De bruine tabby werd eindelijk wakker. De zon was al een tijdje op en hij kon de vele activiteit horen in de nursery. Langzaam en stil slaakte de kitten een geeuw die niemand kon horen. Hij rekte zijn pootjes uit en ging rechtopstaan. Tijd voor nieuwe dag, een nieuw avontuur. Een nieuwe kans op vrienden maken, alleen zou dat 'm waarschijnlijk niet worden, zoals altijd. Oakkit was altijd een hopeloze kitten geweest. Geen broers of zussen, geen liefhebbende ouders, geen goede vrienden... Het enige geluk was dat zijn moeder hem besloot te houden. Dat was het enigste mirakel ooit. Waarom hem? Waarom? Kon het niet eens iemand anders zijn die een probleem had?
[+open, maakt niet uit wie]