~ Lost

Onderwerp: ~ Lost vr 25 nov 2011 - 14:20

Langzaam, stapje voor stapje liep er een witte kater door de schaduwen van de donkere bomen. In de avondschemering leek hij bijna een geest, die gracieus door de duisternis gleed. Maar hij voelde zich verre van dat. Hij was gewond. Een grote wond was te zien op een van zijn achterpoten, en elke stap deed pijn. Hij moest zichzelf dwingen verder te gaan. Hier blijven was geen optie. Doe een stap. Doe een stap. Doe een stap. Ondertussen dacht hij na. Hoe was hij hier gekomen? Hij had geen idee. Het laatste wat hij zich kon herinneren was een vreemd soort fel licht. En dan alleen duisternis. En toen was hij wakker geworden, aan de rand van een bos. Geen idee wat voor een bos. Hij herkende niks. Hij wist niks. Hij kon niks herinneren van wat er voor het vreemde felle licht was gebeurt. Alleen het licht was er. Fel en verwarrend. Hij schudde zijn hoofd. Het was beter om daar nu niet aan te denken. Doe een stap. Kom op. Doe een stap. Het ergste was nog, dat hij geen idee had wie hij was. Hoe hard hij er ook over nadacht, hij had geen idee. Hij was er.. gewoon. Toen kwam hij een holte in een boom tegen, dat er veel belovend uitzag. Hij hinkte ernaartoe en bekeek het goed. Waarschijnlijk zou dit niet al te warm zijn, maar het was goed voor deze nacht. Hij kwam dichterbij, en schrok toen hij twee felle ogen in de duisternis zag schijnen. Ze keken hem recht aan.

[Moon only!]
[Toestemming door Brokenstar]

Onderwerp: Re: ~ Lost za 26 nov 2011 - 13:19

We are the angry and the desperate,
The hungry, and the cold,
We are the ones who kept quiet,
And always did what we were told.

Don't hold me up now,
I can stand my own ground,
I don't need your help now,
You will let me down, down, down!

Brr.. Koud... Rillend krulde Moon zich nog wat dichter op in de holte in de boom. Ze was niet meer de rebelse poes die van huis was weggelopen. Eerder een angstig jong poesje dat hier rilde van de kou en enorme honger had. Je kon haar ribben door haar dunne pelsje tellen en ze zag er eerder uit als een hoopje botten dan als een jong poesje. Eigenlijk had ze haar thuis veel te vroeg verlaten had. Het jonge poesje had nog niet geleerd om te jagen, of echt voor zichzelf te zorgen. Ze had eigenlijk haar ouders nog nodig... Maar terug kon ze niet. De regen van de vorige dag had haar verkleumd en klam gemaakt. Eigenlijk miste ze thuis wel... Maar terug kon ze niet. Dan moest ze bij de bloodclan. Ze had de fluisteringen in de stad echt wel gehoord, de bloodclan had kittens gestolen, alleen maar om ze op te voeden als hersenloze moordmachines? Dat had een nog ergere theorie in haar hoofd opgezet. Had haar vader ook de intentie gehad om haar bij de bloodclan te stoppen als hersenloze moordmachine? Dat idee was gewoon misselijkmakend.. Pootstappen lieten haar opkijken en meteen zette ze haar vachtje overeind. "Laat me met rust, VERDWIJN!" Siste ze, al was ze bijna twee keer zo klein als de kater voor haar. Het gebrek aan voedsel had haar groei ook niet goed gedaan.

Onderwerp: Re: ~ Lost za 26 nov 2011 - 19:44

_{~
Invisible to all, the mind becomes a wall.
All of history deleted with one stroke...
~
How much deception can you take?
How many lies will you create?
How much longer until you break?
Your mind's about to fall...
~}

