreemde droom. Ondertussen staat hij op en loopt de den uit. Hij heeft toch geen slaap meer. Maar die droom, het was een stukje van zijn verleden. Iets wat hij was vergeten. Met trage passen loopt hij voort over het veld, vlak bij het riet aan de zijde van het kamp, gaat hij rustig zitten. Zijn blik dwaalt omhoog, naar de sterrenhemel. Brackenfur.. of te wel, Brackenpaw. Het was zijn grootste pestkop geweest. Zijn kwelling in alle nachtmerries. Al vanaf dat Stormtail kit was geweest hadden ze elkaar niet gemogen. Maar het lot had beslist, en Brackenfur laten sterven aan een aanval van een das. Stormtail was er niet bij geweest. Was niet blij om zijn dood, maar had er ook geen traan om gelaten. De kater was veel ouder dan hem geweest. Maar had Stormtail gemaakt zoals hij nu was, een wijze kater die verder keek dan zijn neus lang was. Hij blik gleed langs de sterren, hij wist dat Brackenfur ergens daar boven was. Een ijskoud briesje waaide door zijn lange vacht. Zijn blik gleed nu weer naar beneden, de leiders den. Crookedstar. Had gezien dat Stormtail wel degelijk iets waard was geweest. Hij bewonderde zijn leider. En nu, hij was de deputy van de clan, op de ceremonie had hij graag het gezicht gezien van Brackfur. Maar hij jaagde toen al met de Starclan. Stormtail slikte, en slaakte een zucht. Vroeger was hij zo anders. Gelukkig was nu alles ook anders. Eindelijk helemaal goed. maar opeens, hoorde hij het geluid van geritsel in de bosjes. Waarschijnlijk een kat die ook n iet meer kon slapen, of van hem was wakker geworden. Hij hoopte dat het, het laatste niet was. Stormtail was niet graag iemand tot last. Al wist hij dat de clanleden het nu niet meer erg vonden. Rustig wachtte hij af, op antwoord van de geluiden in het duister.



*Iedereen is van harte welkom *

In het nest tussen die van zijn vrienden lag ze zwart witte krijgskat rond te draaien. Hij kon maar geen goede houding vinden om in te slapen. Niks zat hem de laatste tijd mee. Hij had door deze zware tijd iets geleerd; Love is a lie, dont believe in it. The only thing it can do is breake your heart... Hij wist dat het ergens niet klopte, maar in zijn even wel. Liefde had hem altijd al dwarsgezeten. Hij had nooit liefde gekregen van zijn vader en moeder die hem ergens in het territorium hadden achtergelaten inn de hoop hem laten sterven. Gelukkig had een voorbijkomende patroulle die hem terug naar de nursery hadden gebracht. Hij sloop uit zijn den om de andere niet wakker te maken. Buiten ving hij de geur van zijn wijze vriend Stormtail op. Lionclaw drong zich door de bosjes en zag zijn vriend zittten. ''Hey Stormtail,'' Fluisterde hij zacht om niemand wakker te maken. Stormtail had hem getroost en bijgestaan in deze zware tijden van verdriet en woede. Langzaam liet hij zijn blik over de Zilverpels glijden. ''Stormtail, ik vraag me af, waarom ik?'' Hij ging zitten en liet zijn kop naar beneden hangen. ''Ik geef mijn leven voor de clan en dat zal ik blijven doen maar,'' Hij zuchtte even en nam een hapje lucht. ''Het enige waar Starclan mij mee beloont is een gebroken hart.'' Hij vond het niet eerlijk. Maarja, het leven was ook niet eerlijk. Het was zijn schuld. Niet die van Dreamheart of Crookedstar. Hij kon hun niet beschuldigen voor iets wat hijself gedaan had. Hij had gewoon beter voor Dreamheart moeten zorgen in plaats van de hele dag te lopen jagen voor de clan. ''Het is mijn schuld,'' Zijn litteken prikkelde maar daar was hij inmiddels al wel aan gewend geraakt. ''Ik had gewoon beter voor Dreamheart moeten zorgen in plaats van de hele dag te lopen jagen voor de clan. Maarja, genoeg getreurd. Zullen we een ochtend jachte doen?'' Daar zou hij wel weer wat van opfrissen. Een jacht met zijn vriend.

Flut & Kort T3T Bad me!

Sormtail keek weer naar de zilverpels. Langzaam, wachtend op die gene die de bosjes uit zou komen. ''Hey Stormtail,'' Hoorde hij Lionclaw fluisteren. De zwart witte kater kwam naast hem zitten. Stormtail draaide zijn kop om naar Lionclaw, en had een vriendelijke blik in zijn ogen. Hij wachtte af. Je kon het voelen, Lionclaw had iets op zijn hart. Dus liet Stormtail hem rustig uitspreken. ''Stormtail, ik vraag me af, waarom ik?'' Lionclaw liet zijn kop treurig hangen. ''Ik geef mijn leven voor de clan en dat zal ik blijven doen maar... Het enige waar Starclan mij mee beloont is een gebroken hart.'' Stormtail zuchtte even. '' Lionclaw. Je weet dat het leven oneerlijk is, dat heb ik al vaak verteld mijn vriend. De Starclan bepaald de dingen zoals ze moeten gaan. Daar kun je niks aan veranderen. Dit is gewoon jou lot. Je kunt ook bedenken Lionclaw, dat Dreamheart niet voor jou voor bestemd was. Dreamheart had gewoon geen gevoelens meer voor je, zulke dingen gebeuren nou eenmaal. Je kunt het niet tegen houden.'' Stormtail keek omhoog naar de Starclan. Hij sprak met een warme stem '' Mijn leven is ook nooit even makenlijk geweest. Je moet niet bij elke tegenvaller in het leven bij de pakken neer zitten. Het leven is iets moois maar je moet er zelf wat van maken. Ik was ook pas wat ouder toen ik daar achter kwam. Ik was vroeger echt niet zoals jij nu denkt Lionclaw. Ervraingen maken je persoonlijkheid. Je kunt het slechte ervan inzien, en denken dat het geen zin meer heeft. Maar je kunt er ook van leren. '' ''Het is mijn schuld,'' Stormtail draaide zijn kop om naar Lionclaw met een kleine frons. '' Nee. Dat is het niet. Het is niemands schuld, het is enkel jou schuld Lionclaw. Als je nu wegkwijnt in zelfmedelijden. '' ''Ik had gewoon beter voor Dreamheart moeten zorgen in plaats van de hele dag te lopen jagen voor de clan. Maarja, genoeg getreurd. Zullen we een ochtend jachte doen?'' Hij kek lionclaw warm maar rechtvaardig en streng aan. '' Lionclaw, dingen gebeuren. Het is zoals ik al zei, niemands schuld. Dreamheart kan prima voor zichzelf zorgen, en je hebt er goed aan gedaan om voor de clan te jagen. Je zorgde voor de clan, dan zorgde je voor Dreamheart. Een ochtend jacht? is goed, maar ik zal even wachten, dan kunnen we nog iemand mee nemen, en kan ik de patrouilles maken. Dat moet gebeuren''