"Laat me met rust, verdwijn!" kwam er vanuit de holte. Zijn maag trok samen. Een andere kat? Hij kon in deze toestand geen vijand aan... Bang keek hij naar de heldere ogen, die vol zaten met woede, en... angst? Onwillekeurig legde hij zijn oren plat tegen zijn schedel, en zijn al-zo-lange-vacht stond helemaal rechtop. Toen stapte zijn tegenstander de holte uit, en maanlicht viel op een klein wit poesje die er in alle macht eng uit probeerde te zien. Ze keek hem aan. Toen dacht de witte kater na over wat ze naar hem had geschreeuwd. Laat me met rust..? Hij verzette zijn achterpoot zodat ze niet kon zien dat hij verwond was. "Kom op," zei hij voorzichtig. "Ik wil je niets aandoen." Hij keek haar aan met vermengde gevoelens. Zo kwetsbaar, zo voelde hij zich nu ook. "I-ik zoek wel een andere plek om te overnachten..." Hij zette een stap achteruit. Geen goed idee om nu vijanden te maken.

Onderwerp: Re: ~ Lost za 26 nov 2011 - 20:09

Zachtjes bevend keek Moon omhoog met haar blauwe ogen. De snow bengal poes was bang, doodsbang voor de kater tegenover haar. Haar klauwen waren al uitgeklapt en sloegen in het al verrottende hout. Maar toch, ze rilde van angst. "G-ga weg.." Herhaalde ze zachtjes, haar oren achteruit gelegd in haar nek. "Wat.. wil je van me?.." Vervolgde ze zachtjes, toen hij haar gemaande dat hij haar geen pijn zou doen... Maar toch.. langzaam stapte ze uit de holte, bevend van angst en haar oren plat in haar nek. Voorzichtig keek ze op naar de veel grotere kater, eruit ziende als een klein hoopje ellende nu. "D-doe me geen pijn.. alstublieft..." Fluisterde ze zachtjes, terwijl ze omhoog keek met haar ronde ogen, ogen die heel erg op Sandstorm's ogen leken. Eigenlijk leek haar hele gelaat wel op Sandstorm, iets waar ze een grote hekel aan had. Bevend drukte ze zichzelf tegen de grond, haar oren plat in haar nek gelegd. Ze durfde hem niet meer aan te kijken. Als het maar geen bloodclan kater was... Alles behalve dat!

Onderwerp: Re: ~ Lost za 26 nov 2011 - 20:37

De kitten rilde van angst. Ze zag er zo echt heel klein uit. "G-ga weg..." herhaalde ze zachtjes. Het maanlicht deed haar vacht oplichten, alsof ze zelf was neergedaald uit de zwarte hemel van de nacht. Vreemd dat ze hem daar nu aan deed denken... "Wat... wil je van me?.." Verbaasd keek de kater haar aan. Hij was zo verzonken in gedachten dat hij was vergeten antwoord te geven. "Eh... Ik probeer alleen maar zelf een slaapplek te vinden..." zei hij voorzichtig. "D-doe me geen pijn.. astublieft..." De kater keek met groeiende angst naar het poesje. Was hij zo eng om te zien? Het was wel waar. Hij werd zelf al bang van zichzelf, mede omdat hij niks van zichzelf wist. Maar daar moest een reden voor zijn, toch? "Ik ben hier niet om je pijn te doen.." zei hij met een zachte stem. Hij liet zijn vacht weer dalen. Hij wilde geen vijandige indruk maken. Om het nog meer te benadrukken deed hij nog een stap achteruit. Zijn gezicht vertrok even van de pijn toen zijn poot tegen een steen aankwam, maar hij herstelde zich snel weer. Om de een of andere reden hoopte hij dat het poesje dat niet had gezien. Hij keek nog steeds naar het bolletje witte vacht wat voor hem lag. Hij was bang, maar aan de andere kant vroeg hij zich af waar ze vandaan was gekomen. Had ze geen ouders? Was ze hier achtergelaten? Zijn nieuwsgierigheid won het. "..Waar zijn je ouders?" vroeg hij met een zachte stem.

Onderwerp: Re: ~ Lost za 26 nov 2011 - 20:50

Langzaam begon de angst weg te ebben, vooral toen ze zag dat de kater gewond was. "Eh... Ik probeer alleen maar zelf een slaapplek te vinden..." Miauwde de kater. Moon's ogen knepen iets samen en haar uitdrukking veranderde langzaam in een frons, "In het shadowclan gebied?" Vroeg ze, een lichte scherpte in haar stem. De zwakte van de kater, plus de angstgeur die hij verspreidde, zorgde ervoor dat ze toch een lichte brutaliteit voelde opkomen, al was dit mede door de angst die ze voelde. Maar toch, toen de kater zich weer bewoog viel ze weer terug in haar angst, bevend iets achteruit kruipende. "Ik ben hier niet om je pijn te doen.." Miauwde de kater zachtjes. "Hoe weet ik dat zeker..?" Kaatste ze zachtjes terug. Ze moest hier niks van hebben. Ze had gehoord van een witte kater die allerlei katten vermoord had... Die de vermoorde onschuld speelde en daarna katten in koele bloedde vermoordde. Ze wou niet dat dat haar zou overkomen... "..Waar zijn je ouders?" Vroeg de kater zachtjes. "Sandstorm en Ijsel zijn niet hier," Miauwde ze nukkig, wegkijkende.

Onderwerp: Re: ~ Lost za 26 nov 2011 - 21:11

"In het ShadowClan gebied?" vroeg het poesje, met een iets krachtigere stem dan daarvoor. Verbaasd keek hij haar aan. ShadowClan? Waar sloeg dat nou weer op? Hij had nog nooit daarvan gehoord. Hij besloot dat hij niet al te dom over moest komen. "Ehm, ja," zei hij. Toen dacht hij verder. Het moest vast een soort gebied zijn waar ze op dit moment in bevonden. "Sorry hoor, maar jij overnacht toch ook hier?" zei hij vervolgens. "Hoe weet ik dat zeker..?" reageerde het poesje op het feit dat hij haar niet probeerde te bedreigen. "Nou," hier moest hij even over nadenken. "...Dat kun je natuurlijk niet zeker weten. Dan zou je me moeten vertrouwen." "Sandstorm en IJsel zijn niet hier," miauwde ze nors. Sowieso herkende hij die namen niet, dus besloot hij er niet verder op in te gaan. Dit ging nergens heen. Hij raakte het een beetje zat. "Kijk, kleine. Ik probeer hier een goede plek te vinden, ben gewond en ben verdwaald. Ik zie geen enkele reden om je ook maar iets aan te doen." Hij besloot dat nu hij toch had gezegd dat hij verdwaald was de rest ook maar kon vertellen. "Trouwens, ik heb geen idee wie ik ben. Waar ik vandaan kom. Ik heb geen idee wat dat ShadowClan betekend waar je het over had. Ik probeer gewoon te overleven..." een soort van wanhoop kwam in zijn ogen. Aan de andere kant voelde het goed om dit eindelijk met iemand anders te delen.

Onderwerp: Re: ~ Lost ma 28 nov 2011 - 19:02

Moon's staartje zwiepte nerveus door de lucht heen terwijl de kater tegen haar begon te spreken. Ze vertrouwde hem niet, voor geen cent. "Ehm, ja," zei de kater tegen haar, "Sorry hoor, maar jij overnacht toch ook hier?" zei hij vervolgens. Daar had hij toch wel een punt... Moon keek eventjes weg. "Dat was uiterste nood.." Mompelde ze zachtjes, haar oortjes en staart gingen hangen. "Ik zou hier liever ook niet willen zijn hoor!" Miauwde ze vervolgens, haar oren iets vooruit zettende, in poging om dreigend te zijn. "Ik kan het niet helpen dat ik moest vluchten voor mijn vader!"

"Nou," Miauwde de kater. Moon's ogen vernauwden zich iets. "...Dat kun je natuurlijk niet zeker weten. Dan zou je me moeten vertrouwen." Nu ging Moon's neusje in de lucht. "Waarom zou ik katten die ik niet eens ken vertrouwen, op hun woord? Zelfs mijn eigen familie was niet te vertrouwen..." De laatste woorden waren zacht uitgesproken, eerder een mompeling. "Kijk, kleine. Ik probeer hier een goede plek te vinden, ben gewond en ben verdwaald. Ik zie geen enkele reden om je ook maar iets aan te doen." Miauwde de witte kater vervolgens. "Ik ben niet klein.." Mompelde ze zachtjes, al kwam ze nog maar net met haar kop tot Snow's borst. "Trouwens, ik heb geen idee wie ik ben. Waar ik vandaan kom. Ik heb geen idee wat dat ShadowClan betekend waar je het over had. Ik probeer gewoon te overleven..." Miauwde de kater vervolgens. Moon's ogen werden groot. "Wow! Helemaal niks meer? Zelfs je naam niet?" Haar oren ginge iets achteruit in medelijden. "Ik kan je wel helpen! Mag ik je.. Snow noemen? Je vacht is net sneeuw namelijk!" Een onschuldige glimlach verscheen op haar mond.

Onderwerp: Re: ~ Lost ma 28 nov 2011 - 20:39

Het kleine poesje keek hem wantrouwend aan. Dat kon de witte kater ook wel begrijpen. Als een onbekend iemand zomaar van hem zou eisen voor vertrouwen, zou die dat ook niet zomaar doen. Niet dat hij op dit moment veel keuze had...

"Ik kan het ook niet helpen dat ik moest vluchten voor mijn vader!" miauwde ze nadat ze haar kracht weer had gevonden. De kater keek haar verbaasd aan. Waarom zou ze dat nou weer hebben gedaan? Hij ging er niet verder op in omdat het poesje alweer verder ging. "Waarom zou ik katten die ik niet eens ken vertrouwen, op hun woord?" Daarna mompelde ze nog wat, maar dat kon de kater niet verstaan. "Daar heb je een punt, je hebt helemaal gelijk dat je me niet zou vertrouwen," zei hij, verder wist hij eigenlijk niet zo veel te zeggen. "Ik ben niet klein..." mompelde de kitten. De kater glimlachte even maar keek toen weer serieus toen ze met grote ogen antwoord gaf op wat hij eerder had gezegd. "Wow! Helemaal niks meer? Zelfs je naam niet?" Op haar gezicht kwam een spoor van medelijden. Hij keek haar aan en zei niks. "Ik kan je wel helpen!" zei ze toen. "Mag ik je... Snow noemen?" Zijn oren gingen iets naar voren. "Je vacht is net sneeuw namelijk!" zei ze vervolgens met de eerste glimlach die hij sinds hij haar had ontmoet gezien had. Er verscheen ook een glimlach op zijn gezicht. Snow... Dat klonk eigenlijk best wel goed! Als hij toch niet meer achter zijn oude naam zou kunnen komen... dan kon hij beter gewoon overnieuw beginnen. Zo had hij er eigenlijk nog helemaal niet over nagedacht. "Dat klinkt goed!" zei hij. Hij keek haar aan. "Bedankt... al weet ik jouw naam niet..."

Onderwerp: Re: ~ Lost zo 4 dec 2011 - 16:24

Hij was weer begonnen met het zoeken van Moon, in de hoop haar te vinden, in de hoop dat ze hem nog zou herkennen, zou willen kennen en hem niet zou weggooien alsof hij vuil was, dat niet in haar toekomst thuishoorde. Hij hoorde wel in haar toekomst thuis! Hij wilde alles voor haar doen, wie zou er anders voor haar zorgen.. Wie zou weten wat er in haar omging, wat belangrijk en goed voor haar was.. En na tijden was hij haar geur weer eens tegen gekomen. Een pad naar haar leek wel geslepen te zijn in de bossige bodem, waarlangs hij haar geurspoor volgde met zijn ogen op het gebied voor zich gefixeerd, in de hoop haar te zien, haar te kunnen roepen en haar te vertellen hoeveel hij van haar hield..
Toen zijn blik op haar viel stokte zijn adem echter. Wat was dit? Beter gezegd; wie was dit? Sandstorm slikte, de witte kater.. hij dacht hem te kennen.. Haat borrelde op in zijn borst, voelde zijn bloeddruk stijgen. 'Je hoeft haar naam ook niet te weten,' zei hij, zijn stem lager dan bedoeld, dreigender. Wat deed dat wezen in de buurt van zijn dochter? Sandstorm siste, deed bedreigend een stap dichterbij. 'Ik wil niet dat je met hem omgaat.' Zijn vijand.

Onderwerp: Re: ~ Lost